არც ოჯახი მინდა,არც სამშობლო, არც ამ ქვეყნის შემქმნელი დემიურგი და არც მოყვასი, მინდა მარტო სექსი , ნარკოტიკები და როკენროლი. 1970-ანი წლების ბრიტანელი პანკების და ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუციის ადეპტთა ამ საგალობელს სიამოვნებით იმღერებდნენ ა.წ. პირველი საუკუნეების ქრისტიანობის მტერი გნოსტიკოსებიც.
977 წელს პოპულარული გახდა ბრიტანელი როკ-მომღერალი Ian Dury-ს სიმღერა «Sex & Drugs & Rock & Roll» // სექსი და ნარკოტიკები და როკენროლი//
« სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი
სულ ეს სჭირდება ჩემს ტვინს და სხეულს
სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი მართლაც ძალიან კარგია. »
//Sex and drugs and rock and roll
Is all my brain and body need
Sex and drugs and rock and roll
Are very good indeed//
ხოდა 1970-80-ანი წლების ბრიტანეთშიც იყო პედოფილიის ეპიდემია.
5 Feb 2020
პოლიცია ამბობს რომ მან აღმოაჩინა 1970-80-ანი წლების პედოფილურ არამზადობათა ფარული ” ეპიდემია”. არის ათასობით ბრალდება, დაპატაიმრებულები არიან ისინი ვინც თავისი ძალაუფლას იყენებდა ბავშვების გასაუპატირებლად.
დამნაშავეებს შორის არიან თანამდებობის პირებიც, ადმინისტრატორებიც, მასწავლებლებიც, სოციალური მუშაკებიც, ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუციით გაგიჟებული სასულიერი პირებიც.
მათ მიერ გაუპატიურებული ბავშები კი იყვნენ საშინლად ტრავმირებულნი, ზოგმა სცადა თავის მოკვლა, ზოგს გაუჩნდა ფსიქიური პრობლემები
« Ces allégations et la grande majorité des cas n’ont jamais été signalés aux autorités. Certaines victimes ne pensaient pas qu’elles allaient être crues. Il y avait un facteur constant : il y avait un abus de pouvoir… pour satisfaire leurs désirs sexuels.
Parmi les personnes condamnées figuraient le patron de la maison de retraite John Allen, 78 ans, emprisonné pendant 14 ans pour avoir attaqué cinq enfants victimes entre 1976 et 1984, Timothy Mawer, 51 ans, un entraîneur de badminton emprisonné pour avoir abusé de sept victimes dans les années 1980 et 90, et John Clifford Davies, 61, un travailleur à domicile pour enfants emprisonné pendant 24 ans pour des délits de chaîne dans les années 1970 et 80.
L’opération nationale de coordination des plaintes pour abus sexuel d’enfants non récents a commencé en 2014 et s’appelle Opération Hydrant. Cela a commencé après que le scandale Jimmy Savile a incité davantage de victimes à se manifester.
Depuis le lancement d’Hydrant, 7 000 suspects ont été identifiés, avec 11 346 allégations d’attaques reçues de 9 343 victimes, toutes concernant des abus sexuels sur des enfants. Certaines revendications remontent aux années 1940.
Parmi les infractions présumées, 47 % n’ont fait l’objet d’aucune enquête policière, dans plus d’un tiers de ces cas parce que le suspect était décédé. Dans un cinquième des demandes abandonnées, les suspects n’ont pas pu être identifiés. Plus d’un tiers des allégations ont abouti à des condamnations devant les tribunaux, dont 6 % ont abouti à un acquittement.
Le taux de condamnation survient malgré le fait que les cas d’il y a longtemps soient plus difficiles à enquêter en raison du nombre réduit, voire inexistant, d’indices médico-légaux.https://interactive.guim.co.uk/charts/embed/feb/2020-02-05T14:28:19/embed.html
Certains pédophiles qui avaient échappé à la justice ont été condamnés pour de multiples agressions, dont un reconnu coupable de 78 infractions, sur la base des allégations formulées par 10 victimes. C’est la première fois que Operation Hydrant publie des chiffres de condamnation pour abus sexuel d’enfants non récents. Bailey, qui est chef de police de la police de Norfolk, a déclaré: «Il y a eu une épidémie dans les années 1970 et 1980. Nous n’en comprenons pas la véritable ampleur. Il y a beaucoup à sortir. Il y a beaucoup plus de victimes qui ne se sont pas encore manifestées.
« La chose vraiment difficile à accepter, ce sont les dommages incalculables qui ont été causés aux victimes et aux survivants. Certains ne pouvaient pas faire face. C’est le prix à payer pour leur vie. Certaines victimes se sont suicidées. Certains s’en sont sortis, d’autres sont dans le système de soins psychiatriques. Les horreurs infligées à ces enfants sont horribles.
Les cas contemporains d’abus sexuels sur des enfants sont également en augmentation. “La police d’aujourd’hui doit faire face aux péchés du passé”, a déclaré le chef de la police, certains pédophiles ayant commis des infractions dans le passé présentant toujours un danger aujourd’hui.
Bailey a déclaré: “Il est crucial que nous continuions d’écouter les voix des personnes maltraitées et d’enquêter sur les allégations de manière approfondie et impartiale, quel que soit le moment où l’infraction a eu lieu.”https://interactive.guim.co.uk/charts/embed/feb/2020-02-05T14:50:54/embed.html
En mars 2019, Johnson, alors qu’il était ministre des Affaires étrangères, a tenté de détourner les critiques sur les réductions de police et a déclaré à la radio LBC : vous savez que 60 millions de livres sterling que j’ai vu ont été investis dans une enquête sur une maltraitance historique d’enfants ? Qu’est-ce que cela va faire pour protéger le public maintenant ? »
Reacting to the new figures, Louise Haigh, Labour’s policing spokesperson, said: “These were utterly sickening crimes, and, despite being shamefully undermined by the prime minister, the police have operated with integrity and the utmost professionalism in bringing perpetrators to justice in these cases.
“Those victims of child sexual abuse have seen a lifetime of torment now end in convictions. The prime minister should have the decency to look them in the eye and apologise for claiming it was a waste of money.”https://interactive.guim.co.uk/charts/embed/feb/2020-02-06T13:00:13/embed.html
Disastrous cases such as Operation Midland, where the Metropolitan police fell for the lies of a fantasist as they pursued bogus claims against high-profile figures, led to some scepticism about the need to pursue non-recent cases.
Police say “persons of public prominence” make up 3% of suspects and include 44 politicians, mostly at a local level, 60 people from the entertainment industry, 31 from music and 30 from the world of sport.
Allegations flooded in after the Guardian revealed claims of an abuse cover-up in football after Andy Woodward bravely came forward. A government inquiry into child sexual abuse and claims of a cover-up continues.https://interactive.guim.co.uk/charts/embed/feb/2020-02-06T12:58:29/embed.html
Gabrielle Shaw, of the National Association for People Abused in Childhood, said: “We know from what victims and survivors tell us that being able to report what happened to the police is healing for many people, sometimes even when a case cannot be pursued. Thirty-five percent of offenders brought to justice for non-recent abuse is very encouraging.”
რევოლუციები, მსოფლიო ომები, ლენინის და სხვა ტოტალიტარიზმები, საბჭოთა ტანკით თბილისის მნგრეველი პერესტროიკა,1989 წლის შემდეგ ცენტრალური და აღმოსავლეთი ევროპის ქალების სექსუალურ მონებად გაყიდვა, შოკური თერაპიით კაპიტალიზმში გადათრევით გამოწვეული სიღატაკე, კორონავირუსი თუ სხვა პანდემიები.
მოკლედ ამ რეალობამ ისევ პოპულარული გახადა ქრისტიანობის პირველი მტერი გნოსტიციზმი რომლის თანახმადაც ხილული მატერიალური სამყარო შექმნა შტერმა ან ბოროტმა დემიურგმა და არა ჭეშმარიტმა კეთილმა ღმერთმა.
ქრისტიანებმა ბავშვობიდან იციან სახარების ნათქვამი რომ მთელი
ქვეყნიერება ანუ მთელი ხილული მატერიალური სამყარო ადამის
და ევას დაცემის შემდეგ ბოროტებაში წევს. მათ ასევე იციან რომ ამ
ბოროტებიდან გამოსავალია ღმერთის და მოყვასის სიყვარული,
აქტიური თანაგრძნობა და თანაგრძნობა.
მაგრამ სულ სხვა რამეს ამბობს 1966 წლის 8 დეკემბერს დაბადებული სამხრეთაფრიკელი მწერალი და ფილოსოფოსი , კეიპტაუნის უნივერსიტეტის პროფესორი David Benatar; რომელმაც ყველაზე მეტად გაითქვა სახელი წიგნით ”ჯობია არასდროს ყოფნა” რომელშიც ის ამტკიცებს რომ ადამიანის ამქვეყნად გაჩენა მისი უაზროდ სადისტურად ტანჯვა-წამებაა.
Favoris 
The Harm of Coming into Existence by Benatar, David (2008) Paperback
” ჩვენ ვართ არსებები რომლებსაც არ უნდა ყოფილიყვნენ
ამქვეყნად ”, ამბობს ის. პროფ. დევიდ ბენატარის
ანტინატალიზმი არის თვალსაზრისი რომლის თანახმადაც
ჩვენ უნდა შევწყვიტოთ შვილების გაჩენა, შვილების გაჩენა
ცუდია. მრავალი გზა მიდის ამ დასკვნამდე. ზოგ გზას
შეიძლება ”ფილანტროპიული” დაერქვას. ცხოვრება
ცუდია, ისაა ძალადობით, ბოროტებით, ავადმყოფობებით ,სიკვდილით ,ტკივილით და ტანჯვით სავსე ოხრობა.
ამქვეყნად გაჩენილი ბავშვი ვერ გაექცევა ძალადობას,
ავადმყოფობებს, ტანჯვას,სიკვდილს, ამიტომ თუ არ ხარ გულგრილი ბოროტი არამზადა და ცოცხალი არსებისთვის
სიკეთე გინდა ჯობია რომ შვილი არ გააჩინო.
წარმოიდგინეთ სიღატაკეში ჩაფლული და ძალადობით თუ ძალადობით მუქარით, მწუხარებით და ფსიქიური. პრობლემებით გატანჯული მილიონები.
ყველა უკმაყოფილოა და მწუხარეა. არის კიდევ
ავადმყოფობები. ზოგი ავადმყოფობა ცხოვრების ბოლომდე
ამწარებს ადამიანებს. დედამიწის ყველაზე ღატაკ
რეგიონებში არის ინფექციური ავადმყოფობები.
მოწინავე ცივილიზებული ქვეყნების მკვიდრებს ტანჯავს და
კლავს გულ-სისხლძარღვთა ავადმყოფობები,
გამომადებილებელი ავადმყოფობები. კიბო….
მოკლედ შვილის გაჩენა ამ შვილისთვის აუტანელი ტანჯვის
მისჯაა.
ასეთია ჩვენი თანამედროვე თავისებური გნოსტიკოსი ანტინატალისტი პროფესორი დევიდ ბენატარის და მისი უამრავი მიმდევარის ანტინატალიზმი. სერიოზული თემაა და დავაკვირდეთ.
ლენინური პარტიის მიერ აღზრდილი ბუმბერაზი დემოკრატები გორბაჩოვი, შევარდნაძე, მერაბ მამარდაშვილი შეგაძულებენ მათ მიერ აოხრებულ ხილულ მატერიალურ სამყაროს და შეიძლება გახდე გნოსტიკოსი.
