es mineurs de la capitale allemande Berlin ont été confiés à des pères nourriciers pédophiles. Les autorités municipales étaient au courant. Cependant, il n’y a jamais eu de poursuites pénales. Maintenant, le scandale est dévoilé petit à petit.
C’est l’un des plus gros scandales pédosexuels de l’histoire récente de l’Allemagne. À la fin des années 1960, le psychologue, sexologue et militant pédophile Helmut Kentler (1928–2008) a lancé un projet pilote pour l’aide publique à l’enfance et à la jeunesse à Berlin. Il confie des enfants et des adolescents issus de milieux sociaux difficiles à des pédérastes en partie condamnés. Le Sénat de Berlin a soutenu financièrement ce projet. Cette « expérience », comme Kentler l’a appelée, a existé au moins jusqu’en 2003.
Si les adolescents, qui sont sans abri ou du moins passent beaucoup de temps dans la rue, grandissaient parmi la pédophilie, ils seraient plus faciles à intégrer socialement, a affirmé Kentler. Il a dit que seuls les “pères nourriciers” pédophiles étaient capables de supporter et d’aimer les enfants et les adolescents “faibles d’esprit”.
Pendant plusieurs décennies, des mineurs de la capitale allemande Berlin ont été confiés à des pères nourriciers pédophiles. Les autorités municipales étaient au courant. Cependant, il n’y a jamais eu de poursuites pénales. Maintenant, le scandale est dévoilé petit à petit.
C’est l’un des plus gros scandales pédosexuels de l’histoire récente de l’Allemagne. À la fin des années 1960, le psychologue, sexologue et militant pédophile Helmut Kentler (1928–2008) a lancé un projet pilote pour l’aide publique à l’enfance et à la jeunesse à Berlin. Il confie des enfants et des adolescents issus de milieux sociaux difficiles à des pédérastes en partie condamnés. Le Sénat de Berlin a soutenu financièrement ce projet. Cette « expérience », comme Kentler l’a appelée, a existé au moins jusqu’en 2003.
Si les adolescents, qui sont sans abri ou du moins passent beaucoup de temps dans la rue, grandissaient parmi la pédophilie, ils seraient plus faciles à intégrer socialement, a affirmé Kentler. Il a dit que seuls les “pères nourriciers” pédophiles étaient capables de supporter et d’aimer les enfants et les adolescents “faibles d’esprit”.
Deux victimes prennent la parole
Des études et des articles de ces dernières années ont mis en lumière l’ampleur de « l’expérience » criminelle. L’ attention des médias s’est accrue lorsque, début 2020, deux des victimes, “Marco” et “Sven”, ont poursuivi le Sénat de Berlin. Tous deux ont été placés en 1989 et 1990 chez le « père nourricier » aujourd’hui décédé Fritz H.. Ils ont été abusés sexuellement et violés à plusieurs reprises par lui.
Selon le droit pénal, les crimes sont déjà prescrits. La dernière procédure préliminaire sur « l’expérience Kentler » a été abandonnée en septembre 2019.
Une étude récente de l’Université de Hildesheim indique qu’au moins dans le cas de Fritz H., les bureaux d’aide à la jeunesse de Berlin auraient eu suffisamment d’indications pour fermer le lieu d’accueil. Il aurait fait l’objet d’une enquête pour abus sexuel auparavant. Mais bien que plus de 50 spécialistes aient traité Fritz H., rien ne s’est jamais produit. Kentler a éliminé toute préoccupation avec ses propres “opinions d’experts”.
Un réseau puissant
Les auteurs de l’étude de Hildesheim ont découvert que l’inactivité des autorités berlinoises est principalement due à des intérêts puissants. Ils révèlent « qu’il existait un réseau à travers les établissements d’enseignement scientifique, en particulier dans les années 1960 et 1970 (Centre pédagogique de Berlin, Institut Max Planck, Université libre de Berlin, Séminaire pédagogique de Göttingen) et l’administration du Sénat (l’Office national de protection de la jeunesse) jusqu’aux différents bureaux de protection de la jeunesse du district de Berlin, dans lesquels les positions pédophiles étaient acceptées, soutenues et défendues.
En outre, l’étude indique que ces foyers d’accueil pour pédosexuels, financés et financés par le Sénat de Berlin, “étaient des hommes célibataires, parfois puissants, issus de la science, des instituts de recherche et d’autres contextes éducatifs”.
Mais les recherches ne sont pas encore terminées : « Au sous-sol de l’académie il y a encore environ 1 000 dossiers qui n’ont pas encore été traités », affirment les auteurs . De nombreux responsables politiques et administratifs sont encore inconnus. Ainsi que des membres du réseau pédophile et autres auteurs et victimes de « l’expérience Kentler ».
L’influence de Kentler sur l’éducation sexuelle
Mais exposer le réseau derrière Kentler n’est qu’une des tâches à accomplir : l’influence de Kentler va bien au-delà de ses crimes pendant « l’expérience ». Pendant des décennies, il a été considéré comme une star de l’éducation sexuelle et «l’évaluateur en chef de la nation en matière d’éducation sexuelle» ( ZEIT ). Il se voyait comme un libérateur de “l’énergie sexuelle de la vie” dans la tradition du freudo-marxisme, de Wilhelm Reich et d’ Alfred Charles Kinsey .
Kentler a affirmé que même un petit enfant aurait besoin de stimulation et de satisfaction sexuelle pour devenir une personnalité saine. Sur la base de ces hypothèses, il a développé «l’éducation sexuelle émancipatrice», qui a été très bien accueillie lors de la révolution sexuelle entre les années 1960 et 1980.
« L’éducation sexuelle émancipatrice » de Kentler a constitué la base de « l’éducation sexuelle de la diversité » . Cela a été introduit dans de nombreux programmes importants d’éducation sexuelle et de prévention des abus dans les écoles allemandes et les crèches pour enfants. Le résultat est un grand nombre de contenus et de méthodes d’enseignement très controversés, qui sont critiqués comme « abusifs » et « honteux ».
« L’expérience » pédosexuelle de Kentler et ses recherches sur l’éducation sexuelle ont entre-temps été traitées scientifiquement dans les universités de Göttingen , Hanovre et Hildesheim. Mais son héritage sous la forme d’une « éducation sexuelle de la diversité » n’a encore fait l’objet d’aucune révision par la politique, les médias ou la recherche.
ბოლშევიკი სექსუალური რევოლუციონერი იყო ალეკსანდრა კოლონტაი, რომელიც შემდეგ გახდა დიპლომატი. მას მიაწერენ „ჭიქა წყლის“ თეორიას რომლის თანახმადაც სექსის მოთხოვნილება ისეთივე ბუნებრივი მოთხოვნილებაა როგორც შიმშილი და წყურვილი ხოდა
სექსუალური ურთიერთობა ისევე ადვილად უნდა იყოს დასამყარებელი როგორც ჭიქა წყლის დალევა. არაა საჭირო მით უმეტეს სიკვდილამდე ერთგულება,სიყვარული, ფორმალობები, დაწინდვა, ქორწილი, ქათინაურები, ფორმალობები,ყველაფერი ეს მოსასპობი ბურჟუაზიული გადმონაშთია, თუ ვინმე მოგწონა ჩაბღუჯე და პროშტნე, მოგბეზრდება და სხვაზე გადადი. ეგაა სექსუალური მარქსიზმ- ლენინიზმი.
გერმანიის კაიზერი ვილჰელმ მეორის მიერ დაქირავებულმა ლენინმა 1917 წელს დაამხო ჰოლშტაინ-გოტორპ რომანოვთა რუსეთის იმპერია და შექმნა ტოტალიტარული საბჭოთა სახელმწიფო.
მან და მისმა ბოლშევიკებმა სამოქალაქო ომით ყველაფრის აოხრების შემდეგ დაწერეს ახალი კონსტიტუტიცია და სისხლის სამართლის ახალი კოდექსები.
მათ მოახდინეს ჰომოსექსუალური და ტრანსგენდერული აქტივობის ლეგალიზაცია და სანამ მათი საიდუმლო პოლიტიკური პოლიცია ჩეკა დასდევდა და ხოცავდა არისტოკრატებს, ინტელექტუალებს, მღვდლებს, ბურჟუებს, გლეხებს… ლენინი მთავრობაში ნიშნავდა ღიად ჰომოსექსუალებს.
343 აბორტის მსურველის მანიფესტის გამომქვეყნებელი ნომერი // 100 000 ეგზემპლარი კიოსკებში // და გამოცემის დირექტორი პოლიციამ დააკავა. ჟან-პოლ სარტრის წინააღმდეგ საქმეც იყო აღძრული. მაგრამ საკონსტიტუციო საბჭომ არაკონსტიტუციურად გამოაცხადა გამოხატვის თავისუფლების შეზღუდვა და საქმეები 1971 წლის ივლისში შეწყდა. ევროპელი ხალხების დემოგრაფიული კრიზისი და კატასტროფა დღესაც გრძელდება.
ლენინის და ტროცკის ბოლშევიკები თან ხოცავდნენ რომანოვებს, არისტოკრატებს, ინტელექტუალებს,ბურჟუებს,გლეხებს,მუშებს და თან თავისუფალ სიყვარულზე ოცნებობდნენ.
როდესაც წარმოვთქვავთ სიტყვებს „ თავისუფალი სიყვარული „ წარმოგვიდგება როკის ჰანგებზე მროკავი მარიხუანას მწეველი ტიტველი შემთვრალი გრძელთმიანი ქერა მზეთუნახავი რომელსაც ლოყებზე დახატული აქვს ყვავილები და მშვიდობის ნიშნები და რომელიც წუთს არ კარგავს სექსუალური აქტის გარეშე.
1960-ანი წლების ამერიკელი ლიბერალი ახალგაზრდების უტოპია იყო სამყარო სადაც სექსი იყო ოჯახისგან და ა.შ. თავისუფალი აქტი.
სინამდვილეში სექსუალური რევოლუციის სიმბოლოები უნდა იყვნენ ლენინი, ტროცკი და ძერჟინსკი.
რომანოვების იმპერიის დამხობის შემდეგ ლენინმა და მისმა მთავრობამ ძალიან ლიბერალური კანონები შემოიღეს სექსის სფეროში.
ლენინისტი ჰიპი კომკავშირელ-კომუნისტები ცხოვრობდნენ მუდმივ თეორიულ და არა მარტო თეორიულ Woodstock-ში.
ყველანაირი საკუთრება კომუნალიზებული იყო. ქმრების უღლისგან განთავისუფლებულ ქალებს მისცეს მაკაცის უფლებათა თანასწორი უფლებები, უმარტივესად და უსწრფესად გაყრის, აბორტის ანუ საკუთარი შვილების დახოცვის უფლებები.
კერძო საკუთრების ყოველი ფორმა, მათ შორის სხეულის კერძო საკუთრებაც გაუქმდა და შეიცვალა კომუნალური საკუთრებით.
ნეპად ანუ ახალ ეკონომიკურ პოლიტიკად წოდებული პერიოდი დიდი სოციალურ-სექსუალური ექსპერიმენტების პერიოდი იყო.
სამოქალაქო ომის შემდეგ საბჭოთა კავშირი გაწმენდილი იყო რევოლუციის მტრებისგან და ბოლშევიკების დიდი ამოცანა იყო რეალური კომუნისტური ცხოვრების შექმნა, მოქალაქეთა ყოველდღიური ცხოვრების მოხაზვა.
საბჭოთა თეორეტიკოსები ოცნებობდნენ Woodstock-ის ჰიპური თემების და საზოგადოებების შექმნაზე.
იქ ქალებს და კაცებს უნდა ჰქონოდათ თავისუფლად მუშაობის და ქორწინების და შვილების გარეშე ხვევნა-კოცნა მტლაშა-მტლუშის შესაძლებლობა.
უნდა ყოფილიყო რევოლუციური ნირვანა როდესაც აღარ იარსებებდა ეჭვი, შური, ეგოიზმი.
ბოლშევიკ თეორეტიკოსთა მტანჯველი „ სექსის საკითხი „ გაჩნდა უკვე მარქსის და ენგელსის ნაშრომებში.
კარლ მარქსი აკრიტიკებდა ბურჟუების ანუ საშუალო და ზედა კლასების დამოკიდებულებას სექსისადმი.
„ ჩვენი ბურჟები არ კმაყოფილდებიან იმით რომ ცოლები და ქალიშვილები ყავთ ხელქვეით პროლეტარებად, არ კმაყოფილდებიან კახპებით. ისინი აცდუნებენ ერთმანეთის ცოლებს „ , წერდა მარქსი.
მარქსი განსაკუთრებით აკრიტიკებდა ქორწინების ინსტიტუტს და ცოლის ექსპლუატაციას ქმრის მიერ.
მარქსი ამბობდა რომ ბურჟუაზიული ქორწინება არსებითად არის კერძო პროსტიტუცია., რომ ბურჟუა თავის ცოლს უყურებს როგორც პროლეტარიატს, როგორც წარმოების იარაღს.
გაუნათლებელ-უსწავლელი ქალი ეკონომიკურად მთლიანად დამოკიდებულია ქმარზე რომელიც მას უხდის ფულს გაწეული სამსახურისთვის.
ენგელსმა წარმოადგინა ბურჟუაზიული ქორწინების პირობებში არსებული ექსპლუატაციის გაუქმების გეგმა.
ქალი პირველ რიგში უნდა განთავისუფლდეს ქალობის უღლისგან რაც მოხდება მაშინ როდესაც კერძო საოჯახო საქმე გადაიქცევა სოციალურ ინდუსტრიად.
ბავშვებზე ზრუნვა და მათი აღზრდა ხდება სახელმწიფოს საქმე. საზოგადოება ზრუნავს ყველა ბავშვზე კანონიერი შვილები არიან ისინი თუ უკანონო შვილები.
ლენინის ბოლშევიკებმა ეს იდეა სიტყვა სიტყვით გადაწერეს 1918 და 1926 წლის საოჯახო კოდექსებში. მას გაუთავებლად იმეორებდა ლენინი.
ენგელსი ხსნის რომ „ თავისუფალი სიყვარულის „ მოძრაობა იქნება „ თავისუფალი ქალის „ მოძრაობის „ სასიამოვნო შედეგი.
ასე ქრება შფოთი რომელსაც წარმოშობს „შედეგები„, რაც დღეს არის უმნიშვნელოვანესი მორალური და ეკონომიკური სოციალური ფაქტორი რის გამოც გოგო ვერ ეძლევა თავისუფლად საყვარელ კაცს.
ეს საკმარისი იქნება უფრო და უფრო თავაშვებული სექსუალური ურთიერთობების გავრცელებისთვის და პარალელურად საზოგადოებაც უფრო შემწყნარებელი გახდება ქალწულურ ღირსებასთან და ქალურ სირცხვილთან დაკავშირებით.
ენგელსი შენიშნავს რომ ქორწინების ბორკილებისგან და „ქალწულური ღირსებისგან„ განთავისუფლებულ ქალებთან ერთად, რევოლუციის ქარიშხალში მუდამ პირველ პლანზეა „ თავისუფალი სიყვარულის „ პრობლემა. ენგელსმა ეს სქემა შენიშნა მრავალ ევროპულ რევოლუციაში და თქვა რომ ეს , ანუ სექსუალური თავაშვებულობა, არის რევოლუციური პროგრესი.
ყველა მარქსისტი ოხერისთვის რევოლუციური პროგრესია ადამიანთა ტრადიციული კავშირების დაგლეჯა.
კაცების და ქალების ყველანაირად ყირა-ყირა სიარულია მაგათი ბედნიერების წყარო.
ენგელსის თეორიები იყო დაპატიჟება ორგიაზე. ისიამოვნეთ ერთმანეთის სხეულით, დათვერით სექსით და პოლიტიკა დაუტოოვეთ მარშშთ_`შევიკებს. ეს იყო დოქტრინა.
1917 წლის ოქტომრის სოციალისტურმა რევოლუციამ ფუნდამენტური ცვლილებები გამოიწვია რუსეთის შაზოგადოებაში. მილიონობით ადამიანმა დედამიწის უდიდეს ქვეყანაში თავი იგრძნო უფრო თავისუფლად ვიდრე ოდესმე იყო დესპოტი ანტისემიტი მეფის, ეკლესიის სტრუქტურების, უხეში რუსული კაპიტალიზმის თუ მიწათმფლობელთა ბატონობის პირობებში.
მუშათა კლასმა დაამყარა. კონტროლი რუსეთის ეკონომიკაზე, რუსეთის რევოლუცია ბევრად უფრო დიდი ფენომენი იყო, მან ბიძგი მისცა ქალების და სექსუალურ უმცირესობათა, LGBTQ ხალხის წარმოუდგენდლად
განთავისუფლებას.
წიგნში „ ჰომოსექსუალური წადილი რევოლუციურ რუსეთში„ // Homosexual Desire in Revolutionary Russia//, უელსელი მეცნიერი Dan Healey აღწერს LGBTQ-ს ბრძოლას რუსეთის რევოლუციაში. , ისტორიულ პროგრესს ლენინის და ბოლშევიკების დროს.
ავტორის მტკიცებით ბოლშევიკური პროგრესი სასწაული იყო ბნელ ნახევრად-ფეოდალურ ქვეყანაში სადაც სახელმწიფოს ხერხემალი იყო რელიგიური იერარქია.
Healey გვიჩვენებს ბოლშევიკთა უდიდეს და გასაოცარ მიღწევებს :
ადრეული, ლენინის საბჭოთა კავშირი იყო პირველი ინდუსტრიალიზებული სახელმწიფო რომელმაც აღიარა ჰომოსექსუალთა ქორწინება, საბჭოთა კავშირი ვაიმარის გერმანიის პარალელურად მოკლე ხნით ლიდერობდა მსოფლიოში სქესთა შემასწორებელი ქირურგიის სფეროში, საბჭოთა სამედიცინო ექსპერტები ტრანსგენდერებთან ერთად მუშაობდნენ არა უბრალოდ ბინარული, მამაკაცი-ქალის პოზიციიდან არამედ სპექტრის თვალსაზრისით.
კარლ კაუცკის მსგავს სოციალისტ რეფორმატორებსაც კი კონსერვატული შეხედულებები ჰქონდათ ადრეულ XX საუკუნეში.
ლენინი და მისი ბოლშევიკები ამ თვალსაზრისით მსოფლიო პროგრესიზმის სათავეში იდგნენ. ლოკალური ბოლშევიკური სასამართლოები ოფიციალურად აფორმებდნენ ჰომოსექსუალთა ქორწილს.
მოყვანილია ვიღაცა ევგენი ფიოდოროვიჩი რომელიც დაბადებისას გაფორმებული იყო ქალად. ის ებრძოდა თავის სქესს მანამდე სანამ ბოლშევიკებმა არ მისცეს მას მამაკაცად გაფორმების საშუალება.როგორც მამაკაცი ის პოლიტიკურ ინსტრუქტორად მუშაობდა შორს თავისი მშობლიური სოფლიდან. მან მოხიბლა ვიღაც ქალი „ს„ და დაოჯახდა. სამწუხაროდ ევგენი ფიოდოროვიჩი სამუშაოდ გადაიყვანეს შორეულ ქალაქში. ცოლ-ქმრული ურთიერთობები გაწყდა. ევგენი ფიოდოროვიჩს გაუჩნდა ფსიქიატრიული პრობლემები და ის გალოთდა.
სექსის და სქესის რევოლუციურად გადააზრება. სექსის და სქესის
პოლიტიკური ანალიზის საფუძველი იყო ევგენი ფიოდოროვიჩის
საუბრები საბჭოთა ფსიქიატრებთან.Healey-მ თავისი წიგნის VI
თავში აღწერა თუ რასწრაფად შეიცვალა რუსების
დამოკიდებულება ჰომოსექსუალობისადმი
რევოლუციიდან პირველი ხუთწლედის დასასრულამდე //1932//.
ბოლშევიკებმა უარყვეს აზრი რომ ჰომოსექსუალიზმი
გარყვნილებაა.
ბიოლოგმა კოლცოვმა თქვა რომ არის უამრავი შუალედური სქესი
და არა ერთი. 1920-ანი წლების დასაწყისში ბოლშევიკებმა
დაიწყეს სქესის შემსწორებელი ქირურგია...
მაგრამ გაჩნდა. უსახლკარო ობოლ პაცანთა საშიში თაობა. 1923 წლისთვის მოსკოვში გაჩენილ ბავშვთა ნახევარი უკანონო იყო და ბევრი მათგანი მშობლებმა ბავშვობაში მიყარეს ბედის ანაბარა.
და შემდეგ ქანქარა უკან დაბრუნდა.
ბოლშევიკურმა სახელმწიფომაც ვეღარ გაუძლო ამდენს, სტალინმაც მუშტი დაკრა და ისევ გაისმა ტრადიციულ ღირებულებათა პროპაგანდა.
In 1924 წელს საბჭოთა ფსიქიატრმა Aron Salkind-მა დაწერა „ რევოლუციური პროლეტარიატის 12 სექსუალური მცნება „ . ტექსტში ნათქვამია რომ სიყვარული მონოგამური უნდა იყოს., რომ სექსი უნდა იყოს ორი ადამიანის ძლიერი და ღრმა სიყვარულის ბოლო აკორდი.
ლენინური სექსუალური ცელქობები დამთავრდა.
Gymnastics on the roof of a dorm in Lefortovo. This photo by Alexander Rodchenko was taken in 1932, but it perfectly captures the 1920s aesthetics.
დამთავრდა მოძრაობა „ ძირს სირცხვილის „ ტიტველი წევრების მოსკოვის ქუჩებში ტანტალიც.
ჯანდაცვის სახალხო კომისარმა ნიკოლაი სემაშკომ დაწერა რომ „ ასეთი საქციელი ყველაზე კატეგორიულად უნდა დაიგმოს…იმ დროს როდესაც პროსტიტუციის და ხულიგნობის მსგავსი კაპიტალისტური საშინელებები ჯერ არაა მომსპარი ნუდისტების შიშველი ტანტალი ხელს უწყობს იმორალურობას… ამიტომ მე ვთვლი აბსოლუტურ აუცილებლობად ამ უმსგავსობის შეწყვეტას თუ საჭირო იქნება რეპრესიული მეთოდებით… „
საბჭოთა საზოგადოების ლამის ტოტალური გაკახპების შედეგად უკანონოდ გაჩენილ უპატრონო ობოლ პაცანთა გაუთავებელმა გამრავლებამ და ვენერიული ავადმყოფობების გავრცელებამ სტალინს უბიძგა გარკვეულ პურიტანიზმთან დაბრუნებისკენ.
1934 წელს ჰომოსექსუალობა ისევ გამოცხადდა დანაშაულად. 1936 წელს აიკრძალა აბორტი.
თავდადებულმა ლენინელებმა მაინც ვერ გააცამტვერეს ისტორიული საზოგადოება.
ითქვა რომ ადამიანს მხეცური სექსუალური ინსტინქტების დაკმაყოფილების გარდა სხვა რამეც ევალება, რომ ქალი უნდა იყოს მეუღლეც, დედაც. დიასახლისიც.
ეროტიკას, პორნოგრაფიას გასაქანი არ მისცეს.
რა თქმა უნდა იყო გადახრებიც და უკიდურესობებიც და ახალი სექსუალურ-ჰომოსექსუალური რევოლუცია დაიწყო 1990-ან წლებში.
ქორწინებამდე ქალწული და მთელი ცხოვრება მეუღლის ერთგული ქალი თითქმის გააქრეს. ასეთი მამაკაციც ძნელი მოსანახია.
ლენინური სექსუალური რევოლუციის, სტალინური სექსუალური კონტრრევოლუციის, მსოფლიო ომების, გენოციდების შემდეგ დაიწყო სექსუალური კონტრ-კონტრევოლუცია.
Femmes à Prague, 1956 | FORTEPAN / Nagy Gyula / Wikimedia Commons. CC BY-SA 3.0
Au début des années 1950, la Tchécoslovaquie communiste s’est lancée dans des recherches pionnières à l’échelle nationale sur l’orgasme féminin. En 1961, il a dépénalisé l’homosexualité. Ce ne sont là que deux exemples d’une histoire méconnue de la libération sexuelle dans les États socialistes d’Europe de l’Est, selon l’auteur d’un nouveau livre révolutionnaire sur le sujet.
Kateřina Lišková, auteure de Sexual Liberation, Socialist Style , est professeure associée en études de genre et en sociologie à l’Université Masaryk de Brno. Il faut apprendre du passé pour mieux comprendre le présent, me disait-elle dans une récente interview. Elle a décrit une «mémoire collective» du communisme comme une période «horrible, horrible et sombre» où «tout a mal tourné», mais a mis en garde contre son rejet total. Au lieu de cela, son livre raconte une histoire moins connue dans laquelle les États socialistes ont été les pionniers de la liberté sexuelle.
Au milieu des procès-spectacles et des meurtres judiciaires d’opposants politiques en Tchécoslovaquie, “il y avait aussi cette incroyable égalisation des sexes dans le mariage”, m’a-t-elle dit, “et aussi ces nouvelles avancées dans la sexualité, cette nouvelle compréhension des gens et de leur vie et de leur bonheur dans le sexe”. , termes intimes.
Les mois que Lišková a passés à parcourir les documents d’archives, des analyses d’experts et des politiques émises par l’État aux arguments des tribunaux de divorce, ont révélé d’importants changements qui se sont déroulés dans les «longues années 1950» de la Tchécoslovaquie – la période allant de 1948, lorsque les communistes sont arrivés au pouvoir, jusqu’au début années 1960.
La recherche sexologique de Prague sur la fertilité et l’orgasme féminin, par exemple, a conduit les médecins à conclure que l’absence d’amour sous-tendait le manque d’orgasmes des femmes et a amené les experts à considérer l’égalité des sexes comme une condition préalable nécessaire à la satisfaction conjugale et sexuelle.
“C’est une idée très socialiste que les gens devraient se marier par amour et que l’amour est la seule raison du mariage”, m’a dit Lišková.
“C’est une idée très socialiste que les gens devraient se marier par amour et que l’amour est la seule raison du mariage”
Mais ce n’étaient pas seulement les femmes tchécoslovaques qui savouraient ce nouvel intérêt pour l’égalité des sexes ; les droits des femmes ont été inscrits dans les constitutions du bloc de l’Est.
Les gouvernements de toute la région ont également investi dans les services publics, tels que les jardins d’enfants et les blanchisseries, cherchant à faciliter la vie des femmes. Les femmes jouissaient de nouveaux droits de propriété et de droits parentaux, d’un meilleur accès à l’éducation et d’une plus grande participation au marché du travail, ce qui leur apportait une indépendance financière sans précédent. L’accès à l’avortement a été libéralisé dans tous les pays socialistes au cours des années 1950, les difficultés sociales et économiques étant érigées en motifs valables pour interrompre une grossesse.
Que le bloc de l’Est ait été un précurseur dans la légalisation de l’avortement peut surprendre les lecteurs, étant donné le contrecoup contemporain contre les libertés reproductives des femmes dans une poignée d’anciens pays socialistes, dont la Pologne. Le pays avait autrefois certaines des lois sur l’avortement les plus progressistes de la région ; elle est aujourd’hui parmi les plus conservatrices, limitant l’accès à quelques circonstances : en cas d’anomalie fœtale grave ; lorsque la vie ou la santé de la femme est en danger ; ou lorsque la grossesse est le résultat d’un viol ou d’un inceste.
Les femmes polonaises protestent contre une proposition d’interdiction quasi totale de l’avortement en 2016 | Zorro2212 / Wikimedia Commons. CC BY-SA 4.0
Un tel contrecoup dans le sillage d’une relative progressivité semble choquant. Lorsque j’ai interrogé Lišková à ce sujet, elle a décrit une série de virages régressifs dans la région à l’approche ou après la fin du communisme. Ses recherches réfutent les idées selon lesquelles l’augmentation des libertés sexuelles et reproductives se déroule de manière linéaire. Au lieu de cela, elle raconte des flux et reflux de progrès.
Alors que les gens devenaient de plus en plus désenchantés par ce que des décennies de socialisme avaient apporté, “il y avait cette poussée contre le communisme”, m’a dit Lišková. “Tout ce qui était communiste était mauvais et cela signifiait différentes choses dans différents pays. Et on le voit sur l’avortement, sur l’accès à l’avortement. En Pologne, il était jugé « mauvais communiste » que les femmes y aient accès ; en Roumanie, on considérait comme « mauvais communiste » que les femmes ne le faisaient pas. »
«Tout ce qui était communiste était mauvais et cela signifiait différentes choses selon les pays. En Pologne, il était jugé « mauvais communiste » que les femmes aient accès [à l’avortement] ; en Roumanie, c’était considéré comme « mauvais communiste » que les femmes ne le faisaient pas »
En Pologne, les opposants au communisme ont cherché à renverser les soi-disant « pratiques soviétiques imposées », y compris l’accès à l’avortement.
Dans une population majoritairement catholique, cet accès en est venu à signifier la résistance des communistes à l’Église. Dans son livre, Lišková écrit que la Pologne a connu « une puissante reconquête des notions précommunistes de la vie privée », caractérisée par une réaction violente contre les libertés reproductives des femmes et une retraditionalisation des relations entre les sexes.
À l’inverse, la Roumanie a libéralisé l’avortement après la fin du socialisme. Le dirigeant de l’époque, Nicolae Ceaușescu, avait resserré la réglementation sur l’avortement en 1966 et le “non-accès” des femmes est devenu “emblématique du socialisme d’État dont elles voulaient se débarrasser”, a déclaré Lišková.
Dans le cas de la Tchécoslovaquie, Lišková décrit une période de « normalisation » après que l’Union soviétique a vaincu les réformes du Printemps de Prague de 1968. Les années 1970 ont vu un retour à des relations de genre plus conservatrices et un nouveau recul des droits reproductifs des femmes.
Dans un télégramme aux préfets, le ministre de l’Intérieur Gérald Darmanin demandait des mesures et de protection et citait un communiqué islamiste appelant à des «attaques» contre les symboles de la chrétienté.
Depuis plusieurs jours, les services de sécurité étaient sur le qui-vive. Alors que le pays vient de vivre une journée marquée par un attentat à Nice ayant fait trois victimes, ainsi que plusieurs attaques neutralisées par les forces de l’ordre, à Avignon et Lyon, Le Figaro revient sur une note du ministre de l’Intérieur Gérald Darmanin, qui alertait depuis dimanche dernier sur un risque accru de terrorisme sur le territoire. Le télégramme «à diffusion restreinte» a été envoyé pour action au préfet de police, ainsi qu’aux préfets de zone de défense et de sécurité, de région et de département, et enfin au préfet de police des Bouches-du-Rhône.
Le document cite en objet des «mesures de vigilance accrues» à la suite d’un communiqué publié le jour même par l’agence THABAT, «proche de l’organisation terroriste Al-Qaïda». Le document «appelle de façon explicite à commettre des actions visant notre pays dans le cadre du «djihad individuel»», détaille la note. Il fait référence à l’actualité nationale…
Cet article est réservé aux abonnés. Il vous reste 73% à découvrir.
Michel Geoffroy : « La prétention des Anglo-saxons à imposer leur loi au monde entier va se terminer. Cela peut se terminer pacifiquement, mais il y a un risque que cela ne se termine pas pacifiquement… »
Michel Geoffroy : « La prétention des Anglo-saxons à imposer leur loi au monde entier va se terminer. Cela peut se terminer pacifiquement, mais il y a un risque que cela ne se termine pas pacifiquement… »
La fin de la guerre froide a ouvert un monde sans limites pour la super-classe mondiale.
Michel Geoffroy est énarque et il publie un réquisitoire contre la super-classe mondiale, car les gouvernements ne gouvernent plus, mais obéissent aux marchés et aux banques, les puissances d’argent dirigent les médias et les peuples perdent leur souveraineté et leurs libertés. Pourquoi ? Parce que depuis la chute de l’URSS, le pouvoir économique et financier s’affranchit du cadre national et entend gouverner à la place des États. Ainsi, une nouvelle classe règne partout en Occident à la place des gouvernements : la super-classe mondiale, qui défend les intérêts des super-riches et des grandes firmes mondialisées. Dans son livre, Michel Geoffroy dresse un portrait détaillé et sans concession de la super-classe mondiale autour de cinq questions : que recouvre l’expression super-classe mondiale ? Que veut-elle ? Comment agit-elle ? Va-t-elle échouer dans son projet de domination ? Quelle alternative lui opposer ?
« La super-classe mondiale contre les peuples » de Michel Geoffroy est publié aux Éditions Via Romana.Lecteur audio
Kernews : Vous dénoncez cette super-classe mondiale qui représente maintenant un pouvoir supérieur à celui des Nations. Personne ne contredit l’existence d’une super-classe mondiale, mais comment caractériseriez-vous cette catégorie de la population ? N’est-il pas logique que des personnes qui se ressemblent aient envie d’avoir de l’influence ?
Michel Geoffroy : Ce n’est pas moi qui ai inventé cette expression de super-classe mondiale, c’est notamment Samuel Huntington, dans un livre intitulé « Qui sommes-nous ? », qui traite de l’évolution de l’identité américaine. On n’arrive pas à comprendre pourquoi en Occident, particulièrement en Europe, les gouvernements démocratiques font systématiquement le contraire de ce qu’ils ont promis aux électeurs, en particulier sur la question de l’immigration, mais aussi sur de nombreux autres sujets. C’est inexplicable dans une logique démocratique. En démocratie, si un gouvernement veut être réélu, il doit faire la politique de ses électeurs, sinon il ne sera pas réélu. Alors, on peut imaginer une série d’explications classiques : ils sont peut-être mal conseillés, ils se trompent ou ils sont nuls… Mais je crois que la vraie explication est que ces gouvernements occidentaux appliquent un agenda, un programme, qui n’est pas déterminé par les institutions démocratiques. Ceux qui déterminent cet agenda, c’est précisément cette oligarchie, c’est-à-dire un petit groupe d’hommes et de femmes qui ont un projet, celui de remplacer les gouvernements. Cette super-classe mondiale, ce n’est pas uniquement un postulat, c’est une réalité, mais c’est une réalité assez particulière parce que ces gens qui agissent, qui fixent des orientations, notamment lors du Forum de Davos, ne se mettent pas en avant. C’est d’ailleurs ce qui donne lieu à toute une théorie du complot. Ce sont des gens qui ont un projet clair, mais ils poussent les autres à agir conformément à leurs intérêts et à leurs projets. J’ai essayé de sortir d’une approche traditionnellement accusatoire pour essayer d’expliquer les raisons de fond, sociologiques et économiques, qui conduisent à l’avènement de cette oligarchie en Occident. La raison majeure se trouve dans un phénomène positif, mais qui a eu malheureusement un effet collatéral négatif : c’est tout simplement la disparition du communisme et du socialisme en Europe. C’était une grande libération pour les Européens qui n’avaient plus à subir la menace communiste, en Russie comme à l’Est de l’Europe, mais cela a eu un effet collatéral. Finalement, ce que l’on pourrait appeler le néo-capitalisme peut se développer sans respecter aucune limite. Cela signifie la domination sans limites des intérêts économiques et financiers sur tous les autres intérêts. Bien entendu, je n’ai rien contre la richesse, je n’ai rien contre le fait que certaines personnes souhaitent s’enrichir, mais elles ne doivent pas s’enrichir en appauvrissant les autres, or c’est ce que fait aujourd’hui la super-classe mondiale notamment en préconisant un libre-échange mondialiste destructeur d’emplois. Je n’ai rien contre la richesse à condition que les riches n’aient pas un projet liberticide, mais malheureusement cette super-classe mondiale a un projet liberticide, c’est le gouvernement mondial, c’est-à-dire la mise en tutelle des gouvernements et des peuples et la soumission des peuples à ce pouvoir économique et financier qui prétend fixer notre destin. Je rappelle que les banques ont usurpé le pouvoir de création monétaire. L’autre élément qui permet de comprendre l’émergence de la super-classe mondiale, c’est la mondialisation économique, c’est l’émergence de ces grandes entreprises transnationales qui ont le pouvoir de se localiser où elles veulent et qui ont le pouvoir de ne pas payer d’impôts. Elles ont même le pouvoir d’usurper des fonctions souveraines, puisque les 100 plus grandes entreprises mondiales ont un PIB équivalent à celui de l’Union européenne.
Ce que vous dites est exact, mais n’est-ce pas une évolution naturelle des choses ? N’est-il pas normal que les dirigeants des grandes entreprises essaient de se faire entendre à travers des cercles de lobbying ? Il est facile d’organiser des conférences, de faire venir des politiques, de faire passer des messages aux journalistes… Imaginons que tous les coiffeurs de France soient mécontents parce que les gens se laissent pousser les cheveux… Le lobbying, c’est très simple : les coiffeurs se rassemblent au sein d’un club pour demander aux politiques une loi interdisant les cheveux longs, ils peuvent organiser des colloques et, à l’arrivée, ils auront bien des parlementaires qui déposeront une proposition de loi prohibant les cheveux longs ! Vous savez bien que les choses peuvent se faire très naturellement…
Votre exemple est très intéressant, mais il y a quand même une grande différence, c’est que les coiffeurs n’ont pas acheté les médias ! Aujourd’hui, la super-classe mondiale a acheté tous les médias en Occident et ces médias diffusent la vue du monde de ces gens. On peut considérer comme normal que certaines entreprises cherchent à développer leur puissance, leur richesse et leurs profits. Mais il n’est pas normal que les intérêts privés dominent complètement le bien commun et les intérêts collectifs. Derrière cela, on assiste à un immense processus de privatisation et l’on est même en train de privatiser des fonctions souveraines. Les États-Unis ont largement privatisé leurs services de renseignements et même une partie de leurs armées. Nous sommes dans un monde où les intérêts économiques et financiers sont censés être la raison du monde. Vous dites que c’est naturel, mais c’est propre à l’Occident parce que, dans le reste du monde, ce n’est pas du tout de cette façon que les choses se passent. Ailleurs, les intérêts sociétaux et politiques dominent les intérêts économiques. Regardez la Chine ou l’Inde… Donc, c’est une vision du monde qui a été imposée aux Occidentaux, c’est une vision anglo-saxonne, c’est-à-dire trouver normal que les intérêts économiques fassent pression sur les politiques pour obtenir ce qu’ils souhaitent. Maintenant, ils en arrivent à censurer les opinions contraires ! Les géants de l’Internet suppriment le principe fondamental de la neutralité du Net et ils mettent en place des systèmes de censure des opinions qu’ils considèrent comme dissidentes. Ce sont des censures privées et il n’y a pas de possibilité de recours. Mark Zuckerberg peut mentir effrontément devant le Parlement en expliquant qu’il est partisan de la libre diffusion de toutes les opinions, alors que l’on sait parfaitement qu’il a censuré les comptes d’un certain nombre de mouvements identitaires, notamment en France. Je n’ai pas d’objection à ce qu’un parti se présente comme étant celui du gouvernement mondial, à ce moment-là les électeurs pourraient choisir de voter ou de ne pas voter pour ce parti, mais ces gens-là ne veulent pas que le système démocratique fonctionne, ils essaient d’obliger la société à avancer dans le sens conforme à leurs intérêts économiques et idéologiques. Ces gens ont un projet qui est le renouveau du vieux cosmopolitisme, à savoir la destruction des Nations pour mettre en place un gouvernement mondial, le leur.
Vous dites que c’est propre à l’Occident, mais prenons l’exemple du film « Razzia » de Nabil Ayouch, qui a été un grand succès au début de l’année en France : il montre la vie quotidienne de gens de différents niveaux sociaux dans le Maroc d’aujourd’hui. On voit bien que la super-classe de Casablanca se situe totalement dans la philosophie de cette super-classe mondiale. N’est-ce pas finalement quelque chose que l’on retrouve partout dans le monde ?
Dans toute société, il y a effectivement des pauvres et des riches, mais la super-classe mondiale ce n’est pas cela. C’est d’abord une classe au sens sociologique du terme, c’est-à-dire qu’ils ont plus de traits communs entre eux qu’avec leur population d’origine. Les bourgeois marocains sont peut-être bourgeois, mais ils restent Marocains… En revanche, un oligarque italien ressemble énormément à un oligarque français ou à un oligarque anglais ou américain ! Ce sont les mêmes et ils parlent souvent la même langue. Ils ont des traits propres qui les distinguent de plus en plus de leur population d’origine. J’emploie le terme de super parce qu’elle se prétend au-dessus des peuples et des États et elle est mondiale parce qu’elle est transnationale. Il y a toujours eu des élites, mais ces élites considèrent qu’elles sont mondiales et elles ne se reconnaissent plus comme des élites nationales. Certains appellent cela les nomades, car c’est une vision nomade du pouvoir.
