ჯერ რექვიემი ერაყის, სირიის, ეგვიპტის და ღაზას გამქრალი ქრისტიანებისთვის-რექვიემი ძველთაძველი კულტურისთვის. თუ იდიოტებად დავრჩებით საქართველოს და ქართულ კულტურასც შეიძლება იგივე დაემართოს.
https://www.lorientlejour.com/article/1254224/comment-lirak-sest-vide-de-ses-chretiens.html
როგორ დაიცალა ერაყი მისი ქრისტიანებისგან.
2003 წლის შემდეგ ძალადობამ ქრისტიანების წინააღმდეგ, მათმა დისკრიმინაციამ მრავალი მათგანი დააყენა ლტოლვილობის გზაზე.
OLJ / Par Soulayma MARDAM BEY, 2021 წლის 5 მარტი
მაჰმადიანებს არ ვუნდივართ, ეს მარტივია. მათ უნდათ ქვეყანა მარტო მათთვის.
– როგორ მარტო მათთვის? ის ეკუთვნის ყველას. ისაა ჩვენი და ჩვენი წინაპრების ქვეყანა. და ისტორია ადასტურებს რომ ის უფრო ჩვენ გვეკუთვნის ვიდრე სხვებს… თუ ის ჩვენი არაა თუ შგიძლია მითხრა თუ ვისია?…
? – (…) ის აკბათ ჩვენი იყო ადრე, შორეულ წარსულში, ბიძაჩემო, მაგრამ დღეს ეს დამთავრდა.”
ასე მწვავედ საუბრობენ 70 წლის იუსეფი და მისი ძმისშვილი ახალგაზრდა მაჰა, ერაყელი მწერალი Sinan Antoon-ის რომანი Ave Maria-ს გმირები. ეს დაპირისპირება 2 გამოცდილებისა ქრისტიანების ადგილზე მათი წინაპრების ერთ-ერთ მიწაზე.
ბიძას არასოდეს უნდოდა წასვლა მისი ქვეყნიდან ისე როგორც წავიდა მისი ახლობლების უმრავლესობა. მან თა შეაფარა ოდინდელი წარსულის, იდეალიზებული თანაარსებობის გახსენებას.
ძმისშვილი სწავლობს მედიცინას. 1990-ანი წლების შუა ხანებში იყო დაწყებით სკოლაში. მან არ იცის თუ როგორი იყო ერყი სადამ ხუსეინის დამხობამდე. ის ოცნებობს მხოლოდ ერაყიდან წასვლაზე.
2010 წლის ოქტომბრის იმ დღეს მისი წარსულიც და აწმყოც შექმნილია არასტაბილურობისგან და ეთნორელიგიურ თემთა ძალადობისგან, ჯიჰადისტური ტერაქტებისგან, უბრალო ქრისტიანთა თუ სასულიერო პირთა გატაცებებისგან და მკვლელობებისგან, ცეცხლმოკიდებული ეკლესიებისგან და სავაჭროებისგან.
უძლური სასოწარკვეთილი ერაყელი ქრისტიანები ბოლო 18 წლის მანძილზე მიდიან ერაყიდან.
ციფრები ულმობელია, 2003 წლის ომის წინ ერაყში იყო მილიონზე მეტი ქრისტიანი. ეხლა კი დარჩა მხოლოდ 150 000 თუ 400 000 ქრისტიანი.
რექვიემი ერაყის, სირიის, ეგვიპტის და გაზას გამქრალ-დაღუპული ქრისტიანებისთვის. მათმა უბედურებამ ლოცვისკენ უბიძგა უმთავრესად არამლოცველ ომის კორესპონდენტს, 2021 წლის 22 ნოემბერი
Un Requiem pour les chrétiens disparus d’Irak, de Syrie, d’Egypte et de Gaza
Leur sort a poussé un correspondant de guerre (pour la plupart sans prière) à la prière et au deuil.
TIM DOLEY|
Image : Illustration de Rick Szuecs / Images sources : Envato
წიგნი ” გაქრობა : რწმენა, დაკარგვა და ქრისტიანობის მწუხრი წინასწარმეტყველთა ქვეყანაში”
ავტორიJanine di Giovanni
გამომცემელი Affaires publiques
გამოცემის თარიღი 5 octobre 2021 წლის 5 ოქტომბერი, 272 ფურცელი
ისლამურმა ფუნდამენტალისტურმა ჯგუფებმა, განსაკუთრებით ისლამურმა სახელმწიფომ ააოხრეს ერაყის და სირიის ზოგი ნაწილი და კინაღამ სულ გაწყვიტეს, გაქრობის პირამდე მიიყვანეს ამ ქვეყნების ქრისტიანები.
ეგვიპტეში ხდება ქრისტიანი კოპტების იურიდიული და საზოგადოებრივი დისკრიმინაცია.
მე-4 საუკუნეში მთლიანად ქრისტიანულ გაზაში ათასზე ნაკლები ქრისტიანი დარჩა
The Vanishing არაა არც ქრისტიანთა უბედურების ქრონოლოგიური აღნუსხვა არც რელიგიური ტენდენციების გეოპოლიტიკური ანალიზი.