ღმერთის და მოყვასის სიყვარულის მაგივრად მოყვასის ჩიჩიას სიყვარული
შეიძლება ითქვას რომ იყო სექსუალური ლენინიზმი რომლის თანახმადაც სიყვარული არ არსებობს,ის, ისევე როგორც ოჯახი მოსასპობი მავნე ბურჟუაზიული გადმონაშთია და სექსი ისეთივე ბუნებრივი მოთხოვნილებაა როგორც წყურვილი. როცა მოგწყურდება სვამ ჭიქა წყალს. ასე უნდა იყოს სექსიც სულერთია ვისთან სულერთია სად და სულერთია როდის. ამას ჰქვია ”ჭიქა წყლის თეორია”.
ხოდა ეს თეორია აიტაცეს ამერიკელმა ჰიპებმა, 1968 წლის პარიზული მაისის იდეოლოგებმა და აქტივისტებმა და იყო 1960-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუცია.
ამ რევოლუციის ერთ-ერთი დიდი ფიგურა იყო გერმანელი სექსოლოგი
Dr. Helmut Kentler// 1928-2008//
ის იყო Deutsche Gesellschaft für Sozialwissenschaftliche Sexualforschung-ის თავმჯდომარე.
ის უმთავრესად ცნობილია მისი სახელის მქონე საგანმანათლებლო პროექტით რომლის ფარგლებშიც დასავლეთი ბერლინის ხელისუფალნი უპატრონო ბავშვებს აღსაზრდელად რეგულარულად აძლევდნენ პედოფილებს და 2013 წელს გამოვლინდა ამის უკანონობათა, ბავშვების გაუპატიურებათა, გარკვეული რაოდენობა. ეს ითვლება ომის შემდგომი ხანის ერთ-ერთ უდიდეს საგანმანათლებლო სკანდალად.
Helmut Kentler იყო მონაწილე პედაგოგიური მიმდინარეობისა რომლის თანახმადაც სრულწლოვანების სექსუალური ურთიერთობები არასრულწლოვან ბავშვებთან არაა საზიანო ამ ბავშვებისთვის.
მისი ნაწერების დაუფარავი მიზანია პედოსექსუალური აქტების,პედოფილიის ლეგიტიმაცია.
De 1969 -2003 წლებში projet Kentler-ს ფარგლებში დას. ბერლინის ხელისუფალნი უსახლკარო ბავშვებს რეგულარულად აძლევდნენ აღსაზრდელად პედოფილებს და ფიქრობდნენ რომ პედოფილები ადექვატურად მოექცეოდნენ ბავშვებს.
ჰელმუტ კენტლერი იყო ფსიქოლოგთა წრეში აღიარებული სპეციალისტი ის რეგულარულად უწევდა ექსპერტიზას ბერლინის სენატისთვის განკუთვნილ ანგარიშებს 1966-74 წლებში კენტლერი იყო ბერლინის პედაგოგიური ცენტრის ხელმძღვანელი და ექვემდებარებოდა სკოლებზე პასუხისმგებელ სენატორს. კენტლერი თავის ავტორიტეტს და მდგომარეობას იყენებდა სენატის პოლიტიკაზე გავლენის მოსახდენად. ის სენატისთვისაც მუშაობდა როგორც კონსულტანტი და ექსპერტი. მან შეარჩია პედოფილები რომლებსაც აბარებდნენ ბეჩავ უპატრონო ბავშვებს.
ამავე პროექტის ფარგლებში ბავშვები გააუპატიურეს 1910 წელს დაარსებულ სასწავლებელში Odenwaldschule. ის დახურეს 2014-2015 წლებში მას შემდეგ რაც აღმოაჩინეს რომ 1970-80-ან წლებში იქ აუპატიურებდნენ მოწაფეებს….
https://fr.wikipedia.org/wiki/Helmut_Kentler
ნობელის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის ღრმადშინაარსიანი მოღვაწეობის შემდეგ გერმანიაშიც შეიძლება შეხვდე კანიბალს რომელსაც მოყვასის ჩიჩია უყვარს და არა მოყვასი.
გერმანიაში მეორედ ასამართლებენ კანიბალ კომისარს. მას ბრალად ედება მკვლელობა და კანიბალიზმი., 2016 წლის 01 ნოემბერი.
C’est un procès au long cours qui s’ouvre ce mardi à la cour d’appel de Dresde: celui d’un policier a priori exemplaire, jugé “sympathique et généreux”… accusé d’assassinat et de cannibalisme.Par AFP – 01 nov. 2016 à 07:28 | mis à jour le 01 nov. 2016 à 07:39 – Temps de lecture : 3 min2| | Vu 10305 fois
გერმანელ პოლიციელს რომელსაც უკვე მიუსაჯეს 8,5 წლით პატიმრობა იმიტომ რომ მან 2013 წელს თავისი სახლის სარდაფში მოკლა და დაჩეხა 59 წლის წარმოშობით პოლონელი კონსულტანტი Wojciech Stempniewicz ისევ ასამართლებენ დრეზდენში. ამ პოლიციელს უწოდეს ” კომისარი ტაბუს გარეშე”.
მსხვერპლიც კაი ვინმე იყო. ის კანიბალიზმისადმი მიძღვნილ საიტზე შეხვდა ამ პოლიციელს და სთხოვა მას მომკალი და შემჭამეო.
დრეზდენის სასამართლომ დაადგინა რომ პოლიციელი დამნაშავეა სექსუალური ჟინით კაცის მოკვლაში და მიცვალებულთა შეწუხებაში.
მკვლელი კანიბალი 30 წლის მანძილზე პოლიციელი იყო. მას ყავს უკვე სრულწლოვანი 3 შვილი. მეზობლების თქმით ისაა სიმპატიური, გულუხვი და დიდად ზრდილობიან-თავაზიანი ვინმე.
მან ჩეხეთის საზვართან მდებარე სოფელში Hartmannsdorf-Reichenau გახსნა bed and breakfast.
სწორედ იქ, სადომაზოხისტური პრაქტიკებისთვის მოწყობილ სარდაფში მან დანით და ხერხით დაანაწევრა სხეული მსხვერპლისა რომელსაც შეხვდა კანიბალური ფანტაზიებისადმი მიძღვნილ საიტზე. გვამის ნაჭრები კი მან დამარხა თავის ბაღში.
ბრალდებულმა აღიარა რომ მან დაჩეხა გვამი მაგრამ თქვა რომ მას არ მოუკლავს ეს კაცი, რომ ამ კაცმა თავი ჩამოიხრჩო მის სარდაფში.
” როტენბურგის კანიბალის” გახსენება
Detlev Günzel-ს მიუსაჯეს მუდმივი პატიმრობა. პირველმა ინსტანციამ მას გამოუტანა 8,5 წლის განაჩენი. მან დაინახა მკვლელობა მაგრამ შემამსუბუქებელ გარემოებად მიიჩნია ის რომ მსხვერპლმა ინტერნეტით თვითონ გამოთქვა სიკვდილის სურვილი.
იმ მოტივით რომ პირველი ინსტანციის სასამართლომ კარგად არ გამოიკვლია მსხვერპლის თვითმკვლელობის ჰიპოთეზა იყო მეორე სასამრთლო.
L
არამზადობით გართულმა M. Günzel-მა გადაიღო 50-წუთიანი საშინელი ვიდეო რომელიც აჩვენეს პირველ სასამართლოზე.
ფილმში ჩანს სისხლით დაფარული ბრალდებული რომელიც ბუტბუტებს
” ვერასოდეს ვიფიქრებდი რომ დავეცემოდი ამდენად დაბლა”.
Günzel-მა და მისმა მსხვერპლმა პირისპირ შეხვედრამდე ერთი თვით ადრე გაიცნეს ერთმანეთი საიტზე სადაც ყვებიან კანიბალურ ფანტიზიებს. საიტი შავი იუმორით ტრაბახობს იმით რომ არის ” პირველი ნომერი ეგზოტიკური ხორცისთვის”.
პროცესმა გამოაჩინა დღევანდელობის ბნელი მხარე, სამყარო სადაც არის სისხლიანი სექსუალური პრაქტიკები.
ამ პროცესმა გერმანელებს გაახსენა ”როტენბურგის კანიბალი”, Armin Meiwes, ვინც 2001 წელს დაასაჭურისა, მოკლა და ნაწილობრივ შეჭამა ამაზე თანახმა 43 წლის ბერლინელი. კანიბალს სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს.
იყო ბოროტების იმპერიის საოცრება აკადემიკოსი სახაროვი //1921-1989// ეს ჭამს მთელ ქვეყნებსაც, მაგალითად საქართველოს, და არა მარტო ცალკეულ ადამიანებს.
1953-68 წლებში ის მუშაობდა ამ ბოროტების იმპერიის უძლიერესი იარაღის, ბირთვული იარაღის სრულყოფაზე. ამისთვის მას მისცეს სოციალისტური შრომის გმირის წოდება,სახელმწიფო პრემია,ლენინის ორდენი, ბოროტების იმპერიის გმირის 3 ვარსკვლავი.
ბოროტების იმპერიის 3-ჯერ გმირი აკადემიკოსი სახაროვი 1980-ანი წლების ბოლოს აირჩიეს ბოროტების იმპერიის უმაღლესი საბჭოს წევრად და შეიყვანეს ბოროტების იმპერიის ახალი კონსტიტუციის მწერალ კომისიაში და მან მან მაშინვე დაიწყო კონსტიტუციის პროექტის წერა.
Андрей Сахаров и Елена Боннэр
ბოროტების იმპერიის სამჯერ გმირმა და ლენინის ორდენოსანმა აკადემიკოსმა სახაროვმა 1980-ანი წლების ბოლოს დაწერა ბოროტების იმპერიის პერესტროიკის პროექტი.
რომლის თანახმადაც რუსეთის იმპერიის ტერიტორიაზე უნდა შექმნილიყო ახალი შერთებული შტატები, ევროპის და აზიის საბჭოთა რესპუბლიკების კავშირი.
ამ კავშირის შემადგენელი ნაწილები უნდა ყოფილიყვნენ უფლებრივად ერთმანეთთან გათანაბრებული ავტონომიური ერთეულები და მოკავშირე რესპუბლიკები ანუ ავტონომიების შემცველი მოკავშირე რესპუბლიკები ეთნიკური ნიშნით უნდა დაშლილ-დაგლეჯილიყო წვრილ-წვრილ შტატებად.
საქართველო უნდა დაშლილიყო საქართველოს, აფხაზეთის, სამხრეთ ოსეთის, აჭარის თანასწორუფლებიან შტატებად.
აღა მაჰმად ხანის,თემურ ლენგის, ბუღა თურქის და მურვან ყრუს ფანტაზიის ტოლფასი პროექტია,
ნობელის და ლენინის პრემიების ლაურეატმა გაშალა ფრთები.
– Когда академик Сахаров в конце 80-х нарисовал новый проект Советского Союза, по его проекту все национально-территориальные образования должны были в горизонтальном соотношении создавать на базе российской империи новые соединенные штаты – от эвенков до Украины. В этом утопическом проекте, естественно, раз в Грузии было несколько автономий, то на ее территории образовывалось несколько штатов: Грузия, Абхазия, Южная Осетия, Аджария.