Cette vision est parfaitement défendue par Jacques Attali…
Il détaille cette vision des choses en expliquant que les gens sont partout chez eux, mais c’est une vision très particulière, limitée à une minorité de gens, car la plupart des gens ne veulent pas être partout chez eux : ils veulent être chez eux… C’est la première fois dans l’histoire que l’on a une classe sociale complètement transnationale. Ces gens considèrent qu’il faut se défaire de son appartenance nationale et ils sont dangereux parce qu’ils prétendent faire notre bonheur à notre place. Mais ils ne réussissent pas leur projet, parce que le monde est en train de devenir multipolaire. Ils ont quand même réussi à imposer leur domination en Occident, particulièrement en Europe.
Vous dénoncez cette domination de la super-classe mondiale, mais les peuples continuent de s’exprimer à chaque élection puisque l’élection présidentielle ou les élections législatives ne sont pas truquées…
Je serai prudent sur ce point…
Je parle de trucages et non de manipulations, dont des manipulations médiatiques autour de costumes offerts à un candidat pour apprendre après l’élection que c’était un piège qui lui était tendu…
Vous soulevez un exemple très intéressant. Je ne crois pas que les élections se passent dans la transparence aujourd’hui. Ce sont les médias qui font les élections. Lors de la dernière élection présidentielle, il y a eu un matraquage médiatique sans précédent dans l’histoire en faveur de Monsieur Macron. Même les revues les plus techniques faisaient la propagande de Monsieur Macron… Par ailleurs, nous avons eu l’immixtion du pouvoir judiciaire dans l’élection présidentielle pour éliminer un candidat, à savoir François Fillon. Aujourd’hui, les médias ont un pouvoir considérable celui de faire la promotion d’un candidat et d’en diaboliser un autre. Nous avons aussi le pouvoir judiciaire qui s’immisce de plus en plus dans la politique, puisque certains élus sont poursuivis pour des propos qu’ils ont tenus en tant qu’élus. Et Jean-Claude Juncker, président de la Commission européenne, a même dit qu’il ne pouvait pas y avoir d’alternative démocratique aux traités européens…
Vous évoquez également l’influence des juges. Mais prenons l’exemple de Vincent Bolloré, que tout le monde pourrait associer à la super-classe mondiale et dont vous savez bien qu’il fait actuellement l’objet d’attaques d’ONG avec, derrière, la main de George Soros, qui lui aussi incarne cette super-classe mondiale, tout cela pour faire sortir d’Afrique le groupe Bolloré, au nom des bons sentiments… Alors, qui représente la super- classe mondiale ?
Les deux ! La super-classe mondiale, c’est d’abord différents cercles concentriques et le cœur nucléaire, c’est d’abord la puissance anglo-américaine. Les États-Unis cherchent à imposer leur domination économique sur l’Europe, donc ils cherchent à détruire, puisque l’Europe n’est qu’un marché à conquérir. Vous citez le cas de Vincent Bolloré, mais on pourrait évoquer de nombreux autres cas où les États-Unis ont utilisé la justice et les ONG, qui font partie de la super-classe mondiale, puisqu’elles sont financées par des milliardaires. Il ne faut pas oublier que 70 % des ONG sont anglo-saxonnes et le cas de George Soros est caricatural. Même les GAFA (Google, Apple, Facebook, Amazon) qui spolient les États jouent la carte des ONG. Mais nous vivons un monde où la prétention des Occidentaux, à savoir des Anglo-saxons, à imposer leur loi au monde entier va se terminer, cela peut se terminer pacifiquement, mais il y a un risque que cela ne se termine pas pacifiquement, parce que la volonté de maintenir son leadership, qui est au cœur de l’idéologie de la super-classe mondiale, peut aboutir sur des conflits et des déflagrations extrêmement dangereuses pour la paix du monde.
Emmanuel Macron au Forum de Davos, 2016. Sipa. Numéro de reportage : AP21847613_000026.
Prenons la définition de l’homme de Davos fournie par l’inventeur de l’expression, Samuel Huntington, dans son dernier livre Qui sommes-nous (publié juste avant sa mort quelques années après son best-seller Le choc des Civilisations. Dans la plupart des pays, le peuple est patriote, attaché à sa culture, favorable à l’immigration à condition qu’elle soit contrôlée et donc faite de populations qui cherchent à s’assimiler en embrassant le « roman national », cher à Ernest Renan.
La sécession des élites mondialisées
Mais de plus en plus, nous dit Huntington, les élites qui sont effectivement au gouvernement se veulent internationales, opposées à toute préférence nationale, favorables à des mouvements de population massifs changeant la nature même des cultures locales et violemment opposées à tout roman national tant ils veulent que les nouveaux arrivants conservent leurs cultures nationales (?).
Pour résumer, les élites se veulent et se disent citoyens du monde (les hommes de Davos) et n’ont que mépris pour les citoyens des pays qu’ils administrent, comme le démontre la phrase de madame Clinton traitant la moitié de la population américaine de « déplorables et de racistes misogynes » et s’étonnant d’être battue à l’arrivée. La réalité est que les hommes de Davos détestent les hommes ancrés dans leur sol. Pourquoi ? Je ne le sais pas.
Et nous informe notre auteur, toute cette élite a été formée dans les mêmes écoles, passant allègrement d’HEC à Harvard ou Cambridge ou de Polytechnique au MIT ou Cambridge.
Et ceux qui ne sont pas au gouvernement sont aux commandes des grands groupes multinationaux qui sont bien entendu les principaux bénéficiaires de cette mondialisation heureuse.
Et ceux qui ne sont ni au gouvernement ni dans les affaires sont dans les media où ils font ce que leurs copains de classe leur disent de faire.
Ils lisent tous TheEconomist, le Financial Times, le New York Times et Le Monde, participent aux mêmes séminaires et aux mêmes congrès, vont en vacances aux mêmes endroits, se marient entre eux et se congratulent les uns les autres d’être arrivés là où en sont par l’intermédiaire des media ou ils publient de nombreux papiers pour expliquer, comme ce brave Pangloss juste avant la Révolution française, que nous vivons dans le meilleur des mondes.
Comme dans la parabole du pharisien et du publicain, dans toute cérémonie officielle, ils s’assoient toujours au premier rang tandis que le pauvre publicain, c’est à dire vous et moi, avons le droit de nous mettre au dernier rang à condition de ne pas trop nous montrer et de ne pas sentir trop mauvais et bien sûr, à condition aussi que nous payions la note.
Bien entendu, ils sont favorables à une immigration de masse qui leur permet de payer très peu les nounous pour leurs enfants, les jardiniers pour leurs propriétés ou les chauffeurs pour emmener leurs enfants à l’école.
Cette superclasse domine le monde de la politique et des affaires depuis vingt-cinq ans, c’est-à-dire depuis la chute du mur de Berlin, sans interruption. Avant, ils faisaient attention tant les débiles en dessous auraient pu voter communistes.
Les carabistouilles de l’hyperclasse
Hélas pour eux, cette classe, au sens marxiste du terme, vient de ramasser quelques solides raclées lors des dernières consultations électorales telles la déroute du Brexit, le triomphe de Trump ou la déculottée du dernier référendum italien. Et du coup notre classe de génies s’est rendu compte que le peuple n’était plus dupe de leurs mensonges et qu’il fallait trouver autre chose. Et comme ils sont beaucoup moins malins qu’ils ne le pensent, les moyens qu’ils utilisent pour essayer de conserver leur monopole sur le pouvoir sont complètement prévisibles et transparents de naïveté. J’ai donc pensé qu’il serait intéressant que je fasse une petite recension de leurs carabistouilles. Mon but est très simple: je veux lancer un jeu facile et tout d’exécution.
Quand vous entendrez l’une de ces éminences se lancer dans une explication visant à le faire élire ou réélire, il faudra reconnaître le numéro de la carabistouille et en faire part aux autres lecteurs, en expliquant sur quel sentiment nos héros essaient de jouer pour inciter les auditeurs à voter pour eux. Les entrées reconnues comme valides auront droit à un livre gratuit parmi ceux que je réédite.
Voici donc les carabistouilles rangées sans ordre particulier.
Numéro 1: Vous qui êtes intelligents et qui faites quasiment partie de la super classe vous ne POUVEZ pas voter avec ces demeurés? On fait appel ici à deux ressorts, l’envie d’appartenir et la peur d’être confondu avec les crétins du bas. Cela marche très bien avec les demi-intellectuels qui bossent dans les media ou dans l’éducation.
Numéro 2: si vous expliquez que dans le fond vous aimez bien votre pays, l’on vous rétorque qu’Hitler aussi aimait le sien. C’est ce que j’appelle la « réduction ad hitlerum » et cela marche parfaitement dans tous les débats télévisés. L’idée est de vous couvrir de honte pour que vous vous taisiez à jamais, le principe étant celui de l’excommunication pratiquée autrefois avec beaucoup de succès par l’Eglise catholique. Ça a fonctionné à la satisfaction générale quand la superclasse avait le monopole des media, ça ne marche plus depuis que tous les exclus se parlent les uns aux autres par internet et se rendent compte qu’ils sont une majorité. Dans un monde où il n’y a que des Protestants, être excommunié par l’Eglise Catholique n’est pas très grave.
Numéro 3: depuis l’an 2000 c’est-à-dire bien avant que le FN ne le dise, je dis à qui veut l’entendre que l’euro est un désastre et qu’il va disparaitre. Voilà une preuve irréfutable que je suis un partisan du FN et que donc je n’ai pas le droit à la parole dans une société civilisée. La méthode ici est très simple: les surhommes pensent qu’ils contrôlent le « logos » (voir mon récent article sur le sujet). C’est donc eux qui décident de ce qui peut ou ne peut pas être discuté dans la société. Il s’agit ici d’une forme de censure non déguisée, appuyée sur le principe d’autorité qui d’après Saint Thomas d’Aquin est irrecevable lors d’une discussion entre gens normaux.
« La question ne sera pas posée » comme le disait l’avocat général au moment de l’affaire de Panama. Deux remarques içi: je ne leur ai donné aucune autorisation pour monopoliser l’ordre du jour de ce qui peut ou ne pas être discuté et ensuite je ne vois pas ce qui leur permet d’exclure trente pour cent de la population du débat publique. Il faudrait que quelqu’un informe mes surhommes qu’ils ne contrôlent plus le Logos.
Numéro 4: vous qui êtes un homme pragmatique (ce qui veut dire malhonnête en bon français), rejoignez-nous. Nous contrôlons tous les media, toutes les universités, nous vous nommerons à la commission d’éthique de la fédération française de pétanque ou de chasse,vous serez invité à faire des voyages d’études en Polynésie ou à la Martinique en hiver, vous aurez votre tabouret à la télévision où vous direz bien sur ce que l’on vous a dit de dire et vous ferez la fierté de votre quartier. Ça, c’est tout simplement de la corruption et croyez moi, ça marche très bien surtout avec les journalistes officiels ou non.
La Numéro 5 est de loin la plus subtile. Les pouvoirs souterrains qui nous gouvernent préparent longtemps à l’avance l‘arrivée d’un homme «nouveau», sans histoire personnelle, sans aucune idée à lui, dont nul ne sait d’où il vient, et cet homme se présente aux élections et est élu triomphalement. Comme chacun des lecteurs s’en est rendu compte, du moins je l’espère, je fais allusion ici à monsieur Obama, créature forgée de toutes pièces par le parti Démocrate dont nul se souvient à Columbia où il a fait soit disant ses études, personne ne sachant qui les a payé au demeurant, son dossier à l’université étant bloqué pour cinquante ans, sans que nul ne sache pourquoi. Bien que ne s’étant jamais présenté à une élection concurrentielle et n’ayant jamais exercé la moindre responsabilité il fût élu président des USA en ne débitant que des platitudes. Et cette élection permit à ma superclasse de rester au pouvoir et ce continuer à tondre les moutons tranquillement. Chacun se rend compte cependant, huit ans après, que cela faisait des années que la marionnette était sculptée jusque dans ses moindres détails et qu’il fallait être idiot pour croire qu’une idole représentait une solution.
Je tiens à préciser ici que toute ressemblance avec monsieur Macron n’est en rien le fait du hasard. Le parti socialiste est en train d’essayer de rééditer en France le coup Obama en remplaçant Obama par Macron. Voter pour monsieur Macron, c’est bien évidemment voter pour une marionnette encore plus improbable que monsieur Obama et ceux qui ne s’en rendent pas compte ont, à mon avis, un vrai problème de compréhension du monde qui les entoure.
Fillon : un péché n’est pas un crime
Cela me fait penser à des esclaves qui voteraient avec enthousiasme pour le chaouch qui les garde en bon ordre à grands coups de fouet. Les cinq premières carabistouilles sont à dire vrai d’aimables plaisanteries sans grande conséquences. La sixième est beaucoup plus grave parce qu’elle s’attaque a ce qui constitue l’essence de la volonté de vivre ensemble, c’est-à-dire a la croyance qu’une justice impartiale existe. Détruire cette croyance, c’est détruire la nation et cela peut amener à une guerre civile. Elle consiste à se servir des institutions de l’Etat conquis de haute lutte depuis des décennies pour faire tomber les opposants un peu trop efficaces en se servant de la Justice pour museler de tels hommes avec bien sur la complicité des médias.
Prenons François Fillon qui n’ a rien fait d’illégal mais qui a peut-être fait quelque chose que la majorité de la population considère comme immoral, ce qui n’est pas la même chose. Le rôle de l’Etat est de punir le crime et non le péché, qui ne regarde que la conscience de tout un chacun. Monsieur Fillon a peut-être commis un péché, mais en aucun cas un crime puisque ce qu’il a fait était autorisé par la Loi.
Par contre, si monsieur Hollande et monsieur Macron se sont servis de la justice pour biaiser les résultats de l’élection, alors là, il s’agit certainement d’un crime et ils devraient tous aller en prison si on pouvait le prouver, les juges en premier.
Si la réalité est que l’on poursuit monsieur Fillon en justice, tout en étant certain qu’en fin de compte il y aura un non-lieu une fois l’élection passée et si les media se joignent à la curée puisqu’ils sont tous détenus par des membres éminents de la superclasse, alors on pourra sans doute faire élire le pantin mentionné au paragraphe précédent, en laissant un homme à près honorable brisé avec toute sa famille sur le bord de la route.
Et le peuple deviendra enragé. C’est ce que les journalistes politiques, toujours aux ordres, appellent » être habile ». Ce n’est en rien être habile. C’est tout simplement être criminel. Le résultat est évident : Si vous voulez faire rire l’assistance dans un café ou dans une réunion vous dites simplement: « moi, je fais confiance à la justice de mon pays« . Et tout le monde de s’écrouler de rire. Et ces rires me terrifient.
Car la Bible, dans les « proverbes » n’a pas de mot trop dur pour le juge inique qui se soumet aux ordres des puissants. Et pour cet homme, ou cette femme, il n’y a pas de pardon possible. Le peuple, depuis un certain temps a parfaitement compris qu’il était manipulé grâce aux techniques allant de un à cinq. Il a tendance à se dire c’est de bonne guerre, je me suis fait avoir et à passer à autre chose.
Mais je suis certain d’une chose : en aucun cas, il ne pardonnera la manipulation criminelle de la justice à des fins aussi basses s’il se rend compte que l’on cherche à l’empêcher de voter pour qui il veut. Ce que je ne sais pas cependant est très important. Cette inéluctable révolte va-t-elle amener le peuple à voter pour monsieur Fillon ou pour madame Le Pen ? Il votera pour madame Le Pen s’il pense que monsieur Fillon fait partie lui aussi de la superclasse.
Rawlinson, P. (2013). Russia’s gangster capitalism : portent for contemporary states? In R. Bridenthal (Ed.), The Hidden History of Crime, Corruption and States (pp. 216-236).
Abstrait
Ce chapitre présente une analyse critique de la transition turbulente de la Russie du communisme au capitalisme d’État, une phase communément appelée capitalisme « gangster » ou « sauvage ». La terminologie décrit la période d’anarchie (bespredel) qui s’était emparée du pays au lendemain de l’effondrement de l’Union soviétique, une époque où les leviers économiques et politiques du pouvoir étaient censés être vulnérables ou aux mains d’organisations la criminalité. En effet, le président de l’époque lui-même, Boris Eltsine, s’adressant à la publication de la première commission publique russe sur le crime en 1993, a déclaré que le pays était devenu « un État mafieux à l’échelle mondiale ». crime » et « corruption » dans le développement de l’État russe, nous devons reconnaître la nature constructionniste de ces termes, les récits qu’ils tissent et les programmes derrière ces récits. De la même manière que le langage du « risque » a été décrit comme « un dispositif rhétorique déployé dans des arguments sur les dommages auxquels il convient de donner la priorité, la manière dont ils doivent être traités et qui est blâmable », le discours sur le crime organisé et la corruption définit et proscrit de la même manière les actes préjudiciables en fonction d’une sélectivité motivée par l’agenda. Dans le processus turbulent et souvent violent de la transition, la Russie a été assaillie par des agendas concurrents et souvent contradictoires dans lesquels l’application de ces termes à des actes et des acteurs particuliers à des moments précis a servi à détourner ou à obscurcir certaines des plus profondément ancrées et les enjeux complexes du processus de transition, les outils qui l’ont servi, et les aspirations de ceux qui l’ont dirigé ou s’y sont opposés. En démêlant les récits autour de la corruption et du crime organisé en Russie et l’impact que ces discours ont eu sur l’émergence de l’État russe en tant qu’économie de marché, nous pouvons plus facilement interroger la mémoire historique conventionnelle de cette époque turbulente.
აღმოსავლეთ ევროპელი ქალიშვილები ჩაჰყავთ უელსში //ბრიტანეთი // და მათ იქ ამუშავებენ კახპებად, 2003 წლის 15 ოქტომბერი
რგანიზებული კრიმინალის ბანდებს 13 წლის აღმოსავლეთ ევროპელი გოგონებიც ჩაჰყავთ უელსში
//ბრიტანეთი// სადაც მათ ამუშავებენ კახპებად.
მთავარმა დეტექტივმა ექსკლუზიურად უთხრა Western Mail-ს აგვისტოში კარდიფში მდიდარი ბიზნესმენის უეცარი სიკვტიკილი იყო კატალიზატორი რომელმაც შეაშფოთა სამხრეთი უელსის პოლიცია პრობლემის შოკისმომგვრელი მასშტაბის გამო.
65 წლის Reginald Penny-ს სხეული იპოვეს მის სახლში Old St Mellons-ში დედაქალაქის პერიფერიაზე. ის გარდაიცვალა ინფარქტით, მაგრამ იყო ნიშნები რომ მასთან ერთად სხვა პირიც იყო მისი სიკვდილის დროს.
დეტექტივმა Gatwick-ის აეროპორტში იპოვა 30-ოდე წლის ლიეტუველი ქალი რომელიც აპირებდა ბრიტანეთიდან წასვლას. მან დაადასტურა რომ ის მუშაობდა ესკორტის სააგენტოში და მისული იყო Reginald Penny-სთან მისთვის სექსუალური მომსახურების გასაწევად.
მას შემდეგ დეტექტივებმა უკეთესად გაიგეს თუ როგორ მოქმედებენ კრიმინალები.
გამოძიების ხელმძღვანელმა დეტექტივმა Graham Davies-მა განაცხადა :
” პროსტიტუცია სამხრეთ უელსში რა თქმა უნდა არაა ახალი ამბავი, მაგრამ ბოლო 12 თვის მანძილზე დიდად გაიხარდა აღმოსავლეთი ევროპიდან ჩამოყვანილი ქალების და ქალიშვილების რაოდენობა. მათ აქ ამუშავებენ კახპებად.
“La prostitution dans le sud du Pays de Galles n’est pas un phénomène nouveau, bien sûr, mais nous ne doutons pas qu’au cours des 12 derniers mois, il y a eu une forte augmentation du nombre de jeunes femmes et de filles. amenées au Pays de Galles depuis l’Europe de l’Est pour travailler comme prostituées.
ამას ხელს უწყობს აღმოსავლეთ ევროპაში გასაკახპებლად გამზადებული ქალების და ქალიშვილების არსებობა და საერთაშორისო მოგზაურობათა უფრო და უფრო დიდი სიიოლე.
” მათ შეუძლიათ თვითმფრინავის იაფი ბილეთის ყიდვა და სწრაფად ჩამოსვლა კარდიფში სადაც ისინი როგორც არალეგალური მიგრანტები ცხოვრობენ სამხრეთ-დასავლეთი ინგლისის კრიმინალური ბანდების მიერ გაკონტროლებულ ბინებში.”
პერესტროიკამ საქართველოც ამ სამყაროს ნაწილად აქცია
ბავშვების პროსტიტუციის კერები საქართველოში – უმძიმესი პრობლემის სავალალო მაჩვენებლები
თბილისის ვარდების რევოლუციის სკვერის და კაშკაშა რედისონ-ბლუს ქვეშ არის შარდის სუნით გაჟღნთილი მიწისქვეშა ლაბირინთი, ბუნკერის მსგავსი თავშესაფარი, საიდანაც თურქული და შუააღმოსავლური მუსიკის ხმა იმის.
ეს არ არის უბრალოდ ვენიუ, სადაც დალევ ან სტრიპტიზ ბარი. არასრულწლოვან გოგონებს, რომლებმაც ცხოვრების უმეტესი ნაწილი ქუჩაში გაატარეს, ასეთი ღამის კლუბები თავაზობენ სექს მუშაკად მუშაობას. ეს ის პრობლემაა, რომლისთვის ყურადღების მიქცევას საქართველო მხოლოდ ახლა იწყებს.
მონაცემების არარსებობა ნიშნავს, რომ არავინ იცის, რამდენი ბავშვია სექსუალურად ექსპლუატირებული სამხრეთ კავკასიის ამ 4.49 მილიონიან ქვეყანაში. ბავშვთა უფლებების დამცველები ფიქრობენ, რომ ეს უფრო ფართო პრობლემის ნაწილია, რასაც ქვია სიღარიბე, რის გამოც ბავშვებს უწევთ სახლში არსებული სავალალო მდგომარეობიდან გაქცევა.
2008 წელს ჩატარებული კვლევის თანახმად 1500-მდე ბავშვი ცხოვრობს ქუჩაში საქართველოს ოთხ უდიდეს ქალაქში (თბილისი, ქუთაისი, ბათუმი, რუსთავი). საერთაშორისო ორგანიზაციის კვლევებმა კი უჩვენა, რომ რიცხვი 2500 უტოლდება. ბავშვებიდან ეთნიკურად ქართველი 40 პროცენტია, აზერბაიჯანელი და ქურთი 20 პროცენტი, ბოშა კი 17%. დანარჩენების ეთნიკური კუთვნილება უცნობია.
ამ ბავშვების მთავარი შემოსავალი მათხოვრობაა და აქედან საშუალო შემოსავალი 20-დან 50 ლარამდე მერყეობს. ხშირად მათ ოჯახის წევრები აიძულებენ, რომ იმათხოვრონ. ზოგი კი ოჯახში ერთადერთია, ვისაც პურის ფული შეაქვს.
მაშინ, როდესაც მთავრობამ სამუშაო ადგილების გაზრდის პირობა დადო, საქართველოში უმუშევრობის დონე 14.6 პროცენტია. არაოფიციალურ წყაროებზე დაყრდნობით კი გაცილებით მაღალია ეს მაჩვენებელი. ბოლო მონაცამებით, რომელიც 2012 წლისთვის თარიღდება, საშუალო შემოსავალი 712.50 ლარს უდრიდა.
როდესაც ბავშვი მათხოვრები იზრდებიან, მათი შემოსავალიც კლებულობს. როგორც სოციალური მუშაკები აცხადებენ, 14 წლის ბიჭები ძირითადად დანაშაულს ჩადიან, იპარავენ, ხოლო გოგონები სექს მუშაკები ხდებიან.
”რუსთავის თავშესაფარში ახლა სამი თინეიჯერი გოგონა გვყავს. მათ ყველამ გამოიარეს პროსტიტუცია თბილისში თურქულ კაფეებში”, – ამბობს თამარ შარაშიძე, შემწეობის კათოლიკური ორგანიზაციის ახალგაზრდული პროგრამის მენეჯერი…
” უკეთესი იქნებოდა რომ რომ არაფერი არსებობდეს ვინაიდან ყველაფერი რაც არსებობს მოსპობის ღირსია”, თქვა მეფისტოფელმა გოეთეს ”ფაუსტში”. ხოდა დაუჯერეს მეფისტოფელს, მოსპეს ჩეხოსლოვაკიაც და არის ეს.
L’UNICEF documente l’exploitation sexuelle d’enfants à la frontière germano-tchèque
29 octobre 2003
Le Fonds des Nations Unies pour l’enfance ( UNICEF ) a annoncé aujourd’hui la publication d’un rapport sur la prostitution des enfants dans la zone frontalière germano-tchèque détaillant ce qu’il a appelé un problème « déchirant » impliquant l’exploitation d’au moins 500 garçons et filles.
Le rapport, publié par le bureau de l’ UNICEF en Allemagne et ECPAT, une organisation non gouvernementale (ONG) allemande, basé sur les travaux d’un chercheur de KARO, une autre ONG allemande, donne « une image détaillée de l’exploitation sexuelle commerciale des enfants dans cette région très fréquentée par les touristes sexuels allemands. Cela montre l’ampleur du commerce et les conditions dans lesquelles vivent ses victimes”, a déclaré l’ UNICEF dans un communiqué publié aujourd’hui.
“Les conclusions sont déchirantes : dans la région frontalière germano-tchèque, un commerce florissant d’exploitation sexuelle d’enfants s’est développé. Depuis 1996, le personnel de KARO a observé environ 500 filles et garçons qui se prostituent”, a-t-il déclaré.
Le rapport indique que “l’une des principales raisons de l’augmentation de la demande est qu’un plus grand nombre de touristes sexuels demandent spécifiquement des enfants”.
“Les bébés et les enfants de moins de six ans sont généralement proposés aux touristes sexuels par des femmes”, indique-t-il. “Les enfants de plus de sept ans sont généralement accompagnés d’un adolescent ou d’un adulte de sexe masculin.”
Selon le rapport, “de nombreux enfants montent dans les voitures des touristes sexuels allemands et partent avec eux. Les enfants plus âgés à partir de huit ans négocient les prix et les services sexuels”.
L’étude dit avoir la preuve de l’existence d’un trafic international organisé d’enfants à des fins d’exploitation sexuelle.
« Des enfants d’autres régions de la République tchèque et d’États d’Europe centrale et orientale sont victimes de la traite vers les régions frontalières, ou de là vers l’Allemagne, afin d’être exploités sexuellement. Des enfants de régions reculées de la République tchèque, de la République slovaque et d’autres Des pays tels que la Moldavie, l’Ukraine, la Lituanie et la Fédération de Russie ont été observés et interrogés. Leurs déclarations et, en particulier, les entretiens avec des prostituées adultes, ont clairement montré que des gangs de proxénètes entraînent systématiquement les mineurs vers les régions frontalières germano-tchèques et les forcent dans la prostitution », dit-il.
ჩეხების და სლოვაკების ელიტებმა დაუჯერეს მეფისტოფელს, ტოტალურად შეიძულეს არსებული რეალობა და მოსპეს ჩეხი და სლოვაკი ხალხების საყვარელი სამშობლო ჩეხოსლოვაკია. მათ ქნეს ის რაც ვერ ქნა ჰიტლერმა და არ ქნეს სტალინმა და ბრეჟნევმა. ასე იცის ეშმაკები მეფისტოფელის და მიხაილ გორბაჩოვის აყოლამ
1993 წლის 1 იანვარს ჩეხოსლოვაკია გაიყო ორ დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ, ჩეხეთის რესპუბლიკად და სლოვაკეთად. ეს გაკეთდა უსისხლოდ, ე.წ. ხავერდოვანი გაყრის მეშვეობით, ელიტარული მიკროჯგუფების ფარული მოლაპარაკებების გზით.
” ჩეხოსლოვაკიის გაყოფა არ ყოფილა გარდაუვალი, მაგრამ ქვეყნის შენარჩუნების პოლიტიკური და ეკონონომიკური ფასი ძალიან დიდი იქნებოდა”, თქვა პოლიტიკურმა ანალიტიკოსი და ვაცლავ ჰაველის ყოფილმა მრჩეველმა Jiri Pehe-მ.
ჩეხოსლოვაკიის გაქრობა, წაშლა მსოფლიო რუკიდან : ანტიდემოკრატიული გადაწყვეტილება ? ფართოდ გავრცელებული აზრის თანახმად ჩეხოსლოვაკიის მოსპობა და წაშლა მსოფლიო რუკიდა დახურული კარის მიღმა ხალხის სურვილის საწინააღმდეგოდ გადაწყვიტეს ჩეხების და სლოვაკების ხელმძღვანელებმა ვაცლავ კლაუსმა და ვლადიმირ მეჩიარმა. ამაში არის სიმართლე :
იმ ხანის საზოგადოებრივი აზრის ყველა ზონდაჟი გვეუბნება რომ ჩეხების და სლოვაკების დიდ უმრავლესობას უნდოდა ჩეხოსლოვაკიის შენარჩუნება და არ უნდოდა ჩეხოსლოვაკიის მოსპობა.
მაგრამ დემოსს ვინ ეკითხება რამეს.
დემოკრატებმა არ ჩაატარეს რეფერენდუმი, მოილაპარაკეს და ძმაბიჭურად გაიყვეს თავისი ამომრჩევლების სამშობლო.
იმ ხანის საზოგადოებრივი აზრის ყველა ზონდაჟი ამბობდა რომ ჩეხების და სლოვაკების დიდ უმრავლესობას არ უნდოდა მათი სამშობლო ჩეხოსლვაკიის გაყოფა-მოსპობა.
tous les sondages d’opinion de l’époque montraient qu’une grande majorité de Tchèques et de Slovaques était favorable au maintien de la Tchécoslovaquie et contre l’éclatement du pays.
Dans son édition du 1er janvier 1993, le
New York Times 1993 წლის 1 იანვრის გამოცემაში წერდა:
” პირველი მსოფლიოს ომის ბოლოს პანსლავური ძმობის შუქზე გაჩენილმა მრავალეთნოსურმა ჩეხოსლოვაკიამ გაუძლური ნაცისტების მიერ დაგლეჯას და 40-წელზე მეტი ხნის კომუნისტურ რეჟიმს და დემოკრატიის სამ თვეში ის დაიღუპა”.
ჩეხების და სლოვაკების უმრავლესობას უნდოდა ჩეხოსლოვაკიის შენარჩუნება მაგრამ ჩეხი და სლოვაკი დემონკრატები დაერივნენ ერთმანეთს.
სასწრაფო ჩქარ-ჩქარი ნეოლიბერული რეფორმების მომხრე ჩეხმა დემონკრატებმა სლოვაკ დემონკრატებს ბნელი უმადური მოფაშისტო ელემენტები უძახეს. ბოლოს კი გარიგდნენ, გაიყვეს ჩეხოსლოვაკია და მათი ამომრჩევლების სამშობლო გაქრა.
ნობელის პრემიის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის პერესტროიკამ ქნა ის რაც არ უქნია სტალინს-მოსპო ჩეხოსლოვაკია და ჩეხეთი გადააქცია პედოფილების სამოთხედ.
https://www.radio.cz/en/section/talking/rent-boys-sex-workers-living-on-societys-edge
Rent boys: Sex workers living on society’s edge | Radio Prague International
დასაქირავებელ-გასაქირავებელი ბიჭები RENT BOYS: სექსუალური შრომის სტახანოველი მშრომელები ცხოვრობენ საზოგადოებისგან გარიყულები.
Eric P. Martin, Nikola Brabenec
08-11-2004
ყოფილი ჩეხოსლოვაკიის დედაქალაქ პრაღაში ჩასული მრავალი ტურისტი პირველ რიგში ხედავს ქალაქის რკინიგზის მთავარ სადგურს. მაგრამ ესაა სექსუალური ტურიზმის განსაკუთრებული ტიპის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილი პრაღაში.
აქ მომუშავე კახპების თქმით უცხოელი კაცები აქ ეძებენ მამრ სექსუალურ მუშაკებს რომლებსაც ჰქვიათ დასაქირავებელ-გასაქირავებელი ბიჭები.
28 წლის Kevin ყოფილი მამრი კახპაა, მაგრამ ის აქ მოდის ხოლმე თავისი კახპა ძმაკაცების სანახავად.
ის ამბობს რომ მას სძულს ეს ადგილი ვინაიდან ის მას აგონებს აქ გადატანილ ამბებს.
მას ჰყავდა იმიდენი კლიენტი რომ ნთქავდა ნარკოტიკ
pervitine -ს მთელი ღამე ფხიზელი რომ დარჩენილიყო.
” აქ შეხვდებით ბანკების ხელმძღვანელებს, დიდ თანამდებობის პირებს და საშუალო სამუშაოთი დაკავებულებს. შეხვდებით მათ დაუფიქრებლად იმიტომ რო თუ გაიხსენებთ ყოველ კლიენტს რომელიც გყავდათ ან არა გაგიჟდებით.
როგორც წესი გიხსენებენ თქვენ, და ეს უარესია.”
Kevin და 2 ყოფილი მამრიკახპა // ყოფილი მსიძავები// უყვებიან პრაღის რადიოს თუ რას გვანან ეს ბავშვები თუ ყმაწვილები რომლებიც არიან ჩეხეთის რესპუბლიკის დედქალქის ერთ-ერთი ტურისტული ღირსშესანიშნაობა.
ისინი აღწერენ ტოქსიკომან ობლებს, სახლიდან გაქცეულ მარტოსულ ნარკომანებს, ვენერიული ავადმყოფობების მუდმივ საშიშროებას.
ისინი ამბობენ რომ ბევრი ეს მამრი კახპა-მსიძავი კახპობა- მსიძავობას უკვე ბავშვობიდან იწყებს.
ამ სამმა კაცმა მიატოვა კახპობა-მსიძავობა, მაგრამ მათი მომავალი არაა იმედისმომცემი.
ყველა ყოფილმა კახპა-მსიძავმა ითხოვა მათი გვარების საიდუმლოდ შენახვა.
Kevin-მა დაიწყო კახპობა-მსიძავობა მაშინ როდესაც 16 წლისა იყო, როდესაც ჯერ კიდევ სკოლის მოწაფე იყო.
მისი პირველი კლიენტი იყო მისი მასწავლებლის ოჯახის წევრი.
მან 3 წლის წინ გაანება თავი კახპობა-მსიძავობას იმიტომ რომ უკვე მეტისმეტად ასაკოვანი იყო ამისთვის და ვერ უწევდა კონკურენციას ყველაზე პოპულარულ კახპა-მსიძავ ბიწებს, ვეღარ შოულობდა კლიენტებს.
ბევრი ამ კახპა-მსიძავი ბიჭის მსგავსად
Kevin აღზრდილი იყო ობოლთა სახლში.
ჩეხეთის რესპუბლიკაში მეტი ბავშვია ობოლთა სახლებში ვიდრე ევროკავშირის ნებისმიერ სხვა ქვეყანაში.
Kevin ამბობს რომ ობოლთა სახლიდან წასვლის დროისთვის ის არ იყო მომზადებული ცხოვრებისთვის.
” ბავშვთა სახლებს არ ევალებათ მათი აღსაზრდელების მომზადება ცხოვრებისთვის, მათთვის სამუშაოს, ფულის, ბინის გარანტიის მიცემა. მე, მაშ, 18 წლისა, ბავშვთა სახლიდან წასვლის შემდეგ აღმოვჩნდი ქუჩაში.”
Kevin თქმით სადგურის 1 კაფე არის ადგილი სადაც ზოგი ახპა ბიჭი-მსიძავი ხვდება პოტენციურ კლიენტებს.
პროექტი Opportunity არის ორგანიზაცია რომელიც ეხმარება ამ უბედურ ბიჭებს.
ორგანიზაციის კოორდინატორი
Laszlo Sumegh უმრავლესობა იმ უბედური ბიჭებისა რომლებმაც დახმარებისთვის მიმართეს ორგანიზაციას ცხოვრობდა ობოლოთა სახლებში. ამ ბიჭების ნაწილი სახლიდან გაქცეული იყო.
ორგანიზაციის ერთ-ერთ-ერთი მთავარი მიზანია ვენერიულ ავადმყოფობათა და შიდსის გამოვლენა და მათი გავრცელების არდაშვება.
დღევანდელ ნიჰილისტურ-ცინიკურ ჰედონისტურ სამყაროში ამ ორგანიზაციასაც უჭირს.
ორგანიზაციის მიერ ჩატარებულმა ერთ-ერთმა ტესტმა აჩვენა რომ მაშინ მსიძავ-კახპა ბიჭ პეტრეს ჰქონდა ერთდროულად ჰეპატიტი
B და C. სწორედ ამ დროს შეწყვიტა კახპა-მსიძავობა 23 წლის კაცმა. სექსუალური გზით გარდამავალი ეს ავადმყოფობა კლავს თუ არაა ჩატარებული მკურნალობა.
ეს კაცი ბავშვობაში იყო ობოლთა სახლში. მან კახპობა-მსიძავობა დაიწყო 18 წლის ასაკში. დაეჩვია ნარკოტიკ pervitine-ს, ნარკოტიკი méthamphétamine-ს ფორმას რომელმაც ძლიერი მიჩვევა იცის.
Petr-ემ სხვა კახპა ბიჭ-მსიძავებთან შედარებით უფრო გვიან დაიწყო კახპობა-მსიძავობა. ბევრი კახპა-მსიძავობას იწყებს 17 წლის ასაკიდან, ზოგი კი 11 წლის ასაკიდან.
დიდ დემოკრატად გამოცხადებულმა ვახლავ ჰაველმა კოლეგებთან ერთად მოსპო ევროპული ქვეყანა ჩეხოსლოვაკია და ჩეხეთი გადაიქცა პედოფილთა სამოთხედ.
https://www.theguardian.com/society/2003/nov/16/childrensservices.politics
6 Nov 2003
ჩეხეთის გერმანიასთან საზღვრის რეგიონში დასავლეთ ბოჰემიის ქალაქებში ფანჯრებში გამოდგმული დათუნებით ღიად აჩვენებენ რომ აქ შეიძლება ბავშვებთან სექსი და პედოფილებს შეხვდებიან სიხარულით.
ლურჯი ფარდა ნიშნავს რომ აქ არის პედოფილებისთვის სასურველი ბიჭუნა.
ვარდისფერი ფარდა ნიშნავს რომ აქ არის პედოფილებისთვის სასურველი გოგონა.
Towns on the Czech border with Germany in western Bohemia openly advertise child sex, with a teddy bear in the window indicating that paedophiles are welcome – blue curtains mean a male child prostitute and pink curtains a girl. The Czech Republic will join the EU next year.
Tuesday, 28 October, 2003, http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3221905.stm
გაეროს ორგანიზაცია ბავშვებისთვის Unicef ამბობს რომ ჩეხეთი-გერმანიის საზღვრის გასწვრივ არსებობს ” ბაზრები” ბავშვებისთვის. ეს ორგანიზაცია რეგიონს უძახის სამოთხეს პედოფილებისთვის. Unicef-ის ანგარიში უარყოფს იმ აზრს რომლის თანახმადაც ზოგი ბავშვი სექსუალურ მონად გაყიდა მათმა საკუთარმა ოჯახებმა. ის ამბობს რომ ათობით ათასი გერმანელი გადადის საზღვარზე რათა ცუდად მოეპყრას ბავშვებს. მოწმეებმა ნახეს 8 წლის ბავშვები რომლებიც კლენტებს ევაჭრებოდნენ სექსუალურ მომსახურებაზე და მის ფასზე. ზოგ ასეთ ბავშვს მომსახურების სანაცვლოდ კამფეტებს აძლევდნენ. ჩეხური რესპუბლიკა იქცა ბაზრად ბავშვებთან სექსუალური ურთიერთობისთვის…ევროპის უდიდეს ბორდელად.
Adolf Gallwitz პოლიციის ფსიქოლოგმა გერმანიაში Unicef-ის ხელმძღვანელმა
Adolf Gallwitz Reinhard Schlagintweit-მა განაცხადა რომ გერმანიის და ჩეხეთის მთავრობებმა ვერ გადაწყვიტეს ბავშვთა ექსპლუატაციის პრობლემა და თვალი დახუჭეს მასზე.
გერმანული პოლიციის ერთმა ფსიქოლოგმა გერმანია-ჩეხეთის საზღვარი აღწერა როგორც ევროპის უდიდესი საროსკიპო.