ისაა რექვიემი გაქრობის გზაზე დამდგარი რელიგიური კულტურისთვის.
ერაყელი ქრისტიანების კატასტროფების და გადაადგილებების ქრონოლოგია
05 mars 2021 წლის 05 მარტი
Partager
Imprimer
ერაყში 20 წლის კონფლიქტებმა გაფანტა და დააქცია ძველი ქრისტიანული თემები.
2003 წელს აშშ-ს მეთაურობით ტავდასხმამდე ცხოვრობდა 1,5 მილიონი ქრისტიანი. ეს იყო ქრისტიანობის პირველი საუკუნეებიდან მომავალი ქრისტიანული თემები, ქალდეური. სირიული, ასურული და სომხური ეკლესიები.
დღეს ეკლესიის ხელმძღვანელები ფიქრობენ რომ ერაყში დარჩა რამოდენიმე ასეული ათასი ან უფრო ნაკლები.
დანარჩენები გაიფანტნენ ავსტრალიაში, კანადაში, შვედეთში…, მეობელ ქვეყნებში.
ერაყში დარჩენილი ქრისტიანები თავს გრნობენ ბედის ანაბარა დაყრილებად, უძლურებად. მათი ცხოვრება გამწარებულია. ზზოგი არ ენდობა მეზობლებს რომლებთანაც ერთად ადრე ზეიმობდა როგორც მაჰმადიანურ ისე ქრისტიანულ დღესასწაულებს.
აი ზოგადი აღწერა უბედურებებისა რომლებიც ერაყის ქრისტიანებმა გადაიტანეს სადამ ხუსეინის დამხობიდან ისლამური სახელმწიფოს მხეცობამდე:
აშშ-ს თავდასხმა და ისლამიზმის აღმავლობაა.
სადამ ხუსეინის დროს ერაყის ქრისტიანებს და მაჰმადიანთა უმრავლესობას თითქმის თანასწორი უფლებები ჰქონდათ. ჯოჯოხეთი დაიწყო სადამ ხუსეინის დამხობის და უსაფრთხოების თუ სხვა სისტემების ნგრევის შემდეგ. ჰგრევამ გზა გაუხსნა რელიგიურ-სექტანტურ სასაკლაოს.
სადამ ხუსეინის დამხობას მოყვა ქაოტური წლები, მებრძოლი ულმობელი ისლამიზმის აღმავლობა, სათავეში იყო ალ კაიდას ტერორისტული ქსელი. ჩვეულბრივ რამედ იქცა მლვლელობები, გატაცებები, აფეთქებები, ზოგჯერ დღეში რამოდენიმეჯერ იყო აფეთქება.
შეიარაღებულმა ინდივიდებმა გაიტაცეს ქალდეველი კათოლიკე ეპისკოპოსი რომლის გვამიც იპოვეს 2008 წელს. სუნიტმა ტერორისტებმა დაბომბეს ეკლესიები, თავზარი დასცეს ქრისტიანებს. ქრისტიანებმა დაიწყეს ქვეყნიდან წასვლა და ასეა დღესაც.
2010 წლის 31 ოქტომბერს ისლამისტებმა დაიპყრეს ბაღდადის ეკლესია. მათ წირვის დროს დახოცეს ათობით მლოცველი, მოკლეს 2 მღვდელიც. თავდასხმა გრძელდებოდა 4 საათი, ეს იყო ერაყში ოდესმე აღრიცხული უდიდესი სასაკლაო. ერაყელები ვერ ივიწყებენ ამას.
ისლამური სახელმწიფოს მასტოდონტი 2014 წლის ზაფხულში ერაყის და ლევანტის ისლამური სახელმწიფოს მებრძოლებმა გაატიალეს ქალაქი მოსული და დაიპყრეს ქვეყნის დიდი ნაწილი, ჩრდილოეთი ერაყის ნინევიის ველების ქალაქების და სოფლების ჩათვლით.
ათასობით ქრისტიანი გაიქცნენ მკვლელი მარბიელი ისლამისტების არმიების მოახლოებისას. მათ თავი შეაფარეს ჩრდილოეთ ერაყის ქურთულ რეგიონს ან საერთოდ დატოვეს ქვეყანა.
მომდევნო წლებში ისლამისსტმა ექსტრემისტებმა დახოცეს სხვადასხვა რელიგიის მიმდევარი ათასობით სამოქალაქო პირი, დაანგრიეს შენობები, ისტორიული და კულტურულად მნიშვნელოვანი სტრუქტურები რომლებიც მათი აზრით ეწინააღმდეგებოდა ისლამის მათებურ ინტერპრეტაციას. ისლამური სახელმწიფოს მებრძოლებმა დაანგრიეს მონასტრები, მიზგითები, ალდამები, სალოცავები, ეკლესიები სირიაში და ერაყში.
მასტოდონტმა ისლამურმა სახელმწიფომ დახოცა სამოქალაქო პირები, დაანგრია და გაატიალა ყველაფერი და გადარჩენილი ქრისტიანები წავიდნენ საზღარგარეთ.
ამას მოყვა ნგრევა და ხოცვა-ჟლეტა უკვე ისლამურ სახელმწიფოსთან ბრძოლაში.
historyplusart 