ხოდა სწორედ მაშინ როდესაც ლენინის და ნობელის პრემიის ლაურეატმა აკადემიკოსმა სახაროვმა მთელ მსოფლიოს წარუდგინა საქართველოს ნგრევის გეგმა სცენაზე გამოიჭრა ნობელის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის ცოლის დაქალის ქმარი, საქართველოს სახალხო ფრონტის გამგეობის წევრი მერაბ მამარდაშვილი და იყვირა რომ ჭეშმარიტება სამშობლოზე უფრო ძვირფასია.
ანუ ჯანდაბას მეორეხარისხოვანი ხარახურა საქართველო მთავარია გორბაჩოვის დემოკრატიასთან მეგობრობა.
მ https://www.ekhokavkaza.com/a/24241221.html
В 1989 году грузинский философ Мераб Мамардавшили выступил с речью, и одна из фраз стала предметом длительных дискуссий в грузинском обществе. «Истина для меня гораздо важнее Родины».
Источник: https://www.kavkaz-uzel.eu/blogs/378/posts/625
© Кавказский Узел
ხოდა პერესტროიკის, საბჭოთა ტანკით თბილისის ნგრევის, ლამაზი ლოზუნგებით სენიღბული, ნობელის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის ცოლის დაქალის ქმარი მერაბ მამარდაშვილის დევიზი ”ჭეშმარიტება სამშობლოზე უფრო ძვირფასიას” ღრიალით ბოროტების თარეშის შემდეგ გვამებით და ნანგრევებით, ამით შეშლილი ადამიანებით სავსე საქართველოს შემყურე ადამიანს შეიძლება შესძულდეს ის რასაც ხედავს ანუ საქართველო ისე როგორც ხილული მატერიალური სამყარო სძულდათ ქრისტიანობის მტერ გნოსტიკოსებს.
ასე რომ არ დაგვემართოს გნოსტიციზმიც უნდა ვიცოდეთ.
https://www.vangogen.com.ge/2013/02/blog-post_19.html
წმინდა ფრანჩესკო ასიზელი – ძმა მზის საგალობელი
Iუფალო სახიერო, უზენაესო და ყოვლისშემძლევ, შენია ქება, დიდება, პატივი და ყოველი კურთხევა.
II შენ მხოლოსა, მაღალო, შეგცქერის ყველა და არვინ კაცი არ არის ღირსი შენი სახელი წარმოთქვას.
III დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, ყოველი ქმნილითურთ, განსაკუთრებით კი ძმა მზისათვის, რომელიც დღეა და მის მიერ გვინათებ ჩვენ.
IV იგი მშვენიერია და სხივმფენი, დიდად ბრწყინვალე: შენსას, უზენაესო, ატარებს მნიშვნელობას.
V დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, დის მთვარისა და ვარსკვლავთათვის: ზეცად შეგიქმნია ისინი ნათელი, ფასეული და მშვენიერი.
VI დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, ძმა ქარისათვის, ჰაერისათვის, ღრუბლისა და დარისათვის და ყოველგვარი ამინდისათვის, რომლის მიერ შენს ქმნილებებს ანიჭებ ცხოვრების სახსარს.
VII დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, დისთვის წყლისათვის, რომელიც ფრიად სარგებლიანია, მდაბალი, ფასეული და უმანკო.
VIII დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, ძმა ცეცხლისათვის, რომლისა მიერ ანათლებ ღამეს:ის კი მშვენიერია, მხიარული, ლაღი და ძლიერი.
IX დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, დისა ჩვენისთვის დედამიწისთვის, რომელიც ყოველს აცოცხლებს და განაგებს, და წარმოშობს სხვადასხვა ნაყოფს, ფერადი ყვავილებითა და ბალახითურთ.
X დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, მათ მიერ, ვინც მოწყალეა შენი სიყვარულისთვის და ვინც იწყნარებს სნეულთა და ტანჯულთ.ნეტარ არიან იგინი, ვინც მშვიდობას ჰპოვებენ,როცა შენგან, უზენაესო, გვირგვინოსანნი იქმნებიან.
XI დიდებულ იყავ, უფალო ჩემო, ჩვენი დისთვის, ხორციელი სიკვდილისათვის, რომელსაც ვერვინ ცოცხალი ვერ გაექცევა:
XII ვაი მათ, ვინც მოკვდება ცოდვათა შინა; ნეტარ არიან იგინი, ვინც შენის წმიდა ნების ქვეშ დაივანებს, როცა მეორე სიკვდილი მათ არას ავნებს.
XIII აქებდეთ და აკურთხებდეთ უფალსა ჩემსას და ჰმადლობდეთ, და მსახურებდეთ მას დიდის სიმდაბლით.
მამაო ჩვენო რომელიც ხარ ცათა შინა, წმინდა იყავნ სახელი შენი…, ასეთია ჩვენი ქრისტიანობა და ამის მტერია გნოსტიციზმი
” მე ვარ სული რომელიც ყოველთვის ურყოფს და მართალი ვარ იმიტომ რომ ყველაფერი არსებული მოსპობის ღირსია. უკეთესი იქნებოდა რომ არაფერი არსებულიყო. ასე მაგალითად ყველაფერი რასაც თქვენ უძახით ცოდვას, ნგრევას, მოკლედ ყველაფერი რაც ითვლება ბოროტებად ჩემი ელემენტია”, ამბობს მეფისტოფელი გოეთეს ” ფაუსტში”.
დღეს ვცხოვრობთ მეფისტოფელის სამყაროში
https://fr.wikisource.org/wiki/Page:Goethe-Nerval_-_Faust_Garnier.djvu/81
Je suis l’esprit qui toujours nie ; et c’est avec justice : car tout ce quiexiste est digne d’être détruit ; il serait donc mieux que rien n’existât. Ainsi, tout ce que vous nommez péché, destruction, bref, ce qu’onentend par mal, voilà mon élément.
” ადამიანი ვერ იქნება თავისუფალი მანამდე სანამ ბოლო მეფეს არ მოახრჩობენ ბოლო მღვდლის ნაწლავებით”, თქვა დიდმა ფრანგმა განმანათლებელმა, ენციკლოპედისტმა დენი დიდრომ //1713-1784//.
L’homme ne sera jamais libre tant que le dernier roi ne sera pas étranglé avec les entrailles du dernier prêtre.
Denis Diderot’// 1713-1784//
Source: https://quote-citation.com/fr/citations/15284
ხოდა რობესპიერის და მარატის რევოლუციამ დაიწყო ამ პროგრამის, ქრისტიანული ევროპის ნაშთების მოსპობა, ამათი საქმე გააგრძელეს გერმანიის კაიზერი ვილჰელმ მეორის მიერდაქირავებული ლენინის რევოლუციამ, ნიკიტა ხრუშჩოვმა, რომელიც კაცობრიობას დაპირდა რომ ტელევიზიით ყველას აჩენებდა უკანასკნელ მღვდელს და 1960-80-ანი წლების ნიჰილისტურმა რევოლუციამ.
ეს პროცესი დღესაც გრძელდება.
1905 წელს გურული ფირალების მიერ გამოცხადებულ რესპუბლიკაში კი არა ნატოს და ევროკავშირის წევრ საფრანგეთში, ვანდეაში მოკლეს მღვდელი. კაცი რომელმაც განაცხადა რომ ისაა მკვლელი ჩაბარდა, 2021 წლის 9 აგვისტო
Vendée : un prêtre assassiné à Saint-Laurent-sur-Sèvre, un homme affirmant être le tueur s’est rendu
Lundi 9 août 2021 à 12:50 – Mis à jour le lundi 9 août 2021 à 14:34 – Par Marion Fersing, France Bleu Loire Océan, France BleuVendée
საფრანგეთის შინაგან საქმეთა მინისტრმა Gerald Darmanin-მა განაცხადა რომ მღვდელი მოკლეს ვანდეაში,Saint-Laurent-sur-Sèvre-ში. franceinfo-ს თანახმად მკვლელი ცხოვრობდა მოკლულის სახლში. და ამ მკვლელმა 2020 წელს დაწვა ნანტის გოთური კათედრალი
, l’auteur de cet assassinat, qui était hébergé par la victime, est l’homme qui a incendié la cathédrale de Nantes il y a un an.
ორშაბათს დილით ადამიანი მივიდა la Mortagne-sur-Sèvre-ს ჟანდარმერიაში და აღიარა რომ მან მოკლს მღვდელი. გვამი ნამდვილად იპოვეს Saint-Laurent-sur-Sèvre-ში, Montfortain-ის მისიონერი ძმების თემის სათავსებში.
მღვდელი მოკლეს მის ოთახში.
France Info-ს თანახმად ეს არ უნდა იყოს ტერორიზმი.
. La piste terroriste est écartée a affirmé une source proche du dossier. Le mode opératoire du crime n’est pas encore connu, mais une source policière a écarté une attaque au couteau.
მვლელია რუანდაში დაბადებული 40 წლის კაცი.
ის კონტროლს ქვეშ იყო აყვანილი მას შემდეგ რაც 2020 წლის ივლისში მან დაწვა ქალაქი ნანტის გოთური კათედრალი. შინაგან საქმეთა მინისტრის თქმით უკვე იყო მისი საფრანგეთიდან განდევნის დადგენილება, მაგრამ მას ვერ განდევნიდნენ სანამ იურიდიული კონტროლი არ გაუქმდებოდა. თანაც ამ მკვლელმა და ვანდალმა რუანდელმა გაასაჩივრა ადმინისტრატიულ სასამართლოში მისი განდევნა საფრანგეთიდან….
ასეთი რამეები სამწუხაროდ არაა იშვიათი რამე XX-XXI საუკუნის ევროპაში. ქრისტიანობა ლამის მიასიკვდილეს და ეხლა გვტენიან მის უძველეს კონკურენტს და მტერს გნოსტიციზმს, მაიხედეთ.
გვაგნოსტიკოსებენ. არც კომუნისტი ვყოფილვარ და ვეცდები რომ არც გნოსტიკოსი გავხდე ბაბაიებო.
დაბალი რანგის დემიურგის თუ დემონის მიერ შექმნილ არასრულყოფილ და ბოროტებით სავსე ხილულ მატერიალურ სამყაროში გაჭედილ-დატყვევებული გნოსტიკოსი ცდილობს თავის ნამდვილ სამშობლოში გაღწევას.
In his book The Great Heresies, Hilaire Belloc defines a heresy a sort of thing which
Read more at: https://international.la-croix.com/news/religion/gnosticism/8913
გნოსტიციზმი არის ფილოსოფიური მიმდინარეობა რომლის ცენტრშიც არის ცნება ცოდნა. ის აერთიანებს ა.წ. მეორე-მესამე საუკუნეებში რომის იმპერიაში გავრცელებულ სხვადასხვა მრავალფეროვან დოქტრინებს.
ყველა ამ დოქტრინის თანახმად ადამიანები არიან დაბალი ცუდი თუ არასრულყოფილი დემიურგი თუ იაჰვეს მიერ შექმნილ ცუდ ხილულ მატერიალურ სამყაროში როგორც ციხეში დატყვევებული ღვთაებრივი სულები.
მაგრამ არსებობს ტრანსცენდენტური, უფრო შორეული სრულყოფილი არსება რომელიც ადამიანს აძლევს მხსნელ ცოდნას.
ქრისტიანობის უდიდესი მეტოქე გნოსტიციზმის აპოგეა იყო ა.წ. მეორე საუკუნეში.