” ჩეხეთის რესპუბლიკა ხდება იაფფასიანი ბაზარი ბავშვებთან სექსუალური ურთიერთობებისთვის”, განაცხადა Adolf Gallwitz-მა.
მან თქვა რომ პედოფილია რეგიონში ”ვრცელდება დაუჯერებელი რიტმით”.
ანგარიში ამბობს რომ გერმანია ჩეხეთის სასაზღვრო რეგიონში ბავშვები ჩაყავთ მთელი ჩეხეთის რესპუბლიკიდან, ცენტრალური და აღმოსავლეთი ევროპიდან. ბავშებს სექსუალური დანიშნულებით უმრავლეს შემთხვევაში იყენებენ გერმანელი სექსუალური ტურისტები და პედოფილები.
Gallwitz ამბობს რომ დაახლოებით 100 000 გერმანელი სექსუალური ტურისტი დადის ჩეხეთის რესპუბლიკაში და მათი ნახევარი პედოფილია.
ანგარიშის ავტორი Cathrin Schauer ამბობს რომ ავტობუსის გაჩერებები, ადილები სადაც შეიძლება მანქანისთვის ბენზინის ყიდვა,დასასვენებელი ადგილები საზღვრის ახლოს გადაქცეულია ”ბაზრებად” სადაც ყიდიან და ყიდულობენ გაკახპებულ ბავშვებს.
ზოგ ბავშვს ყიდის მათივე ღარიბი ოჯახი. ”ზოგ კვარტალში ისინი უცდიან მანქანებში ან ბინის ფანჯრებთან . ქალები ახალგაზრდა ბავშვებით ხელში ეძებენ სექსუალურ ტურისტებს და აძლევენ ბავშვებს მანქანაში”, ამბობს კვლევა.
ქალბატონი Schauer ამბობს რომ მსხვერპლებს პროსტიტუციისკენ კშირად უბიძგებს სიღარიბით გამოწვეული სასოწარკვეთილება. ნაღდი ფულის მიმღებს სექსუალური მანიაკუ უხდის 5-25 ევროს. ზოგ ბავშვს ”უბრალოდ” აუპატიურებენ.
მარტო გერმანელები კი არა ავსტრიელებიც და იტალიელებიც ესევიან ჩეხეთის გოგონებს. მაგრამ ბავშვებთან ლაციცის მოყვარულთა უმრავლესობა მაინც ბავარიიდან და საქსონიიდანაა.
ამ ანარიშის თანაავტორია ბავშვებისთვის კამპანიის ჯგუფი Ecpat რომელიც ცდილობს ბავშვთა პროსტიტუციის მოსპობას.
ნობელის პრემიის ლაურეატი და ამასთან საბჭოთა კავშირის უმაღლესი საბჭოს სუპერსტარი ნობელის პრემიის ლაურეატი აკადემიკოსი სახაროვის მავნებლობა- ევროკავშირში მისი პიროვნების კულტია, არიგებენ მისი სახელობის პრემიებს, დგავენ მის კერპებს, სანამ ასეა შავადაა საქმე.
ქართველ დემოკრატებად დანიშნულები ყვავილებს მიართმევენ თბილისში ჩასულ ნობელის პრემიის ლაურეატ აკადემიკოს სახაროვს
1989 წელი, საბჭოთა კავშირის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატმა, ნობელის პრემიის ლაურეატმა აკადემიკოსმა სახაროვმა საბჭოთა კავშირის ყველა ავტონომიურ ერთეულს მოუწოდა დამოუკიდებლობის გამოცხადებისკენ. აქედანაა საზარელი სისხლისღვრები, ნგრევა, ტრაღედიები.
25. Первоначально структурными составными частями Союза Советских Республик Европы и Азии являются Союзные и Автономные республики, Национальные автономные области и Национальные округа бывшего Союза Советских Социалистических Республик. Национально-конституционный процесс начинается с провозглашения независимости всех национально-территориальных структурных частей СССР, образующих суверенные республики (государства). На основе референдума некоторые из этих частей могут объединяться друг с другом. Разделение республики на административно-экономические районы определяется Конституцией республики.
960-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუცია საზოგადოების და ერის გამოთაყვანება-დამონების უფრო ეფექტური მეთოდია ვიდრე ჩეკისტების მაუზერი. იფიქრე მარტო სექსზე, ნარკოტიკზე, როკენროლზე და ეგდე შენთვის, ესაა ახალი ”ტკბილი” ტოტალიტარიზმი.
1977 წელს პოპულარული გახდა ბრიტანელი როკ-მომღერალი Ian Dury-ს სიმღერა «Sex & Drugs & Rock & Roll» // სექსი და ნარკოტიკები და როკენროლი//
« სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი
სულ ეს სჭირდება ჩემს ტვინს და სხეულს
სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი მართლაც ძალიან კარგია. »
//Sex and drugs and rock and roll Is all my brain and body need Sex and drugs and rock and roll Are very good indeed// შუა პ
არიზშიც დრო და დრო შეიძლება წააწყდე ასეთ რამეს
La pub Aubade sur la façade des Galeries Lafayette.
ნიჰილისტუტი სექსუალური რევოლუციის პერიოდში ასეთი ფილმებით სავსე იყო კინოც, ტელევიიაც, ინტერნეტიც.
საზოგადოების ტოტალური კონტროლის მეთოდები
CITATION ~ SERGE CARFANTAN -სერჟ კარფანტა
-ხალხი რომ მორჩილებაში და მონობაში გყავდეს აღარაა საჭირო ბოლშევიკური ჩექმა და მაუზერი.
Méthodes pour un contrôle total de la société
ხალხის დასამორჩილებლად ისე რომ ადაამიანებს არ მოუნდეთ აჯანყება არაა საჭირო ჰიტლერის თუ ძერჟინსკინსკის მხეცობის ნაირი რამ. საკმარისია ხალხის კოლექტიური გაწვრთნა ისე რომ არავის არ მოუვიდეს აზრად აჯანყება.
იდეალური იქნება ადამიანების გაწვრთნა მათი დაბადების დღიდან მათი თანდაყოლილი ბიოლოგიურიუნარების შეზღუდვით.
შემდეგ წვრთნა უნდა გაგრძელდეს სწავლა-განათლების მკვეთრად შეზღუდვით, შისი პროფესიული სწავლების დონეზე დაყვანით.
უკულტურო უსწავლელი ტიპის აზროვნება შეზღუდულია, რაც უფრო შემოფარგლულია მისი საზრუნავი უმნიშვნელო ყოველდღიური პრობლემებით მით უფრო ნაკლებად მოუნდება მას აჯანყება.
ცოდნა უფრო და უფრო ძნელად მისაწვდომი და ელიტისტური უნდა გახდეს.
უფსკრული უნდა გაითხაროს ხალხსა და მეცნიერებას შორის.
ფართე საზოგადოებისთვის განკუთვნილ ინფორმაციაში არ უნდა იყოს მავნე შინაარსი. და არავითარ შემთხვევაში ფილოსოფია. ფილოსოფია უნდა დაივიწყონ.
.აქაც არ უნდა იყოს არავითარი ძალადობა:
ტელევიზიით მასობრივად უნდა გავრცელდეს ემოციურის და ირაციონალურის გამაღვიძებელი ინფორმაციები და გასართობები. ადამიანები უნდა გავართოთ უაზროთი და მხიარულით.
უწყვეტი ყბედობით და მუსიკით უნდა შევუშალოთ ხელი აზროვნებას.
ადამიანთა ინტერესების ცენტრში და პირველ პლანზე უნდა დადგეს სექსუალობა. სექსი არის საუკეთესო სოციალური გამაყუჩებელ-გამაშტერებელი.
და საზოგადოდ არსებობიდან უნდა განიდევნოს სერიოზულობა, მასხრად უნდა იყოს აგდებული ყველა ამაღლებული ღირებულება და იდეალი.
უნდა იყოს სიმსუბუქის მუდმივი აპოლოგია. ისე რომ რეკლამის ეიფორია იქცეს ადამიანის ბედნიერების სტანდარტი და თავისუფლების მოდელი.
და ამდენი სისულელით დაქანცული უნდა გაამხნევო იოლად ხელმისაწვდომი ნარკოტიკით.
ადამიანთა წვრთნა გააჩენს ერთადერთ შიშს, სისტემიდან განდევნის და ბედნიერებისთვის აუცილებელი პირობების ხელმიუწვდომელობის შიშს.
ასე მოზელილ მასობრივ ადამიანს უნდა მოექცე ისე რაც ის არის, უნდა მოექცე მას როგორც ექცევი ხბოს. მას უნდა უყურო და თვალყური უნდა ადევნო ისე როგორც თვალყურს ადევნებ ნახირს.
სოციალურად კარგია ყველაფერი რასაც შეუძლია მისი სიფხიზლის მოდუნება.
მასხრად აგდებული, მოგუდული და უკუგდებული უნდა იყოს ყველაფერი რასაც შეუძლია ადამიანის გამოფხიზლება.
მავნებლურად და ტერორიზმად უნდა გამოცხადდეს ყველა დოქტრინა რომელიც ეჭვს ქვეშ აყენებს სისტემას და ასეთი დოქტრინების მიმდევრებს უნდა მოვეპყრათ როგორც მავნებლებს და ტერორისტებს.
მიუხედავად ამისა ძალიან იოლია მავნებლის მოსყიდვა. შევთავაზოთ მას ფული და ხელისუფლება და ის დამშვიდდება.
// ამ, ფრწყინვალე ტექსტის ავტორია ფრანგი ფილოსოფოსი Serge Carfantan, 2007//.
დღევანდელი საგიჟეთის მეორე პალატაა რასკოლნიკოვის მიმბაძველების და ზეადამიანობაზე პრეტენზიის მქონეთა პალატა.
მპქმედება სიკეთეს და ბოროტების მიღმა, მათზე დაუფქრებლად, ესაა ნიცშესზეადამიანის მაქსიმა. ნიცშემ ეს კონცეფცია სახელგანთქმული გახადა ნაშრომებით ” ადამიანური, მეტისმეტად ადამიანური”//1878// და ” ასე ლაპარაკობდა ზარატუსტრა ” //1883//.
დიდი რუსი მწერალი დოსტოევსკი ამ საკითხს ეხებოდა უკვე 1866 წლიდან თხზულებაში ”დანაშაული და სასჯელი”.
ამ თხზულების პერსონაჟი რასკოლნიკოვის აზრით ცალკეა ძლიერების მორალი და ცალკეა სუსტების მორალი.
ზოგ ადამიანს აქვს არსებული კანონების, საზოგადოებრივი წეს-ჩვეულებების დარღვევის, ეროვნული ტრადიციების აბუჩად აგდების უფლება თავისი ძალის გაშლა-დემონსტრაციის მიზნით.
არსებობენ არაჩვეულებრივი ადამიანები რომლებსაც აქვთ ყველაფრის, ყველანაირი უკანონობის ჩადენის უფლება როდესაც ამას მოითხოვს მათი იდეის რეალიზაცია. ….
ზეადამიანი არავის აბარებს ანგარიშს, არაფრად აგდებს კანონებს, თვითონ მისი ნებაა კანონი.
რასკოლნიკოვი პროტონიცშეანური პერსონაჟია. ის ლეგიტიმურად თვლის ბოროტებაზე და სიკეთეზე წაროდგენის უარყოფას თუ კი ამას მოითხოვს მისთვის სასურველი ცხოვრების წესი.
ძლიერი სპობს მის გზაზწ აღმართულ ყველა დაბრკოლებას, სუსტს კი არა აქვს ამის უნარი და ის რჩება საზოგადოებრივი მორალის ტყვედ.
რასკოლნიკოვისთვის ზეადამიანის მაგალითებია მუჰამედის და ნაპოლეონის ნაირი დამპყრობლები.
” არა, ეს ადამიანები სხვანაირად არიან გაკეთებულნი ; ჭეშმარიტი დამპყრობელი, რომლისთვისაც ყველაფერი ნებადართულია, ზარბაზნებს უშენს ტულონს, სასაკლაოებს აწყობს პარიზში, ივიწყებს თავის ჯარს გერმანიაში, ნახევარ მილიონ ადამიანს მსხვერპლად წირავს რუსეთის კამპანიაში. ის კალამბურით გამოდის მდგომარეობიდან ვილნაში, და მისი სიკვდილის შემდეგ აღმართავენ მის კერპებს. ე.ი. ასეთებისთის ყველაფერი შეიძლება, მათთვის ყველაფერი ნებადართულია. მაგრამ ეს ადამიანები გაკეთებულნი არიან ბრინჯაოსგან და არა ხორცისგან”, ხსნის ”დანაშაულის და სასჯელის” პერსონაჟი.
un vrai conquérant, de ceux auxquels tout est permis, canonne Toulon, organise des massacres à Paris, oublie son armée en Égypte, sacrifie un demi-million d’hommes dans la campagne de Russie. Il se tire d’affaire par un calembour à Vilna, et, après sa mort, on lui élève des statues ; c’est donc que tout lui est effectivement permis. Mais ces hommes sont faits de bronze et non de chair », explique le héros de Crime et Châtiment. La référence à la figure de Napoléon n’est pas un hasard. L’Empereur français a beaucoup marqué les esprits russes, à tel point que Pouchkine écrivait déjà dans Eugène Onéguine : « Nous nous croyons Napoléon, / Les foules bipèdes, par millions, / Sont à nos yeux des instruments. » Dostoïevski fait d’ailleurs écho aux vers de son illustre prédécesseur à travers Porphyre Petrovitch : « Oh, voyons, mais qui d’entre nous, en Russie, ne se prend pas pour Napoléon par les temps d’aujourd’hui ? »
რასკოლნიკოვის განსაკუთრებულ ადამიანებს შორის არიან პედოფილებიც რომლებსაც გონიათ რომ მათ აქვთ უმწეო ტუტუცი ბავშვების გაუპატიურება-ჯიჯგვნის უფლება. ეს უფრო და უფრო სერიოზული პრობლემაა ევროპაში.
August 26, 1996
Bill Delaney
BERLIN (CNN) – მსოფლიოს ყურადღება პედოფილიის პრობლემაზე მიაპყრო ბელგიაში პედოფილიის მეტად შემაშფოთებელმა ერთმა საქმემ. გაძლიერდა ინტერესი ბავშვების ექსპლუატაციის შესახებ საერთაშორისო კონფერენციის მიმართ. ეს კონფერენცია დაიწყება სამშაბათს სტოკჰოლმში, შვედეთში, მას დაესწრებიან 130 ქვეყნის ოფიციალური პირები და ჟურნალისტები.
პედოფილია დღემდე თავრესად შესწავლილი იყო აზიაში. ლაპარაკია უფრო და უფრო სერიოზულ პრობლემაზე ზოგ ევროპულ ქვეყანაში, მათ შორის გერმანიაშიც.
CNN შეხვდა 30-დე წლის გარეგნულად ტკბილ და გონიერ გერმანელ კაცს. ისაა პედოფილი რომელსაც მთელი ცხოვრება ჰქონდა სექსუალური ურთიერთობები არასრულწლოვან ბიჭებთან.
” წლების წინ მქონდა ილუზია რომ შევძლებდი ამის შეწყვეტას”, განაცხადა მან. ” ეხლა ვიცი რომ ამას ვერ გააჩერებ.”
გერმანიაში სექსუალური ურთიერთობები 14 წელზე უფრო ნაკლები ასაკის ბავშვებთან არალეგალურია. მაგრამ პედოფილები არაფრად აგდებენ წესებს და პედოფილია ვრცელდება ნაწილობრივ იმიტომ რომ ექსპერტების თანახმად 1960-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალურმა რევოლუციამ მოსპო კაცის და ქალის ტრადიციული როლები და უფრო და უფრო მეტი კაცი ეძებს ურთიერთობებს რომლებშიც ისინი უეჭველად პასუხისმგებლები არიან.
” სექსუალობას მუდამ რაღაც საერთო აქვს ძალაუფლებასთან”, განაცხადა სექსუალურმა მრჩეველმა Christian Spoden-მ. ” მთაღი განსხვავება სრულწლოვანებს და ბავშვებს შორის ისაა რომ ბავშვები ვერ გამოთქვამენ გარკვევით და გააზრებულად მათ თანხმობას”.
“La principale différence entre les adultes et les enfants est que les enfants ne peuvent pas donner leur consentement éclairé.”
En Allemagne, comme dans la plupart des autres pays, la pédophilie est traitée principalement comme un crime plutôt que comme une maladie. La réduction du tourisme sexuel, en particulier dans les pays asiatiques comme la Thaïlande, est devenue une nouvelle priorité pour les forces de l’ordre. L’année dernière, plus d’Allemands que jamais auparavant ont été arrêtés pour avoir eu des relations sexuelles avec des enfants en dehors de l’Allemagne.
Le problème avec la stratégie consistant à arrêter simplement les pédophiles, disent les experts, est que faire pression sur les délinquants sexuels, qu’ils soient en Allemagne ou en dehors, ne change pas grand-chose.
Dans une société où il reste si peu de tabous, de nombreux pédophiles finissent par se sentir victimes de la société pour avoir des penchants sexuels douteux.
L’homme allemand rencontré par CNN dit qu’il considère la pédophilie comme une malédiction qui a conduit à sa tentative de suicide en prison. En même temps, il croit fermement que des garçons aussi jeunes que huit ans veulent du sexe, et il dit qu’il n’a jamais forcé un enfant à faire quoi que ce soit.
Son attitude est typique chez les pédophiles, disent les experts, et est la preuve que l’Allemagne a besoin de plus de programmes pour traiter la pédophilie, pas pour la punir.
Certains pensent que l’Allemagne et d’autres pays devraient également cesser d’envoyer des signaux mitigés aux pédophiles – par exemple, en Allemagne, des magazines avec des photos d’enfants nus sont facilement disponibles dans les kiosques à journaux.
Bien que les éditeurs insistent sur le fait que les photos ne sont qu’une représentation du naturisme innocent, leurs détracteurs affirment que de telles publications encouragent l’abus sexuel des enfants.
Les enfants photographiés savent-ils qu’ils sont publiés dans un tel magazine ? avons-nous demandé à Spoden. “Je crois très fermement qu’ils ne savent pas qu’ils sont dans ce contexte, de ce magazine, qui est bien sûr utilisé à des fins pornographiques”, a-t-il déclaré. “Pour les pédophiles. Nous le savons.”
En Allemagne, il est difficile de définir des valeurs sociales acceptables dans une société dont beaucoup disent qu’elle a depuis longtemps perdu son innocence.
ადამინის უფლებების დაცვა არაა ველურების უფლებების დაცვა. კარგი ველური მკვდარი ველურია. ველური არაა მოყვასი, არ უნდა იყო მოწყალე სამარიტელი, თუ ნახავ მისიკვდილებულ ველურს ჩაიღიღინე და გაიარე. ესაა დარვინიზმი.
ცივილიზებულები მალე გაწყვეტენ ველურებს, მათ შორის საბჭოთა ტანკით თბილისის მნგრეველ ველურებსაც და დაიკავებენ მათ ადგილს. გორბაჩოვის პერესტროიკა ევრაზიაში ასრულებს დარვინის ამ წინასწარმეტყველებას.
“At some future period, not very distant as measured by centuries, the civilised races of man will almost certainly exterminate and replace throughout the world the savage races. At the same time the anthropomorphous apes, as Professor Schaaffhausen has remarked, will no doubt be exterminated. The break will then be rendered wider, for it will intervene between man in a more civilised state as we may hope, than the Caucasian and some ape as low as a baboon, instead of as at present between the negro or Australian and the gorilla.”
დარვინისტების და ნაცისტების აზრით ბუნება ,დედამიწა, მცირეა და მასზე არაა ადგილი ყველასთვის. სახეობები და რასები ერთმანეთს ებრძვიან არსებობისთვის აუცილებელი სივრცეებისთვის და რესურსებისთვის. ესაა ზოოლოგიური სამკვდრო-სასიცოცხლო ომი. ” ჩვენ რომ ვიარსებოთ რუსი უნდა მოკვდეს”-
« Le Russe doit mourir pour que nous vivions ».-ეს იყო ვერმახტის ერთ-ერთი დევიზი. ცივილიზებული, ძლიერი, მოკლავს ველურს, სუსტს და დაიკავებს მის ადგილს. ესაა დარვინის ”სიბრძნე” რომლითაც უხვად ისარგებლა ჰიტლერმა.
უკიდურესი ძალადობის და ტერორიზმის მქადაგებელი ნეონაცისტი სატანისტები., შიშობენ რომ ისეთი ოკულტისტი რასისტი ჯგუფები როგორიცაა 9 კუთხის ორდენი-the Order of Nine Angles მომხრეების ინტერნეტით მონახვიდან გადავლენ რეალურ მკვლელობაზე
L’un des principaux symboles de l’Ordre des Neuf Angles | wikimedia commons / domaine public
2020, წლის ივნისში ერთ ამერიკელ ჯარისკაცს ბრალად დასდეს ის რომ მან ცნობები თავისი ერთეულის ადგილმდებარეობის, მოძრაობების და უსაფრთხოების ზომების შესახებ გადასც ნაციზმის, სატანიზმის ,ტერორიზმის და სექსუალური ძალადობის მქადაგებელი ნეონაცისტურ-სატანისტური ჯგუფი 9 კუთხის ორდენის წევრებს.
3 თვის შემდეგ დააპატიმრეს კაცი რომელმაც დანა დაატყა კანადაში ტორონტოს მიზგითის გარეთ მყოფ კაცს.
მას შემდეგ რაც ბრიტანეთში და აშშ-ში გაჩნდა the National Action-ის და The Atomwaffen division //AWD//-ს ნაირი ტერორისტული ჯგუფები გაძლიერდა ინტერესი ნეონაცისტური სატანიზმის მიმართ.
ეს 2 ჯგუფი ოფიციალურად დაშალეს, მაგრამ სატანიზმის რასისტული და აპოკალიპტური ფორმაც.
ეს ნეონაცისტურ-სატანისტური ჯგუფები ქადაგებენ სექსუალურ ძალადობას და ტერორიზმს მათი აზრით მტრების წინააღმდეგ და ახდენენ ამის ლეგიტიმაციას. ისინი მიმდევრებს უბიძგებენ რეალური ძალადობისკენ.
Order_of_Nine_Angles (ONA; O9A) არის მარცხენა გზის ოკულტური და სატანური ჯგუფი. მისი ბაზა ბრიტანეთშია, მაგრამ მსოფლიოს სხვადასხვა რეგიონში არის მასთან დაკავშირებული ჯგუფები.
ცხრა კუთხის ორდენი- Order_of_Nine_Angles
1960-ან წლებში დასავლეთ ინგლისში დაარსებულმა და 1980-ანი წლების დასაწყისში აღიარებულმა ამ ოხრობამ ყურადღება მიიპყრო თავისი ნეონაცისტური იდეოლოგიით და აქტივიზმით.
მის მოძღვრებაში „კლასიკური სატანიზმის“ ელემენტების გარდა არის წარმართული ჰერმეტული,მაგიური და თანამედროვე ელენტებიც.
ONA ამბობს რომ კაცობრიობის ისტორია შეიძლება დაიყოს ეონების სერიად. ყოველ ეონში არის შესაბამისი ცივილიზაცია.
ეს ოხრობა ამბობს რომ დღევანდელი ევროპული ცივილიზაციის ევოლუციისთვის საშიშია იუდაიზმი და ქრისტიანობა.
ხოდა ცხრა კუთხის ორდენი- ებრძვის იუდაიზმს და ქრისტიანობას და მიზნად ისახავს სხალი მილიტარისტული სოციალური წესრიგი Imperium-ის დამყარებას.
ორდენის დოქტრინის თანახმად ეს აუცილებელია იმისთვის რომ შეიქმნას გალაქტიკური ცივილიზაცია რომელშიც „არიული“ საზოგადოება მოახდენს ირმის ნახტომის კოლონიზაციას.
ამ ორდენის ექსტრემისტმა აქტივისტებმა ჩაიდინეს მკვლელობები და ტერორისტული აქტები.
ეს ორდენი ითვლება მსოფლიოში ერთ-ერთ ყველაზე ექსტრემისტულ და ყველაზე საშიშ სატანისტურ ჯგუფად.
ორდენის წევრების აზრით დღევანდელი ცივილიზაცია უნდა მოისპოს შიგნიდან. ორდენი წევრებს უბიძგებს სექსუალური და სხვა ძალადობისკენ ადამიანთა მკვლელობისკენ და რიტუალურად მსხვერპლად შეწირვისკენ. უცნობია თუ ზუსტად რამდენი მიმდევარი ყავს დღეს ამ ორდენს, მაგრამ ისაა შთაგონების წყარო ინდივიდებისთვის და ჯგუფებისთვის მსოფლიოში.
99 კუთხის ორდენი ეუბნება თავის წევრებს რომ ისინი უნდა შევიდნენ პოლიციაში, არმიაში, გახდნენ რელიგიური ჯგუფების წევრები მათი იდეოლოგიების და წეს-ჩვეულებების შიგნიდან მოსასპობად და რეალური ძალადობისთვის
ამ ოხრობის დამფუძნებელია ვინმე “Anton Long” – ბევრი თვლის რომ ისაა ყოფილი ბრიტანელი ნეონაცისტი იდეოლოგი აქტივისტი David Myatt , რომელმაც ჯერ სცადა ნეონაციზმის და ისლამიზმის შერწყმა და შემდეგ, 2011 წელს დაგმო ნაციზმი და სატანიზმი. Myatt უარყოფს ამ ოხრულ ორდენთან კავშირს და ამ ფსევდონიმის გამოყენებას.
nie avoir jamais ayant été impliqué avec l’ONA et utilisant le pseudonyme “Anton Long”.
გლობალური ქსელი- ამ ოხრობის შტოები მთელ მსოფლიოშია. ესაა ერთი და იგივე იდეების მქონე ინდივიდთა და ჯგუფების დეცენტრალიზებული ანარქიული ბუნების ქსელი.
En ავსტრალიაში ამ ოხრობის შტოს ქვია Temple of THEM. იტალიაში- Secuntra 9 რომელსაც აქვს ბლოგი ინგლისურად და იტალიურად. იქ გამოქვეყნებულ ფოტოზე მისი წევრები ნაცისტურად ესალმებიან საზოგადოებას.
არის ONA021-ც მას აქვს ინგლისური, რუსული და ჩინური ბლოგები…
აშშ-ში ამ ოხრობის ყველაზე ექსტრემისტული შტო ალბათ არის სისხლის ტაძარი Tempel ov Blood (ToB).
მისი ლიტერატურა აქეზებს სადიზმს, სექსუალურ ძალადობას, ხოტბას ასხამს მასობრივ მკვლელებს და ტერორისტებს, წევრებს მოუწოდებს რასიული მოტივაციის ძალადობისკენ რაც აღწერილია როგორც წმინდა ომი.
ToB-ის ხელმძღვანელი უნდა იყოს ნეონაცისტი ოკულტისტი Joshua Caleb Sutter , რომელიც გადაიქცა ინდუისტ აქტივისტად….
‘Libre 33 არის სატანისტური სახელმძღანელო რომელიც არიელ ვამპირ მტაცებლად გახდომის მსურველ ნეონაცისტებს მოუწოდებს არმიაში, პოლიციაში, რელიგიურ თუ მემარჯვენე ჯგუფებში შესვლისკენ.
ამ ოხრობის ბრიტანული ფილიალის წევრებს შორის იყვნენ მოზარდი ნეონაცისტი სატანისტებიც. 1 მასეთი ტერორისტი დააპატიმრეს ბრიტანეთში.
Sonnenkrieg Division (SKD),
Néo-nazi-satanisme en ligne– ნეონაცისტური სატანიზმი ინტერნეტში
ნეონაცისტი სატანისტები იყენებენ ინტერნეტს კავშირების დასამყარებლად და სხვა ქვეყნებში ფეხის მოსაკიდებლად. ამ ჯგუფებთან დაკავშირებული ანგარიშები კი საზოგდოდ აკრძალულია და ამიტომ არაა 9 კუთხის ორდენის ოფიციალური ვებ საიტი.
მაგრა არის მასთან დაკავშირებული ბლოგები o9a, Omega9Alpha და Lapis Philosophicus რომლებიც ავრცელებენ მის ფილოსოფიას და მიმართულებას აძლევენ ნეონაცისტებს.
Telegram-ზე მოსპეს ნეონაცისტური არხები..
შედარებით ახალი ნაზისტურ-სატანისტური ჯგუფი სოფლის ხალხის ნაციონალისტური პარტიას-ს არხი სვრცელებს ყუმბარების კუსტარულად გაკეთების ინსტრუქციებს, მოუწოდებს მომხრეებს პოლიციაში, არმიაში შესვლისკენ….
სამხრეთ აშშ-ში მოქმედი ეს ჯგუფი ჰიტლერის კულტს უზავებს ჩრდილო-კორეულ ჟუშეს, სატანიზმს, იწონებს ბავშვების გაუპატიურებას, რადიკალ მემარჯვენეთა ტერორიზმს და პოლიტიკურ ტირანიას.
მისი აფიშები ახალისებენ ექსტრემალურ რასიულ ძალადობას.
დარვინისტების და ნაცისტების აზრით ბუნება ,დედამიწა, მცირეა და მასზე არაა ადგილი ყველასთვის. სახეობები და რასები ერთმანეთს ებრძვიან არსებობისთვის აუცილებელი სივრცეებისთვის და რესურსებისთვის. ესაა ზოოლოგიური სამკვდრო-სასიცოცხლო ომი. ” ჩვენ რომ ვიარსებოთ რუსი უნდა მოკვდეს”-
« Le Russe doit mourir pour que nous vivions ».-ეს იყო ვერმახტის ერთ-ერთი დევიზი. ცივილიზებული, ძლიერი, მოკლავს ველურს, სუსტს და დაიკავებს მის ადგილს. ესაა დარვინის ”სიბრძნე” რომლითაც უხვად ისარგებლა ჰიტლერმა.
ზოგ ადამიანთა ჯგუფებმა თავი გამოაცხადეს ცივილიზებულ უმაღლეს რასებად და თქვეს რომ მათ აქვთ მათი აზრით ველური მდაბალი რასების გაწყვეტა-დამონების უფლება. მოკლედ ესაა მხეცური დარვინისტული თანამედროვეობის არსი.
არავითარი თავისუფლება თანასწორობა და ძმობა, არაითარი ღმერთის და მოყვასის სიყვარული არის ბატონთა რასა, გერმანულად Herrenrasse და დაბალი ქვეადამიანების რასების ბრბოები. ესაა ნაცისტური იდეოლოგიის კონცეფცია რომლის თანახმადაც ადამიანთა რასიული იერარქიის მწვერვალზეა ”არიული რასა”. ამ რასის წევრებს უძახდნენ “Herrenmenschen” // ბატონი ადამიანები//. (“maîtres humains”).
ნაცისტ თეორეტიკოს Alfred Rosenberg-ს სწამდა რომ ”ჩრდილოური რასა” იყო ”პროტო-არიელთა შთამომავალი და წინაისტორიულ ხანაში ცხოვრობდა ჩრდილოეთ გერმანიაში. მას სწამდა რომ ეს რასა წარმოშობით იყო დაკარგული კონტინენტი ატლანტიდიდან.
იყო ჩილიელი დიპლომატი Miguel Serrano //1917-2009//. ამერიკეელი მკვლევარი Jocelyn Godwin-ის თანახმად ის იყო ექსტრემისტი მემარჯვენეების მთავარი ფიგურა.. მან დიდი როლი შეასრულა ნაცისტური ეზოტერიზმის, ნაცისტური ნეო-წარმართობის შემუშავებაში.
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მან გავლენა მოახდინა თანამედროვე გლობალურ მორელიგიურო ეზოტერულ მოძრაობაზე New Age, და სხვ.
მიგელ სერანო ლაპარაკობს ჰიპერბორეაზე // სახელი სიტყვა სიტყვით ნიშნავს ”ქვეყანა ჩრდილოეთის ქარის იქით”//.ესაა მითიური კონტინენტი რომელსაც უნდა ეარსება არქტიკის ,ჩრდილოეთ პოლუსის, ირგვლივ წრის დონეზე.
ბერძნულ მითოლოგიაში ცნებით ”ჰიპერბორეელი” აღნიშნავდნენ ცნობილი სამყაროს ჩრდილოეთ საზღვართან მცხოვრებ მითიურ ხალხს.
ჰიპერბორეა შეიზლება გაიგივებული იქნას არანაკლებ მითიურ თულესთან, მაგრამ ის რჩება ატლანტიდისგან განსხვავებულ რამედ, მიუხედავად იმისა რომ ზოგი ავტორი მას აიგივებენ ატლანდიდასთან. ჰპერბორეა ატლანტიდაზე უფრო ძველი უნდა იყოს.
წარღვნის წინა ხანაში, მითიურ ოქროს ხანაში ჰიპერბორეაში ცხოვრობდა სრულყოფილი ხალხი, ჰიპერბორეელები, იყო კარგი ჰავა გამყინვარებამდე.
არიელები არიან ათასობით წლის წინ დედამიწაზე ჩამოსულ ღვთაებრივ ერთეულთა შთამომავლები.
სერანოს თანახმად ჰიპერბორეას პირველი მკვიდრი ჰიპერბორეელები მოვიდნენ გალაქტიკის გარედან.
ისინი ღვთაებრივი არსისანი იყნენ. მათ ჰქონდათ Vril-ის და მესამე თვალის ძალები.
ისინი მრავლდებოდნენ მათი სხეულიდან ”პლაზმური ემანაციით” და არა სექსუალური გზით.
ჰიპერბორეელები პარალელურ მდგომარეობაში და არა ფიზიკურ სამყაროში. მათ უკავიათ ყველაფერი და აქვთ მიწიური ცნობიერება რათა ერთდროულად ორივე სამყაროში.
სერანოს ჰიპერბორეელები, მაშ, გვანან მე-19 საუკუნის ბოლოს ოკულტისტური ლიტერატურის უცნობ ზემდგომებს.
ჰიპერბორეელებმა შემდეგ შექმნეს პოლარული წრის ირგვლივ მდებარე მატერიaლური ჰიპერბორეა.
თავიდან უხილავმა ჰიპერბორეამ შემდეგ მიიღო წრიული კონტინენტის ფორმა.
სერანოს თანახმად ეს იყო ოქროს ხანის ადგილი.
მაშინ ჰიპერბორეელებმა მიხედეს ” დაბალ რასებს” რათა გამოეყვანათ ისინი მათი პირუტყვული მდგომარეობიდან. მათ წამოიწყეს დედამიწის სპირიტუალიზაციაც.
კატასტროფა გამოიწვია ჰიპერბორეელების სისხლის შერევამ დაბალ რასებთან.
ამ რასიულ ცოდვას მოყვა კომეტის თუ მთვარის დედამიწაზე ჩამოვარდნა, პოლუსების გადატრიალება და ჰიპერბორეის გაქრობა.
ჰიპერბორეელების ნაწილი დაბრუნდა ვარსკვლავებისკენ, ნაწილი ჩავიდნენ მიწის ქვეშ, დედამიწა ღრუ იყო. მათმა მესამე ნაწილმა მონღოლეთში, გობის უდაბნოში, რომელიც მაშინ ნაყოფიერი რეგიონი იყო, შექმნა ცივილიზაცია, მე-20 საუკუნის დასაწყისის ოკულტისტების მითიური აგართა.
ამ კოსმოგონიის თანახმად არიელები არიან ღვთაებრივი რასის უშუალო-პირდაპირი შთამომავლები. ყველა სხვა რასა ”დაბალ რასათან” მეტისაჟი-შერევის ნაყოფია, ეს კი ასუსტებს ”უმაღლეს რასას”.
ამის გამო მარტო არიელებს აქვთ რთგვარი ტრანსცენდენტურობა, მარტო მათქვტ ძველი ღვთაებრივი თეთრი ჰიპერბორეული რასის მეხსიერება.
ებრალები კი, პირიქით, სერანოს აზრით ისინი არიან ”ანტი-რასა” და ” გენეტიკური რობოტები” რომლებიც დემიურგმა შექმნა მათი გენეტიკური მანკიერებებით დედამიწის დასაბინძურებლად.
. გერმანული რასიოლოგია völkisch-ის თანახმად ” ებრაული რასა” თავიდან წმინდა რასა იყო, მაგრამ მისმა გაფანტვამ ის აქცია მეტის, ნარევ, სხვა რასების გენეტიკური სისუსტეებით და მანკიერებებით დაბინძურებულ რასად.
1905 წელს სვსტრიელმა Lanz von Liebendes-მა გამოაქვეყნა ნაშრომი ” თეოზოოლოგია”
// Theozoölogie oder die Kunde von den Sodoms-Äfflingen und dem Götter-Elektron//
რომელშიც ის ამტკიცებდა რომ გერმანელების წინაპარი არიელები იყვნენ ციდან მოსულ არსებათა პირდაპირი შთამომავლები და ამიტომ გერმანელი ხალხი არის სხვა რჩეულ ხალხთან, ებრაელებთან დაპირისპირირებული რჩეული ხალხი.
იყო მეცნიერება არიოსოფიაც რომელიც ამბობდა რომ ჩრდილოელი გერმანელები შედარებით წმინდა სახით გადარჩნენ მაშინ როდესაც სხვა ხალხები თუ რასები არიან ადამიანთა მაიმუნებთან, ან უფრო შინაურ პირუტყვებთან შერევის შედეგი.
ციდან მოსულები, რომლებსაც ჩვეულებრივ უწოდებდნენ ანგელოზებს, სექსუალური სიამოვნების მისაღებად ”იყენებდნენ” პირუტყვებსაც.
მაშ, გერმანელები არიან ციდან მოსული ანგელოზების სრულფასოვანი შთამოვლები რომლებმაც უნდა მოსპონ ან დაიმონონ სხვა ნახევრად პირუტყვი ხალხები და რასები, პირველ რიგში ებრაელები და მერე სხვები , ცხოვრება ომია , როგორც ჯუნგლში ძლიერი მხეცი ჭამს სუსტ მხეცს ასეა ადამიანებშიც და ამიტომ დაბალი რასების მოსპობა-დამონება თავდაცვაა იმიტომ რომ ამ დაბალმა რასებმა, ქვეადამიანებმა თუ ნახევრად პირუტყვმა ვერადამიანებმა არ მოსპონ და არ დაიმონონ ანგელოზების შთამომავალი უმაღლესი გერმანული რასა. ასე გაამწვავა თემა ჰიტლერმა და მისმა ნაციზმმა.
სერანოს კოსმოგონიაში ჰიტლერი არის მხსნელი და არქეტიპული ფიგურა. ის იუნგის კვალზე ამბობს რომ ჰიტლერი შეპყრობილი იყო არიული სულის კოლექტიური არაცნობიერით.
”ეზოტერულმა ჰიტლერიზმმა” უნდა ღმერთად აქციოს ადამიანი, ე.ი. არიელი და სამყარო უნდა იქცეს სამოთხედ. სერანო ჰიტლერს ავატარად, შუამავლად ღმერთებს და ადამიანებს შორის., მეტიც, ბოდისატვად, ღვთაებრივ არსებად.
სერანო ზოგჯერ ახსენებს პარალელურ განზომილებას რომელსაც თავი შეაფარ ჰიტლერმა.
სერანოს თქმით ჰილერი უნდა იყოს ინდუისტთა ღთაება ვიშნუს მეათე ავატარი კალკი რომელმაც უნდა მოუღოს დრევანდელი კაცობრიობის უბნელეს ხანა კალი იუგას და დაიწყოს ახალი ხანა.
ეგზოტერულ ომში დამარცხებულმა ჰიტლერმა თავი შეაფარა სამხრეთ პოლუსს და იქიდან წამოიწყო ეზოტერული ომი კალი იუგას ძალებთან, ებრაელებთან ოქროს ხანის დასაბრუნებლად.
Miguel Serrano ძალიან პესიმისტურად უყურებს კაცობრიობის მომავამს. ის ფიქრობს რომ ებრაელების და მათი დემიურგის მიერ მოხიბლული კაცობრიობა უფსკრულის პირასაა. მას ღუპავს წინ წასული რაასიული გადაგვარება და გააფთრბული მომხმარებლობაც.
ნაცისტებმა განაცხადეს რომ ისინი არიან ღვთაებრივი არიელების ყველაზე წმინდა სისხლის უმაღლესი რასის შთამომავლები და ამიტომ მათ აქვთ მდაბალი ხარახურა რასების გაწყვეტა-გადასახლების და მათი ტერიტორიების დაკავების უფლება. ნაცისტები გასცემდნენ არიელობის სერტიფიკატს.