გნოსტიციზმი ამოდის კითხვებიდან : ”საიდან მოვდივარ, სად ვარ, საითკენ მივდივარ ?” ეს კითხვები რომლებიც ეხება ადამიანის ბუნებას და და დანიშნულებას ქმნის ფუნდამენტურ სევდა-მწუხარებას რომელიც არის გნოსტიციზმის მამოძრავებელი ძალა. გნოსტიკურ პასუხს მოკლედ გადმოსცემს ფორმულა:
მე ვარ ამქვეყნად, მაგრამ მე არ ვარ ამ ქვეყნიდან. გნოსტიციზმის საფუძველშია სამშობლოდან ლტოლვილობა-დევნილობის განცდა.
გნოსტიკოსს ენატრება მატერიალურ ხილულ სამყაროზე უფრო მაღლა მდგომი არამატერიალური სულიერი სამყარო საიდანაცაა ის ლტოლვილ დევნილი. ბოროტებით სავსე მატერიალურ სამყაროში დამწყვდეულ გნოსტიკოსს ტანჯავს ნოსტალგია. ისაა მოგზაური ამქვეყნად რომელიც ეძებს გზებს რომლებიც მისცემს მას სამშობლოში დაბრუნების საშუალებას.
ხსნა არის ცოდნა, სამშობლოში დაბრუნების ინსტრუმენტი.
საშველია ხილული მატერიალური სამყაროდან გაქცევა, დაბრუნება თავის ღვთაებრივ ბუნებასთან.
გნოსტიკოსისთვის უცხოა როგორც ხილული მატერიალური სამყარო ისე მისი საკუთარი სხეული.
ნიჰილიზმი არის ამ ჯანყის ლოღიკური შედეგი.
გნოსტიციზმი თანდათანობით გაქრა ა.წ. მეოთხე საუკუნიდან, მან, შესაძლოა მოახდინა გავლენა ისეთ მოძრაობებზე როგორებიცაა მანიქეიზმი, მარკიონიზმი, ბოგომილიზმი, კატარობა, და ა.შ.
გნოსტიციზმი არის გნოზისზე, შინაგანი და ინტუიტიური საშუალებებით მიღებულ ცოდნაზე, პირად რელიგიურ გამოცდილებაზე დაფუძნებული მოძღვრება.
ის უფრო გამოიხატება მითით ვიდრე რაციონალური, ფილოსოფიური მსჯელობა-რიტორიკით.
გნოსტიკოსთა ნაწერების უმრავლესობაა მითი. მითი არის თელოგიური დოგმებისგან და ფილოსოფიური მოძღვრებებისგან განსხვავებული ჭეშმარიტება და არა ტყუილი.
აი მოკლედ ის რასაც გნოსტიკური მითები ყვებიან მათი პოეტური დახატოვანი ენით.
კოსმოსი
ყველა რელიგიური ტრადიცია ამბობს რომ ხილული მატერიალური სამყარო არასრულყოფილია და ბოროტებითაა სავსე.
ჩვენ ვიცით რომ ღმერთისგან ვართ და მთელი ქვეყნიერება ბოროტებაში წევსო, ამბობს ქრისტიანობაც რომელიც მადლობას ებნება სამყაროს შემოქმედს მშვენიერი სამყაროს შექმნისთვის.
ბუდიზმის მსგავსად გნოსტიციზმიც იწყება იმის აღიარებით რომ მიწიერი ცხოვრება სავსეა ტანჯვით. შიმშილით რომ არ დაიხოცონ ცოცხალი არსებები ჭამენ ერთმანეთს. ბალახის მჭამელებიც ჭამენ ცოცხალ ბალახს. ეს კი აჩენს შიშს და ტანჯვას.
თავისი სიდიადით და გონიერებით მკვეხარმა ადამიანმა კი მოიგონა სადიზმიც, რაც არის სხვა ადამიანის ტანჯვა-წმებით სიამოვნება. არც ერთი ცოფიანი მგელი ან ვირთხა არ შვრება ასეთ რამეს.
ატომური, ქიმიური, ბიოლოგიური,გეოფიზიკური და ა.შ. იარაღის გამოგონებას ხომ ნუ იტყვით. ნობელის პრემიის ლაურეატებიც გატაცებული არიან ასეთი ოხრობით. ამას ემატება ე.წ. ბუნებრივი კატასტროფები-მიწისძვრები, წყალდიდობები, ხანძრები, ვულკანის ამოფრქვევები,ეპიდემია-პანდემიები რომლებიც იწვევენ დამატებით ტანჯვას და სიკვდილს.
რთული ფიზიოლოგიის და ფსიქოლოგიის მქონე ადამიანებს ესმით რომ ამქვეყნიური არსებობა ტკვილითაა სავსე.
მეტიც, მათ ესმით რ` ისინი ცხოვრობენ მათთვის უცხო, არასრულყოფილ და აბსურდულ სამყაროში.
მრავალი რელიგია ამბობს რომ ხილული მატერიალური სამყაროს არასრულყოფილება არის ადამიანების ბრალი.
ადამიანების პირველმა წყვილმა ჩაიდინა უკანონობა და დაეცა რამაც გამოიწვია სამყაროს არევა-გადაგვარება.
გნოსტიკოსების აზრით ეს თვალსაზრისი მცდარია.
სამყაროს არასრულყოფილება არის მისი შემქმნელი არასრულყოფილი თუ დემონი დემიურგის და არა ადამიანის ბრალი.
ეს აზრი მიუღებელია როგორც განსაკუთრებით მონოთეისტებისთვის ისე ბევრი ირწმუნოსთვის.
არასრულყოფილი სამყაროდან და მისი არასრულყოფილი შემოქმედისგან გაქცევის მრავალი ხერხი იქნა მოგონილი, მაგრამ არც ერთმა მათგანა არ მოახდინა შთაბეჭდილება გნოსტიკოსებზე.
გნოსტიკოსებს განსაკუთრებით არ მოეწონათ პლატონი და პლატონიკოსები რომლებსაც უნდოდათ სამყაროს ჰარმონიის ჭვრეტ და ასე ზამიერ უსიამოვნებათა დავიწყება. ამ ჰარმონიაში კი არის ულმობელი დეტალები, სასოწარკვეთილება და არსებობის გაუცხოება, ამიტომ გნოსტიკოსებმა არ მიიღეს პლატონის რჩევა.
მათ არ მიიღეს არც კარმას აღმოსავლური იდეა იმიტომ ის მათი აზრით ვერ ხსნის ქმნილების არასრულყოფილებას და ტანჯვას.
კარმა ხსნის თუ როგორ მოქმედებს ტანჯვის და არასრულყოფილების ჯაჭვი, მაგრამ არაფერს ამბობს იმაზე თუ რატომ უნდა არსებობდეს ასეთი მტანჯველი და ბოროტებით სავსე სისტემა.
ღვთაება
გნოსტიკების თქმით ხილული მატერიალური სამყაროს შემქმნელ შტერ თუ ბოროტ სულზე უფრო მაღლა დგას ჭეშმარიტი, ტრანსცენდენტური, მთელ ქმნილ სამყაროზე უფრო მაღლა და მის მიღმა მდგომი ღმერთი.
ამ ჭეშმარიტ ღმერთს არაფერი შეუქმნია, არაფერი მოუძერწია, მაგრამ მისგან გამოდინდა სუბსტანცია, არსი ყველაფრისა რაც არსებობს ხილულ და უხილავ სამყაროებში,
მაშ, გარკვეული აზრით შეიძლება ითქვას რომ ყველაფერი არის ღმერთი ვინაიდან ყველაფერშია ღვთაებრივი არსი.
ისიც უნდა ითქვას რომ ჭეშმარიტი ღმერთიდან მომდინარე ზოგი ნაწილი იმდენად მოშორდა მათ წყარო ჭეშმარიტ ღმერთს რომ ჩამოშორების პროცესში მათ განიცადეს არაჯანსაღი, ცუდი ცვლილებები.
კოსმოსის, ბუნების, ხილული სამყაროს თაყვანისცემა, მაშ, ჭეშმარიტი ღმერთიდან მომდინარე გაუცხოებული და გადაგვარებული ნაწილების თაყვანისცემაა.
ბაზისურ გნოსტიკურ მითს აქვს მრავალი ვარიანტი, მაგრამ ყველა ვარიანტი ლაპარაკობს ჭეშმარიტ ღმერთსა და ჩვენს შორის არსებულ შუალედურ ღვთაებრივ არსებებზე,ეონებზე რომლებიც ჭეშმარიტ ღმერთთან ერთად ქმნიან სისავსის სამეფო პლერომას რომელშიც სრულიად იშლება და მოქმედებს ღმერთის ძალა.
ეს სისავსე რადიკალურად განსხვავდება ჩვენი ეგზისტენციალური მდგომარეობისგან რომელსაც შიძლება ეწოდოს სიცარიელე.
გნოსტიკოსების მსოფლმხედველობაში დიდი მნიშვნელობა აქვს შუალედურ ღვთაებრივ არსება ეონ სოფიას // ”სიბრძნე”//, რომელმაც ერთ-ერთი მოგზაურობისას თავისი არსიდან გამოადინა არასრულყოფილი ცნობიერება რომელმაც შექმნა მატერიალური და ფსიქიური სამყარო თავისი საკუთარი მანკიერების ხატად.
თავისი საწყისის არმცოდნე ამ არსებამ თავი წარმოიდგინა უზენაეს და აბსოლუტურ ღმერთად იმიტომ რომ მან მიიღო უკვე არსებული ღვთაებრივი არსი და გარდაქმნა ის მრავალ ფორმად. მისი კოსმიური მსახურები არქონტები თუ ”ხელმძღვანელები” მას ასევე უწოდებენ დემიურგოსს -”ნახევრად-ფაბრიკანტს”.
ადამიანის ბუნება ირეკლავს სამყაროში არსებულ დუალობას.
ის ნაწილობრივ შექმნილია ყალბი შემოქმედი ღმერთის მიერ, მაგრამ მასში არის ჭეშმარიტი ღმერთის ნათელიც.
კაცობრიობაში არის ხრწნადი ფიზიკური და ფსიქიური კომპონენტი, მაგრამ მასში ასევე არის ღვთაებრივი არსის ფრაგმენტი სულიერი კომპონენტი .
ამ უკანასკნელ ნაწილს ხშირად უწოდებენ ღვთაებრივ ნაპერწკალს.
გნოსტიციზმი აღიარებს სამყაროს და ადამიანის ამ ორბუნებოვნებას და ამიტომ გნოსტიკურ ტრადიციას ხშირად თვლიან დუალისტურად.
ადამიანებმა საზოგადოდ არ იციან რომ მათში არის ღვთაებრივი ნაპერწკალი.
ამ უმეცრებას ადამიანის ბუნებაში ხელს უწყობს ყალბი შემოქმედის და მისი არქონტების გავლენა.
მათ არ სურთ რომ ადამიანებმა იცოდნენ მათი ჭშმარიტი ბუნება და ხვედრი.
ყველაფერი რაც გვაყვარებს მატერიალურ სამყაროს გვტოვებს ტოვებს ადამიანებს ამ მდაბალი კოსმიური ძალების მონობაში.
სიკვდილი ანთავისუფლებს ადამიანში არსებულ ღვთაებრივ ნაპერწკალს მაგრამ თუ სულს სიკვდილამდე არ უშრომია გნოზისის შესაბამისად ის შეიძლება სიკვდილის შემდეგაც აღმოჩნდეს ბოროტებაში მწოლიარე მატერიალური სამყაროს ტყვეობაში.
ყველა ადამიანი არაა სულიერი // ონევმატური// ანუ მზა გნოზისთვის და განთავისუფლებისთვის.