სლავები, ბოშბი გამოაცხადეს ქვეადამიან ვერადამიანებად, არსებებად რომლებსაც არ შუძლიათ ცივილიზაციის პირობებში არსებობა. ებრაელები გამოაცხადეს მოსასპობ ოხრობად.
ნაცისტებმა დაგეგმეს სლავების განდევნა ცენტრალური ევროპიდან, მათი დამონება და გაწყვეტა. ტოვებდნენ მარტო წარმოშობით გერმანელებს რომელთა გერმანიზაციაც იოლი იყო.
პოლონეთზე თავდასხმიდან სულ რამოდენიმე თვის შემდეგ ნაცისტებმა დაიწყეს მათი ახალი ” სასიცოცხლო სივრცის” ათვისება. ისი თავიდან იშორებდნენ პირებს როლებსაც თვლიდნენ დასავლეთი პოლონეთის ტერიტორია Warthegau-ს დაბალ რასებად. ეს ტერიტორია ანექსირებული იყო ნაცისტური რაიხის მიერ.
რაიხმა მიწების, სახლების და საწარმოების ასათვისებლად გააგზავნა კოლონები რომლებსაც თვლიდნენ საკმარისად გერმანელებად.
გამოფენა ბერლინის ერთ სკოლაში მოუწოდებს გერმანელებს პოლონეთში რეგიონი Warthegau-ს კოლონიზაციისთვის დახმარების გაწევისკენ. ” მიწა გიძახით”, ამბობს გამოფენა.
Une exposition dans une école de Berlin persuade les Allemands d’aider à coloniser la région de Warthegau en Pologne. L’exposition dit « La terre vous appelle ! », et le tableau montre la voiture d’un colon passant devant un panneau frontalier polonais qui a été renversé.
1939 წლის დეკემბრის ერთ ანგარიშში დამკვირვებელი აღწერს თუ როგორ მოხდა ეს :
”
” ბევრი გერმანელი კოლონი ჩავიდა რეგიონში და შესაბამისი პროფესიის ამდენივე პოლონელი ევაკუირებული იქნა იქიდან იმავე რიტმში. გერმანელ კოლონებს მისცეს პოლონელების სამუშაო, სახლები და ფერმები.
ასე მაგალითად ბალტიის სახელმწიფოებიდან ჩამოვიდა 20 პურისმცხობელი კოლონი. მაშინ უნდა გააგდო ამდენივე პოლონელი პურისმცხობელი პოზენიდან და დანარჩენი ვართეგაუდან. გერმანელი კოლონები სახლდებიან ამ გაგდებული პოლონელების სახლებში. …
თავიდან ქალაქების მკვიდრებს ასახლებდნენ უბრალოდ ბლოკებად და არა შერჩევით. ამის გამო გადაასახლეს რკინიგზელები და სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი სხვა ინდუსტრიების თანამშრომლები რამაც გამოიწვია ეკონომიკური პრობლემები. დღეს ევაკუაციები ხდება საგანგებოდ მომზადებული სიების შესაბამისად. პირველ რიგში გარეკეს პოლონელი ინტელექტუალები. დატოვეს პოლონრლი გლეხები, მუშები, მოსამსახურეები.
პოლონელმა ქალმა “Mme. JK »-მ ასე აღწერა მისი გაძევება საკუთარი სახლიდან ნაცისტების მიერ :
” 1939 წლის 17 ოქტომბერს დილის 8 საათზე გავიგე რომ ჩემი ბინის კარებზე ვიღაცამ დააბრახუნა. ჩემს დამლაგებელს ეშინოდა კარის გაღება და მე თვითონ გავაღე. იყო 2 გერმანელი ჟანდარმი. მათ მითხრეს რომ მე და ვინც იყო სახლში ყველა რამოდენიმე საათში უნდა იყოს მზად სამოგზაუროდ.
Quand j’ai dit que j’avais des enfants en bas âge, que mon mari était prisonnier de guerre, et que je ne pouvais pas me préparer à voyager en si peu de temps, les gendarmes ont répondu que non seulement il fallait que je sois prête mais qu’il fallait balayer l’appartement. , les assiettes et la vaisselle lavées et les clefs laissées dans les placards, afin que les Allemands qui devaient habiter ma maison n’aient pas de peine. En tant de mots, ils ont en outre déclaré que j’avais le droit d’emporter avec moi une seule valise ne pesant pas plus de 50 kilogrammes [110 livres] et un petit sac à main avec de la nourriture pour quelques jours.
A midi, ils sont revenus et nous ont ordonné de sortir devant la maison. Des groupes similaires de personnes se tenaient devant toutes les maisons. Après quelques heures d’attente, des camions militaires sont arrivés et ils nous ont entassés les uns après les autres, nous criant dessus grossièrement et nous frappant également. Ensuite, ils nous ont emmenés à la gare, mais ce n’est que le soir qu’ils nous ont entassés dans [des wagons couverts], dont ils ont ensuite verrouillé et scellé les portes. Dans ces [voitures], dont la plupart étaient bondées d’une quarantaine de personnes, nous avons passé trois jours, sans aucune possibilité d’en sortir. J’affirme par la présente qu’il y avait dans ma [voiture] six enfants de moins de dix ans et deux vieillards, et qu’on ne nous a donné ni paille, ni ustensiles pour boire, que nous avons dû satisfaire nos besoins naturels dans l’étroitesse [auto], et que s’il n’y a pas eu de morts dans notre transport, c’est uniquement parce qu’il faisait encore relativement chaud et que nous n’avons passé que trois jours en voyage. Nous avons été déchargés, à moitié morts à Czestochowa [dans la partie du gouvernement général de Pologne] où la population locale nous a apporté une aide immédiate, mais les soldats allemands qui ont ouvert le camion se sont exclamés : « Quoi ! Ces porcs polonais sont-ils encore vivants ? »
Le processus était à peu près le même partout. Dans la ville de Posen, 88 000 Polonais et Juifs ont été arrêtés puis chargés sur des wagons non chauffés en décembre 1939. Lorsque ces wagons ont atteint Cracovie, les autorités allemandes ont découvert les corps de 40 enfants morts de froid pendant le voyage.
La race supérieure est une idéologie du xixe et de la première moitié du xxe siècle utilisée notamment pour justifier l’expansion coloniale des États européens.
L’expression de « race supérieure » s’est développée au xixe pendant l’expansion coloniale des États européens. En opérant une comparaison entre la lutte biologique des espèces et les combats entre les nations ou les peuples, il cherche à justifier le colonialisme qui est ainsi légitimé comme une loi quasi naturelle. Les axiomes du darwinisme social créent une échelle évolutionniste entre les « peuples primitifs » faiblement développés et les « nations civilisées » jugées supérieures. Elle constitue la justification idéologique de la domination de la « race blanche » considérée comme plus évoluée.
Loin d’être limité à certains cercles conservateurs, l’idée de « race supérieure » est largement répandue dans la classe politique républicaine pour justifier l’expansion coloniale au nom de la civilisation et du progrès. Ainsi le célèbre discours de Jules Ferry prononcé à la Chambre des députés le 28 juillet 18854.
Friedrich Nietzsche reprenant le vocabulaire de son temps utilise fréquemment dans ses écrits l’expression de « race supérieure », notamment dans son appel à créer un « surhomme ». Un terme qui désigne « le philosophe à venir, enfin dégagé du poids du christianisme, capable de forger des nouvelles valeurs après “la mort de Dieu” »5.
Dans l’ouvrage qui le rendit célèbre, La Genèse du xixe siècle (1899), l’essayiste anglais d’expression allemande Houston Stewart Chamberlainreprenant les idées de Gobineau soutenait que la race supérieure désignée sous le terme de « race aryenne ») était l’ancêtre de toutes les classes dirigeantes d’Europe et d’Asie, qu’elle n’avait pas cessé d’exister et qu’elle subsistait à l’état pur en Allemagne.
L’Aryan Master Race conçue par les nazis a classé les humains sur une échelle d’aryens purs à non-aryens (qui étaient considérés comme des sous- humains ). [6] Au sommet de l’échelle des Aryens purs figuraient les Allemands et d’autres peuples germaniques, y compris les Néerlandais, les Scandinaves et les Anglais, [6] parce qu’ils portaient une composition appropriée de sang germanique. [7]
Le sentiment que les Allemands étaient le Herrenvolk aryen (race des maîtres aryens) s’est largement répandu parmi le public allemand par le biais de la propagande nazie et parmi les responsables nazis dans tous les rangs, en particulier lorsque le Reichskommissar Ukraine Erich Koch a déclaré :
Nous sommes une race supérieure, qui doit se rappeler que le travailleur allemand le plus humble est racialement et biologiquement mille fois plus précieux que la population ici.
Les nazis considéraient la majorité des Slaves comme des « untermenschen » (signifiant littéralement « sous-hommes »), et ceux-ci étaient principalement : des Polonais, des Serbes, des Russes, des Biélorusses et un groupe ethnique nommé « Rusyns ». Initialement, le terme “untermensch” incluait également les Ukrainiens, les Tchèques, les Slovaques, les Bulgares et partiellement les Croates, mais dans la mesure où ces nations ont finalement collaboré avec l’Allemagne nazie dans une mesure plus ou moins grande, et bien qu’elles soient toujours perçues comme n’étant pas suffisamment “pures” sur le plan racial. pour atteindre le statut de peuples germaniques , ils ont finalement été considérés comme ethniquement meilleurs que le reste des Slaves, principalement en raison de théories pseudoscientifiques sur ces nations ayant un mélange considérable de sang germanique. [9]Dans les pays où vivaient ces personnes, il y avait selon les nazis de petits groupes de descendants allemands non slaves. Ces personnes ont ensuite subi un processus de «sélection raciale» pour déterminer si elles avaient ou non une «valeur raciale», si l’individu réussissait, il serait re- germanisé et était ensuite retiré de force à sa famille afin d’être élevé en tant qu’Allemands. [10] [11] [12] Cependant, la politique nazie envers les Slaves pendant la Seconde Guerre mondialevisait l’asservissement et l’extermination de la plupart des Slaves, bien que certains groupes minoritaires aient été acceptés pour servir dans ses forces armées dans les territoires occupés, malgré eux. être considéré comme sous-humain, comme un moyen pragmatique de résoudre les pénuries de main-d’œuvre militaire. [12]Au bas de l’échelle raciale des non-aryens se trouvaient les Juifs, les Slaves, les Roms et les Noirs. [13] Les nazis firent plus tard une exception à la politique consistant à considérer les Croates comme des Slaves à l’instigation du chef croate Ustaše Ante Pavelić de l’État fantoche de l’Axe en Croatie, qui affirmait que les Croates étaient principalement les descendants des Goths et avaient donc un germanisme plus fort. racines que les racines slaves. [14] Les nazis cherchaient à l’origine à débarrasser l’État allemand des Juifs et des Roms au moyen de l’émigration, tandis que les Noirs devaient être séparés et finalement éliminés par la stérilisation obligatoire . [13] [15]
Pologne / Ukraine – Le 1er janvier 2019, plusieurs milliers d’Ukrainiens ont défilé dans les rues de Kiev, Lviv et Khmelnytskyï (Ukraine occidentale) pour célébrer le 110e anniversaire de la naissance de Stepan Bandera. Ces dernières années, de nombreux défilés similaires ont eu lieu en Ukraine, en particulier dans sa partie occidentale. Des milliers de jeunes ukrainiens participent à ces marches nationalistes en y agitant des drapeaux à l’effigie de Stepan Bandera et Roman Choukhevytch. Bien qu’ils aient contribué à la création d’une Ukraine indépendante, les deux hommes se sont également rendus coupables de nombreux crimes de guerre dans le cadre de leur collaboration avec l’Allemagne nazie au cours de la Seconde Guerre mondiale. Aujourd’hui, Bandera et Choukhevytch demeurent des figures historiques controversées. Ils sont perçus par certains comme des héros nationaux et par d’autres comme des criminels.
Un territoire prisé par ses puissants voisins
En termes de superficie, l’Ukraine est le troisième plus grand pays d’Europe (derrière la Russie et la France). Le nom « Ukraine » (en ukrainien : Україна [ukrɑˈjinɑ]) a été utilisé pour la première fois en référence au territoire de la Rus’ de Kiev au XIIe siècle. Tout au long de son histoire, ce large territoire a fait l’objet d’innombrables invasions et fut intégré à plusieurs puissances européennes.
Au cours du XVIIe siècle, la quasi-totalité de l’actuelle Ukraine est sous contrôle du Royaume de Pologne-Lituanie. Plus tard, aux XVIII et XIXe siècles, ce sont les Empires Austro-Hongrois (à l’Ouest) et Russe (au Centre et à l’Est) qui se partagent cette zone d’Europe de l’Est. Au lendemain de la Première Guerre mondiale, la Pologne réapparaît sur la carte de l’Europe et récupère les parties les plus occidentales de l’Ukraine tandis que l’URSS place le reste du territoire sous son joug.
Le contexte soviétique et le « Holodomor »
L’Ukraine souffrit terriblement de l’occupation soviétique. L’exemple le plus frappant de cette période difficile est certainement la famine soviétique de 1932-1933. La famine ukrainienne, désignée par le nom de « Holodomor » (en ukrainien : голодомо́р, littéralement « extermination par la faim »), est vue par beaucoup comme un meurtre de masse pouvant être apparenté à un génocide (bien que cet épisode soit omis dans bon nombre de livres d’histoire).
Sur une période de temps d’à peine un an et demi, cette famine provoqua la mort de six à huit millions de personnes, selon les différentes sources, dont deux à cinq millions rien qu’en Ukraine. Bien que la plupart des victimes fussent ethniquement ukrainiennes, celles-ci ne furent pas les seules touchées par cette politique meurtrière menée par Staline (des centaines de milliers de Russes, de Tatars et de Kazakhes périrent également).
Une zone multiculturelle convoitée
Au cours de la première moitié du XXe siècle, les tensions ethnique, culturelle et religieuse se sont fortement accentuées en Ukraine de l’Ouest. Selon un recensement de la population datant de 1931, les Ukrainiens (majoritairement orthodoxes) constituaient la majorité de la population locale (64%) dans la région ouest-ukrainienne de Volhynie. Les autres groupes ethniques et religieux étaient les Polonais (15,6%), les Juifs (10 %), les Allemands (2,3%) ainsi que d’autres groupes moins nombreux (Tchèques, Slovaques, Biélorusses,…). (1) Les tensions préexistantes entre ces différents groupes allaient être considérablement attisées durant les années 1930 pour se transformer en véritable haine au cours de la Seconde Guerre mondiale.
À cette époque déjà, deux Ukraine semblaient se dessiner. D’une part l’Ukraine occidentale anciennement sous influence polonaise et autrichienne et d’autre part l’Ukraine orientale russifiée. Aux yeux des indépendantistes ukrainiens, la Pologne et l’URSS représentaient les ennemis héréditaires de la nation ukrainienne et devaient être combattus pour permettre la création d’un État ukrainien indépendant. C’est précisément l’objectif que poursuivait l’Organisation des Nationalistes Ukrainiens (ou OUN) créée en 1929.
La stratégie de l’OUN pour parvenir à la création d’une Ukraine indépendante incluait violence et terrorisme contre ceux qui étaient perçus comme les ennemis de l’Ukraine libre. Parmi eux, on peut citer les ennemis « externes » – la Pologne et l’URSS – ainsi que les ennemis « de l’intérieur », à savoir toute personne ethniquement non-ukrainienne ou suspectée de collaborer avec l’ennemi. L’Armée Insurrectionnelle Ukrainienne (ou UPA), elle, était une armée paramilitaire nationaliste engagée dans une série de conflits au cours de la Seconde Guerre mondiale. Elle était composée de différents groupes militants de l’OUN susmentionnée. L’OUN et l’UPA avaient respectivement pour leader Stepan Bandera et Roman Choukhevytch.
Collaboration avec l’Allemagne nazie
Quelques années plus tard, ce fut le début de la Seconde Guerre mondiale. En 1940, de nombreux ukrainiens occidentaux voyaient l’Allemagne nazie comme un partenaire susceptible de les aider à la création d’un État ukrainien indépendant. Hitler était même considéré comme un symbole d’espoir face à la domination soviétique. La troisième clause de la Déclaration de l’Indépendance de l’Ukraine datant du 30 juin 1941 est on ne peut plus claire :
« 3/ L’État ukrainien nouvellement formé travaillera en étroite collaboration avec le national-socialisme de la Grande Allemagne, sous la direction de son chef, Adolf Hitler, qui veut créer un nouvel ordre en Europe et dans le monde et aide les Ukrainiens à se libérer de l’occupation soviétique. (…) » (2)
Le 28 avril 1943, la division « SS Galizien » est créée. Il s’agit d’une formation militaire composée majoritairement de volontaires d’origine ukrainienne de la région de Galicie (Ukraine de l’Ouest). Sous l’impulsion de la Wehrmacht, la division SS Galizien massacre la quasi-totalité de la population juive de la région.
Le massacre de Volhynie
Une fois les Juifs éliminés, ce fut le tour des Polonais. C’est principalement dans la région ouest-ukrainienne de Volhynie que s’est déroulé le massacre de la minorité polonaise. Alors que la Seconde Guerre mondiale fait rage, les leaders nationalistes ukrainiens donnent l’ordre à leurs sympathisants de massacrer la population polonaise de la région. Voici un extrait de l’ordre donné par l’OUN le 2 février 1944 à ses membres :
« Liquidez toutes traces de polonité. Détruisez les églises catholiques et les autres lieux de prière polonais (…) Détruisez les habitations de sorte qu’il n’y ait plus aucune trace que quelqu’un vivait là (…) Gardez à l’esprit le fait que s’il reste quelque chose de Polonais, alors les Polonais viendront revendiquer nos terres ». (3)
Les groupes de nationalistes ukrainiens font irruption dans les villages de Galicie et de Volhynie et y tuent entre 40.000 et 60.000 personnes, surtout des femmes et des enfants. Personne n’est épargné. Le 11 juillet 1943 seulement, environ 100 villages polonais sont pillés et la population massacrée de la plus brutale des manières. En plus d’assassiner la population locale, les hommes de Bandera pratiquent des tortures d’une atrocité rare. Malgré l’absence de résistance, les civils sont tués dans leur maison, à l’école ou à l’église pendant un office religieux. Tout comme l’a pratiqué plus tard l’armée soviétique, le viol est largement utilisé comme arme de terreur.
C’est Adolf Hitler, le Führer (dirigeant) du parti nazi, qui formula et exprima les idées connues sous le nom d’idéologie nazie. Il se considérait comme un penseur profond, convaincu d’avoir trouvé la clé pour comprendre un monde extraordinairement complexe. Les caractéristiques, attitudes, compétences et comportements étaient, selon lui, déterminés par les origines raciales de chacun ; tous groupes, races ou peuples (il utilisait ces mots de façon interchangeable) portaient en eux des traits qui se transmettaient immuablement d’une génération à l’autre. Personne ne pouvait échapper aux qualités intrinsèques de la race. Toute l’histoire de l’humanité pouvait s’expliquer par la lutte raciale.
En formulant leur idéologie raciale, Hitler et les nazis s’inspiraient des doctrines du darwinisme social allemand de la fin du XIXe siècle. Ils pensaient, comme les partisans du darwinisme social avant eux, que les êtres humains pouvaient être classés collectivement en tant que « races », chacune de celles-ci possédant des caractéristiques distinctives transmises génétiquement depuis l’apparition des premiers hommes à l’époque préhistorique. Cette transmission concernait non seulement l’apparence ou la structure physique, mais façonnait également la vie intérieure, la manière de penser, les capacités créatives et d’organisation, l’intelligence, le goût et l’appréciation de la culture, la force physique et les prouesses militaires.
Les nazis adoptèrent également la position du darwinisme social sur l’évolution et la « survie du plus apte ». La survie d’une race dépendait alors de sa capacité à se reproduire et à se multiplier, de l’accumulation de terres pour accueillir et nourrir cette population croissante, et de l’attention portée à conserver la pureté de son patrimoine génétique, préservant ainsi les caractéristiques « raciales » uniques que la « nature » lui avait offertes afin de lutter pour sa survie. Étant donné que toutes les « races » souhaitaient se développer, et que la place sur terre était limitée, cette lutte se traduisait « naturellement » par de violentes conquêtes et des confrontations militaires. Par conséquent, la guerre (voire la guerre constante) faisait partie de la nature ainsi que de la condition humaine.
Pour définir la notion de race, le darwinisme social associait des stéréotypes, à la fois positifs et négatifs, à l’apparence, au comportement et à la culture de groupes ethniques. Ceux-ci étaient prétendument immuables et enracinés dans l’hérédité biologique. Le temps ne pouvait pas les changer, et ni l’environnement, ni le développement intellectuel, ni la socialisation n’exerçaient d’influence sur eux. Pour les nazis, l’assimilation d’un membre d’une certaine race à une autre culture ou groupe ethnique était impossible, car les traits génétiques d’origine ne pouvaient être modifiés : ils ne pouvaient que dégénérer par un supposé « mélange racial ».
Les nazis définissaient les Juifs en tant que « race ». Pour eux, la religion juive n’avait pas de raison d’être ; ils expliquaient tout un éventail de stéréotypes négatifs sur les Juifs et le comportement « juif » par un patrimoine biologique inchangé qui avait poussé la « race juive » (et d’autres races) à lutter pour leur survie en se développant aux dépens des autres.
Affiche de propagande nazie mettant en garde les Allemands sur les dangers que représentent les “sous-hommes” d’Europe orientale. Allemagne, date incertaine.
Robert Hunt Library
Tout en mettant le peuple juif au rang de principal « ennemi », le concept idéologique nazi de race visait d’autres groupes dans le processus de persécutions, d’incarcérations et d’annihilation — les gitans, les handicapés, les Polonais, les prisonniers de guerre soviétiques et les Afro-Allemands. Étaient également identifiés comme des ennemis et des menaces pour la sécurité les dissidents politiques, les Témoins de Jéhovah, les homosexuels et les « marginaux », soit parce qu’ils s’opposaient consciemment au régime, soit parce que certains aspects de leur comportement ne correspondaient pas à la perception nazie des normes sociales. Tous non-conformistes et toutes soi-disant menaces raciales dans le pays devaient alors être éliminés grâce à une purge continue de la société allemande.
Hunt for the Jews: Betrayal and Murder in German-Occupied Poland est un livre de 2013 [1] sur l’ Holocauste en Pologne de Jan Grabowski . L’édition anglaise de 2013 a suivi une édition en langue polonaise de 2011 (publiée sousle nom de Judenjagd : polowanie na Żydów ) [2] et a été à son tour suivie d’une édition en hébreu de 2016. [3]
Le livre décrit le Judenjagd (en allemand : “chasse aux juifs”) à partir de 1942, en se concentrant sur le comté de Dąbrowa Tarnowska , [4] une zone rurale du sud-est de la Pologne. Le Judenjagd était la recherche allemande des Juifs qui s’étaient échappés des ghettos liquidés par les Allemands en Pologne et avaient tenté de se cacher parmi la population non juive.
Grabowski affirme que la plupart des Juifs cachés ont péri en raison de la trahison des Polonais locaux, soit par dénonciation aux autorités allemandes, soit après avoir été faits prisonniers et livrés par des habitants à la gendarmerie allemande ou à la «police polonaise» dirigée par l’Allemagne. [5]
Le livre a suscité un débat public houleux, en particulier lors de sa première publication en Pologne en 2011. [6]
Contenu
Le livre décrit le Judenjagd ( allemand pour “chasse aux juifs”) qui a commencé en 1942 et se concentre sur Dąbrowa , un ancien comté rural du sud-est de la Pologne (jusqu’en 1939; plus tard partie d’une Kreishauptmannschaft Tarnów administrée par l’Allemagne ). [7] [8] Grabowski décrit tout un système mis en place par les Allemands pour extirper les Juifs :
Selon Grabowski, les Polonais étaient responsables, directement ou indirectement, de la mort de plus de 200 000 Juifs pendant l’Holocauste. [10] Il a jugé cette estimation très prudente, car il n’incluait pas les victimes de la police bleue polonaise . [3] “La grande majorité des Juifs cachés ont péri à la suite d’une trahison. Ils ont été dénoncés ou simplement saisis, ligotés et livrés par les habitants au poste de police polonais le plus proche, ou à la gendarmerie allemande.” [3]
Dans une interview ultérieure, le 17 mars 2018, dans le quotidien polonais Gazeta Wyborcza – à propos de la publication en 2018 de Dalej jest noc , une étude en deux volumes coéditée avec Barbara Engelking et couvrant désormais dix comtés ( Hunt for the Jews had couvert un comté) – Grabowski a déclaré que, bien qu’il croie que 200 000 Juifs sont morts en se cachant, il n’a pas été en mesure de déterminer le pourcentage exact de ce nombre qui a péri, directement ou indirectement, en raison d’actes commis par des Polonais ; et que son affirmation selon laquelle les Polonais étaient responsables de la mort de plus de 200 000 Juifs était une “hypothèse de recherche”, bien qu’il ait continué à croire que les Polonais étaient responsables de la majorité de ce nombre. [11]Néanmoins, dans la même interview, Grabowski a déclaré que le nombre limité (dix) de comtés polonais couverts dans la recherche récemment publiée en 2018 pourrait amener d’autres chercheurs à conclure que la recherche ne peut pas être utilisée pour tirer des conclusions générales. [12]
L’édition anglaise de 2013 était basée sur l’édition polonaise de 2011, mais améliorée et complétée par des preuves, des cas et des découvertes supplémentaires. [13]
ესპანეთში დააპატიმრეს კაცი რომელმაც მოკლა და შეჭამა თავისი დედა. ალბათ ადრეც იყვნენ ასეთები, მაგრამ მათ გარდა იყვნენ სერვანტესის ნირი ფიგურებიც. ეხლა სერვანტესის ნაირი ფიგურები აღარ არიან და ასეთები ისევ არიან. ესაა მხეცური დარვინიზმის ხანა.
Un Espagnol emprisonné pendant 15 ans pour avoir tué et mangé sa mère
Albert SG (à gauche) – surnommé le «cannibale de Ventas» – a été arrêté en 2019 (à droite) après avoir tué sa mère lors d’une dispute. PHOTOS : TWITTER, POLICE ESPAGNOLE
2021 წლის 15 ივნისი- ესპანეთში 2019 წელს დააპატიმრეს ესპანელი რომელმაც დედასთან ჩხუბის შემდეგ მოკლა და შეჭამა დედა.
MADRID (AFP) – ესპანეთის სასამართლომ ვენტასის კანიბალად წოდებულ ესპანელ კაცს მიუსაჯა 15 წლით და 5თვით პატიმრობა იმიტომ რომ მან მოკლა და შეჭამათავისი დედა. 15 წელი მისცეს მკვლელობისთვის და 5 თვე გვამის წაბილწვისთვის. ტიპმა დაჩეხა მის მიერ მოკლული დედის გვამი, რომლის ნაწილი თვითონ შეჭამა და ნაწილი კი მისცა თავისი ძაღლს.
ეს მოხდა 2019 წლის დასაწყისში. დედაშვილმა იჩხუბეს მათ საერთო ბინაში ვენტასში, მადრიდის ემბლემუტრი არენების გვერდით.
კაცმა დაახრჩო თავისი დედა, შეათრია მისი გვამი თავის ოთახში, დაანაწევრა ის ხერხით და სამზარეულოს დანებით. ჭამდა დედამისის გვამს 15-ოდე დღის მანძილზე და გვამის დარჩენილი ნაწილები გადამალა.
ხალხთა და ბავშვთა მკვლელი დარვინისტული თანამედროვეობა
დაუნი, ლონდონის მახლობლად) — ინგლისელი ბუნებისმეტყველი და მოგზაური, რომელმაც შექმნა მოძღვრება ბუნებრივი გადარჩევის გზით ორგანიზმთა წარმოშობისა და განვითარების შესახებ.
მე-19 საუკუნის ბრიტანელი ნატურალისტი Charles Darwin ცნობილია როგორც ისტორიის ერთ-ერთი ყველაზე
ბრწყინვალე ვინმე. ის იყო ცნობისმოყვარე ინტელექტუალი და მამაცი ავანტურისტ-მოგზაური.ის დიდად დაფასებულია მეცნიერების მიერ. მაგრამ ამ გენიოსის მიხვედრებს და თეორიებს აქვს ბნელი მხარე.
მარტივად რომ ვთქვათ დარვინი იყო უხეში რასისტი.
ეს გამოჩნდა მის 1871 წლის წიგნში , The Descent of Man .,რომრლშიც დარვინმა ბუნებრივი გადარჩევის თავისი თეორია მიუყენა ადამიანს და სემოიო სექსუალური გადარჩევის იდეა ავსტრალიელები, მონღოლები, აფრიკელები,ინდოელები, სამხრეთ ამერიკელები, პოლინეზიელები, ესკიმოსები გამოცხადებული არიან ველურებად.
დარვინი თვლის რომ მთელი მოსახლეობა რომელიც არაა თეთრკანიანი და ევროპელი ველურია.
სიტყვა ველური ზიზღითაა სავსე, დარვინი თეთრკანიან ევროპელებს მუდამ აყენებს ველურებზე უფრო მაღლა.
ერთგან დარვინი ამბობს რომ ველურებს აქვთ დაბალი მორალი და აზროვნების არასაკმარისი უნარი.
ის ამბობს რომ პირუტყვებმა არ იციან თუ საიდან მოდიან, საით მიდიან, თუ რა არის სიცოცხლე და რა არის სიკვდილი. ის ამ შეფასებას ავრეცელებს მისი თქმით ველურ ადამიანებზეც.
ის ამბობს რომ ავსტრალიელი ველური არ იყენებს აბსტრაქტულ სიტყვებს, თვლის მარტო ოთხამდე და ვერ იაზრებს თავისი. არსებობის ბუნებას.
დარვინი წერს რომ ავსტრალიელებს არა აქვთ რთული აზროვნების უნარი, რომ ისინი ენათესავებიან მდაბალ პირუტყვებს.
დარვინი ამართლებს მოძალადე იმპერიალიზმს.
” უხსოვარი დროიდან კეთილდღეობაში მცხოვრებმა ტომებმა დაიკავეს სხვა ტომების ადგილი… დღეს ცივილიზებული ერტრბი ყველგან ცვლიან ბარბაროს ერებს და იკავებენ მათ ადგილს”.
დარვინის თეორია ყველაზე უნარიანის, ყველაზე ყოჩაღის გადარჩენას უყენებს დამიანთა რასებს, ამბობს რომ არათეთრკანიანი რასების გაწყვეტა არის ბუნებრივ იმიტომ რომ თეთრკანიანი ევროპელები არის უმაღლესი და მეტი კეთილდღეობის პირობებში მცხოვრები რასა.
მეტიც, დარვინი ამართლებს სხვა კულტურების ძალით დაჯაბნვას იმიტომ ეს რეგულარულად ხდება მთელი ბუნებრივი ისტორიის განმავლობაში. დარვინის ევოლუციური რკალი არ უფიქრდება მართლმსაჯულებას. არაა პრობლა წარსული თაობების მანკიერი ქმედებების განმეორება.
დარვინი ამბობს რომ თეთრკანიანი ევროპელები ყველაზე მაღალი ყველაზე განვითარებული ცივილიზებული რასაა, ისინი გაწყვეტენ ველურებს და დაიკავებენ მათ ადგილს რაც გამართლებულია მათი უმაღლესობა ცივილიზებულობით.
დარვინის აზრით თანამედროვე ადამიანი მარტო თეთრკანიანი ევროპელია. სხვა რასები არიან ქვეადამიანები რომლებსაც არა აქვთ თანამედროვე ცივილიზაციის პირობებში ცხოვრების უნარი.
„ მდაბალი რასების „ შემქმნელი ჩარლზ დარვინითავის ბოლო მნიშვნელოვან წიგნში The Descent of Man // ადამიანის შთამომავლობა,1871// დარვინმა ევოლუცია-სელექციის თავისი თეორია მიუყენა ადამიანებს და
ადამიანთა რასებს. დარვინი უარყოფდა ადამიანის შექმნის ბიბლიურ კონცეფციას, მას არ სჯეროდა. კაცობრიობის ერთიანობისა. ის ადამიანთა „ ცივილიზებულ რასას„ // რასაც ნაცისტები უმაღლეს, უზენაეს რასას უწოდებდნენ// განასხვავებდა „ ველური „ // თუ მდაბალი // რასებისგან. ეს. რასა, განსაკუთრებით კი ზანგები და ავსტრალიელი აბორიგენები მისი თქმით მოსასპობად იყვნენ განწირულნი.
ჩარლზ. დარვინმა როგორც ნატურალისტმა აუღელვებლად დაწერა ეს :„ საკმაოდ ახლო მომავალში, თუ კი დავითვლით საუკუნეებით, ცივილიზებული რასები ნამდვილად გაწყვეტენ მთელ მსოფლიოში ველურ რასებს და დაიკავებენ მათ ადგილს….———————
At some future period, not very distant as measured by centuries, the civilised races of man will almost certainly exterminate and replace throughout the worldthe savage races. At the same time the anthropomorphous apes, as Professor Schaaffhausen has
remarked, will no doubt be exterminated. The break will then be rendered wider, for it will intervene between man in a more civilised state as we may hope, than the Caucasian and some ape as low as a baboon, instead of as at present between the
იყო აშშ-ს დარვინისტი გენერალი ფილიპ შერიდანი // 1831-1888//. მისი დარვინისტობა განსაკუთრებით გამოჩნდა ამერიკის მკვიდრ-ავტოქტონურ მოსახლეობასთან, ინდიელებთან ომის დროს. ზოგი ისტორიკოსის თქმით ეს რასისტი აწყობდა გენოციდს. ის ეომებოდა ინდიელ ქალებსაც და ბავშვებსაც , მოითხოვდა მილიონობით ბიზონის გაწყვეტას ანუ უნდიელთა საკვების მოსპობას.
” კარგი ინდიელი მკვდარი ინდიელია”, ბევრის აზრით ეს ფრაზა უნდა ეთქვა სწორედ ამ გენერალს.
აშშ-ში ბევრი ჭკვიანი ადამიანიცაა, არიან დიდი მწერლები და მოაზროვნეები, მაგრამ მისი ისტორიის შავი ფურცელი არის ეს მხეცური ანგლოსაქსური დარვინიზმიც და ეს ახსოვს კაცობრიობის უდიდეს ნაწილს.
აშშ: დასავლეთის გენოციდური დაპყრობა.
თავიდან აშშ იყო ამერიკის აღმოსავლეთ სანაპიროზე შექმნილი 13 კოლონიის ასოციაცია. ეს ასოციაცია წყნარ ოკეანემდე გავრცელდა ომით.
სამხრეთ-დასავლეთი აშშ-მ ხიშტებით წაართვა მექსიკას რომელმაც აშშ-ს დაუთმო თავისი ტერიტორიის მესამედი. ტეხასი, ახალი მექსიკა, ნევადა, იუტა, კოლორადო, არიზონა, კალიფორნია დავაიომინგი აშშ-მ დაიპყრო ხიშტით და მუშტით.
აშშ-მ პარალელურად კოლტი 45-ის და ვინჩესტერის სროლა-სროლით დაიპყრო დიდი ველები.
აშშ-ს დასავლეთით ამერიკულმა არიამ მე-19 საუკუნეში მოაწყო 40-ზე მეტი ომი. ავტოქტონი ხალხების ამ გაწყვეტას ლამაზად დაარქვეს ინდიელთა ომები (Indian Wars).
აშშ-ს არნიის სარდალმა, გენერალმა Philip Henry Sheridan-მა სახელი ნაწილობრივ გაითქვა ულმბლობით რომლითაც ის ატარებდა ამ გენოციდურ ომებს. მას მიაწერენ აფორიზმს «The only good indian is a dead Indian» კარგი ინდიელი მარტო მკვდარი ინდიელია. ის დაუზოგავად ხოცავდა ავტოქტონ ქალებს და ბავშვებს.
აშშ-ს კოლონებმა და არმიამ გაწყვიტეს დაახლოებით 45 000 ამერიკელი ინდიელი და დაიპყრეს მათი ისტორიული ტერიტორიები.
ამ ტრაღიკული პერიოდის დიდად სამწუხარო ეპიზოდი იყო პრეზიდენტი Andrew Jackson-ის მიერ 1830 ერლს l’Indian Removal Act-ის, ინდიელების განდევნის კანონის გამოცხადება.
მათი ისტორიული მიზებიდანგანდევნეს მისისიპის აღმოსავლეთით მცხოვრებ ინდიელთა 5 ტომი.
არადა ამერიკელები ასე გაუსწორდნენ იმათ ვისაც თვითონ უწოდებდნენ ცივილიზებულ ტომებს, იმათ ვინც გადაიღეს თეთრკანთა ბევრი წეს-ჩვეულება , ვინც თეთრკანიანების მსგავსად ფლობდნენ შავკანიან მონებს.
17 000 Cherokees გაყარეს მათი სახლებიდან და მათი მიწებიდან რომლებიც გადასცეს თეთრკანიან ამერიკელებს ჯორჯიაში, ალაბამაში, ჩრდილოეთ კაროლინაში და ტენესიში. ათასობიტ ინდიელი ცეროკი დაიღუპა ამ იძულებითი გადასახლების დროს.
ინდიელების გაწყვეტა/განდევნა იკისრა აშშ-ს არმიამ რომელსაც ეხმარებოდნენ სხვადასხვა შტატის თეთრკანიანთა შეიარაღებული ბანდები.
პრეზიდენტმა Jackson-მა სცადა თავის გამართლება და თქვა რომ ინდიელები Cherokees შიძლება გაწყვიტონ თუ კი ისინი დარჩებიან ჯორჯიაში და მათი გადასახლება გულუხვი გულმოწყალებაა.
risquent d’être exterminés s’ils restent en Géorgie et présente sa décision de les déporter comme un acte de généreuse miséricorde.
ისტორიკოსე David Stannard და Barbara Mann ამბობენ რომ აშშ-ს კავალერიამ ინდიელები შეგნებულად გაატარა ქოლერის ეპიდემიით აოხრებულ ზონებზე, მათი თანმხლები მისიონერი ექიმი Elizur ფიქრობს რომ ამიტომ დაიღუპა. ათასობით ინდიელი. დღეს ეს ჩაითვლებოდა გენოციდად.
მარტო ფლორიდის სემინოლებმა მოახერხეს მათი მიწების შენარჩუნება ათწლეულების მანძილზე //1817-1850// აშშ-ს არმის წინააღმდეგ პარტიზანული ომით.
მე დიდად ვემხრობი მომწამლავი გაზის გამოყენებას ბარბაროსული ტომების წინააღმდეგ.
ეს ჩერჩილმა დაწერა მაშინ როცა იყო Air Council-ის თავმჯდომარე 1919 წელს.
ეს ჩერჩილმა თქვა 1937 წლის შემოდგომაზე თემთა პალატაში წარმოთქმულ სიტყვაში.
“ მე არ ვიზიარებ აზრს რომლის თანახმადაც ამერიკის ინდიელებს და ავსტრალიის შავებს დიდი ზიანი მიაყენა იმან რომ უფრო ძლიერი,უფრო მაღალი დონის, მსოფლიოს. ყველაზე ბრძენი რასა ჩავიდა და დამკვიდრდა იქ.”
ამ სიტყვებით მიმართა 1937 წელს ჩერჩილმა პალესტინის სამეფო კომისიას.
დიდ ბრიტანელ ჩერჩილს სწამდა რასიული იერარქიის. ის თვლიდა რომ ამ იერარქიის მწვერვალზე არიან თეთრკანიანი პროტესტაბი რომლებსაც მოყვებიან უფრო დაბლა თეთრკანიანი კათოლიკეები, რომ ინდოელები აფრიკელებზე უფრო მაღლა დგანან. მას სწამდა რომ ის და დიდი ბრიტანეთი არიან გამარჯვებულები დარვინის სოციალურ იერარქიაში.
დარვინისტი ჩერჩილისთვის არ იყო პრობლემა მისი აზრით ველური ტომების გაწყვეტა გაზით.
1902 წელს ჩრჩილმა განაცხადა რომ დიდი ბარბაროსი ერები საფრთხეს უქმნიან ცივილიზებულ რასებს და რომ იზეიმებს არიული რასა. ზუსტად ასე ფიქრობდა ჰიტლერიც.
ჩერჩილმა ჩინეთს დაუხ ბარბაროსი ერი. მან მოითხოვა ჩინეთის დაქუცმაცება-დანაწევრება და დაწერა:
” ჩინელებს უნდა მოკიდო ხელი და დაუდგინო მათ წესები. მე მწამს რომ რაც უფრო ძლიერები იქნებიან ცივილიზებული ერები მით უფრო ულმობლები იქნებიან ისინი მე მწამს რომ ჩინეთი ბოლოს და ბოლოს დაქუცმაცდება და დანაწილდება. დიდ ბარბაროს ერებს ყოველ წუთს შუძლიათ შეიარაღება და ცივილიზებული ერებისთვის საფრთხის შექმნა. არიული ფესვი გაიმარჯვებს.”
კანადელი დარვინისტები სხვანაირად მოიქცნენ. მათ კულტურული გენოციდი მოუწყვეს კანადელ ინდიელებს.
“On pense le Canada comme le champion du multiculturalisme, de la justice pénale internationale, des droits fondamentaux. En vérité, le Canada moderne est fondé sur le nettoyage ethnique et un génocide.” (Fannie Lafontaine)
‘ ფიქრობენ რომ კანადა არის მულტიკულტურალიზმის და საერთაშორისო სისხლის სამართლის, ფუნდამენტური უფლებების ჩემპიონი. სინამდვილეში კი თანამედროვე კანადა დაფუძნებულია ეთნიკურ წმენდაზე და გენოციდზე”, ამბობს ადვოკატი, ლავალის უნივერსიტეტის სამართლის ფაკულტეტის პროფესორი, და ა.შ.
კანადას დარვინისტული ცივილიზებული მთავრობა მე-20 საუკუნეში ატარებდა პოლიტიკას რომლის მიზანიც იყო ველურ ინდიელია შვილში ველური ინდიელის მოკვლა. 1878 1996 წლებში 150 000-ზე მეტი ბავშვი მოწყვიტეს მათი ველური მშობლების ოჯახებს, მათ ბუნებრივ ისტორიულ გარემოს. დაამწყვდიეს ისინი მათი მშობლიური ადგილებიდან მოშორებულ პანსოატებში და ცდილობდნენ ველური ბავშვების ცივილიზებულ ბავშვებად პერესტროიკას. ასე უშვრებოდნენ 6-16 წლის ბავშვებს. გამოცხადებული მიზანი ავტოქტონი ხალხისთვის ბოლოს მოღება, მისთვის საბოლოო გადაწყვეტის პოვნა. ამ შესანიშნავ პროცესში დაიღუპა მინიმუმ 6 000 ავტოქტონი ბავშვი.
Les taux de mortalité dans les pensionnats étaient en moyenne de 35% et pouvaient monter jusqu’à 75%, notamment en raison de la malnutrition. Les peuples autochtones y ont subi des violences psychologiques, l’acculturation, la malnutrition et ont pu faire l’objet d’expérimentations médicales. La Commission Vérité et Réconciliation du Canada mènera des travaux durant 7 années qui aboutiront en 2004 à la délivrance d’un rapport final particulièrement conséquent. Fannie Lafontaine a insisté sur deux apports fondamentaux. D’une part, la Commission reconnaît la réalité d’un génocide culturel défini comme « la destruction des structures et des pratiques qui permettent aux groupes de vivre ensemble en tant que groupes » : destructions des infrastructures, déplacements de forces et limités, interdictions des pratiques culturelles. D’autre part, le rapport conclut à 94 appels à l’action, à l’endroit de l’ensemble de la société canadienne (gouvernement fédéral, fédérés, société civile, facultés de droit…). Il reste pour le moins que la population canadienne est longtemps restée dans l’ignorance des pensionnats autochtones. La chercheuse cite alors le centre national pour la vérité et la réconciliation, qui a fait un sondage à travers le Canada. Le résultat paraît stupéfiant : un canadien sur deux ignore les pensionnats des peuples autochtones. Reste que l’on assiste à un réveil des peuples autochtones dont la fierté a été retrouvée.
Les peuples autochtones ont vécu sous le système des pensionnats, qui a duré de 1883 jusqu’aux années 1990. Les pensionnats avaient pour but d’isoler les enfants de leur foyer. Les parents n’avaient pas leur mot à dire. Le but recherché du gouvernement et d’Eglises de diverses confessions était la pleine assimilation de la culture canadienne par les enfants autochtones. Les enfants ne pouvaient pas parler leur langue, ni pratiquer leurs coutumes. Ce phénomène avait pour but de « tuer l’indien au sein de l’enfant ». Pour beaucoup, un « génocide culturel » s’est produit. Au sein de ces pensionnats, les enfants étaient confrontés à une grande souffrance psychologique. En effet, ils ont vécus des abus physiques, émotionnels et sexuels.
Dans les années 1950, le gouvernement remarque que l’assimilation ne fonctionne pas. En effet, la culture autochtone continue de perdurer malgré tout. Au final, ce sont les autochtones qui reprennent le contrôle de ces pensionnats, qui étaient dans un piteux état.
Une décennie plus tard, la rafle des années 1960 est fatale. Effectivement, durant cette période, des enfants autochtones se font adoptés de force par des familles non autochtones, tout cela dans le but d’oublier leur culture et de délaisser leurs racines autochtones.
Le 11 juin 2008 est une date importante dans l’histoire des peuples autochtones. En effet, des excuses sont faites envers ces peuples par le gouvernement canadien et l’Eglise anglicane canadienne. En 2017, l’entrée en vigueur d’un accord de principe permet de compenser les membres des Premières Nations qui ont été adoptées de 1951 à 1991. Malgré tous ces derniers événements, le passé stigmatisant demeure au sein des peuples autochtones qui peinent à trouver leur place dans la société canadienne.
სულ მცირე 1914 წლამდე დემოგრაფიულად დინამიური გერმანული რასა დაეძებდა სივრცეს.
Timothy Snyder ავსებს მის მიერ დახატულ სურათს ჰიტლერის გამოსვლების და Mein Kampf-ის ჯერაც გამოუქვეყნებელი Zweites Buch-მეორე ტომის ყურადღებით კითხვით :
მეცნიერებამ, ქიმიამ ვერ მოახერხა მიწის განაყოფიერება და გერმანელების გამოკვება 1916 წლიდან. დამთავრდა აგრონომიული პროგრესი, თქვა ჰიტლერმა:
უნდა დავუბრუნდეთ ბუნების ფუნდამენტურ კანონს, სისხლის კანონს და ისევ უნდა გადავიქცეთ მტაცებელ მხეცებად.
ჰიტლერი მისი თანამედროვე ელიტების მსგავსად გაჟღენთილი იყო სოციალური დარვინიზმით.
ნაცისტების აზრით ბუნება არის სივრცე რომლის რესურსებიც არაა საკმარისი ყველასთვის.ამიტომ სახეობები და რასები ებრძვიან ერთმანეთს სივრცეზე ბატონობისთვის და რესურსებისთვის. ძლიერი იგებს და სუსტი აგებს. ეს იძლევა ძალადობის და დანაშაულის გამართლების საშუალებას.
ნაცისტური აზრი სოციალური დარვინიზმია. არაა ყველასთვის ადგილი.
Wehrmacht-ის ერთ-ერთი დევიზი იყო : « Le Russe doit mourir pour que nous vivions »-”რუსი უნდა მოკვდეს ჩვენ რომ ვიცხოვროთ”.
ნაცისტებმა ნახეს რომ 1918 წელს მონარქიები გაქრნენ და ეშინოდათ გერმანელის, გერმანიის გაქრობისა. მათი აზრით ეს იყო რეალური საფრთხე. ამიტომ შიძლება დადგეს დრო როდესაც არჩევანი უნდა გააკეთო გერმანიას, გერმანელებს და სხვებს შორის, გერმანელებს და ებრაელებს თუ დაბალ რასებს, უხეიროებს შორის.
ომი ლოგიტიმურია თუ კი ის არის ერი-დაღუპვა-გაქრობის საფრთხის თავიდან აცილების საშუალება.
ცხოვრება ბრძოლაა, სიცოცხლის უფლება აქვს ძლიერს, უნდა მოკლა სანამ მოგკლავენ.
გერმანელები უნდა მიეჩვივნონ აზრს რომ აღარაა ჩვეულებრივი ომები.
აღმოსავლეთი ევროპის მოსახლეობები კანონგარეშე არიან რაც ამართლებს ბრძოლის და გაწყვეტის ყველა ფორმას.
ნაცისტების აზრით აღმოსავლეთით იყო მტრული, რასიულად დაბინძურებული ტერიტორია და განსხვავებული საბჭოთა ჯარისკაცი. ნაცისტები არ იცავდნენ ომის ზოგ წესს. ადრე აღმოსავლეთში მეომარ გერმანელებს დასავლეთშიც გადაჰქონდათ ძალადობა. გერმანელების მიერ დაპატიმრებული 5 მილიონი საბჭოთა ჯარისკაციდან 3 300 00 მოკვდა წელიწადზე ნაკლებში.
შეწყობით.
მოკლედ ბატონთა რასას აშენებენ ისე როგორც აშენებენ საუკეთესო მეწველ და უხვხორციან ძროხებს და ბედაურებს,რაშებს. ამასთან არის ტანვარჯიში. სუსტებად და უხეიროებად მიჩნეულ ინდივიდებს უკრძალავენ შვილის გაჩენას.
ჰიტლერის რასიზმი აწყობს რასების მთელ იერარქიას. ეს იერარქია დაფუძნებულია რასების სისხლის სიწმინდეზე.
ყველაზე ზევით არიან არიელები. მათ ქვევით არიან წარმოშობით გერმანელი ან ანგლოსაქსი თეთრკანიანები //ინგლისელები, სკანდინავები,ფლანდრიელები,და ა.შ.//. მათ ქვევით არიან ხმელთაშუაზღვისპირელი ხალხები //ფრანგები, იტალიელები,ესპანელები, და ა.შ.//, მათზე უფრო დაბლა არიან აზიელები, შავკანიანებს და სლავებს უყურებენ ზიზღით როგორც ქვეადამიანებს და ბოლოს ებრაელები და ბოშები არიან პარაზიტები რომლებიც უმაღლესმა რასამ უნდა მოსპოს
.ჰიტლერის რასიზმი კონცენტრირებულია ებრაელ ხალხზე როგორც არიელთა მტერზე. ორივე ხალხს აქვს მსოფლიოზე ბატონობის პროექტი. ჰიტლერი აღიარებს რომ ებრაელებს აქვთ ზოგი ინტელექტუალური უნარი, მაგრამ მისი თქმით ებრაელთა სიმდაბლე აიხსნება იმით რო მათ ყველაფერი აიღეს უკვე მკვდარი ცივილიზაციებისგან და მათ არა აქვთ უმაღლესი ინტერესისთვის თავდადების უნარი.
ჰიტლერის აზრით ებრაელები არსებობენ და კეთილდღეობას პოულობენ ერებზე პარაზიტობით. მან ებრაელებს ბრალად დასდო გერმანიაში შავკანიანთა ჩაყვანა თეთრკანიანთა გადაგვარების მიზნით.
ჰიტლერის აზრით პროგრესისტული ფილოსოფიები, სოციალიზმი, 1917 წლის ბოლშევიკური რევოლუცია თუ პალესტინაში ეროვ
ნული სახელმწიფოს შექმნა არის მიზნად კაცობრიობის დამონების მქონე ებრაული შეთქმულების სხვადასხვა გამოვლინება.
ფრანგული ჟურნალი Historia, ნომერი 841, ჰიტლერის გამაოგნებელი აღმოსავლური ოცნება
T. S. dans mensuel 841 daté janvier 2017 – 339 mots
ნაცისტები წინასწარ აწყობდნენ გეგ იმაზე თუ რა იდილიურ ცხოვრებას მოაწყობდნენ აღმოსავლეთით დაპყრობილ ტერიტორიებზე, დაპყრობილ სასიცოცხლე სივრცე-Lebensraum-ში.
ნაცისტებს უნდოდათ დაპყრობილი სივრცეების გახსნა გერმანული კოლონიზაციიშთვის, იქ ათობით, ასობით მილიონი გერმანელის დასახლება. ნაცისტი მგეგმავები ადგენდნენ პროექტებს, აკეთებდნენ მაკეტებს იმისა რისი გაშენებაც უნდოდათ მათ აღმოსავლეთით დაპყრობილ ტერიტორიებზე.
1930-ანი წლებიდან იყო პოლონეთიდან ურალამდე, ბალტიკიდან ყირიმამდე დაპყრობილი ტერიტორიების კეთილმოწყობის პროექტები.
ნაცისტები გეგმავდნენ ამ ტერიტორიების კოლონიზაციას გერმანელებით, სლავების მონებად გადაქცევას და ებრაელების გაწყვეტას.
ყველაფერი დაგეგმილიიყო ესესი-SS-ის ინსტიტუტების, მაგ. რასის და კოლონიზაციის ცენტრალური ოფისის ან, მოგვიანებით, რაიხის კომისარიატი რასის გაძლიერებისთვის-ის მიერ. ამ უკანასკნელმა წარმოიდგინა მოსახლეობების გადასახლება, გზების და ახალი ქალაქების მშენებლობა.
ისტორიკოსი Christian Ingrao გვიყვება რომ ნაცისტებმა 1941 წელს მოაწყეს გამოფენები რომლებზეც წარმოადგინეს მაკეტები სოფლებისა და სანიმუშო ფერმებისა რომლებიც გერმანელებისთვის უნდა აშენებულიყო დაპყრობილ ტერიტორიებზე გამარჯვების შემდეგ.
ნაცისტების მიერ აღმოსავლეთით ტერიტორიების დაპყრობის შემდეგ ამ ტერიტორიაზე უნდა შექმნილიყო ძალიან თანამედროვე გერმანული საზოგადოება.
გამოფენებზე წარმოდგენილ ფერმებს აქვთ სასუქი და მანქანა-ტრაქტორები. ყველა ავეჯი ჩაშენებულია სახლები დიდია რათა დაიტიოს ბევრი ბავშვი. მტერი ებრაელები გაწყვიტეს, დანარჩენები გადაასახლეს ან მსახურებად დაიყენეს. პოლიცია აღარაა საჭირო. გერმანელებმა ფესვი გაიდგეს. იქნებიან მარტო გერმანელები რომლებიც აჩენენ შვილებს და ამუშავებენ მიწას.
იდილია, ისტორიის დასასრული სხვადასხვა პოლონეთების და უკრაინა-რუსეთების… მაგივრად არის ახალი მრავალსუკუნოვანი დიადი გერმანია.
ამის წაკითხვა შეგიძლიათ CHRISTIAN INGRAO-ს წიგნში – LA PROMESSE DE L’EST : ESPÉRANCE NAZIE ET GÉNOCIDE, 1939-1943- ”აღმოსავლეთის დაპირება: ნაცისტური იმედი და გენოციდი,1939-1943”, ასეთი დაპირებით ნაცისტებმა მოისყიდეს ბევრი გერმანელი.
ნაცისტი მგეგმავები ოცნებობდნენ იდილიურ მომავალზე. აღმოსავლეთი ევროპის უსასრულო ტრამალებზე ისინი აპირებდნენ მილიონობით გერმანელის დასახლებას, ტრიუმფალური გამზირების და იმპოზანტური ნაგეგობების ირგვლივ აწყობილი ლამაზი ქალაქების, დიდი და მრავალშვილიანი წმინდა სისხლის გერმანული ოჯახებით დასახლებული სოფლების აგებას. იქ ქერა გონიერ ბავშვებს აღზრდიდნენ ათასწლოვანი რაიხის ერთგულ მოქალაქეებად.
იქნება ტრადიციული ღირებულებებიც // მეოჯახე ერთგული მეუღლე,შვილები// და ამერიკული მოდერნიზმიც // ინდივიდუალური ავტომობილი, სამანქანო გზა//.
1939 წელს პოლონეთის დაპყრობამ, 1941 წელს საბჭოთა კავშირზე თავდასხმამ გააჩინა SS-ის ეგიდით ამ უტოპიის რეალიზაციის იმედი და შანსი.
ისტორიკოსი Christian Ingrao იკვლევს და გვიჩვენებს ინდივიდებს და ინსტიტუტებს ვისაც ევალებოდათ ნაცისტების აზრით გერმანული სასიცოცხლო სივრცის. გერმანიზაცია.
ეს ინდივიდები არ ყოფლან ბნელი ბებერი უწიგნური თუ ნხევრად-ნასწავლი ნაცისტები.
აღმოსავლეთის გერმანიზაციის პროექტებს ადგენდნენ ახალგაზრდები, ხშირად პროფესორები რომლებმაც რწმენით თუ კარიერული მოსაზრებებით აირჩიეს ეს საქმე. მათ სწამდათ რომ გერმანიის მომავალი აღმოსავლეთით გადაშლილ ტერიტორიებზეა.
მაგრამ ეს სივრცე არ ყოფილა ცარიელი არ ყოფილა.
ამ სივრცის გერმანელი კოლონებისთვის გასანთავისუფლებლად საჭირო იყო ამ სივრცის მკვიდრთა გაქრობა.
გამოჩნდა რომ მოსახლეობის გადასახლება საკმარისი არ იყო.
ებრაელები გაწყვიტეს, სლავები თავიდან მონებად აქციეს და შემდეგ ისინი მიატოვეს სწრაფად სიკვდილისთვის.
ამ მიზნის მისაღწევად იყო მასობრივი დახვრეტები. აგზავნიდნენ სიკვდილის ბანაკებში. ხალხებს აქეზებდნენ ერთმანეთის წინააღმდეგ, პოლონელებს აქეზებდნენ ებრაელების წინააღმდეგ, უკრაინელებს აქეზებდნენ პოლონელების წინააღმდეგ.
პოლონეთსა და უკრაინას შორის არსებული რეგიონი Zamosc-ის მაგალითზე დაყრდნობით Christian Ingrao გვიჩვენებს თუ როგორ გადაიქცა უტოპია კოშმარად.
1943 წელს სტალინგრადთან დამარცხების შემდეგ მგეგმავმა ორგანოებმა თანდათანობით შეწყვიტეს საქმიანობა. საბოლოო გამარჯვება გადაიდო, ოცნება გაქრა. დარჩა მხოლოდ საყოველთაო სასაკლაოს რეალობა რომელიც გაგრძელდა ნაციონალ-სოციალისტური რეჟიმის დამხობამდე.
1930-ანი წლებიდან არსებობს აღმოსავლეთ ევროპის, თიდან ურალამდე, ბალტიკიდან ყირიმამდე სივრცის კოლონიზაციის და კეთილმოწყობის ნაცისტური გეგმები.
სლავების მონებად გადაქცევის და ებრაელების გაწყვეტის შემდეგ მანდ უნდა დაესახლებინათ გერმანელი გლეხები.
ყველაფერი დაგეგმილი იყო ესესის, რასის და კოლონიზაციის ცენტრალური ოფისის, მოგვიანებით რაიხის გერმანული რასის გაძლიერების რაიხსკომისარიატით.
დაგეგმილი იყო გამარჯვების შემდეგ მოსახლეობათა გადასახლება და გაწყვეტა, საავტომობილო გზების დაგება და ახალი ქალაქების მშენებლობა გერმანელი კოლონებისთვის.
კოლონიზებულ აღმოსავლეთში ნაცისტებს გამარჯვების შემდეგ უნდა აეგოთ ფართო სააბტომობილო გზები, ფერმები სასუქებით და ტრაქტორ-კომბაინებით, მრავალშვილიანი გერმანული ოჯახებისთვის განკუთვნილი დიდი სახლები რომლებშიც იქნებოდა კედლებში ჩაშენებული ავეჯი.
გერმანელმა ხალხმა გაწმინდა სივრცე მდაბალი მავნე რასებისგან და ფესვი გაიდგა იქ. საზოგადოება ჰარმონიულია, პოლიცია აღარაა საჭირო. იქ ცხოვრებენ საყვარელი საქმით, ბავშვების კეთებით და მოსავლის მოყვანით დაკავებული გერმანელები და მეტი არავინ. იდილია, ისტორიის დასასრული.
En Occident on ne vit plus en démocratie mais en post-démocratie : les gouvernements ne gouvernent plus mais obéissent aux marchés et aux banques, les puissances d’argent dirigent les médias et les peuples perdent leur souveraineté et leurs libertés. Pourquoi ? Parce que depuis la chute de l’URSS le pouvoir économique et financier s’affranchit du cadre national et veut gouverner à la place des Etats. Parce que la fin du communisme nous a libérés de la Guerre froide, et lui a succédé la prétention obstinée du messianisme anglo-saxon à imposer partout sa conception du monde, y compris par la force. Ce double mouvement s’incarne dans une nouvelle classe qui règne partout en Occident à la place des gouvernements : la super classe mondiale. Une classe dont l’épicentre se trouve aux Etats-Unis mais qui se ramifie dans tous les pays occidentaux et notamment en Europe. Une classe qui défend les intérêts des super riches et des grandes firmes mondialisées, sous couvert de son idéologie : le libéralisme libertaire et cosmopolite. Une classe qui veut aussi imposer son projet : la mise en place d’un utopique gouvernement mondial, c’est-à-dire la mise en servitude de toute l’humanité et la marchandisation du monde. Une classe qui manipule les autres pour parvenir à ses fins, sans s’exposer elle-même directement. Avec La Superclasse mondiale contre les peuples, Michel Geoffroy dresse un portrait détaillé, argumenté et sans concession de la superclasse mondiale autour de cinq questions : que recouvre l’expression superclasse mondiale ? Que veut-elle ? Comment agit-elle ? Va-t-elle échouer dans son projet de domination ? Quelle alternative lui opposer ? Un ouvrage de référence pour comprendre les enjeux de notre temps.
Superclass: The Global Power Elite and the World They Are Making Paperback – 5 Nov. 2009
სუპერკლასი-პოლიტიკოსები, შეიარაღებული ძალების სარდლები, ფინანსების გურუ-ები, ენერგიის ბარონები, მასობრივი ინფორმაციის საშუალებათა მაგნატები და საზოგდოებრივი აზრის ლიდერები. ეს მცირერიცხოვანი ჯგუფი ეხლა თამაშობს უდიდეს როლს მონდიალიზაცია-გლობალიზაციის წინსვლაში და ალბათ სწორედ ამ ჯგუფს ავალია ყველაზე მეტად მონდიალიზაცია-გლობალიზაციის განსრულება. ამ ჯგუფის წევრებს მეტი საერთო აქვთ ერთმანეთთან ვიდრე თავის თანამემამულეებთან. ეს ჯგუფი მოქმედებისას ხშირად არაფრად აგდებს ეროვნულ და საერთაშორისო რეგლამენტაციას. მისი წევრები ხშირად კონფლიქტში არიან მათი საკუთარი ქვეყნის ელიტასთან.
ეს სუპერკლასი არის ეროვნული სახელმწიფოების მტერი. ის თვლის რომ ეროვნული სახელმწიფო არის ბნელი წარსულის მავნე გადმონაშთი.
ავტორი ნოსტალგიით იხსენებს სადღაც 1960 და 1990 წლებს შორის არსებულ გამოთქმის თავისუფლების,შემოქმედებითობის, ფანტაზიის, შემწყნარებლობის, გაზიარებული კეთილდღეობის ოქროს ხანას.
ეხლა კი არის კრიზისების და მასობრივი უმუშევრობის დრო. ეს ასუსტებს ადამიანებს ეკონომიკური თვალსაზრისით. მომავალიც გაურკვეველი ხდება.
”ადამიანებს ეშინიათ მათი პირადი ცხოვრების ნგრევისა და მათ დაკარგეს მოთხოვნის, პროტესტის გამოთქმის, ჯანყის უნარი…
ბევრი დემოკრატიას ერთი და იგივე პოლიტიკური პროგრამების მქონე ერთი და იგივე პოლიტიკოსების თამაშად. ყველა პოლიტიკოსი გავს ერთი და იგივე ინკუბატორიდან გამოსულ წიწილა-კლონებს
Olivier გვიხსნის :
”ისეთი შთაბეჭდილებაა რომ გიგანტური ეკონომიკური ძალების,მულტინაციონალების, ბანკების, ნუმერიკული საზოგადოებების, მსოფლიოს ამ ახალი ბატონების გავლენით სულ ერთ თაობაში ცხოვრება ტოტალურად შეიცვალა.
ყოველი ინდივიდი გრძნობს ” უნიფორმიზაცია-გაერთგვაროვნებას, მრავალფეროვნების დაკარგვას.
ყველგან მსოფლიოში ერთი და იგივე ნაწარმია, ერთი და იგივე აბრა-რეკლამებია,მოხმარების ერთი და იგივე ჩვეულებებია.ყველაფერი ეს ისე გააბატონეს რომ თითქოს არც შეგვიმჩნევია, არც დაგვიჩივლია.
ეხლა ვიღას აღარ დაუჩივლია რომ ჰონ კონგიდან მაიამიმდე ერთი და იგი მასობრივი მარკებია, ერთი და იგივე პროდუქტებია, ერთი და იგივე ჩვეულებებია? ყველგან მსოფლიოში პარიზიდან ნიუ იორკამდე არის ერთნაირი კომერციული ცენტრები, გლობალური სუპერკლასისთვის სასურველი ახალი ცხოვრების წესის ცენტრები რათა რაც შეიძლება მეტი გაყიდონ.
” ტოტალიტარიზმი რომელიც უკვე 30 წელია რაც თავის ქსოვილს ქსოვს მთელ პლანეტაზე ახალი ტიპის ტოტალიტარიზმია. ეს მოთმინებით სავსე, მოანგარიშე, უხმაუროდ მომავალი ტოტალიტარიზმი ინიღბება თავისუფლებად. ის არაა ბოლშევიზმი, ის მოდის ტბილი დაბირებებით და ლამაზი ოზუნგებით და არა ჩექმების რახარუხით და მაუზერის სროლით.” , ამბობს Olivier Piacentini.
..
“Le but de cet ouvrage” nous dit Olivier piacentini -ს თქმით წიგნის მიზანია ” ჩვენება პროცესისა რომელიც მიმდინარეობს სულ მცირე 3 ათწლეული და რომელიც უმნიშვნელო უმცირესობის ინტერესების შესაბამისად ატყვევებს ერებს, ჩვენს დემოკრატიებს, ერევა ადამიანთა ყოველდღიურ ცხოვრებაში”: მსოფლიოს ახალი ბატონები არიან ევროკავშირი, გაერო, ბილდერბერგის ჯგუფი, სამმხრივი კომისია, ნუმერიკულის გიგანტები -GAFAM, და ა.შ…
მაშ, რომ არ დამყარდეს გლობალური სუპერკლასის აბსოლუტური ჰეგემონია საჭიროა ამის გაცნობიერება.
-ხალხი რომ მორჩილებაში და მონობაში გყავდეს აღარაა საჭირო ბოლშევიკური ჩექმა და მაუზერი.
Méthodes pour un contrôle total de la société-სააზოგადოების ტოტალური კონტროლის მეთოდები
ხალხის დასამორჩილებლად ისე რომ ადაამიანებს არ მოუნდეთ აჯანყება არაა საჭირო ჰიტლერის თუ ძერჟინსკინსკის მხეცობის ნაირი რამ. საკმარისია ხალხის კოლექტიური გაწვრთნა ისე რომ არავის არ მოუვიდეს აზრად აჯანყება.
იდეალური იქნება ადამიანების გაწვრთნა მათი დაბადების დღიდან მათი თანდაყოლილი ბიოლოგიური და ინტელექტუალური უნარების შეზღუდვით.
შემდეგ წვრთნა უნდა გაგრძელდეს სწავლა-განათლების მკვეთრად შეზღუდვით, შისი პროფესიული სწავლების დონეზე დაყვანით.
უკულტურო უსწავლელი ტიპის აზროვნება შეზღუდულია, რაც უფრო შემოფარგლული მისი საზრუნავი უმნიშვნელო ყოველდღიური პრობლემებით მით უფრო ნაკლებად მოუნდება მას აჯანყება.
ცოდნა უფრო და უფრო ძნელად მისაწვდომი და ელიტისტური უნდა გახდეს.
უფსკრული უნდა გაითხაროს ხალხსა და მეცნიერებას შორის.
ფართე საზოგადოებისთვის განკუთვნილ ინფორმაციაში არ უნდა იყოს მავნე შინაარსი. და არავითარ შემთხვევაში ფილოსოფია. ფილოსოფია უნდა დაივიწყონ.
.აქაც არ უნდა იყოს არავითარი ძალადობა:
ტელევიზიით მასობრივად უნდა გავრცელდეს ემოციურის და ირაციონალურის გამაღვიძებელი ინფორმაციები და გასართობები. ადამიანები უნდა გავართოთ უაზროთი და მხიარულით.
უწყვეტი ყბედობით და მუსიკით უნდა შევუშალოთ ხელი აზროვნებას.
ადამიანთა ინტერესების ცენტრში და პირველ პლანზე უნდა დადგეს სექსუალობა. სექსი არის საუკეთესო სოციალური გამაყუჩებელ-დამამშვიდებელი.
და საზოგადოდ არსებობიდან უნდა განიდევნოს სერიოზულობა, მასხრად უნდა იყოს აგდებული ყველა ამაღლებული ღირებულება და იდეალი.
უნდა იყოს სიმსუბუქის მუდმივი აპოლოგია. ისე რომ რეკლამის ეიფორია იქცეს ადამიანის ბედნიერების სტანდარტი და თავისუფლების მოდელი.
ადამიანთა წვრთნა გააჩენს ერთადერთ შიშს, სისტემიდან განდევნის და ბედნიერებისთვის აუცილებელი პირობების ხელმიუწვდომელობის შიშს.
ასე მოზელილ მასობრივ ადამიანს უნდა მოექცე ისე რაც ის არის, უნდა მოექცე მას როგორც ექცევი ხბოს. მას უნდა უყურო და თვალყური უნდა ადევნო ისე როგორც თვალყურს ადევნებ ნახირს.
სოციალურად კარგია ყველაფერი რასაც შეუძლლია მისი სიფხიზლის მოდუნება.
მასხრად აგდებული, მოგუდული და უკუგდებული უნდა იყოს ყველაფერი რასაც შეუძლია ადამიანის გამოფხიზლება.
მავნებლურად და ტერორიზმად უნდა გამოცხადდეს ყველა დოქტრინა რომელიც ეჭვს ქვეშ აყენებს სისტემას და ასეთი დოქტრინების მიმდევრებს უნდა მოვეპყრათ როგორც მავნებლებს და ტერორისტებს.
მიუხედავად ამისა ძალიან იოლია მავნებლის მოსყიდვა. შევთავაზოთ მას ფული და ხელისუფლება და ის დამშვიდდება.
// ამ, ფრწყინვალე ტექსტის ავტორია ფრანგი ფილოსოფოსი Serge Carfantan, 2007//.
À l’origine, les États-Unis sont constitués de 13 colonies anglaises agglutinées sur la côte est de l’Amérique. C’est par la guerre qu’elles deviennent un pays qui s’étend jusqu’au Pacifique. Le Sud-Ouest est volé à la pointe des baïonnettes au Mexique, qui doit leur céder le tiers de son territoire. Le Texas, le Nouveau-Mexique, le Nevada, l’Utah, le Colorado, l’Arizona, la Californie et le Wyoming deviennent ainsi américains manu militari.
À coups de Colt 45 et de Winchester, les États-Unis s’emparent en parallèle des grandes plaines. L’armée américaine mènera, dans l’Ouest des États-Unis, plus de 40 guerres du début à la fin du XIXe siècle. Cette extermination des peuples autochtones sera connue sous l’euphémisme de Guerres indiennes (Indian Wars),
Le général Philip Henry Sheridan qui deviendra le général commandant de l’armée américaine, doit en partie sa notoriété à la férocité avec laquelle il a mené ces guerres génocidaires. On lui attribue l’aphorisme «The only good indian is a dead Indian» sans doute à cause de sa politique d’extermination des femmes et des enfants autochtones… Quelque 45 000 Amérindiens sont abattus durant la conquête de leurs territoires ancestraux par les colons américains soutenus par l’US Army.
Un épisode particulièrement troublant de ces événements tragiques se produit à la suite de la proclamation par le président Andrew Jackson en 1830 de l’Indian Removal Act (La loi sur l’expulsion des Indiens) qui contraint la déportation à grande échelle des peuples autochtones qui vivent à l’est du Mississippi. Les cinq nations expulsées sont les Cherokees (les plus nombreux), les Chickasaws, les Choctaws, les Creeks et les Séminoles. Ces indigènes sont pourtant qualifiés de «tribus civilisées» par les Américains, parce qu’ils ont adopté beaucoup de pratiques des Blancs, dont la possession d’esclaves noirs. Dix-sept mille Cherokees sont chassés de leurs maisons et de leurs anciennes terres qui sont remises à des Américains blancs en Alabama, en Géorgie, en Caroline du Nord et au Tennessee. Huit mille Cherokees meurent durant ses déplacements forcés, soit environ la moitié de la population totale.
C’est l’US Army qui se charge de l’expulsion/extermination des Indiens, aidée par les milices blanches des différents États, sous les acclamations des Américains blancs qui les habitent. Le président Jackson tente de se justifier en disant que les Cherokees risquent d’être exterminés s’ils restent en Géorgie et présente sa décision de les déporter comme un acte de généreuse miséricorde.
L’histoire se rappelle le déracinement de ces nations de leurs terres ancestrales entre 1831 et 1838 par l’US Army par l’expression The Trail of Tears (La Piste des larmes). Les historiens David Stannard et Barbara Mann affirment que l’US Cavalry a délibérément acheminé les Indiens à travers des zones ravagées par une épidémie de choléra. Le médecin missionnaire Elizur Butler, qui les a accompagnés, estime que 4000 en sont morts. Cette marche forcée serait aujourd’hui considérée comme un acte de génocide.
Les Séminoles de Floride sont les seuls à réussir à conserver leurs terres en menant pendant des décennies (1817-1850) une guérilla contre l’armée américaine.
Depuis 1776, les États-Unis ont participé à 105 guerres, dont une, la guerre de Sécession, contre eux-mêmes. Même cette guerre, menée dans un but on ne peut plus noble, l’abolition de l’esclavage, reflète leur disposition à recourir à la violence et sa présence dans tout ce que ce pays entreprend. L’esclavage est aboli aux États-Unis par un conflit qui a tué 620 000 personnes, soit 2% de la population américaine. Cette guerre a provoqué la mort de 6,4% des hommes nordistes et de 18% des sudistes, âgés de 13 à 43 ans. Il s’agit de la guerre la plus meurtrière des États-Unis. À la même époque (1861), le tsar Alexandre II de Russie émancipe plus de 23 millions de serfs, sans que personne soit tué.
Tuer l’Indien dans l’enfant-კანადელმა დარვინისტებმაც მაგრა გაუტიეს და მოინდომეს კანადელ ინდიელ ბავშვშვში ინდიელის მოკვლა.
Ces préoccupations découlaient de la frustration des colons face à la persistance de ce qu’ils appelaient le problème indien. L’attente selon laquelle les groupes autochtones renonceraient simplement à leur mode de vie et adopteraient les langues et la culture européennes ne s’était pas concrétisée. La frustration augmentait proportionnellement au désir de dégager la voie pour les nouveaux colons, un objectif qui ne pouvait être atteint qu’en retirant les communautés autochtones de leurs terres ou en les assimilant et en les forçant à renoncer à leurs droits fonciers en tant que peuples distincts. Les expériences éducatives dans les réserves ou à proximité se sont avérées inefficaces pour encourager les enfants à abandonner leur culture et leurs modes de vie traditionnels. Les étudiants, dit un rapport du gouvernement, « n’ont pas ramené chez eux le moindre désir de répandre parmi leur peuple l’instruction qu’ils ont reçue. Ils se contentent comme avant de vivre dans les mêmes manières négligées. . . . La même apathie et la même indolence marquent leurs actions comme cela est apparent chez le reste des Indiens.En conséquence, tant aux États-Unis qu’au Canada, une nouvelle idée a commencé à prendre racine : les enfants autochtones devraient être retirés à leurs parents et éduqués séparément dans un pensionnat afin que l’influence de la famille, de la tradition et de la coutume n’affecte pas leur assimilation.
Les jeunes autochtones des pensionnats indiens du Canada ont vécu une histoire tragique. En 1876, le gouvernement fédéral adopte la Loi sur les Indiens qui stipule que tous les enfants autochtones tombent sous sa tutelle. Plus tard, en 1920, les jeunes, qui ont entre six et quinze ans, deviennent obligés de résider en pensionnat. Des débordements de toutes sortes s’ensuivent qui auront un impact catastrophique sur les populations indiennes : dénigrement de leur culture, interdiction de parler leur langue, humiliations répétées, punitions inexplicables, sévices sexuels ainsi que violence physique et psychologique.
S’inspirant de nombreux témoignages, l’auteure a créé un personnage qui, dès son jeune âge, est enlevé à sa famille et tenu de grandir dans un de ces pensionnats. Fortement lié à la réalité, ce récit révèle le sort réservé aux Amérindiens pendant tout le xxe siècle tout en portant un regard pénétrant sur leur situation actuelle.
Mais ces institutions n’allaient pas être basées sur le modèle des internats britanniques traditionnels de la classe supérieure. Pour beaucoup, les pensionnats indiens représenteraient une combinaison de l’hospice victorien, d’un établissement pénitentiaire et d’un séminaire religieux. Le premier ministre sir John A. Macdonald, qui était également ministre des Affaires indiennes, chargea Nicholas Flood Davin, journaliste, avocat et politicien, de se rendre à Washington, DC, en 1879. Davin fut envoyé pour se renseigner sur la politique de « violence agressive ». civilisation » des Amérindiens aux États-Unis, où l’idée de séparer, d’éduquer et d’assimiler les enfants autochtones avait récemment été mise en pratique.La clé de cette politique était un système d ‘«écoles industrielles» où l’instruction religieuse et la formation professionnelle étaient combinées pour aider les Amérindiens à rattraper les exigences de la société occidentale. Dans un rapport confidentiel au gouvernement canadien en 1879 intitulé Report on Industrial Schools for Indians and Half-Breeds, Davin a conseillé au Canada de suivre ce modèle (la distinction entre les écoles industrielles et les pensionnats est discutée dans
Législation pour les pensionnats dans la section historique de ce livre, mais essentiellement ils étaient les mêmes). Son rapport, plus tard connu sous le nom de rapport Davin, est devenu le « document fondateur qui spécifiait les conditions dans lesquelles les écoles industrielles ont fonctionné pendant près d’un siècle ».Il comprenait les éléments suivants :
L’école industrielle est la principale caractéristique d’une politique dite de « civilisation agressive ». Cette politique a été inaugurée par le président Grant en 1869. Mais comme on le verra, l’utilité des écoles industrielles avait longtemps [avant] cette époque été amplement éprouvée. Agissant sur la suggestion du président, le Congrès a adopté une loi au début de 1869, prévoyant la nomination de la Commission de la paix. Cette commission recommanda que les Indiens soient, dans la mesure du possible, regroupés dans quelques réserves et pourvus de « résidences individuelles permanentes » ; que la relation tribale soit abolie ; que les terres doivent être attribuées [à des individus] non en commun ; que l’Indien devrait rapidement devenir citoyen des États-Unis, jouir de la protection de la loi et être rendu [responsable devant elle] ; qu’enfin, il était du devoir du gouvernement d’offrir aux Indiens toute l’aide raisonnable dans leur préparation à la citoyenneté par l’éducation dans l’industrie et dans les arts de la civilisation…. A partir de 1869, des efforts vigoureux dans le sens de l’éducation furent mis en avant. Mais on a constaté que l’externat ne fonctionnait pas, car l’influence du wigwam était plus forte que celle de l’école. Des internats industriels ont donc été créés, ils sont maintenant nombreux et seront bientôt universels. Le cri des agences où aucun internat n’a été établi est persistant et sérieux pour que le besoin soit satisfait. Mais on a constaté que l’externat ne fonctionnait pas, car l’influence du wigwam était plus forte que celle de l’école. Des internats industriels ont donc été créés, ils sont maintenant nombreux et seront bientôt universels. Le cri des agences où aucun internat n’a été établi est persistant et sérieux pour que le besoin soit satisfait. Mais on a constaté que l’externat ne fonctionnait pas, car l’influence du wigwam était plus forte que celle de l’école. Des internats industriels ont donc été créés, ils sont maintenant nombreux et seront bientôt universels. Le cri des agences où aucun internat n’a été établi est persistant et sérieux pour que le besoin soit satisfait.
L’expérience des États-Unis est la même que la nôtre en ce qui concerne l’Indien adulte. Peu de choses peuvent être faites avec lui. On peut lui apprendre à faire un peu de culture et d’élevage, et à s’habiller d’une manière plus civilisée, mais c’est tout. L’enfant, encore une fois, qui va à l’externat apprend peu, et le peu qu’il apprend est vite oublié, tandis que ses goûts sont façonnés à la maison, et son aversion héritée pour le travail n’est nullement combattue. . . .