ზოგი მათგანი მიწიერი მატერიალისტი არსებაა. ისინი აღიარებენ მხოლოდ ფიზიკურ რეალობას.
სხვები // ფსიქიურები// მნიშვნელოვანწილად ცხოვრობენ მათ ფსიქეში.
ასეთები საზოგადოდ მდაბალ დემიურგს აიგივებენ ჭეშმარიტ ღმერთთან და მათ არ ესმით თუ რა რა არის სულიერისამყარო მატერიის და ფსიქეს მიღმა და მაღლა.
ისტორიის მანძილზე ადამიანებს განთავისუფლებაში შველიშ ეთიკური რელიგიურობ და განმანთავისუფლებელი ცოდნა-გნოზისი.
მატერიალურ სამყაროში დამწყვდეულმა ადამიანმა იმისთვის რომ მიაღწიოს სულიერ სამოთხემდე უნდა გაიაროს მატერიის ჯოჯოხეთი და ზნე-ჩვეულებათა განსაწმენდელი….
ჭეშმარიტი უზენაესი ტრანსცენდენტური ღმერთი მატერიალურ სამყაროში დამწყვდეულ ადამიანებს ეხმარება მეგზურთა, ცოდნა-გნოზისის გადმომცემთა გამოგზავნითაც.
გნოსტიკურ ნაწერებში ნახსენებია მხსნელთა ფიგურები, მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანები არიან ადამის მესამე შვილი სეთი, იესო და წინასწარმეტყველი მანი.
გნოსტიკოსთა უმრავლესობა მთავარ მხსნელ-მაცხოვრად, სოტერად, ყოველთვის თვლიდა იესოს.
გნოსტიკოსისთვის არაა მთავარი საწყისი,თავდაპირველი თუ შემდეგი ცოდვებისგან განთავისუფლება. მისთვის მთავარია უმეცრებისგან იმიტო მ რომ მისი აზრით სულიერი რეალობების არცოდნაა ბოროტების წყარო.
ამ უმეცრება-უვიცობის წამალია ცოდნა-გნოზისი, გნოსტიციზმი.
ცოდნა კი მოიტანეს ჭეშმარიტი უზენაესი ღმერთის მაცნეებმა, განსაკუთრებით კი ქრისტემ, ჭეშმარიტი ღმერთის ლოგოსმა.
ქრისტემ ხსნა მოიტანა მოძღვრებით, ქადაგებით, საიდუმლოთა, მისტერიათა დადგენით და არა ტანჯვით და სიკვდილით.
გნოსტიკოსები ამბობენ რომ გნოზისი-ცოდნის, მაშ, ხსნის პოტენციალი არის ყოველ კაცში და ყოველ ქალში, რომ ხსნა ინდივიდუალურია.
ამავე დროს ისინი ამბობენ რომ ხსნა შეიძლება და უნდა იყოს სტიმულირებული და გაადვილებული რათა ის ეფექტურად გამოიკვეთოს ცნობიერებაში.
ამ სტიმულს იძლევიან ჭეშმარიტი ღმერთის მაცნეები რომლებიც მოძღვრების გარდა ადგენენ მხსნელ მისტერია-საიდუმლოებს რომელთა ჩატარებაც შეუძლიათ მაცნეთა მოციქულებს და მათ მემკვიდრეებს.
ასევე უნდა გავიხსენოთ რომ ჩვენი ნამდვილი ბუნების ცოდნას ხელს უშლის ჩვენი მიწიერი არსებობის პირობები.
ჭეშმარიტი ტრანსცენდენტური ღმერთი უცნობი ამქვეყნად. მას ხშირად უწოდებენ უცნობ მამას. მაშ,ცხადია რომ ხსნისთვის აუცილებელია გამოცხადება ზევიდან. შინაგანი ნაპერწკალი უნდა გააღვიძოს ” გარედან” მოსულმა ცოდნამ.
ქცევა- სიტყვები ”ეთიკა” თუ ”მორალი” ნიშნავს წესების სისტემას.
გნოსტიკოსები უპირისპირდებიან ორივეს.
ასეთი სისტემები საზოგადოდ მოდიან ბოროტებით სავსე ხილული მატერიალური სამყაროს შტერი თუ დემონი დემიურგისგან და ემსახურებიან მის ინტერესებს და ჩანაფიქრებს.
მეორეს მხრივ მორალი არის შინაგანი ნაპერწკალის გასხივოსნებისგან მომდინარე შინაგანი მთლიანობა-პატიოსნება. ესაა გნოსტიკოსის ეთიკა.
გნოსტიკოსების აზრით მცნებები და წესები არის შტერი თუ ბოროტი დემიურგის მიერ შექმნილ ბოროტებით სავსე მატერიალურ სამყაროში კომფორტულად მოკალათების საშუალება მაშინ როდესაც უნდა გააღწიო ამ სამყაროდან და გახვიდე პლერომაში, ნამდვილ სულიერ სამშობლოში.
მატერიალისტებს დიდად არ აინტერესებთ მორალი. ფსიქიურები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ მორალს და სულიერებს მორალზე უფრო მაღალი რამეები აინტერესებთ.
სხვადასხვა ისტორიულ პერიოდშიც სხვადასხვა ქცევაა. მანიქევლური თუ კატარების გნოსტიკური მორაობები იყვნენ მაშინ როდესაც ქცევის სიწმინდე ითვლებოდა დიდი მნიშვნელობის საკითხად. დღევანდელობა უფრო გავს მეორე-მესამე საუკუნეების აღვირახსნილ ალექსანდრიას.
მაშ კარგი იქნება თუ დღევანდელი გნოსტიკოსები მიიღებენ ალექსანდრიის კლასიკური გნოსტიციზმის მიდგომებს რომელშიც ქცევის საკითხები უნდა გადაეწყვიტა ინდივიდს.
გნოსტიკოსებს მრავალი ზოგადი დამოკიდებულება სიცოცხლის მიმართ: არ უნდა გიყვარდესხილული მატერიალური სამყარო. უნდა იყო ამქვეყნად მაგრამ ამქვეყნისა არ უნდა იყო. არ უნდსა იყო ეგოისტი. პატივი უნდა სცე სხვა არსებების თავისუფლებას სა ღირსებას.
მაგრამ ყოველმა ინდივიდმა თვითონ უნდა გადაწყვიტოს თუ როგორ განახორციელებს ამ პრინციპებს.
იყო ფრანგი მწერალი Jacques Lacarrière // 1925-2005// , მან დაწერა შესანიშნავი წიგნი ” გნოსტიკოსები”. გადავავლოთ თვალი.
1994
გნოსტიკოსების უმთავრესი პრობლემაა ბოროტება.
ეს არაა ცოდვა, ეს არაა ადამიანის მდგომარეობა დაცემის შემდეგ.
ბოროტებაა მთელი ადამიანი, სამყარო, მატერია, ხორცი-სხეული, აზროვნება, დედამიწა, კანონები და ინსტიტუტები, ისტორია, დრო, სივრცე სადაც ვცხოვრობთ.
გნოსტიკოსების აზრით ბოროტებაა მატერიისგანშექმნილი, მატერიალური სამყარო რომელსაც ტანჯავს სიმძიმე, სიბნელე, სიცივე, სიკვდილი.
ბოროტებაა კოსმოსის მთელი ქსოვილი ატომებიდან ვარსკვლავებამდე. ესაა მატერიით დაბინძურებული სამყარო როგორც უსასრულო ზღვა რომელშიც ვფართხალებთ.
წყეული მატერიისგანაა ფსიქეც, ფსევდო ცნობიერება, რომელსაც იგივე უკმარისობები აქვს რაც სხეულს, რომელიც ეჯახება კონცეფციების, ენის ქიმერების, სასრულობისთვის დამახასიათებელი მენტალური კატეგორიების ციხეებს.
ბოროტებაა ადამიანის ინტელექტის ნაყოფი, სისტემები, კანონები, ყველა ინსტიტუტი რომელთა დანიშნულება საბოლოო ანგარიშით არის ადამიანის თანდაყოლილი უსამართლობის და გარყვნილების გაძლიერება და გახანგრძლივება.
სხეულს, სულს, ისტორიას აქვს სამყაროს თანდაყოლილი მანკიერების დაღი:
სიღატაკე-სიბეჩავე,ტანჯვა, ავადმყოფობა, სიკვდილი, ომები, გენოციდები, ინკვიზიციები, აშკარა არარაობა, რომელიც ასრულებს მარცხთა ციკლს.
თვითონ დროც წყეული მატერიის პროდუქტია.
ისგვთავაზობს ყალბ მარადისობას და გვაბავს ეფემერულზე.
ისტორიის, პროგრესის რწმენა გნოსტიკოსის არით ყველაზე უარესი ტყუილია. გარეგნულად მარადიული მარადიული ცაც ემორჩილება მონობის და გადაგვარების კანონს.
ვარსკვლავების ცეცხლი ჩაქრება კოსმიურ ღამეში, ყველაფერი დაიღუპება.
ჭეშმარიტი და ყალბი ღმერთი
Jehovah-Yahweh-Elohim, ძველი აღთქმის შემოქმედი ღმერთი გნოსტიკოსების აზრით სინამდვილეში ყალბი ღმერთია, უბრალო დემიურგია რომელმაც მიითვისა ჭეშმარიტი ღმერთის შემოქმედებითი ფუნქცია.
ამ უშნო თუ ბოროტმა დემიურგმა შექმნა ბოროტებით სავსე სამყარო, არასრულყოფილი, სუსტი და მოკვდავი ადამიანი.
ის ყოველ წუთს უნდა ჩაერიოს სამყაროში რათა შეცვალოს, შეასწოროს, გააუმჯობესოს თავისი მახინჯი ქმნილება.
მან ასევე ხელი უნდა შეუშალოს ინიციატივებს ადამიანისა რომელმაც ციბრუტივით უნდა იტეიალოს მისი მოთხოვნილებებებთან და საჭიროებებთან არაადაპტირებულ სამყაროში.
აქედან გამომდინარე არაფერია გასაკვირი იმაში რომ ადმიანის ისტორია არის მკვლელობათა, გენოციდების, ყალბი ღმერთის მიერ დადგენილი სასჯელების, წარღვნების, ჟლეტის ელვით დაფერფვლის, აპოკალიპსების ისტორია.
არაფერია გასაკვირი იმაშიც რომ ყალბმა ღმერთმა ედემის ბაღში პირველივე ედიქტით ადამს აუკრძალა ცოდნა.
მარტო გველი აჯანყდა დემიურგის ამ რეპრესიული კანონის წინააღმდეგ.
გველის წყალობით არ ვართ სრული უმეცრების წყვდიადში და გვახსოვს საწყისი ღალატი.
ეხლა ვიცით თუ რატომ ვართ ბოროტებით სავსე საშინელ მატერიალურ სამყაროში და რატომ ვართ არასრულყოფილები.
CGnostiques aient vu dans le Serpent le premier rebelle et le premier sauveur du genre humain, et aussi le premier initié de l’histoire terrestre.
ამიტომაა რომ მრავალ გნოსტიკოსს სწამს რომ სწორედ გველია პირველი აჯანყებული და კაცობრიობის პირველი მხსნელი.
გნოსტიკოსების აზრით ჩვენ ვართ უხეირო შესაქმის, უხეირო დემიურგის ნაწარმი, მისი საშინელი ინიციატივის შედეგი.