Le caractère indien, au sujet duquel certaines personnes jettent un tel mystère, n’est pas difficile à comprendre. On parle parfois de l’Indien comme d’un enfant, mais il est très loin d’être un enfant. . . . L’Indien est un homme avec des traditions qui lui sont propres, qui font de la civilisation un casse-tête du désespoir. Il a la suspicion, la méfiance, la tendance à trouver des fautes, le manque de sincérité et la flatterie, produits dans toutes les races soumises. Il est rusé, mais conscient de la faiblesse de son art face à la ruse supérieure de l’homme blanc. . . .
Davin et sa génération ont cru en ce que JA Macrae, l’inspecteur du département des Affaires indiennes du Nord-Ouest, a déclaré en 1886 :La circonstance de l’existence indienne l’empêche de suivre ce noyau d’évolution qui avait produit du barbare du passé l’homme civilisé d’aujourd’hui. Il est impossible de lui laisser passer lentement les étapes successives de la vie pastorale à une vie agricole et d’une vie agricole à une vie de fabrication, de commerce ou de commerce comme nous l’avons fait. Il a été appelé soudainement et sans avertissement à entrer dans une nouvelle existence. Sans l’aide du gouvernement, il aurait dû échouer et périr misérablement et il serait mort durement entraînant des dépenses et une honte pour le pays.
Au plus fort du système des pensionnats, il était dirigé par un « assimilationniste » extrême du nom de Duncan Campbell Scott.Scott, un fonctionnaire du ministère des Affaires indiennes, est largement considéré comme le plus ardent partisan des pensionnats et des politiques qui y sont associées : le retrait par consentement ou par la force de dizaines de milliers d’enfants autochtones de leur foyer, certains dès l’âge de deux ou quatre ans; les tentatives de priver ces enfants de tout lien avec leurs parents ; l’institution d’un système sous-financé et délibérément négligent où des milliers d’étudiants ont péri de malnutrition, de soins médicaux médiocres et de maladies ; la création d’un système éducatif où le travail des enfants était une norme et où les résultats scolaires étaient gravement compromis ; et le manque constant de surveillance et de responsabilité dans un système où les abus physiques et sexuels étaient endémiques.
En 1920, Scott a également demandé et adopté un amendement à la Loi sur les Indiens rendant la fréquentation scolaire obligatoire pour tous les enfants des Premières Nations de moins de 15 ans.Bien qu’il ne pense pas que l’éducation à elle seule suffise à civiliser les peuples autochtones du Canada, il plaide fortement en sa faveur. Lorsqu’il a rendu obligatoire la fréquentation scolaire en 1920, il a déclaré:Je veux me débarrasser du problème indien. Je ne pense pas, en fait, que le pays doive protéger en permanence une classe de personnes capables de se débrouiller seules. . . Notre objectif est de continuer jusqu’à ce qu’il n’y ait pas un seul Indien au Canada qui n’ait été absorbé dans le corps politique et qu’il n’y ait plus de question indienne, ni de département des Indiens, c’est tout l’objet de ce projet de loi.
რაც არ უნდა იყვიროთ ადამიანის უფლებებზე უღვთო-ურჯულო დღევანდელობა კლავს ადამიანობას.
მოგშივდება, დაკლავ გოჭს და შეჭამ, ასევე შეგიძლია ახალშობილი შვილის მოკვლა თუ კი ამას სჭიროდ ჩათვლი, ამას სრულიად სერიოზულად ამტკიცებენ ჩვენი თანამედროვე მეცნიერი-ჭკუისკოლოფები.
ავსტრალიელმა ფილოსოფოსმა და პროფესორმა Peter Singer-მა ბრძანა რომ ზოგი ადამიანი ადამიანია და პიროვნება და ზოგიც-არა,
ზოგი აადამიანი მისი თქმით არის impersonne ანუ არაპიროვნება და რომ ამდენად ჯანმრთელი კოღოს მოკვლა დაუშვებელია და ავადმყოფი ახალშობილი ბავშვის მოკვლა დასაშვებია.
მას აყვნენ პროფესორები Francesca Minerva და Alberto Giubilini, რომლებიც Journal of Medical Ethics–ში მოითხოვენ. პოსტნატალური აბორტის ანუ უკვე გაჩენილი ბავშვის,ახალშობილი ადამიანის მოკვლის უფლების დაკანონებას.
არგუმენტი შთამბეჭდავია- დედის მუცელში მყოფი ჩანასახი არაფრით განსხვავდება ახალშობილი ჩვილი ბავშვისგან. ორივე არის უტვინო ატომების გროვა რომელსაც არა აქვს არც იდეები,არც მომავლის გეგმები, არც განსაკუთრებული მოთხოვნილებები და ემოციები ანუ რც ერთი არაა პიროვნება .
თუ დაშვებულია აბორტი ანუ დაუბადებელი ადამიანის მოკვლა დაშვებული უნდა იყოს ახალშობილი ადამიანი არაპიროვნების მოკვლაც.
ფილოსოფოსი და ეთიკის ექიმი ოქსფორდში ფრანჩესკა მინერვა // Francesca Minerva, Oxford// ამბობს რომ ახალშობილი ადამიანები არ არიან ნამდვილი იროვნებები და მათი დახოცვა შეიძლება.
ის ამტკიცებს რომ აბორტი და ახალშობილის მოკვლა დასაშვებია, შეიძლება თუ კი ხანგრძლივი ფიქრის შემდეგ
მიხვდები რომ შემთხვევით და უნებურად ჩასახული ან უკვე გაჩენილი ავადმყოფი შვილის მოვლა და აღზრდა არ შეგიძლია ერთი და იგივეა და დასაშვებია.
British Medical Journal-ში გამოქვეყნებულ წერილში მან განაცხადა რომ ექიმებს უნდა ჰქონდეთ ინვალიდი ბავშვის მოკვლის უფლება, რომ მშობლებს უნდა ჰქონდეთ თავისი საკუთარი შვილის მოვლის მოკვლის უფლება იმ შემთხვევაში თუ კი ეს შვილი ინვალიდია,ძვირად უჯდება თავის მშობლებს ან უბრალოდ იმიტომ რომ ის არასასურველი იყო.
ფრანჩესკა მინერვა ამტკიცებს რომ ახალშობილს ჯერ არა აქვს იმედი, მიზნები,ოცნებები,მაშ,ის ჯერ არაა პიროვნება და მას,ამენად, ჯერ არა აქვს სოცხლის და ცხოვრების მორალური უფლება.
მან განაცხადა რომ დაფეხმძიმებული ქალის ცხოვრება იცვლება //მაგ. ის ფეხმძიმობის დროს რჩება მარტო// და მას არა ააქვს თავის ბავშვზე ზრუნვისთვის აუცილებელი დრო,ფული და ენერგია.
ამ დროს დედას უნდა ჰქონდეს თავისი საკუთარი შვილის მოკვლის უფლებაო,ამბობს პროფესორი.
ესეც რეალური ფაქტია, გერმანელმა ქალმა მოკლა მისი 5 შვილი და მას სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს
04.11.2021- 28 წლის ქალმა ნახა ფოტო რომელზეც მისი ქმარი იყო მის ახალ სექსუალურ პარტნიორთან. გაბრაზებულმა ქალმმა დააძინა და დაახრჩო თავისი 5 შვილი 6-დან.
ეს მოხდა დასავლეთი გერმანიის ქალაქ. Solingen-ში. უფროსი ვაჟიშვილი, 11 წლის ბიჭი არ იყო სახლში და გადარჩა. ქალმა მერე სცადა თავის მოკვლა. ტრიბუნალის მიერ დანიშნულმა ექსპერტმა თქვა რომ ქალი არაა მზიმედ გიჟი. მკვლელი დედა არწერეს როგორც ნარცისული პიროვნება.
Fusillade dans une école de Newtown : pourquoi le tueur a-t-il ciblé des enfants ?
Le jeune âge des écoliers abattus par un homme armé dans le Connecticut, vendredi, rend ce crime manifestement plus horrible, choquant et déroutant.Auteur de l’article :
Le jeune âge des écoliers abattus par un homme armé dans le Connecticut, vendredi, rend ce crime manifestement plus horrible, choquant et déroutant.
Ce qui était peut-être le but.
Ou, à mesure que les détails de cette tragédie deviennent plus clairs, sa signification pourrait simplement provenir du malheur que la cible principale d’un tireur désespéré se trouve être une enseignante de maternelle – et les 20 jeunes élèves autour d’elle ont été tués dans le but d’étendre les dégâts en détruisant les choses qu’elle chérissait.
Ce sont parmi les hypothèses d’éminents criminologues, sociologues et spécialistes des sciences du comportement aux prises avec le massacre de l’école élémentaire Sandy Hook à Newtown, dans le Connecticut, où 20 enfants et six adultes ont été tués.
Les possibilités émergent immédiatement pour répondre à la question déconcertante : Comment quelqu’un a-t-il pu tuer autant d’enfants ?
« Dans ce cas, il semble que les jeunes victimes innocentes étaient des mandataires – elles ont remplacé la mère. Le tireur a probablement décidé de tuer la mère, puis de tuer tout ce qu’elle aimait, tout ce qui lui était associé, tout ce qu’elle aimait”, a déclaré Jack Levin, professeur de sociologie et de criminologie à la Northeastern University.
Il l’a comparé aux scénarios d’anéantissement de la famille, lorsque quelqu’un tue un ex-conjoint et étend le meurtre à toute la famille.
Dans le résumé concis d’Elliott Leyton, professeur émérite de l’Université Memorial qui étudie les homicides en série et auteur du livre phare Hunting Humans : « Pour tuer sa mère, il a dû tuer l’école.
Si le déclencheur n’était pas spécifiquement sa mère, les victimes auraient pu être choisies pour choquer et épouvanter le monde.
“Les enfants sont nos membres les plus chers de la société et c’est là que nous sommes les plus vulnérables”, a déclaré James Fox, criminologue spécialisé dans les meurtres multiples et la violence scolaire à la Northeastern University.
“Si vous voulez vous venger du monde, il n’y a malheureusement pas de meilleur moyen de le faire que de tuer nos enfants. Si quelqu’un veut blesser la société, se venger de toute la misère qu’il pense avoir subie, alors certains ont, dans le passé, délibérément ciblé les écoles comme un moyen de nous blesser là où nous souffrons le plus », a-t-il déclaré.
De tels incidents sont rarement aléatoires, a déclaré Glenn Woods, ancien directeur de la Sous-direction des sciences du comportement de la GRC et président de BAIT Group, une société de conseil spécialisée dans la violence au travail et à l’école.
« Habituellement, il y a un lien entre le tireur et l’école elle-même ou quelqu’un à l’école.
« Pour avoir abattu et tué autant de jeunes victimes, il est clair que les enfants ne sont pas que des dommages collatéraux. Ce n’était pas pour l’autodéfense ou la protection, c’était une concentration très axée sur la tâche sur le niveau de violence.
Un massacre avec un groupe cible aussi jeune est extrêmement rare. Il y a peu de précédents sur lesquels les chercheurs peuvent s’appuyer. Les fusillades dans les écoles se situent presque toujours au-dessus du niveau élémentaire, généralement au niveau secondaire ou postsecondaire.
არავითარი სამშობლო, არავითარი რელიგია და კულტურა,არავითარი ღმერთის და მოყვასის სიყვარული, სექსის,ნარკოტიკის და როკენროლის მეტი არაფერი გვინდაო. ესაა 1950-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუციის იდეოლოგების და აქტივისტების დოქტრინა
1977 წელს პოპულარული გახდა ბრიტანელი როკ-მომღერალი Ian Dury-ს სიმღერა «Sex & Drugs & Rock & Roll» // სექსი და ნარკოტიკები და როკენროლი//
« სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი
სულ ეს სჭირდება ჩემს ტვინს და სხეულს
სექსი, ნარკოტიკები და როკენროლი მართლაც ძალიან კარგია. »
//Sex and drugs and rock and roll Is all my brain and body need Sex and drugs and rock and roll
Paris : une procession catholique violemment attaquée par des antifas Près de 300 fidèles étaient en procession samedi dans Paris pour commémorer les martyrs catholiques de la Commune en mai 1871. Ils ont violemment été attaqués par un groupe d’antifas. Un homme a été hospitalisé.
Une dizaine d’antifas se sont interposés pendant la procession, des fidèles ont été jetés au sol.
Une dizaine d’antifas se sont interposés pendant la procession, des fidèles ont été jetés au sol. – Capture d’écran vidéo Malek Belmouloud Publié le 30/05/2021 à 18:39
Église L’événement qui se voulait paisible a très mal tourné. Ils étaient environ 300 fidèles à suivre la procession organisée samedi 29 mai par cinq paroisses du diocèse de Paris, pour commémorer les martyrs catholiques de la Commune de Paris. Celle-ci a violemment dégénéré lorsqu’un groupe d’antifas s’est interposé lors du passage sur le boulevard Ménilmontant.
« Ce qui s’est passé est surréaliste, s’indigne Karine Dalle, responsable de la communication du diocèse de Paris, auprès de Famille Chrétienne. C’est de la violence purement gratuite, il est triste de voir, 150 ans après la Commune, que certains exploitent ainsi une simple commémoration pacifique, d’autant que cette procession n’avait aucune dimension revendicative ».
La procession était agitée dès le début
Parmi les fidèles réunis, pas de casseurs prêts à en découdre mais des personnes âgées, des scouts, des enfants en poussette, des religieux, entonnant des chants pendant la marche. La procession était partie du square de la Roquette, où l’archevêque de Paris Mgr Darboy s’était fait exécuter pendant la commune le 24 mai 1871, et devait se terminer à Notre-Dame des Otages, où 49 martyrs furent fusillés lors de l’insurrection.
À lire aussi
Insultes, crachats, jets de poubelles, de canettes en verre… C’est au niveau du boulevard Ménilmontant que la tension a été la plus forte.
« Dans ses yeux, j’ai vu la haine » : ils racontent l’attaque de la procession à Paris Dès le départ du cortège, plusieurs sifflements et invectives ont résonné dans les rues. « A bas la calotte », « A mort les versaillais », auraient crié plusieurs personnes attablées en terrasse, d’après le rapport émis par la société de sécurité sollicitée par le diocèse de Paris, transmis à Famille Chrétienne. Parmi eux, des manifestants communards dont le rassemblement avait eu lieu à proximité quelques heures plus tôt. Certains se sont mis à suivre les manifestants et à exercer une pression, si bien que certains manifestants on quitté le cortège, d’après le même rapport de la société de sécurité.
Coups violents des antifas et hospitalisation
C’est quelques minutes après que la situation a dégénéré. Alors que la foule entonnait le chant « Notre Dieu s’est fait homme » en poursuivant la marche, un groupe de dix hommes s’est jeté sur des fidèles. Ils ont arraché des drapeaux, jeté des projectiles sur les fidèles. « Ils nous jetaient des poubelles, des bouteilles, même des barrières grillagées », raconte l’une des manifestantes au Figaro.
À li
Le père Stéphane Mayor est curé de Notre-Dame des Otages à Paris, où devait s’achever la procession attaquée par des antifas.
« Nous prions pour nos bourreaux » : le prêtre organisateur de la procession répond aux agresseurs Deux personnes âgées ont été projetées au sol, l’une d’elles est blessée au crâne. Hospitalisé, l’homme est ressorti avec plusieurs points de suture, d’après les informations de Famille Chrétienne. « Il y a eu plusieurs autres blessés », précise Karine Dalle.
Un nombre d’agents de sécurité insuffisant
Lors de l’affrontement, les responsables de la procession et les agents de sécurité se sont retrouvés débordés et pris de court. « Il n’y avait que deux agents de sécurité, ce qui nous paraît très insuffisant alors que nous avions évoqué nos craintes que l’événement dégénère », déplore Karine Dalle. Des craintes suscitées par la sensibilité du sujet, et l’intrusion survenue le week-end dernier au Sacré-Cœur de Montmartre, qui s’est « heureusement soldée sans heurts ». Du renfort fut aussitôt sollicité par les agents de sécurité présents dans le cortège. Plusieurs policiers spécialisés dans la répression des actions violentes sont intervenus, faisant redescendre la pression.
ამას დაუმატეთ ის რომ ისლამისტები, სატანისტები, ანარქისტები, ექსტრემისტი მემარცხენეები ,ფემინისტები და ”უბრალოდ” ვანდალები არბევენ, წვავენ, ლეწავენ ევროპის ქრისტიანულ მემკვიდრეობას, ქრისტიანულ საკრალურ ადგილებს, სიმბოლოებს. უფრო დაწვრილებით ბმულში.
Publié le 10/02/2015 à 17:58, mis à jour le 20/02/2015 à 11:44
FIGAROVOX/TRIBUNE – À l’instar d’un nombre croissant de jeunes, un djihadiste français converti est mort lors d’un attentat suicide en Irak, le 11 février. Nous republions cette tribune qui reste d’actualité, dans laquelle Claude Sicard explique cet attrait pour l’islam par la quête d’idéal d’une partie de la jeunesse.
Cette tribune a été publiée une première fois dans le FigaroVox le 10 février 2015.
Il semblerait que ces dernières années un certain nombre de jeunes dans nos sociétés occidentales en viennent à se convertir à l’islam, et l’on ne peut que s’interroger sur les motifs qui les conduisent à faire ce choix, un choix incompréhensible à priori pour les occidentaux que nous sommes, puisque notre civilisation a fait au XVIIIeme siècle ce que le philosophe Marcel Gauchet a appelé une «sortie de religion».
Les raisons pouvant expliquer cette tentation sont très simples: l’homme a besoin d’être animé par une raison de vivre, par un idéal, par une cause noble à laquelle se donner. Il a besoin d’estime, il a besoin que l’on reconnaisse sa dignité.L’homme a besoin d’être animé par une raison de vivre, par un idéal, par une cause noble à laquelle se donner.
Dans nos sociétés modernes, fondées sur la satisfaction des besoins matériels des individus et sur la recherche du bonheur individuel, des sociétés que les anthropologues caractérisent comme individualistes et matérialistes, les jeunes ne voient pas de possibilités de satisfaire les besoins de leur «thymos». A quelle cause noble, en effet, nos sociétés leur proposent-elles de s’adonner pour s’élever? Qu’est ce qui va permettre aux individus de se dépasser et d’acquérir l’estime, voire l’admiration, des leurs concitoyens? Dans les enquêtes qui ont été faites sur ces problèmes, il est apparu que c’est le parcours de mère Theresa qui ressort, et de loin, comme avoir été le plus noble, le plus estimable. Dans les siècles passés les causes auxquelles on était prêt à se sacrifier furent successivement, Dieu, le roi, puis ensuite la nation avec la notion de «patrie». Aujourd’hui, rien d’équivalent n’existe: va-t-on, par exemple, demander à nos jeunes de donner leur vie pour sauver la laïcité?Dans les siècles passés les causes auxquelles on était prêt à se sacrifier furent Dieu, le roi, puis ensuite la nation avec la notion de « patrie ». Aujourd’hui, rien d’équivalent n’existe: va-t-on, par exemple demander à nos jeunes de donner leur vie pour sauver la laïcité?
Platon avait, en son temps, expliqué ce phénomène de besoin de reconnaissance de l’homme en distinguant dan son ouvrage La République trois parties distinctes chez l’homme: la partie végétative, la partie animale et la partie spirituelle qu’il a appelée le «Thymos». Et dans leurs travaux récents les sociologues confirment totalement cette hiérarchie des besoins. C’est ainsi qu’ en 1970, par exemple, Maslow, dans son ouvrage «Motivation and personality» où il analyse les motivations susceptibles d’animer des êtres humains, classe les besoins en cinq catégories, en plaçant le besoin d’estime et d’accomplissement de soi au sommet de la hiérarchie. La sociologue Chantal Delsol y revient d’ailleurs très souvent dans ses ouvrages, expliquant que l’homme est capable de sacrifier sa vie pour une cause qu’il considère comme noble.
Pourquoi donc l’islam, pour un certain nombre de nos jeunes, leur paraît-il de nature à pouvoir répondre à leur quête d’idéal?L’islam est une religion dynamique, une religion mobilisatrice qui non seulement invite mais aussi commande aux croyants d’aller à la conquête du monde.
Il faut comprendre tout d’abord que l’islam est une religion dynamique, une religion mobilisatrice, qui non seulement invite mais aussi commande aux croyants d’aller à la conquête du monde, et ce pour le bien de l’humanité. Le Prophète Mahomet, qui était un fin stratège, a conçu à cet effet un mode opératoire très habile. En second lieu, l’islam est une religion que les théologiens musulmans qualifient d’«équilibrée»: cette religion l’est, en effet, en ce sens qu’elle tient beaucoup plus compte que sa concurrente, le christianisme, des besoins physiologiques de l’homme.
Pourquoi l’islam est elle une religion de combat? Souvenons nous que l’islam divise le monde en deux parties: d’un côté le «dar al islam» (la «maison de l’islam»), c’est à dire les territoires déjà conquis par l’islam, et de l’autre, le «dar al harb» («la maison de la guerre»), c’est à dire les territoires encore aux mains des incroyants, territoires donc qui sont par nature à conquérir. Le Prophète Mahomet a, selon un hadith célèbre, dit aux croyants: «La terre appartient à Allah et à son envoyé». La mission des musulmans est donc de lutter pour étendre le règne de Dieu sur la terre. C’est, là, le sens du «djihad». Et pour mener ce combat, le Prophète a dit aux combattants qu’ils auraient les 4/5 des butins qui seraient pris à l’ennemi, le solde étant pour le Prophète ou ses descendants. Quant aux combattants qui en viendraient à périr dans ces nobles aventures, ils n’auraient rien à craindre puisque Allah les accueillera dans son paradis. Puis le Prophète a dit aux croyants comment, selon les sourates descendues du ciel, la société des hommes devait être organisée: dans cette société il n’y aura que des croyants, et il existera entre eux la plus grande fraternité. Et l’aumône sera une obligation sacrée: c’est devenu, d’ailleurs, l’un des cinq piliers de l’islam.Le Prophète Mahomet a, selon un hadith célèbre, dit aux croyants: « La terre appartient à Allah et à son envoyé ». La mission des musulmans est donc de lutter pour étendre le règne de Dieu sur la terre. C’est, là, le sens du « djihad ».
Une religion tenant, par ailleurs, le plus grand compte des besoins des êtres humains: l’islam est, en effet, une religion qui s’exprime très clairement sur les besoins des hommes et tout particulièrement sur leurs besoins sexuels. Il indique quels sont les aliments ou boissons qu’il est interdit de consommer, il permet aux hommes d’avoir jusqu’à quatre épouses (plus éventuellement des concubines), et il conseille aux femmes de se protéger de la convoitise des hommes en dissimulant, quand elles sont jeunes, leurs atours par des voiles etc…Les musulmans considèrent leur civilisation comme supérieure à la nôtre. La civilisation occidentale leur paraît méprisable car matérialiste, sans Dieu, c’est une civilisation de l’objet.
Indiquons, en arrière-plan de cette vision du monde, que les musulmans considèrent leur civilisation comme supérieure à la nôtre. La civilisation occidentale leur paraît méprisable car matérialiste, sans Dieu, c’est une civilisation de l’objet. Par contre, la civilisation islamique est beaucoup plus noble: elle est digne de respect, car elle est une civilisation où l’homme vit en permanence sous le regard de Dieu, elle est une civilisation où l’homme obéit aux ordres du Tout-Puissant. Le docteur Othman Altwaijri, directeur de l’ISESCO, un organisme sensiblement équivalent de l’UNESCO pour le monde arabe, nous dit: «La civilisation occidentale est matérialiste. Elle se montre incapable de déceler dans le monde créé par Dieu l’omnipotence divine. Ce faisant elle le déstabilise et finit par en rompre l’équilibre. La civilisation islamique est une civilisation équilibrée: elle a su établir un équilibre entre le spirituel et le matériel. Elle sera sans l’ombre d’un doute la civilisation de demain».
Voilà donc que l’islam apparaît soudain à un certain nombre de jeunes occidentaux comme une religion séduisante, apte à satisfaire les besoins de leur thymos.
Il reste à nos penseurs du monde occidental, et la tâche est urgente, à déterminer pourquoi le christianisme qui est le fondement de notre civilisation occidentale a perdu au fil des siècles la capacité de remplir l’âme de nos jeunes générations. C’est là une question fondamentale pour le monde occidental.On ne peut que souhaiter que des réflexions soient menées pour repondre a ces besoins de spiritualité qui s’expriment chez tous les jeunes qui cherchent à donner un sens à leur existence.
სოციალიზმიდან კაპიტალიზმში ულმობლად და დაუნდობლად გადათრევის, პროვოცირებული ვითომსამოქალაქო და ეთნიკური ომების მსხვეპლები….გორბაჩოვშჩინა-გოგიაგვახარიობა ინფარქტითაც კლავს
გოგიაგვახარიობამ ქართველი კაციც აქცია საქონლად რომელსაც ყიდიან და ყიდულობენ თურქები, არაბები, კვიპროსელები, პოლონელები. ჩხოროწყუს ტრიბუნალი მაგას.
ანგარიშის თანახმად, შრობითი ექსპლოატაციის მიზნით, ქართველი კაცების ტრეფიკინგი თურქეთში, არაბეთის გაერთიანებულ საამიროებში, ერაყსა და კვიპროსში ხორციელდება. იმავდროულად, პოლონეთი ახალი დანიშნულების ქვეყანაა, სადაც იძულებითი შრომისთვის ასევე ხორციელდება ქართველი კაცების ტრეფიკინგი.
შრომებში და დღებში (Ἔργα καὶ Ἡμέραι / Erga kaì Hêmérai), ჰესიოდემ მოყვა : პრომეთეს და პანდორას ისტორია, აღწერა კაცობრიობის ისტორიის 5 ხანა//ოქროს,ვერცხლის,ბრინჯაოს,გმირთა და რკინის ხანები// ;
შვარდნისა და ბულბულის ზღაპარი სადაც Seვარდeნი წარმოადგენს მეფეს და ბულბული-პოეტს;აქ
ლაპარაკია ორ სახელმწიფოზეla : Δίκη / Díkê, სამართალის სახელმწიფო და მისი საპირისპირო Ὕϐρις / უბრის, უზომობის და ბოროტების სახელმწიფო.
ჰესიოდე ასევე აღწერს მიწათმოქმედებას მის მშობლიურ ბეოტიაში, იძლევა რჩევებს იარაღებზე და იმაზე თუ როგორ უნდა იზრუნო პირუტყვებზე და კულტურებზე.
შრომებში და დღებში (Ἔργα καὶ Ἡμέραι / Erga kaì Hêmérai), ჰესიოდემ მოყვა : პრომეთეს და პანდორას ისტორია, აღწერა კაცობრიობის ისტორიის 5 ხანა//ოქროს,ვერცხლის,ბრინჯაოს,გმირთა და რკინის ხანები// ;
შვარდნისა და ბულბულის ზღაპარი სადაც Seვარდeნი წარმოადგენს მეფეს და ბულბული-პოეტს;
აქ ლაპარაკია ორ სახელმწიფოზეla : Δίκη / Díkê, სამართალის სახელმწიფო და მისი საპირისპირო Ὕϐρις / უბრის, უზომობის და ბოროტების სახელმწიფო.
ჰესიოდე ასევე აღწერს მიწათმოქმედებას მის მშობლიურ ბეოტიაში, იძლევა რჩევებს იარაღებზე და იმაზე თუ როგორ უნდა იზრუნო პირუტყვებზე და კულტურებზე.
გლობალურ შავ ბაზარზე ეს ქალები არიან რენტაბელობით მესამე ”პროდუქტი” იარაღის და არალეგალური ნარკოტიკის შემდეგ.
ერთადერთი განსხვავება ისაა რომ შავ ბაზარზე გასაყიდად გატანილი ”საქონელი” ადამიანია. მათ შორის ბოროტების იმპერიის ლამაზად რომ ვთქვათ უტვინო დემოკრატიზაციით გაუბედურებული ქალი.
ამ ქალების გამყიდველებისთვის და მყიდველებისთვის ეს ქალები შესანიშნავად მოსახმარი ”საქონელია”
ყიდიან და ყიდულობენ ქალებსაც,ქალწულებსაც, ზოგჯერ 12 წლის ბავშვებსაც.
ყიდიან და ყიდულობენ ქალებს და ბავშვებს ყოფილი საბჭოთა ბლოკიდან, სადაც კომუნისტური რეჟიმების დამხობის შემდეგ ფესვი გაიდგეს ორგანიზებული კრიმინალის ქსელებმა.
ასე გაყიდულ ქალებს რუსეთიდან იქნებიან ისინი, ბოსნიიდან, ჩეხეთის რესპუბლიკიდან თუ უკრაინიდან უწოდებენ ნატაშებს.
ისინი აცდუნეს და მიიტყუეს ოფიციანტის,მანეკენის, ძიძის,მრეცხავ-დამლაგებლის და მოცეკვავის სამუშაოს დაპირებით.
შემდეგ მათ წაართვეს მათი მეობა და დაიწყო მხეცური კოშმარი.
ისინი გაყიდეს კახპებად და აქციეს მონებად;
წინააღმდეგობის გაწევები ცემეს, გააუპატიურეს, ზოგჯერ მოკლეს.
მათ ხშირად არ ყავთ არავინ ვისაც შეიძლება მიმართონ საშველად-იმიგრაციის ფუნქციონერები,პოლიციელები თუ მშვიდობის საერთაშორისო ჯარისკაცები არიან მათ მიმართ ყველაზე მტრულად განწყობილ აგრესორებს შორის.
ადამიანებით გლობალური ვაჭრობა უკვე არის ეპიკური პროპორციების კრიზისი და ეს უბედურება განაგრძობს ზრდას.
Victor Malarek აქ გვიჩვენებს გლობალურ ფენომენს,სექსუალურ ბიზნესს, 21-ე საუკუნის მონათმფლობას, მრავალი მილიარდი დოლარის მომტან ინდუსტრიას რომლის მასშტაბი დღეს ცუდადაა ცნობილი.
წიგნი არის მოწოდება აუცილებელი მოქმედებისკენ რათა ბოლო მოეღოს ამ საშინელ დანაშაულს ადამიანობის წინააღმდეგ.
ესაა კომუნიზმის დამხობის ერთ-ერთი ასპექტი // გულუბრყვილოები და ბრიყვები არ ველოდით ასეთ მუხანათობას//.
გულუბრყვილოებისთვის და ბრიყვებისთვის მოულოდნელი ეს ამბავი არის მონებით ახალი ვაჭრობა აღმოსავლეთიდან დასავლეთისკენ.
ათასობით პერესტროიკის აუტანელი რეფორმებით სასოწარკვეთილი ახალგაზრდა ქალი აღმოსავლეთი ევროპიდან ფარულაად შეყარეს რომის, Anvers-ის და ლონდონის საროსკიპოებში და კლუბებში.
ბოლო ათწლეულში ასეთი ბოდიში ბიზნესი დიდად გაფართოვდა.
ამდენად თავისუფალ,სვინდისისგან თავისუფალ ეკონომიკას გიგანტური მოგება მოაქვს ორგანიზებული კრიმინალისთვის და აუწერელი სიღატაკე-სიბეჩავე მოაქვს ქალებისთვის და მათი ოჯახებისთვის, განსაკუთრებით მათი შვილებისთვის.
მაგრამ ეხლა ეს უხამსი კომერცია უფრო და უფრო აწყდება მთავრობებს და საგანგებო საქველმოქმედო ორგანიზაციებს რომელთა ამოცანაცაა სექსუალურ მონებად გაყიდული ქალების გადარჩენა
M. Tim Grout-Smith BBC World Service Trust-იდან იკვლევს 21-ე საუკუნის ამ სექსუალურ მონობა-მონათმფლობელობას.
Outlook-ზე ამას წინ გამოქვეყნდა ანგარიში Anvers-ში სექსუალური მონობა-მონათმფლობელობის პრობლემაზე.
აღმოსავლეთი ევროპის უღატაკესი დედები ძვირფასი ”საქონელია” ბელგიის კლუბებისთვის და საროსკიპოებისთვის.
ამ დედებს კახპობით შეუძლიათ თვეში 10 000 £-ს შოვნა და თითქმის მთელი ეს ფული მიდის მათი ზედამხედველების ჯიბეში როგორც მოგება. ეს ზედამხედველები კი ქალებს სტოვებენ კახპობაში.
ალბანეთი და მოლდოვა-მოლდავეთი ევროპის უღატაკესი ქვეყნებია და მათი სასოწარკვეთილი ახალგაზრდა ქალების ცდუნება კარგხელფასიანი სამუშაოს დაპირებით იოლია. ეს ასე მიტყუებული ქალები კონტრაბანდით, უკანონოდ გადაჰყავთ დასავლეთში.
მათ პირდებიან ოფიციანტების და პატარა ბავშვების ძიძა-მომვლელების სამუშაოს.
მაგრამ ევროკავშირში ჩასვლის შემდეგ მათ ართმევებ საბუთებს, ცემენ,აუპატიურებენ და აკახპებენ,ყიდიან კახპებად.
ქალებით ვაჭრების მსხვერპლებთან მჭიდროდ თანამშრომელი საქველმოქმედო ასოციაციების თქმით სექსუალურ მონებად გაყიდული ქალები არალეგალური იმიგრანტები არიან და ამიტომ ისინი არიან ორმაგ ხაფანგში არიან მოხვედრილნი.
21 საუკუნეა, ბრიტანეთის აეროპორტებში მოწყობილ აუქციონებზე სექსუალურ მონებად ყიდიან მიხაილ გორბაჩოვის მიერ ”დემოკრატიზებულ” ქალებს.
ქალებით ვაჭრები ცდილობენ გასაყიდი ქალებისგან სასწრაფოდ განთავისუფლებას და ამიტომ ისინი ბრიტანეთში ჩასვლისთანავე იქვე აეროპორტებში აწყობენ აუქციონებს ამ ქალების გასაყიდად.
გასაყიდ ქალებს შორის რა თქმა უნდა არიან ქალები მიხაილ გორბაჩოვის პერესტროიკით დარბეული აღმოსავლეთი ევროპის ქვეყნების ბეჩავი ქალებიც.
უკეთესი ცხოვრების საძებნელად წასული ადამიანები უარეს მდგომარეობაში ხშირად აღმოჩენილან. ზოგჯერ გაჭირვებაში მყოფი ვერ უძლებს ცდუნებას და ლამაზ ფერებში დახატულ მომავალზე დაპირებებს ადვილად იჯერებს. ბოლო წლებში განსაკუთრებით გაიზარდა ტრეფიკინგის მსხვერპლთა რაოდენობა. მსოფლიო კვლევებით, სტატისტიკის ზუსტი მონაცემები არ არსებობს, რადგან მსხვერპლი ხშირად თავს არიდებს პოლიციაში განაცხადის გაკეთებას და მოძალადე დაუსჯელი რჩება. ტრეფიკინგის მსხვერპლი შესაძლოა, ნებისმიერი ადამიანი გახდეს. როდესაც გპირდებიან საზღვარგარეთ სამუშაოს და იდეალურ საცხოვრებელ პირობებს, ხშირად ეს შემოთავაზება ადამიანების ექსპლუატაციით, დამცირებით და ზოგჯერ სიკვდილითაც კი მთავრდება. ქალბატონი იაც ტრეფიკინგის მსხვერპლია, თუმცა მას სტატუსი მინიჭებული არა აქვს, რადგან პოლიციაში არ განაცხადა ამის შესახებ. მიზეზი კი ის იყო, რომ შერცხვა და არ უნდოდა, ამ ფაქტს შვილებზე ცუდი გავლენა მოეხდინა. – რა გახდა თურქეთში თქვენი ემიგრაციის მიზეზი? – ოთხი შვილის დედა ვარ. უმცროსი 7 თვის იყო, როდესაც ჩემმა მეუღლემ სხვა შეირთო და მასთან ერთად საზღვარგარეთ წავიდა. ბავშვებს ბევრი სჭირდებოდათ, ხშირად საკმარისი საჭმელი რომ არ მქონდა, წვნიანს წყალს ვამატებდი, ბავშვებს ადრე ვაძინებდი, რომ აღარ მოშივებოდათ. ამის გამო გადავწყვიტე, თურქეთში წავსულიყავი. ამისთვის დიდი თანხაც არ მჭირდებოდა და თან მოვიძიე დამსაქმებელიც, რომელიც სამუშაო ვიზასა და ჩასვლისთანავე სამსახურში მოწყობას დამპირდა. – სად იპოვეთ ეს დამსაქმებელი, ვინ გაუწია რეკომენდაცია? – ინტერნეტით მოვძებნე. ყველაზე კარგი პირობები ამ ქალბატონს ჰქონდა. არც დიდ თანხას ითხოვდა გადაყვანაში და ვენდე. – რა მოხდა, როდესაც თურქეთში გადახვედით და რატომ აღმოჩნდა თქვენი საბუთები უცხო ადამიანის ხელში? ისე ენდეთ, რომ არ გადაგიმოწმებიათ, ვინ იყო? – იმწუთას მხოლოდ ერთ რამეზე ვფიქრობდი – წავსულიყავი და იმდენი ფული მეშოვა, რომ ჩემი შვილები გაჭირვებისგან მეხსნა. როდესაც ჩამიყვანა, მივედით სახლში, სადაც კიდევ ექვსი ადამიანი ცხოვრობდა. მითხრა, რომ ჩემი საბუთები სჭირდებოდა, რათა სამუშაო ვიზა გაეკეთებინა. მეც, რა თქმა უნდა, მივეცი ყველა საბუთი, რაც მქონდა, ასევე – ფულიც, მხოლოდ 5 ლირაღა დამრჩა. იქ მყოფებიდან ყველა სამსახურის მოლოდინში იყო. – სასტუმროში როგორ აღმოჩნდით? – სამკვირიანი ლოდინის შემდეგ მითხრა, რომ სამსახური გამოჩნდა და უნდა წავსულიყავი. მეც სასწრაფოდ ჩავალაგე ყველაფერი. მივედით დიდ სასტუმროში, რომლის მენეჯერმა ოთახის გასაღები მოგვცა და გვითხრა, დამელოდეთო. ვკითხე ქალბატონ ეთერს, – აქ რა უნდა გავაკეთო-მეთქი? – თვითონ აგიხსნის ყველაფერს, დაელოდეო, – მიპასუხა. როდესაც ის ქალბატონი დაბრუნდა, ერთი ქართველი შემოჰყვა და ჩემზე ჰკითხა, ახალიაო? – კი, შენ გაბარებო, – და რატომღაც ორივეს გაეცინა. ვიკითხე, – რა მევალება-მეთქი? ხალხის გართობაო. ეს რას ნიშნავს-მეთქი?! – და, – ახლა მორჩი ისტერიკებს, აქ პარლამენტში სამუშაოდ არ ჩამოსულხარო, – დამცინა. ჩემი საბუთები მოვითხოვე და დამემუქრა, თუ ხმას ამოიღებ, შენს შვილებს საქართველოში საფრთხეში ჩავაგდებო. შემეშინდა, ბავშვები მოხუც მშობლებთან მყავდა დატოვებული და არაფერი მოსვლოდათ. – არ გიცდიათ, თავი დაგენებებინათ ამ სამუშაოსთვის? – მაიძულებდნენ, სექს-მუშაკი ვყოფილიყავი. ყოველდღე ვცდილობდი გაქცევას, მაგრამ უსაბუთო და “უენო” სად წავსულიყავი?!. 2 თვე გავუძელი ამ ჯოჯოხეთს, ერთ დღესაც გავბედე და გამოვიპარე. – ვიცი, ძალიან რთული გზა გამოიარეთ სასტუმროდან იმ ოჯახამდე, რომელმაც შეგიფარათ. – დიახ, დაახლოებით 13-15 კილომეტრი ვიარე ფეხით, არც წყალი მქონდა და არც საჭმელი. მხოლოდ ვლოცულობდი, ღმერთს გაძლებას ვთხოვდი, რომ ამ ადგილიდან ძალიან შორს წავსულიყავი. ერთ ეზოში მოხუცი ქალბატონები ისხდნენ და წყალი ვითხოვე. იქვე, პატარა სკამზე ჩამოვჯექი და ნერვული შეტევა დამემართა. ისტერიკული ტირილი ამივარდა, ვკანკალებდი. ხელი მომკიდეს და სახლში შემიყვანეს, წამლები დამალევინეს და მკითხეს, რა მიჭირდა. ჩემი “გატეხილი” თურქულითა და ჟესტებით როგორღაც ავუხსენი, რომ ძალადობის მსხვერპლი ვარ და დახმარება მჭირდება. მათგან ერთ-ერთმა მითხრა, ჩემთან შეგიძლია დარჩენაო და სახლში წამიყვანა. იქ მისი შვილი და შვილიშვილები იყვნენ. უთხრა, რაც მოისმინა და დააყოლა, დღეიდან ის ჩემი მეშვიდე შვილიაო. არც შვილი შეეწინააღმდეგა და ასე გავხდი ამ დიდი ოჯახის წევრი. უკვე ხუთი წელია, აქ ვცხოვრობ და არასოდეს მიგრძნია, რომ უცხო ვარ. მაშინ, როდესაც ქართველმა ასე გამიმეტა, თურქმა მეორე სიცოცხლე მაჩუქა. – დამნაშავეების შესახებ პოლიციაში რატომ არ განაცხადეთ? – ქართველებს როგორი მენტალიტეტი გვაქვს, ვიცით. არ მინდოდა, მეზობლებს ეჭორავათ და ამას ჩემს შვილებზე ცუდი გავლენა მოეხდინა, მრცხვენოდა მომხდარის. დღეს იმიტომ ვყვები ამ ამბავს, რათა ერთი ადამიანი მაინც ვიხსნა ტრეფიკინგისგან. ბრმად ნურავის ენდობით, მე გამიმართლა და გამოპარვა შევძელი, მაგრამ ყველას არ უმართლებს. წყარო: gza.kvirispalitra.ge
აღმოსავლეთ ევროპაში არის გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებით გარდაცვალებათა ეპიდემია. სიკვდილიანობა უფრო გაიზარდა 1990-ანი წლების დასაწყისის შემდეგ. ამის მიზეზია რეგიონის ჯანდაცვის სისტემაში მომხდარი არეულობა. საქართველოშიც მსგავსი მდგომარეობაა. გორბაჩოვშჩინა-გოგიაგვახარიობაში მოხვედრილ ქართველებს აწუხებთ წნევა. ეაა გულ-სისხლძარღვთა დაავადების უდიდესი სფრთხე.
მთლიანობაში გამოკითხეს 321 კაცი. მაღალი სისხლის წნევის სიხშირე კაცებში 58 პროცენტის და ქალებში 56 პროცენტი. მოსახლეობის 31 პროცენტს აქვს ტოტალური ქოლესტოროლი ან 220 მგ პროცენტი და მსგავსი რაოდენობა ჰქონდა სუსტი სიმკვრივის ან 35 მგ პროცენტი ლიპოპროტეინი. კაცთა 60 პროცენტს ჰქონდა ტაბაჟიზმი ანუ თამბაქოს წევის მავნე ჩვევა და არც ერთი მათგანი არ იღებდა ასპირინს ყოველ დღე რათა თავიდან აერიდებინათ გულსისხლძარღვთა ნაადრევი ავადმყოფობა.
Métho
Résultats : Au total, 321 sujets ont été interrogés. La fréquence de l’hypertension artérielle (>140/90 mm Hg) au moment de l’examen était de 58 % chez les hommes et de 56 % chez les femmes. Les principaux corrélats de la tension artérielle étaient le sexe et l’âge. De plus, nous avons constaté que 31 % de la population avait un cholestérol total > ou = 220 mg % et un nombre similaire avait une lipoprotéine de faible densité < ou = 35 mg %. Le tabagisme était présent chez 60 % des hommes et aucun ne prenait de l’aspirine quotidiennement pour prévenir une maladie coronarienne prématurée.
მიხაილ გორბაჩოვმა გაანთავისუფლა კომუნიზმისგან ეხლა მათ ცემენ, აუპატიურებენ აწამებენ და სექსუალურ მონებად ამუშავებენ მაფიები. ასეთია აღმოსავლეთ ევროპელი ბეჩავი მზეთუნახავების ბედნიერება. ზოგადად პოზიტიური გოგიაგვახარიობის ხანაში.
Beaten, raped, tortured and emotionally abused children and women make up the group of Eastern European sex trafficking victims.
According to estimates offered by Moldova’s national Bureau of Statistics, only in 2008, 25.000 Moldovan have been trafficked abroad. It is estimated that around 800.000 women are sold into sex slavery annualy.
Many of the victims come from rural areas of Eastern Europe where unemployment and poverty are rampant, while domestic violence and alcoholism are issues worth considering. Add to this widespread corruption.
EU and the national governments have campaigns and programs that inform the local population on the available risks and yet more viable solutions are required. Skills training and employment opportunities are a requirement in order to keep these women safe and away of predators. What other viable options could you find?
მოლდოვა ლიდერობს აღმოსავლეთ ევროპის მზარდ სექს-ინდუსტრიაში
lun. 25 oct. 2004, 01:00.
მოლდოვა: საშინელი სიღატაკე და მიგრანტების უზომო ნაკადი ხელს უწყობს მაფიებს რომლებიც ქალს ,ადამიანს გარდქმნიან სექსუალურ სათამაშოდ და გასაყიდ-საყიდ ობიექტად, წერს Chris Stephen კიშინიოვში.
ანა ყვება იმ დღეზე როდესაც ის გადააქციეს მისი ქვეყნის ყველაზე სწრაფად მზარდი საქმიანობის, სექსუალური კომერციის ყიდვა0გაყიდვის ობიექტად.
1 წლის წინ მისი პატარა ფერმა გაკოტრდა. მისი ქმარი უმუშევარი იყო და სასოწარკვეთილი ანა შეუერთდა აღვარგარეთ სამუშაოს საძიებლად მიმავალ მიგრანტებს.
მას გაგონილი ჰქონდა საზღვარგარეთ სექსუალურ მონებად გადაქცეული ქალიშვილების საშინელი ისტორიები მაგრამ ეგონა რომ ის როგორც გათხოვილი საშუალო ასაკის ქალი აცდებოდა ამ ბედს.
ანა წარმოშობით არის მოლდოვას თურქულენოვანი რეგიონიდან და ის წავიდა თურქეთში სადაც მუშაობდა დამლაგებლად სტამბულის მდიდარი ვაჭრის სახლში. ის მძიმედ მუშაობდა სახლის დასალაგებლად და ბავშვების მოსავლელად. და თვეში 150 ევროს უგზავნიდა თავის ქმარ-შვილს.
ერთხელ ვაჭრის ცოლი და შვილები წავიდნენ და ვაჭარმა მოსთხოვა ანას გვიანობამდე დარჩენა და კარტის სათამაშოდ მისული მისი მეგობრებისთვის ვისკის მიწოდება.
მოთამაშეები დათვრნენ და ახმაურდნენ თამაში თითქოს არ იყო ძალიან აზარტული. მაშინ სახლის პატრონმა ვაჭარმა გამოაცხადა რომ პრიზი, ჯილდო არის ანა.
მოგვიანებით ანას მიადგა ერთ-ერთი სტუმარი, უთხრა მას რომ მოკლავდა თუ ის არ დანებდებოდა და გააუპატიურა ის. ” ვინ გაიგებდა? მე არ ვიყავი აღრიცხული პოლიციაში, მე არ ვიყავი აღიცხული არსად, მე უბრალოდ გამაქრობდნენ”, თქვა ქვითინით ანამ.
ანა გახდა აღმოსავლეთ ევროპის ყველაზე ცნობილი მზარდი სექსუალური კომერციის ინდუსტრიის მსხვერპლი.
აშშ-ს ანგარიშით მსოფლიოში სექსუალური მიზნით კომერციის მსხვერპლი ქალიშვილების და ქალების რაოდენობა ნეხევარ მილიონზე მეტია.
ამ სფეროში მოწინავეა ევროპის ყველაზე ღარიბი ქვეყანა მოლდოვა. ქვეყნის 3 მილიონი მკვიდრიდან 600 000-ზე მეტი მკვიდრი საზღვარგარეთაა და მათი უმრავლესობა მუშაობს არალეგალურად.
მათ შორის ათობით ათას მოლდოველ ქალიშვილს და ქალს იძულებით, ცემა-ტყეპით ამუშავებენ სექსუალურ მონებად.
ევროკავშირმა დაგვიანებით სცადა ამ უბედურების შეკავება. დაიდო ამბიციური საერთაშორისო შეთანხმებაც ამ ოხრობის წინააღმდეგ მაგრამ ანა და ბევრი სხვა ფიქრობენ რომ მარტო კანონი არაა საკმარისი, რომ მაფიები ყოველთვის იპოვიან გამოსავალს. სანამ არ შეიცვლება ცხოვრების პირობები, სანამ არ ამაღლდება ცხოვრების დონე როგორც მოლდოვაში ისე აღმოსავლეთი ევროპის და პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში უსაშველოდაა საქმე.
ანას მშობლიური სოფელი არის მოლდოვას თურქულენოვანი, ოდესღაც სოფლის მეურნეობით მდიდარი გაგაუზიის გულში. მაგრამ აღმოსავლეთის ბაზრები გახმა და ევროკავშირი არ ყიდულობს მოლდოვას ღვინოს.
ამიტომ არის საშინელი სიღარიბე და ემიგრაცია. სანამ პოლიტიკოსები თითებს იკვნეტენნ მაფიოზები გაეშმაკდნენ. ადრე მათ ქალები და ქალიშვილები მიყავდათ ყალბი დოკუმენტებით.
ეხლა კი ისინი იყენებენ კორუფციას., მოისყიდიან ხოლმე მოხელეებს. მათ ეხლა მოლდოველი ქალები და ქალიშვილები მიყავთ ლეგალური დოკუმენტებით, ვიზებით და ნებართვებით.
ანას თვეობით დრო და დრო ცემდნენ და აუპატიურებდნენ სტამბულში. მას დაემართა დეპრესია. ბოლოს და ბოლოს მან მოახერხა გაქცევა.
ანას ისტორიას აქვს ბედნიერი დასასრული. ორგანიზაციამ მიგრაციებისთვის მისცა სუბვენცია საქონლის საყიდლად. ამან ფერმა გარდაქმნა აყვავებულ საწარმოდ სადაც მისი ქმარი მუშაობს ბუღალტერად.
ანას ეშინია ოჯახის ნგრევისა,მარტო დარჩენისა და ამიტომ რ უყვება ქმარს მომხდარის შესახებ. ასეა ბევრი მოლდაველი ქალი.
მოლდოვას მთავრობამ დადო პირობა რომ იბრძოლებს კორუპციის წინააღმდეგ. მაგრამ პრობლემის ღრმა მიზეზია სიღატაკე. არის უამრავი 16 წლის მოლდოველი გოგო რომლებსაც არა აქვთ არავითარი პერსპექტივა. მათი ცდუნება ან ცემა-ტყეპით გატაცება არაა დიდი პრობლემა.
მდიდარ ქვეყნებშიც მათი სექსუალურ მონებად მყიდველი მანიაკიც ბევრია….
დაუცველობა, ყოველდღიური მაკრო-მიკრო აგრესიები, სტრესი, ფრანგული და საერთოდ ევროპული კულტურების აბუჩად აგდება-უარყოფა, ყველაფრის გადახვეტა-დავიწყებისკენ და ყველაფრის ნოლიდან, სულ თავიდან დაწყებიკენ მიდრეკილება cancel culture, ერის და საზოგადოების დაშლა თავ თავისთვის მცხოვრებ თუ ერთმანეთთან მებრძოლ ეთნო-რელიგიულ და უმცირესობათა თემებად, პოლიტიკანთა დადღანი, ასეთია 1950-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუციის შედეგები. ამით დაზაფრულ-გაბეზრებული ფრანგები გარბიან საფრანგეთიდან.
ტურისტები დასეირნობენ პარიზში, ფრანგები მიდიან თავისი ქვეყიდან. Le Figaro-ს მე-14 გვერდზე შეიძლება წავიკითხე ქაღალდი იმ ფრანგებზე რომლებიც იმედგაცრუებულები არიან დღევანდელი საფრანგეთით და მიდიან იქიდან. დაუცველობა, ყოველდღიური მიკრო-მაკრო აგრესიები, საზოგადოების, ერის დაშლა თავ-თავისთვის მცხოვრები ან ერთმანეთთან მებრძოლ ეთნორელიგიური თემების თუ სხვა უმცირესობების მოზაიკად. ამით გაბეზრებული და დააფრული უფრო და უფრო მეტი ფრანგი ვეღარ სცნობს თავის მშობლიურ საფრანგეთს და მიდის იქიდან.
Pendant que les touristes viennent à Paris, des Français quittent leur pays. En page 14 du Figaro, on peut lire un papier sur ces Français qui sont déçus par la France et qui la quittent. Insécurité, communautarisme, cancel culture : dans la part croissante de nos concitoyens qui s’expatrient, explique le journal, un certain nombre y est poussé par le dépit, parce qu’ils ne reconnaissent pas leur pays.
” საფრანგეთში ქალიშვილებს აუპატიურებენ შუა ქუჩაში, ბიჭები ერთმანეთს ხოცავენ დანით, თავს ესხმიან პოლიციელებს.”’
« En France des filles se font violer en pleine rue, des gamins se tuent à coups de couteaux, des policiers sont attaqués »
ფრნგები საფრანგეთში დაკარგულ ღირებულებებს, ტრადიციებს, მყარ მეობას, უზრუნველობას, ცხოვრების ხელოვნებას ეძებენ პორტუგალიაში, უნგრეთში თუ საბერძნეთში.
აი ფინანსური მრჩეველი 60 წლის Christophe-ს მოწმობა, მის მიერ დახატული ქვეყნის აპოკალიპტური სურათი:
” გოგონებს აუპატიურებენ შუა ქუჩაში, ბიჭები ერთმანეთს ხოცავენ დანით,თავს ესხმიან პოლიციელებს, ქალი
ცოცხლად დაწვეს იმიტომ რომ მას სურდა ნორმალურად ცხოვრება, ბურკინი რომელიც იქცევა ან არ იქცევა თემად”.
წაემოშობით ნანტელმა Christophe-მა დაინახა რომ პარიზის მე-16 რაიონი-arrondissement-იც აღარაა უსაფრთხო დაუცველი ადგილი, მან ნახა ძალადობით მოცული ეს ქალაქი’.
PORTRAIT – საფრანგეთის ლამაზ ქალაქ ბორდოსთან, Mérignac-ში ქმარმა ცოცხლად დაწვა ცოლი, 3 შვილის დედა, 31 წლის წარმოშობით ალჟირელი ქალი. ამის მსგავსი 39 შემთხვევა იყო 2021 წელს საფრანგეთში.
” პატარა დედიკოს რომელიც ოცნებობდა მშვიდობიანად ცხოვრებაზე და რომელსაც ძალიან უყვარდა თავისი შვილები. რომელიც მხიარული ბავშვებით სავსე ბაღში აწყობდა შვილების დაბადების დღეებს ფერადი ბუშტებით .” მომხდარით შეძრულმა მოკლულის მეზობლები და მეგობრები მივიდნენ მოკლულის სახლთან. ” წარმოშობით ალჟირელი ქალი ცოცხლად დაწვა ქმარმა რომელსაც ის შეხვდა ალჟირში. ის 5 წლის წინ ჩამოვიდა საფრანგეთში უკეთესად ცხვრების იმედით.
touchés par l’horreur de l’assassinat mardi 4 mai d’une mère de famille à Mérignac, en Gironde, voisins et amis sont venus déposer des messages devant la maison de Chahinez B., 39e victime d’un meurtre conjugal en France en 2021. Brûlée vive par son époux qu’elle avait rencontré en Algérie, Chahinez B. était arrivée en France il y a cinq ans, dans l’espoir d’une vie meilleur
C’est au Portugal, en Hongrie ou en Grèce qu’ils vont chercher les valeurs qu’ils ne retrouvent plus en France : des traditions, une identité assumée, une insouciance, un art de vivre. Vous lirez le témoignage de Christophe, 60 ans, conseil en finance qui dresse de son pays un portrait apocalyptique : « des filles qui se font violer en pleine rue, des gamins qui se tuent à coups de couteaux, des policiers qui se font attaquer, une femme brûlée vive parce qu’elle voulait vivre normalement, le burkini qui devient un non sujet ». Christophe qui a réalisé que même le 16e arrondissement de Paris n’est plus un sanctuaire. Originaire de Nantes, il a vu cette ville sombrer dans la délinquance.”
ვროპის ქრისტიანულ მემკვიდრეობას არბევენ და ცეცხლს უკიდებენ, ბევრი ეკლესია გადაკეთებულია მიზგითებად., ზოგს უნდა ცხოვრების გარდაქმნა ორგიად, ზოგს უნდა საფრანგეთის გარდაქმნა ხალიფატად, არიან სატანისტებიც და სხვა იდიოტებიც, ასეთი ატმოსფეროს გამო მირბიან ფრანგები უნგრეთშიც.
ყველაფერი დაიწყო ვიქტორ ორბანის მიერ 2017 წელს წარმოთქმული ფრაზით:
” ცხადია რომ ჩვენ შემოვუშვებთ ნადვილ ლტოლვილებს : გერმანელებს, ჰოლანდიელებს, ფრანგებს, იტალიელებს, დაშინებულ პოლიტიკოსებს და ჟურნალისტებს, თავისი ქვეყნებიდან დევნილ ქრისტიანებს ვისაც სურთ ჩენში ნახვა ევროპისა რომელიც მათ აკარგეს თავის ქვეყნებში.”, შესძახა უნგრეთის პრემიერ მინისტრმა.
«Nous laisserons entrer, évidemment, les vrais réfugiés: les Allemands, les Néerlandais, les Français, les Italiens, les politiciens et les journalistes terrorisés, s’était exclamé le premier ministre hongrois. Des chrétiens contraints de fuir leur pays, qui veulent retrouver chez nous l’Europe qu’ils ont perdue chez eux.»
კონსერვატორთა ინფორმაციის საიტი Visegrad Post-ის მთავარი რედაქტორი Ferenc Almássy რეგულარულად იღებს ცნობებს ფრანგებზე რომლებსაც უნდათ უნგრეთში დასახლება. ” ვიცნობ ბოლო 5 წელში უსაფრთხოების მიზეზების გამო ჩამოსულ ათიოდე ადამიანი მცირე მაგრამ ბევრის მთქმელი ამბავია. ჩვენთან არაა იმიგრაცია, არაა ტერაქტები, ღამით ავტობუსში უშიშად ადიან. მაგრამ ყოველთვის ვამბობ რომ საჭიროა ცხოვრების შეცვლა, უნგრულის სწავლა, კარიერის ნოლიდან დაწყება. ეს ძალიან ძნელია. არიან ისეთებიც რომლებიც უკან ბრუნდებიან…”, თქვა მან.
”
თუ არაა უსაფრთხოება არაა თავისუფლებაც.
მაგრამ Laure არ ფიქრობს დაბრუნებას. ” საფრანგეთმა მაიძულა წავსულიყავი საფრანგეთიდან,ამბობს Aix-en-Provence-სში დაბადებული ქალი. მე ძალიან გაჯავრებული ვარ ჩემ ქვეყანაზე.
საფრანგეთი სავსეა ადამიანებით რომლებსაც არ უნდათ საფრანგეთის კანონების დაცვა. მაგრამ ჩვენ, ვართ პარიები. უნდა წავიდეთ საფრანგეთიდან”. ამის მთქმელი 48 წლის ფრანგი ქალბატონის მეორე ქმარია ფრანგ-უნგრელი. ის უნგრეთში დასახლდა 2019 წლის ბოლოს.
” ჩვენ ჩვეულებრივ ვფიქრობდით იქ სიბერეში გადასვლას, ამბობს ოჯახის დედა , მაგრამ ნიმში სცადეს ჩვენი მრავალჯერ გაქურდვა, ჩემს ვაჟიშვილს მოპარეს სკუტერი. მას არ შეეძლო ავტობუსში მარტო ასვლა. ჩემს ქალიშვილს დასდევდა არამზადების ბანდა რომელიც უშნო ფსევდოქათინაურებით აწუხებდა მას. მე აღარ ვცხოვრობდი.”
შარშან ზაფხულში მისი შვილები 15 დღით დაბრუნდნენ საფრანგეთში. უფროს ქალიშვილს თავს დაესხნენ და არდადაგები შეამოკლეს. დღეს ორ ახალგაზრდას უნდა ბუდაპეშტში და არა პარიზში ცხოვრება :
”ჩემმა 23 წლის ქალიშვილმა კარგი სამსახური ნახა ამერიკულ ჯგუფში, მე ფრანგულს ვასწავლი, ჩემი ვაჟიშვილი სწავლობს ინფორმატიკას. აღარ ვღელავ როდესაც ისინი 10 წუთით აგვიანებენ. სულ არ ვნანობთ ჩვეი არჩევანის გამო.”””
L’été dernier, ses enfants sont rentrés en France pour quinze jours. L’aînée s’étant fait agresser, les vacances ont été écourtées. Aujourd’hui, les deux jeunes se voient faire leur vie à Budapest: «Ma fille de 23 ans a trouvé un bon job dans un groupe américain, indique Laure, qui elle, est devenue prof de français. Tandis que mon fils poursuit ses études d’informatique. Et tout ce poids que j’avais en tant que maman dès qu’ils avaient dix minutes de retard, tout ce poids s’est évaporé! Quand on regarde les infos sur les chaînes françaises, on ne regrette absolument pas notre choix.»
ვაცლავ ჰაველის მეგობარსაც უყვარს სექსი პატარა ტუტუც უწლოვან გოგონებთან.
Diffusé
Les Tchèques tolèrent-ils les relations sexuelles avec des mineurs ?
20/06/2005.
…ჩეხოსლოვაკიის ნანგრევებზე გაჩენილი ჩეხეთის რესპუბლიკა ითვლება პედოფილების თავშესაფრად….
ჩეხეთში არიან ცნობილი პირები რომლებსაც განსაკუთრებით უყვართ მცირეწლოვანი ბავშვები.
ასე მაგალითად ჩეხეთის ერთ-ერთი საუკეთესო მოქანდაკე Pavel Opocensky დააპატიმრეს 6 წლით.
ეს ცნობილი დისიდენტი და ქარტია 77-ის ხელისმომწერი დააპატიმრეს იმის გამო რომ ის ფულს უხდიდა ქალწულებს სექსუალური მომსახურებისთვის და ტელეფონით ურეკავდა 12 წლის ბავშვებს, დეტალურად ესაუბრებოდა მათ თავისი სექსუალური გამოცდილების შესახებ და ცდილობდა მათ დაპატიჟებას.
მისი ტურფა სახვარელი, მასზე 27 წლით უმცროსი მზეთუნახავი, ხელს უწყობდა მის ასეთ მოღვაწეობას.
არის კიდევ Bohumil Kulinsky, გოგონების გუნდი Bambini di Praga-ს პატივცემული ხელმძღვანელი. მისი გუნდის ათობით ყოფილმა და დღევანდელმა წევრმა ბრალად დასდეს მას სექსულური ლამაზად რომ ვთქვათ უწესობა. პატივცემული მოღვაწე ეხლა დაპატიმრებულია და ელის სასამართლოს.
ცნობილი სოციოლოგი Jirina Siklova ამბობს რომ ეს გოგონები ხშირად ფიქრობენ რომ სექსისთვის სრულწლოვანებად განსაზღვრული 15 წლის ასაკი მეტისმეტად დიდია და ისინი სექსუალურ ცხოვრებას იწყებენ უფრო ადრე….მაგრამ ჩვეულებრივი მოქალაქე ცოტას აკეთებს მცირეწლოვანებთან სექსის დასაგმობად.
მსგავსი ამბებია აშშ-შიც სადაც ხალხი ფიქრობს რომ ვიღაცას ასამართლებენ იმიტომ რომ ბავშვის შვილებს უნდათ ფული
Par Serge Enderlin — 1996 წლის 31 აგვისტო, გორბაჩოვის პრესტროიკამ აღმოსავლეთი ევროპა, განსაკუთრებით კი ჩეხეთი და სლოვაკეთი გადააქცია პედოფილების სუპერმარკეტად. Serge Elderlin
L’Europe de l’Est, supermarché des pédophilesLa République tchèque et la Slovaquie sont particulièrement touchées. რად აქცია ჩეხოსლოვაკია ვაცლავ ჰაველის დემოკრატიამ
ჩეხეთს და სლოვაკეთს აქვთ კოზირი ჩვეულებრივად არა აქვთ სექსუალური ტურიზმის ცნობილ მარშრუტებს , ესაა მათი სიახლოვე „ მდიდარ დასავლეთთან „. სულ 1 საათი ფეხით სეირნობა და კლიენტი, ხშირად გერმანელი ან ავსტრიელი, საზღვრის. გადალახვისთანავე მოეფერება პატარა გოგონებს, უმრავლეს შემთხვევაში ბოშებს რომლებიც გააკახპა. სიღატაკემ.
გერმანიაში. მიმავალ ჩეხეთის. გზებზე. პროსტიტუცია, განსაკუთრებით ძალიან ახალგაზრდა გოგონების პროსტიტუცია. განიცდის საშინელ ინფლაციას.
ეს. განსაკუთრებით. ხდება. გზა პრაღა-დრეზდენის. გზაზე E-55, რომელსაც ამიერიდან უძახიან სიყვარულის გზას.
Teplice-ს მხრივ // ჩრდილოეთი// ასობით ნახევრადშიშველი ამორძალი„ აბავს „ საბარგო მანქანების მძღოლებს და გერმანელ ტურისტებს.
კრიმინალთა. კარგად ორგანიზებული ბანდები. აკონტროლებენ ამ წელიწადში 365 დღის მანძილზე დღე და ღამე მშრომელ ახალგაზრდა კახპებს.
გერანიიდან მომავალი ავტომობილისტები საზღვრის გადაკვეთისთანავე. ხვდებიან საზიზღარ ატმოსფეროში. ბოჰემიის. ტყეების. სიმკაცრეს და. სისადავეს აღელვებენ მანათობელი. აბრები
Exotica, Erotica, Lotus… ესაა. სოფლის. საროსკიპოები რომლებიც ცოტა ცოტა ყველგანაა სასაზღვრო ზოლის სოფლებში.
Serge Enderlin — 31 août 1996 წლის 31. აგვისტო
კანონმდებლობა. პროსტიტუციაზე, მაშ ბავშვების პროსტიტუციაზეც კანონის არარსებობისას და როდესაც სექსუალური. სრულწლოვანება 15 წლითაა. განსაზღვრული // მაშინ როდესაც ევროპულ ქვეყანათა უმრავლესობაში ეს ასაკია 18 წელი// სატრანსპორტო გზების. ღერძებზე. კახპობენ ძალიან პატარა ჩეხი გოგონები ისე რომ ხელისუფლება ამას არც იმჩნევს. პოლოცია. კმაყოფილდება. „ პროფესიონალების „ ასაკის შემოწმებით, აკავებს. მხოლოდ იმათ ვინც აშკარად, თვალშისაცემად 15 წელზე უფრო ნაკლები ასაკის. ბავშვია.
მაგრამ პრაღიდან ას. კილომეტრში მდებარე პილსენნის პოლიციის ლეიტენანტის. თქმით ასეთების. ამოცნობა ძალიან ძნელია ვინაიდან პარფიუმერია. და. ტანისამოსი 12 წლის. ბავშვსაც დაამსგავსებს 16-18 წლის ქალიშვილს.
პრაღაში არის. კახპების. დამხმარე. ორგანიზაცია. რომლის. ხელმძღვანელი Pavla Vitaskova ამობობს რომ გატაცებული. და იძულებით გაკახპებული. და შემდეგ საზღვარგარეთ გაყიდული გოგონების. რაოდენობა. უწყვეტად. იზრდება
იზრდება ბავშვების. ამსახველი პორნოგრაფიული. მასალების. დამზადებისთვის. დაპატიმრებულთა რაოდენობა.
რამოდენიმე. თვის. წინ პრაღაში. დააპატიმრეს პორნოგრაფიული ჟურნალებით ვაჭრობაში სპეციალიზებული კომერსანტი Roman Hysek
// ის ვაჭრობდა ჟურნალებით “Martin”, “Game Boys”… სადაც არის. პატარა
ბავშვების. ფოტოები//. მასტურბაცია, სოდომია, ფელაცია, ესაა ყველაზე ბაბილონიზებულ-სოდომიზებული ბრბოს. საყვარელი ჟურნალები.
არადა Hysek სასამართლოზე. ამბობდა. რომ. ისაა. ახალი. სიყვარულის ადებტი. და. ესაა „ ხელოვნება, მხოლოდ. ხელოვნება „.
„. მე ვარ. პროფესიონალი და გადაღებულები თანახმანი არიან.
რამოდენიმე. კვირის. შემდეგ გერმანიაში. დააპატიმრეს. ჰისეკის „კორესპონდენტი „ რომელიც. ჰისეკისგან იღებდა და ყიდდა პედოფილურ. ვიდეო პორნო კასეტებს და მსგავს ჟურნალებს. ბელგიაში და ჰოლანდიაში
ჰისეკისნაირები. სარგებლობენ. იმით რომ ასეთი მშვენიერი. რამეების ბეჭდვა ჩეხოსლოვაკიის. ნანგრევებზე. იაფია და. ტიფოგრაფები მნიშვნელობას. არ. ანიჭებენ „ მასალის „ წარმომავლობას.
პედოფილები. და. ბავშვებით ვაჭრები სარგებლობენ იმით. რომ ახალი ფენომენის. პირისპირ. მდგარ. ლოკალურ.
პოლიციებს აკლია. საშუალებები და. გამოცდილება.
პრაღას ზნე-ჩვეულებათა. პოლიციის ( police des moeurs pragoise) კაპიტანი Lubos Fiala ამბობს. რომ. ჩეხეთის. ტერიტორიაზე პედოფილიის. სფეროში აქტიურობს ათიოდე. ორგანიზაცია. თუ. ქსელი. ვრცელდება. ახალგაზრდული პორნოგრაფია. ვინაიდან სისხლის. სამართლის. კოდექსის. შესაბამისად. პატარა. ბავშვების. ამსახველი. პორნოგრაფიული კასეტებით თუ ჟურნალებით ვაჭარს აპატიმრებენ მარტო 1 წლით.
ქსელები. იგივეა სლოვაკეთში.
2 დღის. ვენაში დააპატიმრეს. წარმოშობით სლოვაკი ავსტრიელი რომელიც. ხელმძღვანელობდა 12-15 წლის სლოვაკი. გოგონების სექსუალური ექსპლუატაციით. დაკავებულ ქსელს.
ერთ-ერთმა. ავსტრიელმა. ჟურნალისტმა თავი გაასაღა. პედოფილად და და. გაიცნო 35. წლის Jiri K. რომელმაც. მას შესთავაზა 70 სხვადასხვა სლოვაკი პატარა გოგონა.
რეპორტიორმა. შემდეგ რამოდენიმე. საათი გაატარა. ბრატისლავას ოტელში 12-13 წლის გოგონების. საზოგადოებაში და ამ სიამოვნებისთვის. 500 შილინგი გადაუხადა Jiri K.-ს.
ბრატისლავას. და. ვენას. შორის. მანძილი. სულ 60 კილომეტრია ოდესღაც. გადაულახავი. რკინის. ფარდის გაქრობის შემდეგ საზღვარზე დაუღალავად. მიდიმოდიან ყველანაირი ოხრებიც.
აღმოსავლეთი ევროპა გადაიქცა. პედოფილების. ახალ სუპერმარკეტად.
აპრილში ევროპის. საბჭოში. წაკითხული. ანგარიშის. თანახმად აღმოსავლეთი ევროპის 100 000 ბავშვი კახპადაა ქცეული დასავლეთში პედოფილიის. ქსელებში.
ბერლინში. ვეღარ. ითვლიან „ პატარა პოლონელ ბიჭუნებს „.
1992. წლიდან იძიებენ. ბავშვებით. და. სრულწლოვანი. ადამიანებით ვაჭრების. საქმეებს.
A Berlin, on ne compte plus les «petits garçons polonais». Et des trafics d’êtres humains mineurs et adultes font ou ont fait l’objet d’enquêtes depuis 1992.
https://www.radio.cz/en/section/talking/rent-boys-sex-workers-living-on-societys-edge
Rent boys: Sex workers living on society’s edge | Radio Prague International
დასაქირავებელ-გასაქირავებელი ბიჭები RENT BOYS: სექსუალური შრომის სტახანოველი მშრომელები ცხოვრობენ საზოგადოებისგან გარიყულები.
Eric P. Martin, Nikola Brabenec
08-11-2004
ყოფილი ჩეხოსლოვაკიის დედაქალაქ პრაღაში ჩასული მრავალი ტურისტი პირველ რიგში ხედავს ქალაქის რკინიგზის მთავარ სადგურს. მაგრამ ესაა სექსუალური ტურიზმის განსაკუთრებული ტიპის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილი პრაღაში.
აქ მომუშავე კახპების თქმით უცხოელი კაცები აქ ეძებენ მამრ სექსუალურ მუშაკებს რომლებსაც ჰქვიათ დასაქირავებელ-გასაქირავებელი ბიჭები.
28 წლის Kevin ყოფილი მამრი კახპაა, მაგრამ ის აქ მოდის ხოლმე თავისი კახპა ძმაკაცების სანახავად.
ის ამბობს რომ მას სძულს ეს ადგილი ვინაიდან ის მას აგონებს აქ გადატანილ ამბებს.
მას ჰყავდა იმიდენი კლიენტი რომ ნთქავდა ნარკოტიკ
pervitine -ს მთელი ღამე ფხიზელი რომ დარჩენილიყო.
” აქ შეხვდებით ბანკების ხელმძღვანელებს, დიდ თანამდებობის პირებს და საშუალო სამუშაოთი დაკავებულებს. შეხვდებით მათ დაუფიქრებლად იმიტომ რო თუ გაიხსენებთ ყოველ კლიენტს რომელიც გყავდათ ან არა გაგიჟდებით.
როგორც წესი გიხსენებენ თქვენ, და ეს უარესია.”
Kevin და 2 ყოფილი მამრიკახპა // ყოფილი მსიძავები// უყვებიან პრაღის რადიოს თუ რას გვანან ეს ბავშვები თუ ყმაწვილები რომლებიც არიან ჩეხეთის რესპუბლიკის დედქალქის ერთ-ერთი ტურისტული ღირსშესანიშნაობა.
ისინი აღწერენ ტოქსიკომან ობლებს, სახლიდან გაქცეულ მარტოსულ ნარკომანებს, ვენერიული ავადმყოფობების მუდმივ საშიშროებას.
ისინი ამბობენ რომ ბევრი ეს მამრი კახპა-მსიძავი კახპობა- მსიძავობას უკვე ბავშვობიდან იწყებს.
ამ სამმა კაცმა მიატოვა კახპობა-მსიძავობა, მაგრამ მათი მომავალი არაა იმედისმომცემი.
ყველა ყოფილმა კახპა-მსიძავმა ითხოვა მათი გვარების საიდუმლოდ შენახვა.
Kevin-მა დაიწყო კახპობა-მსიძავობა მაშინ როდესაც 16 წლისა იყო, როდესაც ჯერ კიდევ სკოლის მოწაფე იყო.
მისი პირველი კლიენტი იყო მისი მასწავლებლის ოჯახის წევრი.
მან 3 წლის წინ გაანება თავი კახპობა-მსიძავობას იმიტომ რომ უკვე მეტისმეტად ასაკოვანი იყო ამისთვის და ვერ უწევდა კონკურენციას ყველაზე პოპულარულ კახპა-მსიძავ ბიწებს, ვეღარ შოულობდა კლიენტებს.
ბევრი ამ კახპა-მსიძავი ბიჭის მსგავსად
Kevin აღზრდილი იყო ობოლთა სახლში.
ჩეხეთის რესპუბლიკაში მეტი ბავშვია ობოლთა სახლებში ვიდრე ევროკავშირის ნებისმიერ სხვა ქვეყანაში.
Kevin ამბობს რომ ობოლთა სახლიდან წასვლის დროისთვის ის არ იყო მომზადებული ცხოვრებისთვის.
” ბავშვთა სახლებს არ ევალებათ მათი აღსაზრდელების მომზადება ცხოვრებისთვის, მათთვის სამუშაოს, ფულის, ბინის გარანტიის მიცემა. მე, მაშ, 18 წლისა, ბავშვთა სახლიდან წასვლის შემდეგ აღმოვჩნდი ქუჩაში.”
Kevin თქმით სადგურის 1 კაფე არის ადგილი სადაც ზოგი ახპა ბიჭი-მსიძავი ხვდება პოტენციურ კლიენტებს.
პროექტი Opportunity არის ორგანიზაცია რომელიც ეხმარება ამ უბედურ ბიჭებს.
ორგანიზაციის კოორდინატორი
Laszlo Sumegh უმრავლესობა იმ უბედური ბიჭებისა რომლებმაც დახმარებისთვის მიმართეს ორგანიზაციას ცხოვრობდა ობოლოთა სახლებში. ამ ბიჭების ნაწილი სახლიდან გაქცეული იყო.
ორგანიზაციის ერთ-ერთ-ერთი მთავარი მიზანია ვენერიულ ავადმყოფობათა და შიდსის გამოვლენა და მათი გავრცელების არდაშვება.
დღევანდელ ნიჰილისტურ-ცინიკურ ჰედონისტურ სამყაროში ამ ორგანიზაციასაც უჭირს.
ორგანიზაციის მიერ ჩატარებულმა ერთ-ერთმა ტესტმა აჩვენა რომ მაშინ მსიძავ-კახპა ბიჭ პეტრეს ჰქონდა ერთდროულად ჰეპატიტი
B და C. სწორედ ამ დროს შეწყვიტა კახპა-მსიძავობა 23 წლის კაცმა. სექსუალური გზით გარდამავალი ეს ავადმყოფობა კლავს თუ არაა ჩატარებული მკურნალობა.
ეს კაცი ბავშვობაში იყო ობოლთა სახლში. მან კახპობა-მსიძავობა დაიწყო 18 წლის ასაკში. დაეჩვია ნარკოტიკ pervitine-ს, ნარკოტიკი méthamphétamine-ს ფორმას რომელმაც ძლიერი მიჩვევა იცის.
Petr-ემ სხვა კახპა ბიჭ-მსიძავებთან შედარებით უფრო გვიან დაიწყო კახპობა-მსიძავობა. ბევრი კახპა-მსიძავობას იწყებს 17 წლის ასაკიდან, ზოგი კი 11 წლის ასაკიდან.
21-ე საუკუნე საშიში ხანაა-ავღანეთში სტრესით გაგიჟებულმა ფრანგმა ჯერ მოკლა 90 წლის მოხუცი ფრანგი ,შეჭამა მისი გული და ენა, თავს დაესხა ვიღაც ტრაქტორისტს, ტულუზას საგიჟეთიდან გაქცევის მერე კი ცემა 70 წლის თავისთვის მოსეირნე ქალი და მეზობლებს რომ არ გაეკოჭათ კაცმა არ იცის რა მოხდებოდა. საგიჟეთიდან გაქცეულებით სავსეა ქვეყანა. ევროპელები სლალომით დადიან ჯიჰადისტებს, სატანისტებს, ვანდალებს და გიჟებს შორის. დაჭკვიანდით თორენა ზოგადად პოზიტიური გოგიაგვახარიობა მოსპობს სტალინიზმს გადარჩენილებს.
ტულუზას საგიჟეთიდან გაიქცა 4 გიჟი, ერთი, ”პირენეების კანიბალად” წოდებული 34 წლის ყოფილი სამხედრო თავს დაესხა თავის ძაღლთან ერთად ტულუზას საცხოვრებელ უბან მოსეირნე 72 წლის ქალს. ეს თავდამსხმელი გიჟი 2013 წელს გასამართლებული იყო მკვლელობისთვის და კანიბალიზმის ფაქტებთვის. დღევანდელობა სავსეა გიჟებით.როცა გარეთ გადიხარ აღარ
იცი ვინაა გიჟი
და ვინ ჯიჰადისტი. გოგიაგვახარიობით გამოთაყვანება დაგღუპავთ. ფხიზლად და წინდახედულად ბრძანდბოდეთ.ამ საგიჟეთიდან გაქცეულებს შორის არის კიდევ 1 მოძალადე.
” პირენეების კანიბალი” გაიქცა საგიჟეთიდან და თავს დაესხა 70 წლის ქალს
გიჟმა 70 წლის ქალს ურტყა თავში და ხელებში. ის დააკავეს მოწმეებმა.
ის დაპატიმრებული იყო იმიტომ რომ მან მოკლა კაცი და შეჭამა მისი გული და ენა.
სეთი რამეების გამგონ-მნახველი ბევრი გაიქცევა ქვეყნიდან ….
პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარიც დაიწვა, გერმანიაში ჩააყუდეს მორიგი გერმანელი კანიბალი. ასეა 1950-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუციის მერე.თუ იდებად დარჩებით იქნებით ან კანიბალები ან კანიბალების საჭმელი. გერმანიაშიც არიან კანიბალები.