მან თავი წარმოიდგინა და წარმოადგინა ღმერთად და ისევ ატყუებს ყველას.
” შეხედეთ სამყაროს რომელშიც ვცხოვრობთ.
თითქმისთითქმის მთელი სამყარო არის ბნელი, წარმოუდგენლად ცივი სივრცე. აქა იქ არსებული ციური სხეულები იმდენად ცოტაა და იმდენად პატარაა რომ ყოველი მათგანი რომ იყოს დასახლებული უბედნიერესი არსებებით ძნელია იმის დაჯერება რომ მათ შემქმნელ ძალას უნდოდა მათი ბედნიერება.
მეცნიერები თვლიან რომ ძალიან ცოტა ვარსკვლავს, შეიძლება მარტო ჩვენ მზეს, აქვს პლანეტები და მზის სისტემაში როგორც ჩანს დასახლებულია მარტო ჩვენი დედამიწა.
მეტიც, მილიონობით წელი მასზე სიცოცხლე არ ყოფილა.
და რა ცხოვრებაა ეს?
სიცოცხლის ყველა ფორმა არსებობს ერთმანეთის გაწყვეტით. უფრო მაღალი ფორმის არსებებმა იციან თუ რა არის ტკივილი.
ცოცხლები ჩნდებიან მშობლისთვის ტკივილის მინიჭებით. არსებობენ სხვისი ტკივილით და ტკივილში კვდებიან.
უმაღლესმა გონიერმა არსებამ კი შეიძლება წინასწარ წარმოიდგინოს ტკივილი, წინასწარ წარმოიდგინოს სიკვდილი, მეტიც, ის ხშირად არის სადისტი და ტკბება სხისი, მისნაირის ტანჯვა-წამებით.
ამ უნარით უხვად ისარგებლეს ადამიანებმა.
კაცობრიობის ისტორია სავსეა დანაშაულებით, ომებით, გენოციდებით, ტანჯვით და შიშით.
ბედნიერება სწორედ იმდენია რომ როდესაც ის არის ვცახცახებთ მისი დაკარგვის შიშით და როდესაც ის წავა კიდევ უფრო ვიტანჯებით.
დრო და დრო ცხოვრება თითქოს უმჯობესდება, იქმნება ცივილიზაციები, მაგრამ ყველა ცივილიზაცია კვდება და მათ მიერ მოტანილ სიკეთეს აწონასწორებს ტანჯვათა ახალი სახეობები. ჩვენი ცივილიზაციაც გაქრება ისე როგორც გაქრნენ დანარჩენი ცივილიზაციები.
და თუ არ გაქრება რა აქედან?
მეცნიერება გვეუბნება რომ სამყარო ოდესმე მოკვდება, გადაიქცევა ერთგვაროვან უფორმო ცივ რამედ.
ყველაფერი დამთავრდება არაფრით.
სიცოცხლე გამოჩნდება როგორც უაზრო გაღმეჭვა ბუნების იდიოტურ სიფათზე.
მე არ მჯერა რომ ყველაფერი ეს შექმნა კეთილმა ყოვლისშემძლე სულმა… ამის შმქმნელი შეიძლება იყოს ან სიკეთისადმი და ბოროტებისადმი გულგრილი დემიურგი ან უბრალოდ ბოროტი სული.”
დღევანდელი ათეისტის ეს მსოფლმხედველობა აღწერა დიდმა ბრიტანელმა ქრისტიანმა მწერალმა და მოაზროვნე კლაივ სტეიპლზ ლიუისმა ნაშრომში ”ტანჯვა”,
მაგრამ დაახლოებით ასეთ ტექსტს ხელს მოაწერდა გნოსტიკოსიც.
ადამიანი არის დღეს უცნობი და დავიწყებული, მატერიალური სამყაროსგან ცის უფსკრულებით გამოყოფილი ღმერთიდან დროთა გარიჟრაჟზე გამომდინარე არსი რომელიც დამწყვდეულია საზიზღარი დემიურგის მიერ შექმნილ საშინელ მატერიალურ სამყაროში.
” სხეული სულის საფლავია”, ესაა პლატონური ფილოსოფიიდან აღებული ციტატა. მას მხარს უჭერს სოკრატე ”გორგიასში”, უფრო ადრე ის წარმოთქმულია ”კრატილ II-ში.
მოკლედ მატერიალური ხილული სამყარო,სხეულიც, არის ღვთაებრივი სულის ციხე,საფლავი და მოსასპობია, ესაა პლატონიზმის უკიდურესობამდე გნოსტიციზმი.
დიამეტრალურად სხვა რამეა ქრისტიანობა რომლისთვისაც სხეული არის ღვთაებრივი სულის ტაძარი, სავანე და ამიტომ ძვირფასი და მოსაფრთხილებელი რამეა.
http://www.biblia.ge/paralel/1194
კორინთელთა 3
16. ნუთუ არ იცით, რომ ღვთის ტაძარი ხართ, და სული ღვთისა მკვიდრობს თქვენში?
17. ვინც ღვთის ტაძარს დააქცევს, დააქცევს მას ღმერთი, რადგანაც ღვთის ტაძარი წმიდაა, და ესა ხართ თქვენ.
1კორინთელთა 6
19. ნუთუ არ იცით, რომ თქვენი სხეული ტაძარია თქვენში დამკვიდრებული სული წმიდისა, რომელიც გაქვთ ღვთისაგან, და რომ არ ეკუთვნით თქვენსავე თავს?
საჭიროა კონტრ-სიცოცხლე, ესაა გნოსტიკოსის აზრი
ამქვეყნად ყველაფერი წამხდარ-გაფუჭებულია და მასში ატარებს უნივერსალური-საყოველთაო ტყუილის ანაბეჭდს ადამიანი ვერ გაექცევა ამქვეყნიურ ილუზიებს, ვერ მოიპოვებს ჭეშმარიტ ცოდნას და ვერ დაიბრუნებს თავის ნამდვილ ბუნებას თუ კი ის ყველაფრით, ტოტალურად არ დაუპირისპირდებახილულ მატერიალურ სამყაროს.
ყველაფერი რაც აძლიერებს, ამრავლებს, ახანგრძლივებს, განავრცობს და განამტკიცებს მატერიალურ სამყაროს აღმართავს დაბრკოლებებს რომლებიც გვაშორებენ ჭეშმარიტი ღმერთისგან.
მაშ, უნდა უარვყოთ ხორციელი ცდუნებები, დავძლიოთ ისინი ან ასკეზით ან ეროტიკულ აქტივობათა თავისუფალი პრაქტიკებით ანუ თავისუფალი ავხორცობით.
უნდა უარვყოთ შვილების გაჩენა ვინაიდან ესაა უკვე არსებული ყალბი ცხოვრებებისთვის ახალი ყალბი ცხოვრებების დამატება, მატერიის ზრდა.
უნდა უარვყოთ ყველაფერი ამქვეყნიური, ერები, სამშობლოები, სახელმწიფოები, ეკლესიები და სხვა ინსტიტუტები.
გნოსტიკოსებმა თავი გამოაცხადეს მსოფლიოს მოქალაქეებად, დედამიწელებად.
ისინი თაყვანს სცემდნენ ყველას ვინც აჯანყდა შტერი თუ ბოროტი დემიურგის მიერ შექმნილი ხილული მატერიალური სამყაროს წინააღმდეგ: გველს, ლუციფერს, კაენს, რომელიც ძმა აბელის მოკვლით დაუპირისპირდა სისხლით კავშირზე დაფუძნებულ ოჯახს // ჭეშმარიტი ოჯახი ადამიანისთვის სულიერი ბუნებისაა//, ადამის მესამე შვილ სეთს, მოკლედ ყველა დიდ აჯანყებულს, მარტო იმათ იცნობენ ჭეშმარიტ ღმერთს ან ხვდებიან თუ ვინაა ის.
ადამიანი უცხოელია ამქვეყნად. ისაა სულ სხვა სამყაროდან მოსული სინათლის მფლობელი.
ადამიანი ამქვეყნადაა, მაგრამ არაა ამქვეყნისა, არაა ამქვეყნიდან.
მან ყველაფერი უნდა იღონოს რათა გაექცეს თავი აარიდოს ხორცის მახეებს,მიწიერ ციხეებს და ვარსკვლავების აბსურდულ ტრიალს.
მხოლოდ ასე დაიბრუნებს ადამიანი საწყის სისრულეს და დაბრუნდება დაკარგულ სამშობლოში.
გნოსტიკოსებს უნდოდათ ტოტალური განთავისუფლება შტერი თუ ბოროტი დემიურგის მიერ შექმნილი ხილული მატერიალური სამყაროსგან,ყველა დოქტრინისგან, ყველა მორალისგან. ამიტომ მათი თანამედროვეები მტრულად განეწყვნენ მათ მიმართ. მათი ნაშრომების უმრავლესობაც გააქრეს.
გამონაკლისია ეგვიპტეში ნაპოვნ გნოსტიკურ ტექსტთა მცირე რაოდენობა.
ეკლესის მამები დაუღალავად აკრიტიკებდნენ გნოსტიკოსებს და ამ კრიტიკიდან ვიცით ჩვენ ბევრი რამე გნოსტიკოსების შესახებ.
გნოსტიკოსებს უნდოდათ სამყაროს ერთიანობა. ამიტომ ისინი უარყოფდნენ ინდივიდუალურ კერძო საკუთრებას და უშვებდნენ კოლექტიურ საკუთრებას.
გნოსტიკოსები უარყოფდნენ ქორწინებას, ოჯახს, სახელმწიფოს, ეკლესიებს როგორც კაცბრიობის ფრაგმენტაცია დაქუცმაცების საშუალებებს.
ისინი ქადაგებდნენ თავისუფალ სექსს, ყველას სხეული ეკუთვნის ყველას, ლენინის ბოლშევიკების იდეაც რომლის თანახმადაც რა დროს მოყვასის სიყვარულია როდესაც არის სექსი რომელიც ისეთივე ბუნებრივი მოთხოვნილებაა როგორც წყურვილი, მოგწყურდება და სვავ ჭიქა წყალს და ასე უნდა იყოს სექსუალური მოთხოვნილების დაკმაყოფილებაც ახლოს იყო გნოსტიკოსებისთვის. გნოსტიკოსებისთვის ჩვეულებრივი რამე იყო ინცესტიც, სოდომიაც, დაფეხმძიმების თავიდან აცილების მიზნით შეწყვეტილი სექსუალური ურთიერთობაც და არასასურველი ფეხმძიმობის შემთხვევაში აბორტიც.
ქრისტიანებს გნოსტიციზმი საბოლოოდ შაძულა ასეთმა გნოსტიკურმა ორგიებმა რომლებიც სულისკვეთებით ძალიან ახლოა 1960-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალურ რევოლუციასთან.
გნოსტიკოსების აზრით ჯოჯოხეთია შტერი თუ ბოროტი დემიურგის მიერ შექმნილი ბოროტებით სავსე ხილული მატერიალური სამყარო და საჭიროა მისი შეძულება, შეზიზღება და რაც შეიძლება სწრაფად იქიდან გაქცევა.
გნოსტიკოსი იფიტები, პერატები, სეთელები მისდევდნენ გველის კულტს.
ისინი ათვინიერებდნენ გველს რომლებსაც კვებავდნენ ზიარებისთვის განკუთვნილი პურებით.
სხვა გნოსტიკოსი კაინიტები კაენში ხედავდნენ პირველ ინიციირებულ-განდობილს რომელმაც სცადა ყალბი ღმერთის მცნებებთან დაპირისპირება.
ტრადიციული ღირებულებების და ინსტიტუტების ამ უარყოფას ზოგი გნოსტიკოსი გამოხატავდა ნაკლებად სკანდალური ფორმით.
გნოსტიკოსი საკოფორები, მაგ., იცვავდნე ტომრებს და ისე დადიოდნენ. სამოსი მათთვის იყო სოციალური გაუცხოების მთავარი ნიშანი.
გნოსტიკოსი ადამიტები ტიტველები იკრიბებოდნენ სალოცავად. გნოსტიკოსი Phibionites-ები ყოველდღე სექსუალურად იყენებდნენ ახალ-ახალ ქალს.
ყველა გნოსტიკოსს უნდოდა ყველაფრის ცოდნა, ყველაფრის განცდა, ყველა შსაძლებლობის ტოტალური და აბსოლუტური ცოდნა.
ეს უეჭველად არის კუციფერული მოთხოვნა, მაგრამ მას გნოსტიკოსები უნდა მიეყვანა აქამდე უცნობ ჭეშმრიტებათა ზღურბლზე, მათთვის უნდა გაეღო აკრძალულ სამყაროთა კარი.
გნოსტიკოსებმა პირველებმა განაცხადეს რომ რეალური განთავისუფლება შეუძლებელია აკრძალვების გაუქმების გარეშე.
OCCar ils furent les premiers à entre
Click to access gnostiques%20lacarriere.pdf
https://www.critiqueslibres.com/i.php/vcrit/51546
La note :
Visites : 2 517 
Acheter sur Amazon
Très instructif et passionnant. ინფორმაციით დატვირთული საინტერესო წიგნი
Lacarrière-ს წიგნში რა თქმა უნდა არაა ნათქვამი ყველაფერი, მაგრამ ის ძალიან სასარგებლო წიგნია.
როგორც ჩანს იყო გნოსტიკურ მოძღაობათა ბრბო ქრისტიანული ხანის დასაწყისში;
ვიგებთ რომ გნოზისი-გნოსტიციზმი არის დუალისტური რელიგია.
ჩვენი
. სამყარო მდაბალი სამყაროა და მასში ბატონობს ბოროტება.
ჩვენი სამყარო შექმნა ბოროტმა ღმერთმა, რომელიც არაა ჭეშმარიტი ღმერთი. ახალი აღთქმა კი არის ჭეშმარიტი ღმერთის სიტყვა.
ზოგი გნოსტიკოსი ქრისტიანია, და ზოგიც-არა.
ზოგი გნოსტიკოსი უარყოფს სახარებას, ზოგი გნოსტიკოსი კი ეყრდნობა მას და ავსებს.
მისი აზრით შტერი თუ ბოროტი დემიურგის მიერ შექმნილ და ბოროტებით სავსე ხილულ მატერიალურ სამყაროში დამწყვდეული გნოსტიკოსის მიზანია ამ საშინელი უსაშველო სამყაროდან მის ნამდვილ სამშობლოში, ჭეშმარიტი ღმერთის სამყაროში დაბრუნება.
ზოგი გნოსტიკოსი აწყობდა ისეთ სექსუალურ ორგიებს რომ დღევანდელ სექსუალურ მანიაკებს, სადომაზოხისტებს და პედოფილებს შეშურდებათ.
ზოგი გნოსტიკოსი კი მიდიოდა უდაბნოში ასკეტად.
საინტერესოა ძველეგვიპტური მორალი და ეთიკა რომლის ექოც ისმის ბიბლიურ წინასწარმეტყველთა და ქრისტიანულ მორალში და ეთიკაში.
ძველ ეგვიპტელთა რწმენით მოცვალებულის სული უნდა წარმდგარიყო ღვთაებრივი სასამართლოს წინაშე და უნდა ეთქვა შემდეგი ე.წ. უარყოფითი აღსარება :
« … მე არ ვყოფილვარ ბოროტი ადამიანების მიმართ.
მე არ ვარ ჩემი მშობლების მკვლელი.
მე არ ვარ მატყუარა.
მე არ ვარ მოღალატე.
მე არ გამიკეთებია ცუდი სხვისთვის.
მე არ ვარ იმათგან ვინც სხვებს სთხოვენ იმის გაკეთებას რისი გაკეთებაც მათ არ შეუძლიათ…
მე არ გამიკეთებია ის რაც ეზიზღებათ ღმერთებს.
მე არ გამომიწვევია შიმშილი.
მე არ ამიტირებია არავინ.
მე არ გამიტანჯავს არავინ.
მე არ ვარ მკვლელი.
მე არ მომიპარავს ღმერთებისთვის და მიცვალებულებისთვის განკუთვნილი საჭმელი.
მე არ მიღალატია მეუღლისთვის…. »
თუ ღმერთები დაინახავენ რომ სული არ ტყუის კარგადაა მისი საქმე და თუ კი გამოიჭერენ მას არაგულწრფელობაში ვაი…
ასეა ძველეგვიპტურ « მიცვალებულთა წიგნში »
// ეს უნდა დაიზეპირონ გორბაჩოვ-შევარდნაძის დემოკრატებმაც//
მაგრამ ყველა ტაბუ აკრძალვის მოსპობის მომხრე ძველი და დღევანდელი გნოსტიკოსებისთვის ქურდობაც,ტყუილიც, ძალადობაც, მკვლელობაც და სხვა ოხრობებიც დასაშვებია.
CE QUE LA BIBLE DOIT À L’EGYPTE. Collectif. Préface de Thomas Römer. Bayard, 284 p., 15 €.
ხვედრი. კონფუციუსს კითხეს სიკვდილზე: ” რატომ მეკითხებით სიკვდილზე როდესაც არ იცით თუ როგორ უნდა იცხოვროთ?”, უპასუხა მან. ასეთი პასუხი შიძლებოდა გაეცა გნოსტიკოსს. მსგავსი კითხვაა დასმული გნოსტიკურ თომას სახარებაში და იესომ უპასუხა რომ ადამიანებმა გნოზისით უნდა გაიგონ ღვთაებრივი რეალობა საიდანაც ისინი არიან წარმოშობით და სადაც დაბრუნდებიან. ეს ცოდნა ადამიანებმა უნდა მიიღონ მაშინ როდესაც ისინი ჯერ კიდევ ამქვეყნად არიან.
სიკვდილს არ მოაქვს ავტომატურად განთავისუფლება დემიურგის სამეფოებში.
ვინც არ მიიღო ცოდნა-გნოზისი მაშინ როდესაც ის ამქვეყნად იყო შეიძლება ისევ მოხვდეს არსებობის ხაფანგში. ეს შეიძლება მოხდეს რეინკარნაციის ციკლით.
გნოზისი-გნოსტიციზმი არ სვამს აქცენტს რეინკარნაციის კონცეფციაზე, მაგრამ გულისხმობს რომ ის ვინც ვერ დაამყარა კონტაქტი ტრანსცენდენტულ საწყისებთან მაშინ როდესაც ამქვეყნად იყო შეიძლება ისევ მოხვდეს მიწიერი არსებობის სამწუხარო პირობებში.
En ce qui concerne le salut, ou le sort de l’esprit et de l’âme après la mort, il faut être conscient que l’aide est disponible. Valentinus, le plus grand des enseignants gnostiques, a enseigné que le Christ et Sophia attendent l’homme spirituel – le gnostique pneumatique – à l’entrée du Plérome, et l’aident à entrer dans la chambre d’épouse de la réunion finale. Ptolémée, disciple de Valentin, enseigna que même ceux qui n’avaient pas le statut pneumatique, les médiums, pouvaient être rachetés et vivre dans un monde céleste à l’entrée du Plérome. Dans la plénitude des temps, chaque être spirituel recevra la Gnose et sera uni à son Soi supérieur – le Jumeau angélique – devenant ainsi qualifié pour entrer dans le Plérome. Cependant, rien de tout cela n’est possible sans un effort sérieux pour la Gnose.
https://www.revue-resurrection.org/Le-Christ-gnostique
Le gnosticisme « classique » fait une large place au Christ, mais c’est une place étrange, qui n’a pas peur par exemple de l’identifier au serpent de la Genèse (3,1), venu désabuser l’homme et l’aider à échapper aux interdits d’un Dieu inférieur, le « Démiurge » (artisan), qui a dicté la Loi dans l’intention de maintenir l’homme dans une sujétion mauvaise [3].
Le Christ est le héraut et le symbole d’une libération intérieure : immergé dans un monde livré à la dissemblance, il vient en cachette, pour rendre à l’homme sa dimension spirituelle, en s’unissant à la Sagesse, qui s’est métamorphosée en prostituée, il vient libérer le principe intérieur que les puissances mauvaises n’ont pas su reconnaître, mais cherchent à maintenir en esclavage.
La pensée gnostique est une pensée mythique, dans la mesure où elle n’accorde aucun crédit à l’histoire. Tous les évènements de l’histoire du salut sont donc réinterprétés en termes « spirituels » : l’Incarnation est la visite d’un principe supérieur avec une apparence humaine, la Croix est la victoire dérisoire sur les Puissances qui croient avoir emprisonné la Lumière, au moment où le Christ véritable se rit des tourments infligés à son apparence humaine et leur échappe, la Résurrection et l’Ascension sont la résurgence du principe spirituel prenant le dessus sur la matière et réintégrant le ciel sa patrie. Ce qui compte avant tout ce ne sont pas des faits, mais une compréhension, une connaissance (d’où le nom de gnose donné au mouvement). Aussi la doctrine gnostique a-t-elle largement utilisé la forme des « évangiles » attribués fictivement à tel ou tel apôtre, voire à d’autres personnages de l’entourage de Jésus (comme Marie Madeleine), où le cadre narratif sert de prétexte à de longs discours développant les positions de la secte.
On s’aperçoit vite qu’aucune information sérieuse sur le personnage historique de Jésus n’a transité par eux. A l’inverse, ils dépendent largement des évangiles synoptiques et surtout de saint Jean dont ils imitent souvent le style méditatif et reprennent le vocabulaire. Une seule exception : l’Évangile de Thomas, qui, outre des allusions très claires à des paroles de Jésus connues par la tradition synoptique, contient quelques maximes de frappe évangélique qui ne figurent pas dans nos textes canoniques, mais qui pour la plupart sont connues par ailleurs (ce sont ce qu’on appelle des agrapha, paroles non écrites, dont on a quelques bribes chez les Pères de l’Église et dans diverses sources contemporaines). Ils ne bouleversent guère ce qu’on sait par les évangiles, soit par exemple la maxime suivante : « celui qui est près de moi est près du feu, celui qui est loin de moi est loin du Royaume [4] », qui ne tranche pas avec d’autres propos évangéliques et pourrait avoir été prononcée par Jésus [5]. Mais ceci est exceptionnel.
La capacité de traiter le matériau évangélique comme un donné disponible, dont on peut infléchir le sens à volonté caractérise profondément la littérature gnostique. Là où l’Église, depuis l’origine, s’est sentie tenue à une transmission fidèle des sources reçues des « témoins oculaires » et des « serviteurs de la Parole » (Lc 1,2), le gnostique, bénéficiaire d’une révélation spirituelle, ne se sent pas lié à la lettre. Celle-là est même suspecte et entachée de judaïsme, ce n’est pas l’Évangile « spirituel », mais une nourriture pour les « psychiques », c’est-à-dire les non-initiés, qui ignorent la connaissance véritable. C’est ainsi que Marcion remodèle le Canon des Écritures en éliminant non seulement tout l’Ancien Testament, mais encore l’Évangile de Matthieu, jugé par lui trop judaïsant.