ბერლინში სასამართლომ სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯა 42 წლის მასწავლებელს იმიტომ რომ მან მოკლა კაცი და და დაჩეხა მისი სხეული მისი ” კანიბალური ფანტაზიების” განსახორციელებლად.
Stefan R. აღიარეს დამნაშავედ იმიტომ რომ მან 2020 წლის 6 სექტემბერს მოკლა 43 წლის კაცი ბერლინში. მან თავისი მსხვერპლი გაიცნო შეხვედრების საიტზე და დაპატიჟა ის თავისთან ”სიყვრულის საკეთებლად”. უბედურიც მივიდა. მასპინძელმა ის გათიშა ნარკოტიკით დაა დააძინა. შემდეგ მან დაკლა უბედური, ყელი გამოჭრა მას და მოაჭრა მას გენიტალიები რომელთა შეჭმაც უნდოდა. შემდეგ მასპინძელმა დაჩეხა სტუმრის სხეული და გადამალა ოჩეხილი თავის ბერლინის ბინაში. პოლიციამ არ დააფასა მასპინძლის გულუხვობა და ის ჩააყუდეს.
ნობელის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის ღრმადშინაარსიანი მოღვაწეობის შემდეგ გერმანიაშიც შეიძლება შეხვდე კანიბალს რომელსაც მოყვასის ჩიჩია უყვარს და არა მოყვასი.
გერმანიაში მეორედ ასამართლებენ კანიბალ კომისარს. მას ბრალად ედება მკვლელობა და კანიბალიზმი., 2016 წლის 01 ნოემბერი.
C’est un procès au long cours qui s’ouvre ce mardi à la cour d’appel de Dresde: celui d’un policier a priori exemplaire, jugé “sympathique et généreux”… accusé d’assassinat et de cannibalisme.Par AFP – 01 nov. 2016 à 07:28 | mis à jour le 01 nov. 2016 à 07:39 – Temps de lecture : 3 min2| | Vu 10305 fois
Detley Günzel, un policier de 58 ans, avait été condamné à huit ans et demi de prison en première instance. Photo AFP
გერმანელ პოლიციელს რომელსაც უკვე მიუსაჯეს 8,5 წლით პატიმრობა იმიტომ რომ მან 2013 წელს თავისი სახლის სარდაფში მოკლა და დაჩეხა 59 წლის წარმოშობით პოლონელი კონსულტანტი Wojciech Stempniewicz ისევ ასამართლებენ დრეზდენში. ამ პოლიციელს უწოდეს ” კომისარი ტაბუს გარეშე”.
მსხვერპლიც კაი ვინმე იყო. ის კანიბალიზმისადმი მიძღვნილ საიტზე შეხვდა ამ პოლიციელს და სთხოვა მას მომკალი და შემჭამეო.
დრეზდენის სასამართლომ დაადგინა რომ პოლიციელი დამნაშავეა სექსუალური ჟინით კაცის მოკვლაში და მიცვალებულთა შეწუხებაში.
მკვლელი კანიბალი 30 წლის მანძილზე პოლიციელი იყო. მას ყავს უკვე სრულწლოვანი 3 შვილი. მეზობლების თქმით ისაა სიმპატიური, გულუხვი და დიდად ზრდილობიან-თავაზიანი ვინმე.
მან ჩეხეთის საზვართან მდებარე სოფელში Hartmannsdorf-Reichenau გახსნა bed and breakfast.
სწორედ იქ, სადომაზოხისტური პრაქტიკებისთვის მოწყობილ სარდაფში მან დანით და ხერხით დაანაწევრა სხეული მსხვერპლისა რომელსაც შეხვდა კანიბალური ფანტაზიებისადმი მიძღვნილ საიტზე. გვამის ნაჭრები კი მან დამარხა თავის ბაღში.
ბრალდებულმა აღიარა რომ მან დაჩეხა გვამი მაგრამ თქვა რომ მას არ მოუკლავს ეს კაცი, რომ ამ კაცმა თავი ჩამოიხრჩო მის სარდაფში.
” როტენბურგის კანიბალის” გახსენება
Detlev Günzel-ს მიუსაჯეს მუდმივი პატიმრობა. პირველმა ინსტანციამ მას გამოუტანა 8,5 წლის განაჩენი. მან დაინახა მკვლელობა მაგრამ შემამსუბუქებელ გარემოებად მიიჩნია ის რომ მსხვერპლმა ინტერნეტით თვითონ გამოთქვა სიკვდილის სურვილი.
იმ მოტივით რომ პირველი ინსტანციის სასამართლომ კარგად არ გამოიკვლია მსხვერპლის თვითმკვლელობის ჰიპოთეზა იყო მეორე სასამართლო.
L
არამზადობით გართულმა M. Günzel-მა გადაიღო 50-წუთიანი საშინელი ვიდეო რომელიც აჩვენეს პირველ სასამართლოზე.
ფილმში ჩანს სისხლით დაფარული ბრალდებული რომელიც ბუტბუტებს
” ვერასოდეს ვიფიქრებდი რომ დავეცემოდი ამდენად დაბლა”.
Günzel-მა და მისმა მსხვერპლმა პირისპირ შეხვედრამდე ერთი თვით ადრე გაიცნეს ერთმანეთი საიტზე სადაც ყვებიან კანიბალურ ფანტიზიებს. საიტი შავი იუმორით ტრაბახობს იმით რომ არის ” პირველი ნომერი ეგზოტიკური ხორცისთვის”.
პროცესმა გამოაჩინა დღევანდელობის ბნელი მხარე, სამყარო სადაც არის სისხლიანი სექსუალური პრაქტიკები.
ამ პროცესმა გერმანელებს გაახსენა ”როტენბურგის კანიბალი”, Armin Meiwes, ვინც 2001 წელს დაასაჭურისა, მოკლა და ნაწილობრივ შეჭამა ამაზე თანახმა 43 წლის ბერლინელი. კანიბალს სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს.
ნობელის პრემიის ლაურეატი მიხაილ გორბაჩოვის ღრმადშინაარსიანი მოღვაწეობის შემდეგ გერმანიაშიც შეიძლება შეხვდე კანიბალს რომელსაც მოყვასის ჩიჩია უყვარს და არა მოყვასი.
გერმანიაში მეორედ ასამართლებენ კანიბალ კომისარს. მას ბრალად ედება მკვლელობა და კანიბალიზმი., 2016 წლის 01 ნოემბერი.
C’est un procès au long cours qui s’ouvre ce mardi à la cour d’appel de Dresde: celui d’un policier a priori exemplaire, jugé “sympathique et généreux”… accusé d’assassinat et de cannibalisme.Par AFP – 01 nov. 2016 à 07:28 | mis à jour le 01 nov. 2016 à 07:39 – Temps de lecture : 3 min2| | Vu 10305 fois
Detley Günzel, un policier de 58 ans, avait été condamné à huit ans et demi de prison en première instance. Photo AFP
გერმანელ პოლიციელს რომელსაც უკვე მიუსაჯეს 8,5 წლით პატიმრობა იმიტომ რომ მან 2013 წელს თავისი სახლის სარდაფში მოკლა და დაჩეხა 59 წლის წარმოშობით პოლონელი კონსულტანტი Wojciech Stempniewicz ისევ ასამართლებენ დრეზდენში. ამ პოლიციელს უწოდეს ” კომისარი ტაბუს გარეშე”.
მსხვერპლიც კაი ვინმე იყო. ის კანიბალიზმისადმი მიძღვნილ საიტზე შეხვდა ამ პოლიციელს და სთხოვა მას მომკალი და შემჭამეო.
დრეზდენის სასამართლომ დაადგინა რომ პოლიციელი დამნაშავეა სექსუალური ჟინით კაცის მოკვლაში და მიცვალებულთა შეწუხებაში.
მკვლელი კანიბალი 30 წლის მანძილზე პოლიციელი იყო. მას ყავს უკვე სრულწლოვანი 3 შვილი. მეზობლების თქმით ისაა სიმპატიური, გულუხვი და დიდად ზრდილობიან-თავაზიანი ვინმე.
მან ჩეხეთის საზვართან მდებარე სოფელში Hartmannsdorf-Reichenau გახსნა bed and breakfast.
სწორედ იქ, სადომაზოხისტური პრაქტიკებისთვის მოწყობილ სარდაფში მან დანით და ხერხით დაანაწევრა სხეული მსხვერპლისა რომელსაც შეხვდა კანიბალური ფანტაზიებისადმი მიძღვნილ საიტზე. გვამის ნაჭრები კი მან დამარხა თავის ბაღში.
ბრალდებულმა აღიარა რომ მან დაჩეხა გვამი მაგრამ თქვა რომ მას არ მოუკლავს ეს კაცი, რომ ამ კაცმა თავი ჩამოიხრჩო მის სარდაფში.
” როტენბურგის კანიბალის” გახსენება
Detlev Günzel-ს მიუსაჯეს მუ
დმივი პატიმრობა. პირველმა ინსტანციამ მას გამოუტანა 8,5 წლის განაჩენი. მან დაინახა მკვლელობა მაგრამ შემამსუბუქებელ გარემოებად მიიჩნია ის რომ მსხვერპლმა ინტერნეტით თვითონ გამოთქვა სიკვდილის სურვილი.
იმ მოტივით რომ პირველი ინსტანციის სასამართლომ კარგად არ გამოიკვლია მსხვერპლის თვითმკვლელობის ჰიპოთეზა იყო მეორე სასამართლო.
L
არამზადობით გართულმა M. Günzel-მა გადაიღო 50-წუთიანი საშინელი ვიდეო რომელიც აჩვენეს პირველ სასამართლოზე.
ფილმში ჩანს სისხლით დაფარული ბრალდებული რომელიც ბუტბუტებს
” ვერასოდეს ვიფიქრებდი რომ დავეცემოდი ამდენად დაბლა”.
Günzel-მა და მისმა მსხვერპლმა პირისპირ შეხვედრამდე ერთი თვით ადრე გაიცნეს ერთმანეთი საიტზე სადაც ყვებიან კანიბალურ ფანტიზიებს. საიტი შავი იუმორით ტრაბახობს იმით რომ არის ” პირველი ნომერი ეგზოტიკური ხორცისთვის”.
პროცესმა გამოაჩინა დღევანდელობის ბნელი მხარე, სამყარო სადაც არის სისხლიანი სექსუალური პრაქტიკები.
ამ პროცესმა გერმანელებს გაახსენა ”როტენბურგის კანიბალი”, Armin Meiwes, ვინც 2001 წელს დაასაჭურისა, მოკლა და ნაწილობრივ შეჭამა ამაზე თანახმა 43 წლის ბერლინელი. კანიბალს სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს.
Début du procès pour racisme “anti-blanc” en France
26/04/2013 – საფრანგეთში იყო სასამართლო თეთრკანიანთა წინააღმდეგ მიმართული რასიზმის გამო.
გაასამართლეს 29 წლის კაცი რომელმაც ბინძური ფრანგი და ბინძური თეთრკანიანი უძახა პარიზის მეტროში თავის თანამგზავრ ფრანგს და ცემა ის. თავდასხმისას მან გამოიყენა გატეხილი ბოთლიც. იყო ასეთი ბრალდებების სხვა შემთხვევებიც.
დამნაშავედ აღიარებული დააჯარიმეს 75 000 ევროთი და 5 წლით ჩააყუდეს ციხეში.
ასეთი უბედურებების მიზეზი და გამაძლიერებელია 1950-80-ანი წლების ნიჰილისტურ-სექსუალური რევოლუცია
AFP
(FRANCE 24 avec fils)
1968 ძირს ისტორიული საფრანგეთი, ძირს ძველი, მშობლების,წინაპრების საყვარელი სამყარო!
გოგიაგვახარიების საყვარელი 1968 წლის მაისის მწვავე კრიტიკოსი და მოწინააღმდეგე ფრანგი ფილოსოფოსი და ისტორიკოსი Marcel Gauchet
1968 ძირს ისტორიული საფრანგეთი! რას არ გვიყვებიან გოგიაგვახარიები
არის 1946 წელს დაბადებული ფრანგი ფილოსოფოსი და ისტორიკოსი მარსელ გოშე ანუ Marcel Gauchet, ისაა სოციალურ მეცნიერებათა მაღალი კვლევის სკოლის საპატიო წამყვანი მუშაკი, ერთ ერთი მთავარი ფრანგული ინტელექტუალური ჟურნალი Le Débat-ის მთავარი რედაქტორი. ეს ჟურნალი მან Pierre Nora-სთან ერთად დააარსა 1980 წელს.
ანუ ადამიანის უფლებების რევოლუცია დაასკვნა რომ 1968 წლის რევოლუციამ მოსპო ოჯახის, ავტორიტეტის, მემკვიდრეობის, ეკლესიის, ერის ტრადიციული ღირებულებები და იდეალები და მიგვიყვანა რადიკალურ ინდივიდუალიზმამდე, დააჩქარა უწესრიგო სამყაროს გამოჩენა.
Marcel Gauchet le constate dans La Révolution des droits de l’homme(5) : la révolution soixante-huitarde a débouché sur un individualisme radical et, en faisant exploser les repères traditionnels (famille, autorité, héritage, Église, nation), le mouvement de Mai 68 précipita l’avènement d’un monde dérégulé.
ამ ცნობილი ფრანგი მოღვაწის თქმით «თანამედროვე ადამიანს აღარ ესმის რომ ის ცხოვრობს საზოგადოებაში. თანამედროვე პიროვნების ამ მოდელში აღარაა საჭირო ადგილი სირცხვილის თუ დანაშაულის ჩადენის, სინანულის განცდისთვის. » ” დღევანდელი ინდივიდი შეიძლება იყოს პირველი ადამიანი რომელმაც არ იცის რომ ის ცხოვრობს საზოგადოებაში…”
« L’individu contemporain aurait en propre d’être le premier individu à vivre en ignorant qu’il vit en société » ; « il n’y a plus guère de place, dans ce modèle de la personnalité contemporaine, pour la honte ou pour la culpabilité » ;
ამას ფრანგი სწავლული მარსელ გოშე უწოდებს დეტრადიციონალიზაციას. ადამიანის უფლებებზე ყვირილი დამკვიდრდა ზრდილობის, წესიერების, თავაზიანობის წინააღმდეგ და ნაცვლად.
ტრადიცია, ზრდილობა, თავაზიანობა, წესიერება, ავტორიტეტი გაქრა, მაგრამ ყველაფერი ეს თავიდან დასამკვიდრებელი და გასავრცელებელია.
სამყარო კარგავს იდეალებს და ამიტომ კარგავს მეობას.
დეტრადიციონალიზაცია ანუ ტრადიციების დაკარგვა, მეობის, იდეალების,კუთვნილების განცდის, სამყაროს სიყვარულის დაკარგვა და დეზერტირობა, აი ეს ახასიათებს 1968 წლის შემდგომ დღევანდელობას სახელგანთქმული თანამედროვე ფრანგი ფილოსოფოსი მარსელ გოშეს აზრით.
«იყო დრო როდესაც ვკვდებოდით ნოსტალგიით», მაგრამ ნოსტალგია აღარაა ის რაც იყო.
იკარგება ყველაფერი და მათ შორის წესრიგის და ავტორიტეტის განცდა, არის ავტორიტეტის კრიზისი და იმარჯვებს უზრდელობა, უწესობა.
ამას გვეუბნება სახელგანთქმული თანამედროვე ფრანგი მოაზროვნე მარსელ გოშე.
Il fut un temps où l’on mourait de nostalgie[21] » ; mais … la nostalgie n’est plus ce qu’elle était. Tout se perd et, dans ce tout, le sens de l’ordre et de l’autorité. Car Marcel Gauchet, après d’autres et avec d’autres, affirme qu’il y a une « crise de l’autorité », que « l’incivilité gagne »[22].
დღევანდელი უწესო და არეული სამყაროს საფუძვლებიდან, 1968 წლის პარიზული მაისის კულტურული რევოლუცია
ძირს ძველი სამყარო!
ამ მოვლენებმა დიდი კვალი დაამჩნიეს (არა მარტო) საფრანგეთის ახალ და უახლეს ისტორიას
ყველა სოციალურ კატეგორიაზე გავრცელებული სტუდეტური ჯანყი ბოლოს და ბოლოს იქცა მეოცე საუკუნის (არა მარტო) საფრანგეთის ისტორიის ერთ-ერთ უდიდეს სოციალურ მოძრაობად.
მეფეა ინდივიდი, ოჯახი, ერი, სამშობლო, ქვეყანა, მით უმეტეს რელიგია წარსულის მავნე გადმონაშთებია და არა ღირებულებები. ესაა მოძრაობის არსი.
ორი მსოფლიო ომის და გენოციდების შემდეგ გაზრდილი და განებივრებული თაობა უარყოფდა ავტორიტეტს, ისტორიული ეროვნულ და კულტურულ მემკვიდრეობას, ყოველგვარ შეზღუდვას და აკრძალვას, მშობელთა მეობას, სისტემას, და ა.შ.
ის ითხოვდა ნებისმიერი ფორმის სიამოვნების ლეგალიზაციას.
ისტორიკოსი Pascal Ory-ს თანახმად
« 1968 წლის მაისი იყო პოლიტიკური მარცხი, მაგრამ გრძელვადიანი კულტურული წარმატება. ჩვენ სრულებით სხვა ხანაში ვცხოვრობთ, მაგრამ ცხოვრების წესის თვალსაზრისით ჩვენ ვართ 68 წლის შვილები».
გააფთრებული მოხმარებისკენ
1968 წლის მოვლენები დარჩა განთავისუფლების, ემანსიპაციის და ინდივიდი მეფის გამოჩენის სიმბოლოდ.
მაგრამ მოძრაობის ნამდვილი შედეგები იმდენად უცნაურია რომ გვაფიქრებინებს «ისტორიის ეშმაკობაზე».
როგორც აანალიზებს ფრანგი ფილოსოფოსი
Luc Ferry, 968 წლის მაისის ლოზუნგები
« ქვაფენილის ქვეშ პლაჟი »,«Jouir sans entrave » ანუ «სიამოვნება-ტკბობა-ორგაზმი დაუბრკოლებლად»,«აკრძალულია აკრძალვა» (Sous les pavés la plage », « Jouir sans entrave », « Il est interdit d’interdire ») ,და აშ მატყუარა მაცდური გარეგნობის მიუხედავად სასარგებლო იყო მოხმარების საზოგადოებისთვის.
ყველას დასანახავად 1968 წლის მაისის ბრბოები თამაშობდნენ რევოლუციონერების როლს. სინამდვილეში მათი მთავარი მოთხოვნა იყო სიამოვნების და თავისუფლად დროისტარების უფლება.
ტრადიციულ, ისტორიულ ღირებულებათა და იდეალთა მოსპობამ გააჩინა მოხმარების საზოგადოება, ბიძგი მისცა ზნე ჩვეულებათა ისეთ განთავისუფლებას რომ ევროპის ქალაქებში ეხლა დრო და დრო პოულობენ სადომაზოხისტურ სექსუალურ ორგიებში დაღუპულთა გვამებს. სკოლა დაემხო და გაუთავებლად ითხოვენ ახალ -ახალ უფლებებს ინდივიდებისთვის.
ფიზიკური სიამოვნებისკენ სწრაფვის ხანა
ფრანგი მეცნიერი Gilles Lipovestky ამბობს რომ 1968 წლის მაისის მოძრაობის მიერ ნაქადაგევმა ჰედონიზმმა კვება მოხმარების,
consumérisme-ს ექსპანსია ვინაიდან დაუბრკოლებლად სიამოვნების უფლების მოთხოვნამ წაახალისა მასობრივი მოხმარება და თავისუფალი დროისტარების საზოგადოება, la société de loisirs.
1968 წლის მოძრაობის უარყოფითი შედეგი ასევე იყო ჩვენი ჩამოშორება პასუხისმგებლობისგან და დღევანდელ მოვლენებზე რეაქციისგან, როგორც ამას ხაზს უსვამს ფილოსოფოსი Pierre Manent:
«სტრესისთვის თავის არიდება»,
«ნებისმიერ შემთხვევაში აუღელვებლად სიამოვნება».
1968 წლის მაისმა მორალზე წინ და მაღლა დააყენა სიამოვნება, ტკბობა, ორგაზმი და არა ბედნიერება, ქვეყანაზე, ერზე, ოჯახზე პასუხისმგებლობაზე წინ და მაღლა დააყენა სიმშვიდე და ინდივიდუალური კეთილდღეობა.
ნიჰილიზმი როგორც ისტორიული,ტრადიციული საზოგადოების ისე კაპიტალიზმის წინააღმდეგ.
თავის სახელგანთქმულ ნარკვევში «1968 წლის მაისი, შეუძლებელი მემკვიდრეობა »(Mai 68, l’héritage impossible), ფრანგმა მეცნიერმა Jean-Pierre Le Goff-მა აჩვენა რომ ბოლშევიზმის და ჰედონიზმის უცნაურმა ნაერთმა დააჩქარა მოძრაობა ახალი ინდივიდუალისტური და მომხმარებელი საზოგადოებისკენ.
კულტურულმა მემარცხენეობამ («Le gauchisme culturel)განთავისუფლების დროშით ადამიანებს წაართვა ყველაფერი რაც მათ ადრე იცავდა ტირანიის სხვადასხვა ფორმებისგან, ოჯახი, ეკლესია, სოციალური სახელმწიფო და ადამიანი დარჩა მარტო სახელმწიფოს პირისპირ.
არის ვალის და მოვალეობის არმცნობი ნიჰილიზმის ბატონობა. ამის გამო თითქმის შეუძლებელია სოციალური კავშირის საფუძვლების გააზრება.
თავის წიგნში La France d’hier, Récit d’un monde adolescent des années 1950 à Mai 68 ანუ გუშინდელი საფრანგეთი, მოთხრობა მოზარდ სამყაროზე 1950-ანი წლებიდან 1968 წლის მაისამდე ფრანგი სოციოლოგი Jean-Pierre Le Goff წარსულ დროს ადარებს იმას რაც ხდება 1968 წლის შემდეგ.
ამ სოციოლოგიური ნარკვევის კითხვისას თვალში გვეცემა ის თუ რამდენად ახასიათებდა ძველ სამყაროს სიმყარე და ხანგრძლივობა, მაშინ როდესაც 1968 წლის შემდგომი სამყარო ეფუძნება წამიერ და სწრაფმავალ, სწრაფად ცვალებად აწმყოს.
აი რას წერს ის ქორწინებაზე 1950-ან წლებში:
«არ უნდა შემცდარიყავი საცოლის თუ საქმროს არჩევანში, გადაწყვეტილების მიღებამდე საჭირო იყო დრო.
ამისთვის იყო დაწინდვა რაც მომავალ მეუღლეებს აძლევდა ერთმანეთის ხასიათების გაცნობის და შესაძლო მომავალ სირთულეთა წარმოდგენის საშუალებას.დაწინდვის გაწყვეტა დასაშვები იყო, თუმცა ესეც ცუდად აღიქმებოდა.
დაქორწინების შემდეგ კი ოჯახის დანგრევა მიუღებელი იყო როგორც რელიგიურად ისე სოციალურად» (გამომცემლობები Stock, 2018, გვ. 68).
ქორწინება იყო უპირობო, მთელი ცხოვრებით, სიკვდილამდე!
უიშვიათესი, განსაკუთრებული გარემოებების გამოკლებით ქორწინება უნდა დამთავრებულიყო ერთ-ერთი მეუღლის სიკვდილით.
ძველად ადამიანები არ ყრიდნენ ნაგავში არც საგნებს და არც მეუღლეებს.
ქორწინება, რა თქმა უნდა, ვერ აგვარებდა ყველა პრობლემას. იყო ცოლქმრული ღალატიც. უწესობაც და უკანონო ბავშვების გაჩენაც, მაგრამ ეს არც ნორმად ითვლებოდა და არც ბუნებრივ მოვლენად.
ეხლა კი მიდი… გაყრები, დაწყვილებები ყოველგვარი ქორწინების გარეშე, ახალგაზრდების სექსუალობის უფლება, საკუთარი ჰომოსექსუალობის საჯაროდ და არტისტულად გამოცხადება და გამოფენა, ყველაფერზე ლაქლაქის თავისუფლება, და აბა როგორ იქნება ეროტიკული ფოტოების და პორნოგრაფიის გარეშე…
თანამედროვე დასავლურ საზოგადოებებში ეს სიუჟეტები აღარაა აკრძალული…
ამ ევოლუციებში მძლავრი კატალიზატორის როლი შეასრულეს სწორედ 1968 წლის მაისის მოვლენებმა რომლებმაც მოსპეს ჯერ კიდევ არსებული პურიტანიზმი და ისტორიული, ტრადიციული მორალური წყობა» (“Mai 1968 et la libération des mœurs”, Sciences Humaines, n°193, mai 2008).
ქორწინების მოსპობა
ჟურნალისტმა და სოციოლოგმა Alvin Toffler-მა 1970 წელს დახატა ქორწინების ახალი კონცეფციის შემაშფოთებელი მაგრამ რეალისტური სურათი.
მან ჯერ გამოაცხადა რომ ეფემერულმა და სიახლემ შეკრეს კავშირი ქორწინების წინააღმდეგ და შემდეგ აი რა დაწერა თავში რომელსაც პროვოკაციულად ჰქვია «დროებითი ქორწინება- Le mariage temporaire »:
« თუ ყურადღებით დავაკვირდებით დავინახავთ რომ რაღაც უკვე გატყდა მუდმივობის ძველ სურვილში.
მილიონობით ქალი და მამაკაცი ერთმანეთს ხვდებიან და როდესაც შემდეგ რაღაცაზე ვერ თანხმდებიან ისინი იოლად,უპრობლემოდ ეყრებიან ან შორდებიან ერთმანეთს და ცალ ცალკე იწყებენ მათი აზრით უფრო შესაფერისი ახალი პარტნიორის ძიებას.
რაღა დროს მარადიული სიყვარული და სიკვდილამდე ერთგულებაა.
შეეყარე და როგორც კი მოგბეზრდება გადააგდე, გაეყარე და დაიწყე მორიგი ახალი დროებითი თანამგზავრის და თანამეცხედრის ძიება.
მსოფლიო სახელის მქონე ოჯახის სოციოლოგის, პროფესორი Jessie Bernard-ის თქმით დღევანდელ დასავლურ საზოგადოებებში გავრცელდა ორიგინალური პოლიგამია, მრავალცოლიანობა და მრავალქმრიანობა.
ერთდროულად ბევრი ცოლი ან ბევრი ქმარი კი არა, მრავალჯერადი ქორწინება, ქორწინებათა ჯაჭვი, სერია.
« (Le choc du futur, éditions Denoël, pages 245-246, traduction Sylvie Laroche et Solange Metzger).
საფრანგეთში ეხლა 100 ქორწინებაზე მოდის 44 გაყრა და ქორწინებათა მეოთხედი სულ მცირე მეორე ქორწინებაა ერთ ერთი მეუღლისთვის.
Il» (Insee Première, n°1599, juin 2016).
ბევრია Alvin Toffler-ის მიერ ნახსენები ქორწინებების ბოდიში ექსცენტრული ვარიანტები.
ეს ექსცენტრული ვარიანტები ჯერ კიდევ წარმოადგენენ კავშირთა მცირე პროცენტს, მაგრამ საზოგადოება უფრო და უფრო იღებს ამას და მომავალ თაობაში მათი რაოდენობა უფრო და უფრო გაიზრდება.
დღევანდელი თაობებისთვის ნორმად იქცა როგორც ბოდიში დროებითი ქორწინება ისე თანაცხოვრება სულაც დაუქორწინებლად.
( Le mariage est la prostitution de très longue durée et la prostitution est le mariage de courte durée »,Henri Arvon,Le Gauchisme, que sais-je ?,Presses Universitaires de France,1974,გვ.58-. ანუციტატამომყავსფრანგისტუდენტებისთვისგანკუთვნილიპარიზშიგამოცემულიწიგნიდან.
ქორწინების ნგრევის უმანკო მსხვერპლები კი არიან ბავშვები. უკვე სრულწლოვანებმა მათ სამწუხაროდ შეიძლება გაიმეორონ ის ერთადერთი ოჯახური და სოციალური სქემა რომელიც იციან.
«საფრანგეთში 2 სრულწლოვანი სამიდან ცხოვრობს წყვილში, მაგრამ განშორებათა და ცალმშობლიან ოჯახთა რაოდენობა მეტისმეტად გაიზარდა.
ოთხიდან 1 ბავშვი არ ცხოვრობს თავის ორ მშობელთან. ასეთია 18 წელზე უფრო ნაკლები ასაკის 3 მილიონზე მეტი ბავშვი.
30% ოჯახებისა რომლებშიც არის მცირეწლოვანი ბავშვი არ შედგება ორი ბიოლოგიური მშობლისგან. ასეთია დაახლოებით 2,3 მილიონი ოჯახი.
«კავშირები უფრო და უფრო სუსტდება, როგორც ამაზე მოწმობს ცალმშობლიან ოჯახთა რაოდენობის მკვეთრი ზრდა.
“ ესაა ტიპი ოჯახისა რომელიც ყველაზე მეტად გავრცელდა ტრადიციული ოჯახების საზარალოდ”….
ცალმშობლიანი ოჯახები 1999 წელს შეადგენდნენ პატარა შვილების მყოლი ოჯახების 16 პროცენტს და მათი წილი უკვე 20 პროცენტი იყო 2011 წელს.
იგივე ხდება მთელ ევროპაში.
გააჩენს ბავშვს და მშობელი თავქუდმოგლეჯილი გარბის.
სიღარიბე განსაკუთრებით აწუხებს ცალმშობლიან ოჯახებს რომელთა 40 პროცენტი პატარა ბავშვებით ცხოვრობენ სიღარიბის ზღვარზე.
ცალმშობლიანი ოჯახების 85 პროცენტში ეს ცალი მშობელი ქალია.
ეს ცალმშობლიანობა ყველაზე მეტად გავრცელებულია ნაკლებად ნასწავლ ქალებში.
გაყრის თუ განშორების შემთხვევაში ბავშვი ყველაზე ხშირად რჩება დედასთან.
ამის შედეგად ქალთა ცხოვრების დონე მკვეთრად უარესდება.
და რა « თანამედროვეობაა» ამ დამსხვრეულ ოჯახებში, ამ სიღარიბეში, ბავშვებისთვის ამ რთულ ვითარებებში?
რა პოზიტიური წინსვლა მოიტანა 1968 წლის მაისმა?
ამ თაობის ერთ-ერთი დევიზი იყო «Peace and Love» ანუ მშვიდობა და სიყვარული. და როგორ მშვიდობას და როგორ სიყვარულს იღებენ დაგლეჯილ და დაფლეთილ ოჯახებში მცხოვრები ბავშვები?
ისტორიის გაკვეთილები
32 ტომიანი ნაშრომი L’Histoire de la civilisation-ის («ცივილიზაციის ისტორია“) ავტორი Will Durant პარალელს ავლებს იმპერიების დაცემასა და მორალის დაცემას, განსაკუთრებით ქორწინების და ოჯახის ნგრევას შორის.
მან ასევე აღნიშნა რომ როგორც ანტიკურ ხანაში ისე მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ უზნეობის და აღვირახსნილობის პერიოდები იყო ომის შემდგომი და ეკონომიკური კრიზისის პერიოდები.
Will Durant-მა დაწერა რომ რომის იმპერიის დასაწყისში ადამიანები ქორწინდებოდნენ ცხოვრების თანამგზავრის, ოჯახისთვის, გვარისთვის და ქვეყნისთვის სასარგებლო შვილების ყოლის, ჯანმრთელი სექსუალური ცხოვრებით ცხოვრების გონივრული მიზნით….გაყრა ძნელი და იშვიათი იყო თუ კი რელიგიურად ქორწინდებოდნენ პატრიციები. (Histoire de la civilisation, ტ.7, გვ.126-127).
ქორწინების კონტრაქტის სხვა ფორმებში გაყრა უფრო ადვილი იყო, მაგრამ იფარგლებოდა ცოლქმრული ღალატის და უშვილობის შემთხვევებით(.იქვე, page 128).
მოგვიანებით, ომის ინტენსიური პერიოდის შემდეგ უკვე ადრე გამდიდრების და ფუფუნების მიერ წახალისებული ზნეობრივი თავაშვებულობა გააძლიერა ქაოსში ჩაფლულმა ეკონომიკამ.
რომი მას შემდეგ სავსე იყო მატერიალური რესურსების არმქონე მორალურად არასტაბილური ადამიანებით,თავგადასავლების მოყვარული ჯარისკაცებით…გადამეტებული თავისუფლებით გიჟურად მთვრალი გაყრას,აბორტს,ქმრის ღალატს დაჩვეული ქალებით. სიცოცხლის უნარი სუსტდებოდა, უშვილობა ლამის ჩვეულებრივი მოვლენა გახდა. ზედაპირული სოფიზმი ქადაგებდა პესიმიზმს და ცინიზმს (iიქვე., ტ. 8, გვ. 13-14).
და Durant უმატებს იგივე პერიოდის შესახებ: « ეს ძალიან გავს მსოფლიო ომების შემდგომი ევროპის და ამერიკის ქალაქებს» (Les Leçons de l’Histoire, ისტორიის გაკვეთილები,გვ. 59-60).
და განა სავალდებულოა წარსულის შეცდომების გამეორება?
დაექვემდებარებით 1968 წლის მაისის დამღუპველ გავლენას თუ ისწავლით ჭკუას იმიტომ რომ დანგრეულ სამყაროში გყავდეთ ბედნიერი და სტაბილური ოჯახი?
1968 წლის მაისის დღებში მანიფესტანტების მიერ ოკუპირებული Tolbiac-ის ამფითეატრში იყო ლოზუნგი «უფრო ნიჰილიზმი ვიდრე კაპიტალიზმი!»(« Le nihilisme plutôt que le capitalisme !».)
ნიცშეს თქმით ნიჰილისტის პრობლემა ისაა რომ მას აღარ აქვს ძალა თავისი საკუთარი რწმენისთვის და ინტერესებისთვის საბრძოლველად.
ასე ხდება რომ ნიჰილიზმი სპობს მორალურ ძალას და ერთადერთ შესაძლებლობად ტოვებს ნგრევას და თვითნგრევას.
ეს ჩვენი ადამიანობის დაკარგვაა.
წარსულის ფესვები მოგლეჯილია
« vieux monde »-ს ანუ « ძველი სამყაროს» მოსპობის მსურველმა 1968 წლის მაისმა ინდივიდუალური განთავისუფლება-ემანსიპაციის სახელით მოსპო ისტორიული და კულტურული მემკვიდრეობის, საერთო ღირებულებების მომავალი თაობებისთვის გადაცემის ყოველგვარი ნება.
ის მოყვა ცარიელი ფურცლის რევოლუციურ ცნებას და ასე შექმნა მან ფესვებიდან მოგლეჯილი საზოგადოება
ისტორიული, ეროვნული კულტურის მემკვიდრეობის გადაცემა მომავალი თაობებისთვის გამოცხადდა
« რეაქციულ რამედ ».
ამით გაცხადდა რომ ამ მოძრაობის მონაწილეებს არ უნდოდათ სწავლა, მიბაძვა, მოდელებით შთაგონება.
კულტურის ყოველგვარი წვლილისთვის ძირის გამოთხრით ამ მოძრაობამ ხელი შეუშალა ინდივიდთა მორალური ძალის აგებას.
ასე გაჩნდნენ დასუსტებული, ღირებულებების და იდეალების,მორალური ძალის არ მქონე თაობები რომლებისთვისაც თავისუფლება არის საკუთარ ხუშტურზე სიარული.
რადიკალური ინდივიდუალიზმი და საზოგადოების დაშლა.
ფრანგმა სწავლულმა Marcel Gauchet-მ ანუ მარსელ გოშემ ნაშრომში La Révolution des droits de l’homme ანუ ადამიანის უფლებების რევოლუცია დაასკვნა რომ 1968 წლის რევოლუციამ მოსპო ოჯახის, ავტორიტეტის, მემკვიდრეობის, ეკლესიის, ერის ტრადიციული ღირებულებები და იდეალები და მიგვიყვანა რადიკალურ ინდივიდუალიზმამდე, დააჩქარა უწესრიგო სამყაროს გამოჩენა.
მე მაქვს ამის უფლება
ძველი ისტორიული წყობის დამხობამ თავგასული და გათავხედებული, საკუთარი თავის მეფედ წარმომდგენი ინდივიდის სასარგებლოდ გამოიწვია საზოგადოებრივი ქსოვილის რღვევა.
« Il est interdit d’interdire » ანუ აკრძალულია აკრძალვაო და დღეს დიდად პატივცემული ევროპარლამენტარი დანიელ კონ ბანდიტის თანამებრძოლებმა და თანამოაზროვნეებმა დაიწყეს უფლებების მოთხოვნა მოვალეობების საზარალოდ.
დაივიწყეს როგორც პასუხისმგებლობის ისე საზოგადოებრივი თუ ეროვნული ინტერესების იდეალები და იდეები.
1949 წლის 6 მაისს დაბადებულმა ფრანგმა პოლიტოლოგმა და აკადემიკოსმა, როგორც საფრანგეთის ისე ამერიკის სასწავლებელთა პროფესორმა Pierre Manent-მა უკიდურესობამდე მიიყვანა ეს ანალიზი.
« თანამედროვე სახელმწიფოს უნდა მოწესრიგება ადამიანური სამყაროსი რომელსაც სწამს რომ არაა არც კანონი და არც წესი ან არ უნდა არც კანონის და არც წესის არსებობა….
კანონი ამიერიდან აკანონებს მხოლოდ იმას რაც დღევანდელ ადამიანს სჭირდება უკანონოდ და უწესოდ ცხოვრებისთვის.
ითვლება რომ ყველაფერი რაც წავიდოდა ამის იქით, რასაც ექნებოდა პოზიტიური შინაარსი, რაც მიზნად დაისახავდა გარკვეულ სიკეთეს, ცხოვრების კარგ წესად მიჩნეულ რამეს დაარღვევდა ადამიანის უფლებებს, დაგვაბრუნებდა ბრძანების და მორჩილების ძველ სამყაროში.
« Laissez-faire, laissez-passer »,გაუშვით ქნან რაც უნდათ. ესაა თანამედროვე თავისუფლების მარტივი მაგრამ ძალიან მომხიბლავი ფორმულა.»
არც ღმერთი არც ბატონი
დეკონსტრუქცია ნგრევა მთავრდება საკრალურის დაკარგვით და მეტაფიზიკური სიცარიელით ადამიანი დღეს ზრუნავს მატერიალურ კეთილდღეობაზე და არა სულიერ ცხოვრებაზე თუ არსზე.
დღევანდელ ადამიანს უნდა მარტო ჭამა და დღემოკლე ამქვეყნიური ბენიერება. ეს იძლევა ემპირიზმს, ბედნიერების ძიებას, მატერიალიზმს, უტილიტარიზს და ჰედონიზმს, ამას ამბობს პოპულარული თანამედროვე ფრანგი ფილოსოფოსი Bertrand Vergely
1968 წლის მაისის ჯანყს უნდოდა «ფანტაზია ხელისუფლებაში»(«l’imagination au pouvoir»), მაგრამ გამოვიდა მარტო საკუთარი სიამოვნებით დაინტერესებული გულგრილი ფესვებიდან მოგლეჯილი და იმედგაცრუებული ინდივიდების სამყარო.
პარასკევს საფრანგეთში გაასამართლეს 70 წლის ფრანგი Jacques Masset რომელიც თავის თავს აცხადებდა ფსიქოთერაპევტად და თავის პაციენტებს ფსიქიური წონასწორობის დასაბრუნებლად ურჩევდა სექსუალურ, მეტიც, სადომაზოხისტურ ორგიებში მონაწილეობას.
მისმა დაახლოებით ასმა ყოფილმა პაციენტმა თქვა რომ ეს ბოდიში მკურნალი მათ ურჩევდა სექსუალურ ორგიებს და რაც შეიძლება მეტ მამაკაცთან წოლას.
მისმა ერთ-ერთმა ყოფილმა ქალმა პაციენტმა თქვა რომ იწვა დღეში ათ მამაკაცთან და სხვებს ევალებოდათ საჯაროდ სადომაზოხისტური აქტების ჩადენა…
![Nazi propaganda poster warning Germans about the dangers of east European "subhumans." [LCID: 91873]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/dc85ad09-4933-4d35-ba6e-2f562b3834f1.jpg)
Première édition (polonais)
historyplusart 