L’homme ne vient pas du créateur, mais du monde divin véritable; son emprisonnement dans le monde lui a fait oublier son origine véritable. C’est pourquoi le salut réside dans la gnose, illumination par laquelle l’homme échappe au monde et réintègre la lumière originelle. Cela ne peut advenir que par une révélation directe : le sauveur est l’Illuminateur.
Que les textes gnostiques soient chrétiens en surface seulement ou en profondeur, le personnage du Sauveur, identifié à Jésus, est une entité mythique venue d’en haut apporter l’illumination.
Le Jésus secret des gnostiques
Dans plusieurs textes gnostiques, dont quelques-uns ont reçu tardivement, dans le manuscrit où on les trouve, le titre d'”évangiles”, Jésus apparaît comme une figure transcendante qui communique à un ou plusieurs disciples privilégiés une révélation de type gnostique. Le Jésus historique est pratiquement ignoré; cette mise en scène est un lieu commun qui sert à rattacher un enseignement ésotérique à l’autorité de Jésus. Le caractère secondaire de cette christianisation peut parfois être démontré mais, pratiquement toujours, le contenu de cette révélation renvoie aux mythes de la nébuleuse gnostique et n’a pas, ou peu de rapport avec la tradition des paroles de Jésus.
Quelques textes pourtant semblent s’alimenter çà et là à une tradition des paroles de Jésus. Parmi eux, l’Evangile selon Thomas occupe une place particulière. Il se présente comme une collection de paroles de Jésus, avec beaucoup d’éléments semblables à ceux que l’on trouve dans les évangiles canoniques, au point que certains doutent de son caractère gnostique. A y regarder de plus près, ces paroles, qui sont présentées comme “secrètes” et requérant une “interprétation” ont un caractère énigmatique; mais elles sont généralement complétées, nuancées, associées de sorte qu’une relecture s’opère dans le sens d’un enseignement de sagesse de type gnostique (connaissance de soi, rupture d’avec le monde; retour à la condition originelle). Certaines paroles d’ailleurs, mélangées à l’ensemble, ont une origine gnostique caractérisée. Thomas charrie bien des matériaux traditionnels provenant de Jésus, mais c’est pour les relire (parfois les subvertir) systématiquement à sa manière.
.
L’hérésie ancienne au service de l’identité moderne
13/03/2019 | AKOS BALOGH
https://au.thegospelcoalition.org/article/ancient-heresy-driving-modern-identity/
L’identité est un sujet brûlant.
Depuis les années 1960, le monde occidental a été secoué par différents mouvements autour de l’identité. Différents groupes, en particulier les groupes minoritaires privés de leurs droits, ont poussé leurs agendas identitaires. Les femmes ont réclamé un salaire égal pour un travail égal. Les personnes de couleur se sont battues pour l’égalité devant la loi. Et les personnes LGBTI ont réclamé des droits et des libertés qu’elles considéraient comme manquants.
Mais au cours de la dernière décennie, « l’identité » n’a fait que devenir plus politisée et plus controversée. La politique identitaire est passée des franges de la société au courant dominant. La théorie queer et sa vision radicale du genre et de la sexualité sont passées de la tour d’ivoire à la salle de classe des écoles publiques.
Et donc, il n’est pas surprenant que le New York Times Magazine ait déclaré 2015 comme « L’année où nous sommes obsédés par l’identité ». (Bien que cette obsession n’ait pas pris fin en 2015).
Et donc, qu’est-ce qui motive la plupart des conceptions laïques modernes de l’identité ?
Bien qu’il existe de nombreux ruisseaux qui se jettent dans la rivière de l’identité moderne, un ruisseau est assez ancien. Ancien, en fait.
C’est ce qu’on appelle le « gnosticisme » (du grec « gnose », quisignifie « connaissance »). Elle était courante dans l’ancien monde gréco-romain du 1er siècle, mais elle n’a pas disparu. Elle a influencé le christianisme, en particulier dans les premiers siècles, et a été reconnue à juste titre comme une hérésie, une distorsion de la vérité.
Étonnamment, cela continue d’influencer tant de nos conceptions modernes de l’identité. La psychiatre et auteur chrétienne Glynn Harrison écrit :
Selon le théologien NT Wright, le gnosticisme antique est devenu un « mythe dominant » de notre époque… [I]n la vision du monde gnostique, le monde matériel est essentiellement mauvais… En conséquence, toutes les distinctions dites « naturelles » dans le monde – par exemple la différence entre homme et femme, ou la notion qu’il existe un ordre naturel dans les relations sexuelles humaines – sont au mieux illusoires et au pire des tromperies corrompues . Tout appartient au monde « extérieur » de la société et de la religion, voire au monde extérieur de votre propre corps. Tout cela est hors de propos et trompeur. [1]
En d’autres termes, le monde extérieur du genre physique et un « ordre naturel » des relations sexuelles, tout cela est imaginaire et faux.
Voici 4 caractéristiques du gnosticisme, qui influencent les conceptions laïques modernes de l’identité :
1) La liberté se trouve en échappant à tout « ordre naturel »
Dans le gnosticisme, la liberté se trouve en trouvant un type particulier de « gnose », ou sagesse. Cette sagesse est destinée à vous libérer des fausses impressions du monde matériel (qui est trompeur et asservissant). C’est une rébellion contre l’ordre naturel.
Et plus vous vous rebellerez contre l’ordre naturel, mieux vous vous porterez. [2]
2) La liberté se trouve en regardant “à l’intérieur”
Harrison écrit :
Le gnosticisme ancien… et les modes de pensée [laïques] modernes… partagent la conviction profondément enracinée que la source du soi se trouve en regardant à l’intérieur. Ils partagent une révolte contre l’extérieur, contre le corps, contre la nature elle-même. [3]
Pour le mettre dans des catégories bibliques, le gnosticisme antique et ses équivalents modernes partagent une révolte contre Dieu et contre sa création (voir Romains 1:18-32 ).
3) Être un être humain épanoui, c’est obéir à ses sentiments intérieurs
Même si ces sentiments contredisent votre réalité extérieure.
Parce que le monde extérieur est trompeur et corrompu (dans la vision du monde gnostique), c’est notre « monde » intérieur, nos sentiments intérieurs qui sont bons. Nos réalités intérieures définissent qui nous sommes : elles définissent notre identité . Et donc, si vous voulez être un être humain épanoui, épanoui et en bonne santé, alors vous devez exprimer ces sentiments intérieurs, même si (ou surtout si) ils vont à l’encontre de votre corps extérieur.
En conséquence, « soyez vous-même » est devenu quelque chose de beaucoup plus important que de simplement vous faire plaisir. Il s’agit de devenir une personne à part entière : une personne humaine authentique, épanouie. [4]
4) Être humain, c’est créer sa propre identité
Quitte à effacer l’identité qui vous est donnée.
Dans le passé, votre identité était basée sur plusieurs « données » sur lesquelles vous aviez peu de contrôle, comme votre sexe, vos antécédents familiaux, votre race, votre culture et votre nationalité. Votre tâche était de tirer le meilleur parti de ce qui nous avait été donné.
Mais aujourd’hui, la culture laïque encourage les gens à « découvrir » leur véritable identité intérieure ou à créer leur propre identité comme bon leur semble. Et donc, lorsqu’il y a un conflit entre votre identité externe « donnée » et vos sentiments, l’approche moderne dit que c’est votre identité externe qui est le problème – et doit être résolue – plutôt que vos sentiments.
Lorsqu’il y a un conflit entre votre identité externe « donnée » et vos sentiments, l’approche moderne dit que c’est votre identité externe qui est le problème – et doit être résolue – plutôt que vos sentiments.
Et il n’y a pas de meilleur exemple que le mouvement transgenre. Harrison écrit :
L’expérience des personnes atteintes de dysphorie de genre est souvent utilisée pour justifier une nouvelle idéologie radicale sur ce qu’est réellement le genre… l’idéologie qui s’est construite autour d’elle. [5]
Et pourtant, cette idéologie du genre est intégrée dans les salles de classe à travers l’Australie grâce à des programmes tels que « Safe Schools », qui enseignent aux enfants que le sexe d’une personne n’est pas nécessairement le même que celui « assigné à la naissance ».
Mais cela ne s’arrête pas au genre. Rachel Dolezal était une militante noire des droits civiques de 37 ans qui travaillait pour la NAACP. En 2018, le journal laïc The Guardian écrivait :
Il fut un temps où Dolezal était une figure très respectée dans la ville ; elle a été présidente de la section de Spokane de l’Association nationale pour l’avancement des personnes de couleur (NAACP) de 2014 à juin 2015. Cependant, les choses se sont effondrées lorsqu’on a découvert qu’elle avait menti sur sa race.
Il s’avère que Dolezal n’est pas du tout noir, mais blanc. Pourtant, elle s’identifie comme noire, comme « transraciale ». (Netflix a publié un documentaire sur elle, intitulé « The Rachel Divide »).
Fait intéressant, il y a peu de voix laïques affirmant son identité « transraciale ». De toute évidence, c’est bien d’être transgenre, mais transracial va trop loin, du moins pour l’instant.
La révolution contre la réalité
Le gnosticisme antique et ses équivalents modernes sont révolutionnaires . Ils considèrent le bon ordre de Dieu dans la création comme intrinsèquement oppressif et essaient de le renverser. L’idée que nous devrions vivre en accord avec la création de Dieu répugne à une telle pensée.
Quand la révolution échoue
La réalité l’emporte sur l’identité artificielle.
Mais comme de nombreuses révolutions, le gnosticisme antique et ses équivalents modernes sont voués à l’échec. Même si les êtres humains veulent se rebeller contre la réalité donnée par Dieu, la réalité s’écrasera toujours sur eux. Cela s’est produit avec des idéologies telles que le communisme, qui pensaient pouvoir refaire l’humanité à sa propre image. Et de telles collisions se produisent chaque fois que nous essayons de conformer notre identité à nos sentiments intérieurs, si ces sentiments ne correspondent pas à la réalité.
Malheureusement, de nombreux êtres humains seront blessés dans cette tentative, avant que la folie de la révolution ne devienne évidente pour tous.
Publié pour la première fois sur http://akosbalogh.com/
[1] Glynn Harrison, A Better Story—God, Sex & Human Flourishing (Londres : IVP, 2017), 16-17. (Je souligne.)
[2] Harrison, Une meilleure histoire, 17.
[3] Harrison, Une meilleure histoire, 17.
[4] Harrison, Une meilleure histoire, 15-16.
[5] Harrison, Une meilleure histoire, 20-21.
Akos Balogh est le PDG de TGCA.
Il est marié à Sarah, père de trois enfants.
Akos est né à Budapest et a eu la chance de pouvoir venir en Australie en tant que réfugié en 1981. Il est venu à la foi à la fin du lycée, grâce à l’influence de ses amis, de sa famille et des Écritures scolaires. Il a ensuite étudié l’ingénierie aérospatiale à l’UNSW, avant de travailler à la RAAF pendant cinq ans. Après avoir terminé son B. Div. du Moore Theological College, il a ensuite eu la joie de travailler avec l’AFES pendant six ans, à la Southern Cross University à Lismore.
Akos a également une maîtrise ès arts (théologie).
Akos blogue chaque semaine sur akosbalogh.com . Vous pouvez le joindre sur twitter via @akosbaloghcom .
historyplusart 
